ລາວໂຮມລາວ ເພື່ອປະຊາທິປະໄຕ

ທ່ານ ທີ່ຮັກຊາດທັງຫລາຍ

ທຸກປະເທດໃນໂລກນີ້ ກໍລ້ວນແລ້ວ ແຕ່ການມີຫນີ້ສິນດ້ວຍກັນຫມົດທັງສິ້ນ ແຕ່ວ່າ ຂອງ ສປປລ ມັນຕ່າງຢູ່ຢ່າງນຶ່ງເຊັ່ນ:
ມີຂ່າວອື້ສາວ ຕອນທ່ານ ເຈົ້າຄຳໄຊ ສຸພານຸວົງ ເປັນ ຣມຕ ກະຊວງການເງິນ ໄດ້ຢືມເລິນນຳຕ່າງປະເທດ 500 ລ້ານ ໂດລາ ມາພັທນາປະເທກຊາດ
ຜູ້ກ່ຽວ ໄດ້ຖືກບັງຄັບ ໃຫ້ແລ້ວເອົາເງິນ 5 ລ້ານ ໂດລາ ໂຕນ ແລະ 495 ລ້ານ ໂດລາ ເອົາໃຫ້ ທ່ານ ດາວເຣືອງ ສະມາຊິກພັກສູນກາງພັກ ວຽດນາມ
ມາເຮັດທຶນ ຄ້າຂາຍ ກຳການເສຖກິດ ຢູ່ລາວ ...ແລະ ປາກົດວ່າເມັຽ ນາງ ດາວເຣືອງກໍມີບົດບາດ ທາງການຊ່ວຍເຫລືອສັງຄົມ ປ້ອງກັນສະພາບແວດລ້ອມ
ຕ້ານການເຮັດ ຝາຍກັ້ນນ້ຳຂອງ (ແຜນສູງ ).

ນ້ອງຊາຍ ຂອງ ເຈົ້າຄຳໄຊ ກໍເລີຍໄດ້ແຕ່ງງານກັບ ລູກສາວ ຄົນດຽວຂອງ ດາວເຣືອງ ຄົງຈະເປັນຜູ້ຕຽມສືບທອດ ການເສຖກິດເອກຊົນຢູ່ລາວ.

ສ່ວນເງິນ 500 ລ້ານ ໂດລາ ຄົງຈະຕື່ມໃສ່ ໃນຈຳນວນ ຕິດຫນີ້ 5 ບິນລຽນ 94 ລານ ໂດລາ, ເພາະວ່າເຈົ້າຄຳໄຊ ເອົາເງິນໂຕນ ແລ້ວຫນີມາລີ້ໄພ
ຢູ່ປະເທດ ນີວຊີແລນ ເຊິ່ງເປັນປະເທດທີ່ ຈັດຫ້ອງຮຽນ ພາສາອັງກິດ ໃຫ້ ທ່ານ ສົມສວາດ ເລັ່ງສວັດ ຕອນເປັນ ຣມຕ ກະຊວງຕ່າງປະເທດ
ມາຮຽນອັງກິດ ເປັນເວລາ 3 ເດືອນ ວັນສຸກ ກັບໄປລາວ ແລະ ວັນຈັນກັບມາຮຽນ.

ເມັຽຂອງທ່ານ ເຈົ້າຄຳໄຊ ກໍເປັນຜູ້ເອົາເງິນອອກຕລາດ ແກ່ຊາວລາວອົພຍົບ ທີ່ Wellington - New Zealand ຢຶມກິນຂິ້ດອກ ຕົບຕາ
ຊາວລາວນອກທີ່ ນີວຊີແລນທີ່ ເອົາເງິນ 5 ລ້ານ ໂດລາ ຝາກກິນຂີ້ດອກ ຄືໄດ້ເງິນ ຂີ້ດອກເດືອນລະ 21,000.00 ໂດລາ (21 ພັນ ໂດລາ ຕໍ່ເດືອນ )

