ເອົາເອງ, ສ່ວນດອກເຕີ ກິດຕິມະສັກທີ່ມະຫາວິທະຍາໄລ ຫລື ສະຖາບັນສຶກສາຂັ້ນສູງ ທັງ ຢູ່ພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ ມອບໃຫ້ກັນນັ້ນ ເປັນອີກເລື່ອງໜຶ່ງ ເພາະເປັນພຽງເພື່ອສະແດງການຮັບຮູ້ຜົນງານທີ່ດີເດັ່ນຂອງ ຜູ້ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ແລະ ທັງເປັນ ສັນຍາລັກທີ່ດີທາງການທູດນຳອີກ. ຢູ່ຕ່າງປະເທດ, ຄົນທີ່ໄດ້ດອກເຕີ ກິດຕິມະສັກນີ້ ເຂົາຈະບໍ່ຖືຕົນເອງ ເປັນດອກເຕີເດັດ ຂາດ. ຢູ່ບ້ານເຮົາ ຄຳວ່າ: “ດອກເຕີ” ທີ່ເປັນພຽງຂັ້ນກຳນົດວິທະຍາຖານະນັ້ນ ພັດໃຊ້ກັນແບບຜິດຜ້ຽນ ແລະ ຟຸມເຟືອຍ ເຫລືອຮ້າຍ, ຈັກແພດ ຊັ້ນຕົ້ນ, ກາງ, ສູງ ຫລື ແພດປະ ລິນຍາກໍເອີ້ນກັນແບບລວດແຂ້ວ ເຕົ່າວ່າ: “ດອກເຕີ” ກັນທັງບ້ານ, ສ່ວນຕຳແໜ່ງວິຊາການທີ່ເຫີ່ ເອີ້ນກັນ ໂດຍບໍ່ຄຳນຶງເຖິງກາລະ ແລະ ເທສະນັ້ນ ໄດ້ແກ່ສາສະດາ ຈານ, ຮອງສາສະດາຈານ (ໃນ ບາງປະເທດມີ 3 ຂັ້ນ ຄືຜູ້ຊ່ວຍສາສະດາຈານ, ຮອງສາສະດາຈານ ແລະ ສາສະດາຈານ). ຜູ້ທີ່ຈະໄດ້ ຕຳແໜ່ງວິຊາການ ສາສະດາຈານ, ຮອງສາສະດາຈານນັ້ນ ຕາມເຂົາວ່າກໍຕ້ອງແມ່ນຜູ້ທີ່ເປັນອາຈານສອນ ແລະ ມີຄວາມຊຳ ນິຊຳນານໃນວິຊາການ ໃດໜຶ່ງເປັນພິເສດ (ເງື່ອນໄຂປະກອບອື່ນໆຂໍໃຫ້ທ່ານຜູ້ອ່ານຊອກອ່ານເອງ). ຜູ້ທີ່ບໍ່ເປັນອາຈານສອນ ບໍ່ ມີຜົນງານການຄົ້ນ ຄວ້າເປັນຊິ້ນເປັນອັນຄັກແນ່, ບໍ່ມີລູກສິດລູກຫາຄົບລຸ້ນຕາມມາດຖານແມ່ນບໍ່ມີສິດໄດ້ຕຳແໜ່ງວິຊາການນີ້ ເດັດຂາດ. ອັນນີ້ ແມ່ນຄວາມເຂົ້າໃຈແບບແຄບໆຂອງຈານແຍ່ເອງເນີ. ນອກນັ້ນກໍຍັງເບິ່ງຂັ້ນປະລິນຍາ (ວິທະຍາຖານະ) ຕື່ມວ່າຂັ້ນ ໃດຈຶ່ງສາ ມາດເປັນສາສະດາ ຈານ-ຮອງສາສະດາຈານໄດ້. ບັດນີ້ກ້ຽວມາໃສ່ນາມມະຍົດ ເຊັ່ນນາມມະຍົດວິລະຊົນແຫ່ງ ຊາດ, ນັກຮົບ ແຂ່ງຂັນ, ສິລະປິນແຫ່ງຊາດ, ສິລະປິນດີເດັ່ນໃນບັນດາຂະແໜງສິນ. ນາມມະຍົດແມ່ນລັດຖະບານມອບໃຫ້ຄັກແນ່ ໂດຍຖືກ ຕ້ອງຕາມມາດຖານ ເຊັ່ນ ໃນປີ 2010, ລັດຖະບານໄດ້ຕົກ ລົງມອບນາມມະຍົດ ແລະ ຫລຽນນາມມະຍົດສິລະປິນແຫ່ງ ຊາດ-ສິລະປິນດີເດັ່ນໃຫ້ຜູ້ມີຜົນງານໃນຂະແໜງສິນຫລາຍສິບຄົນ, ແຕ່ພິທີມອບຮັບຕົວຈິງຈັດ ຂຶ້ນໃນເດືອນພຶດສະພາປີ 2011.
ຊັ້ນນາມມະຍົດຈານແຍ່ເດ້ ?ໄດ້ມາດ້ວຍເຫດຜົນອັນໃດ?ແຍ່ເກ່ງບໍ?ແຍ່ຫັຽງແລ້ວ?ຮັ່ງໝົດແດງ,ຮັງໜູ?
