ລາວໂຮມລາວ ເພື່ອປະຊາທິປະໄຕ

ຄວາມເປັນອັນນຶ່ງອັນດຽວກັນຮ່ວມແຮງຮ່ວມໃຈກັນປົກປັກຮັກສາເຂດນ້ຳແດນດິນລ້ານຊ້າງທີ່ຣິເຣີ່ມມາແຕ່ສມັຍພຣະເຈົ້າ

ຟ້າງຸ່ມທ້ອນໂຮມແຜ່ນດິນລາວມາເຖິງກ່ອນລ້ານຊ້າງຈະຕົກເປັນຫົວເມືອງຂຶ້ນຂອງສຍາມນັ້ນ ໄດ້ສແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ລ້ານ

ຊ້າງເປັນອານາຈັກທີ່ກ້ວາງໃຫຍ່ໄພສານແລະເຂັ້ມແຂງທາງດ້ານການປ້ອງກັນຜືນແຜ່ນດິນຈົນເປັນອານາຈັກທີ່ຕ່າງຊາດມີ

ຄວາມເກງຂາມທີ່ສຸດ.

ແຕ່, ດ້ວຍຄວາມໂລບມາກໂລພາຂອງສອງກະສັດກໍຄືກະສັດຫລວງພະບາງແລະຈຳປາສັກໃນຍຸກສມັຍເຈົ້າອານຸວົງທີ່ຢາກ

ຍຶດຄອງອານາຈັກລ້ານຊ້າງໃຫ້ຢູ່ພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງຕົນເອງ, ນອກຈາກສອງກະສັດນີ້ແລ້ວທີ່ເປັນກະບົດຊາດກໍຍັງມີ

ເຈົ້າຊຽງຂວາງປະລໍຫົວຂຶ້ນມາອີກ ທີ່ຖືກກະສັດສຍາມປັ່ນຫົວໃຫ້ເປັນໄສ້ເສິກແກ່ເຂົາ.      ຜີເຮືອນບໍ່ດີຜີປ່າແຊກ........ຜີ

ປອບຈອບກິນຄົນໂຊ.......ສຸພາສິດລາວເຮົາສອງອັນນີ້ແມ່ນເກີດຂຶ້ນກັບອານາຈັກລ້ານຊ້າງມາແລ້ວທີ່ສຍາມໃຊ້ຍຸທະສາດ

ທາງການສ້າງຄວາມຍຸແຍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມແຕກແຍກພາຍໃນຂອງລ້ານຊ້າງ. ເມື່ອສຍາມເຫັນຄວາມແຕກແຍກພາຍໃນຂອງ

ລ້ານຊ້າງທີ່ແຍກກັນອອກມາເປັນ 3 ອານາຈັກໃຫຍ່ແລ້ວ ( ອານາຈັກຫລວງພະບາງ, ວຽງຈັນ ແລະ ອານາຈັກຈຳປາສັກ)

ສຍາມຈຶ່ງເຮີ່ມຕົ້ນດ້ວຍການເປີດສົງຄາມກັບອານາຈັກຈຳປາສັກກ່ອນໝູ່ ເມື່ອຍຶດຈຳປາສັກໄດ້ແລ້ວກໍໄດ້ຕັ້ງນາມສະກຸນໃຫ້

ກະບົດຊາດກະສັດຈຳປາສັກນັ້ນວ່າ: ( ນ. ຈຳປາສັກ ) ແລະໃຫ້ຕະກູນກະສັດຕະກູນນີ້ຄອງອານາຈັກຈຳປາສັກ ແລະເປັນມື

ຂວາຂອງສຍາມໃນແຜນການທີ່ພວກເຂົາຈະຍຶດອານາຈັກ ວຽງຈັນ. ກະສັດສຍາມໄດ້ຕົວະຍົວະຫລອກລວງກະສັດຈຳປາສັກ

ວ່າ ຖ້າຊ່ວຍພວກມັນຍຶດວຽງຈັນໄດ້ເມື່ອໃດແລ້ວສຍາມຈະມອບອານາຈັກຈຳປາສັກຄືນໃຫ້ກະບົດ ນ.ຈຳປາສັກ ຂຶ້ນເປັນກະ

ສັດປົກຄອງຈຳປາສັກໂດຍບໍ່ຕົກຢູ່ພາຍໃຕ້ອຳນາດຂອງສຍາມ. ສຍາມຍັງສົ່ງທູດຂຶ້ນໄປເຈຣະຈາກັບກະສັດອານາຈັກຫລວງ

ພະບາງເພື່ອຊ່ວຍໂຈມຕີກະສັດອານາຈັກວັຍງຈັນ, ເຈົ້າຫລວງພະບາງກໍຫລົງກົນອຸບາຍຂອງສຍາມທີ່ວ່າຖ້າຍຶດວຽງຈັນໄດ້ຈະ

ມອບໃຫ້ຢູ່ພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງກະສັດຫລວງພະບາງ. ກະສັດຫລວງພະບາງໄດ້ຕົກລົງເປັນມືຊ້າຍຂອງສຍາມ ເຂົ້າຮ່ວມ

ໂຈມຕີວຽງຈັນຮ່ວມກັບສຍາມ.