ຂ່າວທີ່ເລັດລອດ ໂດຍເຈຕະນາ ຈາກທ່ານ ໄຊສົມພອນ ພົມວິຫານ ຕອນມາຢາມ ອອສເຕຣເລັຽ ວ່າ ເຈົ້າສຸພານຸວົງນີ້ ຕ້ອງການເປັນເຈົ້າຊີວິດ
ແຕ່ລະບອບການປົກຄອງບໍ່ມີກະສັດ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງ ໄດ້ປົດອອກຫນ້າທີ່ ຕາມຣະບຽບການ. ນອກນັ້ນທ່ານ ຮອງປະທານສະພາກໍຮູ້ຈັກ ຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ
ລາວນອກບໍ່ມີການຍອມຈຳນົນ, ມັນແຕກຕ່າງກັບ ຕາມຄຳໄປຣາຍງານ ຂອງພວກ ສໍ່ ພໍ່ ລາວນອກໄປຣາຍງານ ຢູ່ສູນກາງ ແລະ ກຸ່ມ ຂຕປລ ລາວນອກ
ຍັງສືບຕໍ່ ການຕໍ່ສູ້ ເພື່ອປະຊາທິປະໄຕໃນລາວ ດ້ວຍຄວາມຮຸ່ນແຮງ ທະວີຄູນຂຶ້ນ.

ຮັກແພງ......................ຕັນ

นายจูมมาลี ไซยะสอน


นายบุนยัง วอละจิด


นายทองสิง ทำมะวง


1. นายอาซาง ลาวลี รองนายกรัฐมนตรี
... กรรมการกรมการเมืองศูนย์กลางพรรค
2. ดร. ทองลุน สีสุลิด รองนายกรัฐมนตรี
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ
3. พลโท ดวงใจ พิจิด รองนายกรัฐมนตรี
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงป้องกันประเทศ
4. นายสมสะหวาด เล่งสะหวัด รองนายกรัฐมนตรี


นายพงสะหวัด บุบผา รัฐมนตรีหัวหน้าสำนักงานประธานประเทศ


1. ดร.สินละวง คุดไพทูน รัฐมนตรีหัวหน้าห้องว่าการรัฐบาล
2. นางบุนเพ็ง มูนโพไช รัฐมนตรีประจำห้องว่าการรัฐบาล
3. นายบุนเฮือง ดวงพะจัน รัฐมนตรีประจำห้องว่าการรัฐบาล
4. ศ.ดร.บุนเตียม พิดสะไหม รัฐมนตรีประจำห้องว่าการรัฐบาล
5. ดร.ดวงสะหวัด สุพานุวง รัฐมนตรีประจำห้องว่าการรัฐบาล
6. นางเข็มแพง พลเสนา รัฐมนตรีประจำห้องว่าการรัฐบาล


1. ดร.ทองลุน สีสุลิด รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ
2. นายบุนเกิด สังสมสัก รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการต่างประเทศ
3. นางสูนทอน ไซยะจัก รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการต่างประเทศ
4. นายอาลุนแก้ว กิติคุน รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการต่างประเทศ


1. นายทองบัน แสงอาพอน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงป้องกันความสงบ
2. พล.จ.สินทะวง ไซยะกอน รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงป้องกันความสงบ

3. พล.จ. กงทอง พงวิจิด รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงป้องกันความสงบ


1. พลโท ดวงใจ พิจิต รัฐมนตรีว่าการกระทรวงป้องกันประเทศ
2. พลตรี แสงนวน ไซยะลาด รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงป้องกันประเทศและหัวหน้ากรมใหญ่การเมืองกองทัพ
3. พล.จ.จันสะหมอน จันยาลาด รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงป้องกันประเทศ
4. พล.จ.สันยาฮัก พมวิหาน รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงป้องกันประเทศ


1. นางอ่อนจัน ทำมะวง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคม
2. นายเลาลี ไฟเพงยัว รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคม
3. นายบุนคง หล้าสุกัน รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคม


1. นายพูเพ็ด คำพูนวง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการเงิน
2. นางเวียงทอง สีพันดอน รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการเงิน
3. นายสันติพาบ พมวิหาน รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการเงิน
4. ดร. คำพัน คุนบอลิน รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการเงิน


1. ศ.ดร.บ่อแสงคำ วงดาลา รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแถลงข่าวและวัฒนธรรม
2. นายบัวเงิน ซาพูวง รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงแถลงข่าวและวัฒนธรรม
3. นายสะหวันคอน ราซะมูนตี รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงแถลงข่าวและวัฒนธรรม


1. นายจะเลิน เยียปาวเฮอ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม
2. รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงยุติธรรม
3. รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงยุติธรรม


1. นายสมดี ดวงดี รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแผนการและการลงทุน
2. นายทองมี พมวิไซ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงแผนการและการลงทุน
3. ดร.บุนทะวี สีสุพันทอง รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงแผนการและการลงทุน
4. นายสมจิด อินทะมิด รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงแผนการและการลงทุน

5. ดร. คำเลียน พลเสนา รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงแผนการและการลงทุน


1. ศ.ดร.เอกสะหว่าง วงวิจิด รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข
2. ดร.บุนกว้าง พิจิด รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงสาธารณสุข
3. ดร.อินลาวัน แก้วบุนพัน รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงสาธารณสุข
4. รศ.ดร.บุนคง สีหะวง รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงสาธารณสุข
5. รศ.ดร.สม-อก กิ่งสะดา รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงสาธารณสุข


1. ดร.พันคำ วิพาวัน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการและกีฬา
2. นางแสงเดือน หล้าจันทะบูน รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการและกีฬา
3. นายลีตู้ บัวเปา รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการและกีฬา
4. นายบัวลาน สิลิปันยา รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการและกีฬา


1. นายนาม วิยาเกด รัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรมและการค้า
2. นายเสียวสะหวาด สะแหวงสึกสา รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงอุตสาหกรรมและการค้า
3. นางเข็มมะนี พลเสนา รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงอุตสาหกรรมและการค้า


1. นายสุลิวง ดาราวง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพลังงานและบ่อแร่
2. นายสมบูน ราซะสมบัด รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพลังงานและบ่อแร่
3. นายคำมะนี อินทิราด รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพลังงานและบ่อแร่
4. นายวีระพน วีระวง รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพลังงานและบ่อแร่
5. ดร.สุพะไซ สุพานุวง รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพลังงานและบ่อแร่


1. นายสมมาด พลเสนา รัฐมนตรีว่าการกระทรวงโยธาธิการและขนส่ง
2. นายบุนจัน สินทะวง รัฐมนตรีช่วยกระทรวงโยธาธิการและขนส่ง
3. นายลัดตะนะมะนี คุนนิวง รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงโยธาธิการและขนส่ง


1. นายวิไลวัน พมเข รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกสิกรรมและป่าไม้
2. ดร.ตี พมมะสัก รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงกสิกรรมและป่าไม้
3. ดร.เพ็ด พมพิพัก รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงกสิกรรมและป่าไม้
4. ดร.คำผาด สุรินพูมี รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงกสิกรรมและป่าไม้
5. ดร.พวงปาริสัก ประวงเวียงคำ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงกสิกรรมและป่าไม้




กระทรวงภายใน

1. นายคำปาน พิลาวง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงภายใน
2. นายคำมูน วิพงไซ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงภายใน
3. นายทองจัน มะนีไซ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงภายใน

กระทรวงไปรษณีย์ โทรคมนาคมและการสื่อสาร
1. นายเหียม พมมะจัน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงไปรษณีย์ โทรคมนาคมและการสื่อสาร
2. นายสีทง ทองแก้ว รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงไปรษณีย์ โทรคมนาคมและการสื่อสาร
3. นายทันสะไหม กมมะสิด รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงไปรษณีย์ โทรคมนาคมและการสื่อสาร

กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

1. นายบ่อเวียงคำ วงดาลา รัฐมนตรีว่าการกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
2. รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
3. รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

1. นายนูลิน สินบันดิด รัฐมนตรีว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
2. รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
3. รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม


1. นายสมพาว ไพสิด ผู้ว่าการธนาคารแห่งชาติลาว
2. นายบุนสม สมมาลาวง รองผู้ว่าการธนาคารแห่ง สปป.ลาว
3. รองผู้ว่าการธนาคารแห่ง สปป.ลาว


1. นายคำพัน สิดทิดำพา ประธานศาลประชาชนสูงสุด
2. นายสมบูน สินทิกุมมาน รองประธาน
3. นายคำพา แสงดารา รองประธาน
4. พ.อ.ประเสิด สุขะเสิม รองประธาน และหัวหน้าศาลทหารขั้นสูง