ແຕ່ ເມື່ອສຍາມຍຶດວຽງຈັນໄດ້ ພວກມັນກໍປະກາດໃຫ້ກະສັດຫລວງພະບາງແລະຈຳປາສັດໃຫ້ຢູ່ພາຍໃຕ້ຕີນຂອງພວກເຂົາ

ຖ້າແມ່ນໃຜຝືນແມ່ນປະຫານຄໍຂາດອອກຈາກບ່າໄລ່ເທົ່ານັ້ນ. ນີ້ລະຄືຜົນງານຂອງຄວາມແຕກແຍກສາມັກຄີຂອງຝູງກະສັດ

ລ້ານຊ້າງໃນຍຸກເຈົ້າອານຸວົງ ລ້ານຊ້າງເສັຍທັງຜືນແຜ່ນດິນ ປະຊາກອນ ແລະ ມູນມໍຣະດົກຂອງຊາດ

ພາກ...ພິສະດານຂອງຄວາມເປັນພົລະເມືອງລາວ.

ພາຍຫລັງຍຶດອຳນາດໃນວັນທີ 2 ທັນວາ 1975, ໜຶ່ງປີຜ່ານໄປ ຄວາມສັນຕິບໍ່ມີເກີດຂຶ້ນຢູ່ພາຍໃນ ສປປ ລາວ ດັ່ງຄຳໝັ້ນສັນຍາຂອງ

ຄນະຣັຖະບານຂອງໄກສອນ ແລະ ສຸພານຸວົງ ໃຫ້ໄວ້ກັບແກວຜູ້ເປັນນາຍເໜືອຫົວ, ແກວຈຶ່ງໄດ້ສັ່ງໃຫ້ຣັຖະບານ ສປປ ລາວ ລົງມືໃຊ້

ມາຕະການເດັດຂາດກັບອາດີດປະຊາຊົນລາວທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງຣັຖະບານຝ່າຍວຽງຈັນ ທີ່ພວກແກວຄິດວ່າເປັນຕົ້ນເຫດ

ກໍ່ຄວາມຫວຸ້ນວາຍແລະຕໍ່ຕ້ານຣະບອບໃໝ່. ພວກຣັຖະບານແກວແດງໄດ້ເອົາການຕໍ່ສູ້ຂອງພວກຊົນເຜົ່າລາວມົ້ງອະດີດລູກນ້ອງຫລື

ປະຊາຊົນຂອງວັງປາວ ທີ່ມີປະສິດຕິພາບໃນການສູ້ຮົບມີຊັ້ນເຊີງເໜືອກ່ວາກອງກຳລັງປົດປ່ອຍປະຊາຊົນລາວຂອງຣັຖະບານໄກສອນ

ແລະສຸພານຸວົງ ແລະໄດ້ກ່າວປະນາມຣັຖະບານ ສປປ ລາວຢ່າງໜັກວ່າບໍ່ສາມາດທຳລາຍກອງກຳລັງຂອງເຈົ້າຟ້າຫລືມົ້ງຂອງອະດີດ

ຕີນມືຂອງນາຍພົນວັງປາວ ທັງໆທີ່ກອງກຳລັງຂອງມົ້ງບໍ່ມີໜ່ວຍສນັບສນູນທຸກດ້ານບໍ່ວ່າທາງພາກພື້ນດິນ,ທາງນ້ຳ ແລະ ທາງອາກາດ

ເໝືອນດັ່ງເມື່ອກ່ອນການຍຶດອຳນາດທົ່ວປະເທດ. ພວກມົ້ງຍັງບໍ່ມີກຳລັງໄຟທີ່ເປັນກອງກຳລັງສນັບສນູນ,   ບໍ່ມີຣົຖຍົນຂົນສົ່ງລຳລຽງ

ກອງກຳລັງທະຫານພ້ອມອາວຸດຍຸດໂທປະກອນສົງຄາມ ແລະ ສະບຽງອາຫານ ຢາປົວບາດແພແລະແພທໝໍພະຍາບານເຂື່ອນທີ່. ແຕ່

ກົງກັນຂ້າມກັບກອງກຳລັງຂອງກອງທັບປົດປ່ອຍປະຊາຊົນລາວທີ່ມີກອງກຳລັງສນັບສນູນທຸກເຫລົ່າທັບ ແລະ  ຍັງມີກອງກຳລັງ ສນັບ