นายคำสาน สุวง อัยการประชาชนสูงสุด

http://freelao.tripod.com/id72.htm
KHAMSAY SOUPHANOUVONG
AND A REVOLUTION THAT NEVER CAME
By eDemocrat

The nostalgia that the Lao people have for the royal family and members of the aristocracy
... remains strong as ever. Despite Khamsay Souphanouvong's ideological attachment and allegiance to the Communist party in Lao, many Lao expatriates seems to be willing welcome the new defector amongst its fold. Any defector from Vientiane now tends to expose the cruelty of the regime, while at the same time exposing the frailty of the ruling elite.
After his return from the Soviet Union, Khamsay climbed to the pinnacle of the political structure of communist Lao. He became a Member of the Central Committee of Lao People's Revolution Party (LPRP) and held a ministerial post that oversaw millions of dollars. In the mid 1980s, when Kaysone Phomvihane instituted the reform campaign known as "chintanakan mai" or new thinking, Khamsay fell out of favor among the oligarchs.
The case of Khamsay's loss of power and influence is nothing special in Lao politics.
After the death of Khaysone Phomvihane, his wife---Mrs. Thongvinh Phomvihane---was
immediately embroiled in lawsuits and allegations of trafficking narcotics between Lao and Vietnam. Thus, when Khamsay lost his post, it appeared to be more than a political reshuffling. Khamsay was found to be in the wrong side of the equation. Having been educated in the Soviet Union, he might have thought that by taking a pro-Russia stand would secure his political foundation among the communist cadres. After all, Russia was the superpower of the eastern block. By all account Khamsay's political thinking was sensible at the time. However, after the fall of the Soviet Union in the 1980s, Russia became increasingly less influential over the politics of Lao. Foreign aids were cut. Not having sufficient fund to keep its contingent of advisers in Lao, many Russian military advisers were recalled home. Foreign aids from Russia were dwindling while the Lao Communist Party increasingly turned to Hanoi for guidance and protection. Many Lao intellectuals who had been educated in Russia or the former Soiviet Unions appeared to be more moderate and forward looking in there thinking. Khamsay would not have been an exception. It would not be surprising if Khamsay had indeed foreseen the impending doom of the Soviet Unions while he was studying there, and thus aligned his political thinking accordingly upon his return to Vientiane. If that had been the case, it is more of an irony than fate that the oligarchs in Vientiane beat him to the race by seizing the opportunity of the day and quickly turn to Hanoi for support and guidance fearing that Vientiane will follow Moscow.
The Bangkok Post and The Nation wrote that Khamsay left Lao incognito probably because he could not take the embarrassment after having lost his influence and power in Vientiane. That may be true, but such reasoning does not tell us the whole picture of politics in Lao. Recall that Mrs. Thongvinh Phomvihane became immediately embroiled with lawsuits alleging that she stole millions of dollars from some government cooperative enterprises.
Moreover, there were also allegations of drug trafficking against her. In the case of Khamsay,
there is more to it that just having lost his job at the Central Committee of Party. This is a case of an ex officio who fled from failed reform efforts.
Politics in Lao very much depends on its allies. During the 19060s and 1970s, the leadership in Vientiane, so too in Sam Neu, closely watched every move made by the US. In particular, the secret negotiations between Le Duc Tho of North Vietnam and Henry Kissinger concerning the Vietnamization process and the eventual domino falling of Indochina. In the late 1990s, this domino mentality remains etched in the thinking of all Lao intellectuals. Khamsay would probably thought----and sensibly so---that the down fall of communism in Moscow would spell similar chapters in Vientiane and Hanoi. After all Lao s neighbor to the south, Cambodia, had changed almost overnight with the restoration of democracy---albeit tenuous, and the return of the monarchy. However, this time proxy politics of Indochina is no longer dominated by bipolar politics of the late 1970s. The fall of the Soviet Unions and other fraternal countries of the eastern Blocs did not deter the socialist commitment of the die hard revolutionaries of Indochina. It appears that China and Vietnam remain two influential countries holding Lao under its ideological spells. In this case of Khamsay, the day of student uprising and younger intellectuals, including those from the west and those in Lao and had been educated in the Eastern Bloc, never came. Lao students in Poland, Ukraine, Bulgaria, etc. who saw political dissidents unfolding the tricolors over a tank in front of the Russian Dumas had high hope that the three white headed elephant in red back ground would once again be flown in Vientiane. However, this hope was quickly dashed when the oligarchs in Vientiane tighten their reign. The day of the nouveau revolution in Vientiane never came. That that dream for a better for Lao shall never die. The cry for freedom must be heard. The call for liberty must be answered. Be it dissident by choice or defector by circumstances, the Lao people must work toward restoring democracy to Lao and its people.
Come, my Lao compatriots. Awake from your long nights of lumbering sleep and look at what is going on in your country today. Communists are fighting among themselves. Some of the diehard revolutionaries cannot even sleep in their own house and must seek shelter in far-flung quarters of the globe. The current situation in Lao must remind some of us of the old days of the 1960s 0r 1970s of communist China when chaos replaced order.
Listen. Can you hear it? Can you hear the humming cries of our people to bring those
who flee from justice to the bench and bar of law to be judged for their transgressions? You will almost hear it if you allow yourselves to listen for these cries are louder than the call of the million elephants of Lao.
Speak. Speak amongst yourselves about the destiny of your country and people. The
killing has long ended, but the raping and plundering are in earnest. We all hope that communism will fall in Lao and when it does, what will be left for us to see. Billions of dollars in foreign debts. Decayed physical infrastructure. Dilapidated institutional framework. More than 70% of our rain forest destroyed. These pressing issues deserving your utmost attention will go unnoticed and questions go unanswered unless you speak up and make known your love and concerns for your country and people.
Think. Yes, think about your future and the future of your country. Every Lao expatriates has his or her future inextricably tied to Lao. It is unthinkable to think that communism is a victimless crime against the Lao people. In the course of our history, we had made conscious decision of which path to take. Many had chosen to follow the path to Socialism. For them, to kill a thousand for the sake of saving the seat of a few is worth doing. There are also those among us who chose the road to democracy. As the night of tyranny began to hover over Lao, we fled to safety and had been since sheltered by the free world. Despite having lived in relative security of the free West, we must not forget those who we left behind. We must listen to their cry for freedom. We must speak for them when their ability to cry in protest has been muted by brute force. We must think of their plight because their destiny and ours are inseparable.