ສນູນທາງອາກາດຂອງໂຊຫວຽດທີ່ໃຊ້ຍົນປວຍຫວ່ານຝົນເຫລືອງລົງເປັນຢາເບືອເຂັ່ນຂ້າຊາວມົ້ງທີ່ອາສັຍຢູ່ຕາມຮ່ອມພູຜາປ່າໄມ້

ຕ່າງໆທົ່ວປະເທດ ແລະຍັງໃຊ້ຍົນຂອງໂຊຫວຽດປວຍຫວ່ານນ້ຳມັນລົງໃສ່ໄຮ່ນາຂອງເຜົ່າມົ້ງແລ້ວເອົາໄຟຈູດໃຫ້ໄໝ້ຈົນວອດວາຍ

ທັງໄຮ່ນາແລະບ້ານເຮືອນຂອງປະຊາຊົນຊາວເຂົາ. ການເຂື່ອນຍ້າຍແລະຂົນສົ່ງກອງກຳລັງທະຫານກໍມີທັງຍົນທັງຣົຖ ທັນຕໍ່ສະພາບ

ການ ແລະສດວກຍິ່ງກວ່າໃນປາງສົງຄາມກ່ອນປົດປ່ອຍປະເທດເປັນຮ້ອຍເທື່ອພັນເທື່ອ ແຕ່ກໍຍັງບໍ່ສາມາດເອົາຊະນະກອງກຳລັງຂອງ

ມົ້ງໄດ້, ດັ່ງນັ້ນ ຣັຖະບານແກວຈຶ່ງສົ່ງກຳລັງທະຫານຫລາຍກ່ວາ 5 ກອງພົນເຂົ້າມາປະຈຳການຢູ່ໃນ ສປປ ລາວ ນັບແຕ່ວັນທີ 1 ມະ

ກາຣາຄົມ ປີ 1976. ນັກຊ່ຽວຊານດ້ານການເມືອງຂອງຈີນໄດ້ຖແລງການອອກວ່າ ເປັນແຜນການຂອງແກວແດງທີ່ຕ້ອງການເອົາທະ

ຫານຂອງພວກມັນເຂົ້າມາປະຈຳການຢູ່ລາວເພື່ອຫວັງຄວບຄຸມຣັຖບານ ແລະ ປະເທດ ສປປ ລາວ ທາງອ້ອມ ທີ່ເອົາຄວາມອ່ອນແອ

ຂອງກອງທັບປົດປ່ອຍປະຊາຊົນລາວທີ່ບໍ່ສາມາດເອົາຊະນະພວກມົ້ງໄດ້.

ເຖິງແກວແດງຈະສົ່ງກອງທັບຂອງພວກມັນເຂົ້າມາຕັ້ງຖານທັບຢູ່ພາຍໃນປະເທດ ສປປ ລາວ ຫລາຍກ່ວາ 5 ກອງພົນ (ກອງພົນຂອງ

ແກວແດງແມ່ນເຕັມກອງພົນ ທີ່ມີທະຫານເກືອບເຖິງສິບພັນຄົນ) ແຕ່ກໍບໍ່ເຫັນຈະປາບພວກມົ້ງລົງໄດ້ດັ່ງທີ່ຄວາມໂອ້ອວດຄູຍໂມ້ຂອງ

ຣັຖະບານ ສປປ ລາວ ໃນເວລານັ້ນ. ສົງຄາມມົ້ງກັບແກວແດງເລີ່ມໜັກຂຶ້ນພາຍຫລັງແກວສົ່ງ 5 ກອງພົນທະຫານເຂົ້າມາຢູ່ໃນ ສ

ປປ ລາວ ໃນປີ 76 ແລະມາສິ້ນສຸດລົງໃນປິ 1986 ເພາະຝ່າຍມົ້ງຂາດເຂີນອາວຸດສົງຄາມ.  ຫລັງຈາກສົງຄາມມົ້ງຢຸດຕິລົງ ແທນທີ່

ຣັຖະບານແກວຕ້ອງຖອນກອງກຳລັງ 5 ກອງພົນທີ່ມີຫະຫານເກືອບເຖິງ 50ພັນ ຄົນຂອງພວກເຂົາຄືນປະເທດ ແຕ່ພວກມັນໄດ້ສເນີ

ໃຫ້ ໄກສອນ ແລະ ສຸພານຸວົງຮັບຊາບນຳທີ່ພວກມັນຈະໃຫ້ຫະທານຈຳນວນດັ່ງກ່າວນັ້ນສືບປະຈຳການຢູ່ລາວຈົນກ່ວາ ສປປ ລາວ

ຈະພົ້ນຈາກເສັ້ນຂີດອັນຕຣາຍ ແລະເພື່ອຕອບສນອງຕາມເຊັນສັນຍາທີ່ເຊັນກັນໄວ້ຮະຫວ່າງ ໄກສອນ ແລະ ຟາມວັນດົງ.     ໃນທີ່

ສຸດພວກທະຫານເຫລົ່ານັ້ນກໍພາກັນທະຍອຍອອກຈາກການເປັນທະຫານມາເປັນປະຊາຊົນລາວໄປຕາມກໍລະນີແຕ່ລະບຸກຄົນ ບາງ

ຄົນກໍລັກເຕັ້ນໂຕນໂຍນໜີອອກຈາກກົມກອງມາເປັນປະຊາຊົນລາວປອມ ເມື່ອພວກເຂົາມີຫລັກແຫລ່ງອັນສົມບູນແລ້ວພວກເຂົາກໍ

ຕິດຕໍ່ເອົາພີ່ເອົານ້ອງຂອງພວກມັນເຂົ້າມາທພມາຫາກິນຢູ່ໃນປະເທດ ສປປ ລາວ, ເພາະຣັຖະບານ ສປປ ລາວ ມີກົດໝາຍທີ່ເປັນ

ເງື່ອນໄຂອັນສະດວກໃຫ້ແກ່ພວກມັນທຽບເທົ່າກັບປະຊາຊົນລາວທີ່ເປັນເຈົ້າຂອງປະເທດ.

ພວກແກວໄດ້ລຸຫລັ່ງທັ່ງເທເຂົ້າມາລາວປະປົນກັນຣະຫວ່າງທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະ ຜິດກົດໝາຍ ແຕ່ຣັຖະບານລາວບໍ່ສາມາດຈັບກຸມ

ຜູ້ທີ່ເຂົ້າມາແບບຜິດກົດໝາຍສົ່ງຄືນປະເທດມັນ ເພາະຢ້ານແຕະຕ້ອງຈິດໃຈ ແລະ ນະໂຍບາຍທີ່ສອງນາຍົກຣັຖມົນຕຣີຂອງສອງ

ປະເທດໄດ້ເຊັນສັນຍາກັນໄວ້. ຄົນລາວຫລືເຈົ້າໜ້າທີ່ ສປປ ລາວ ມີຄວາມເກງກົວຕໍ່ຄົນແກວທີ່ເຂົ້າມາຢູ່ໃນລາວບໍວ່າຢູ່ໃນສະຖາ

ນະໃດ ຈະບໍສາມາດຈັບກຸມຄຸມຂັງຫລືສົ່ງພວກມັນຄືນປະເທດມັນໄດ້ ຈົນເປັນເດີ້ມອັນໃຫຍ່ໃຫ້ພວກມັນເຮັດຜິດກົດໝາຍໄດ້ທຸກ

ຢ່າງ ດັ່ງ ຈາກຄະດີເບົາລັກເລັກຄະໂມຍນ້ອຍຂຶ້ນເຖິງຂ້າເຈົ້າເອົາຂອງ ຂົ່ມຂືນສຳເລົາຈົນຍິງສາວລາວຕາຍກໍບໍມີຄວາມຜິດ ເພາະ

ກົດໝາຍລາວບໍ່ສາມາດເອົາແກວຂຶ້ນສານຕັດສິນຄະດີໄດ້ ເພາະເກງໃຈຢ້ານແຕະຕ້ອງນະໂຍບາຍທີ່ເຊັນກັນໄວ້. ເຈົ້າໜ້າທີ່ປາຍ

ປາມຢາເສບຕິດຈັບໄດ້ແກວຄ້າຢາຂາຍຢາບ້າ ແຕ່ເຮັດຫຍັງບໍ່ໄດ້ມີແຕ່ສົ່ງພວກມັນກັບປະເທດມັນ ແຕ່ເຈົ້າໜ້າທີ່ແກວຈັບຄົນລາວ

ຄ້າຂາຍຢາເສບຄິດຫລືຢາບ້າ ເຂົາເອົາຂຶ້ນສານຕັດສິນປະຫານຊີວິດ ແລະກໍນຳເອົາໄປຍິງເປົ້າຢູ່ສນາມຍິງເປົ້າຫລືແດນປະຫານ

ຂອງພວກມັນໂດຍທັນທີທັນໃດໂລດ. ເສຖະກິດໃນລາວ ເກືອບຫລາຍກວ່າ 50% ເປັນຂອງນາຍທຶນແກວ ນັບແຕ່ປີ 1986 ເປັນຕົ້ນ

ມາ, 30% ເປັນຂອງນາຍທຶນຈີນ 15% ເປັນຂອງນາຍທຶນໄທ ແລະ 5% ເປັນຂອວນາຍທຶນລາວ.