http://www2.ohchr.org/english/bodies/cerd/cerds80.

LAOS
Tuesday 28 February (pm) and Wednesday 29 February (am)

16th & 18th periodic reports

CERD/C/LAO/16-18

E | F | R | S

CERD/C/LAO/Q/16-18

E | F | S

List

Statement

Alliance for Democracy in Laos

Hmong ChaoFa States

Indigenous

Lao Movement for Human Rights

UNPO

CERD/C/LAO/CO/16-18

ມີການດ່າບັກແກວຫ້ນາແຫລ້ແຂ້ວດຳ ບັກຍົງຈັນທະລັງສີ ທູດໂຈນ500 ທີ່ ເຊີແນວຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງທີ່

http://tiny.cc/serixonlao

ຮູ້ແລ້ວສົ່ງຕໍ່




ໃນການປະຊຸມ ທີ່ເຈນີວາ ຂອງ CERD ທ້າຍເດືອນແລ້ວ ທີມລາວນອກໄດ້ ຜເຊີນ ກັບທີມ ສປປລ ນຳໂດຍ ທ່ານຈເຮີນເຢັຽປາວເຮີ ເບີ່ງເຫັນທ່ານຢົ້ງເບະປາກຫົວຂວັນ ເຈົ້າຫງ່າ ຄືກັບສິເວົ້າວ່າ ພວກທ່ານມາເສັຽເວລາ ເຮັດຫຍັງ ແຕ່ ຜົລສຸດທ້່າຍ ປາກົດວ່າ ທີມຂອງຈເຣີນ ຖືກກຳມະການສຫະປະຊາຊາດລົກຂົນອອກ ເກືອບຫມົດ ບໍ່ສາມາດຕອບຄຳຖາມເຣື້ອງການສໍ້ໂກງຂອງ ສປປລາວ ໄດ້
ຍັງມີການນາບຂູ່ດວ້ຍການ ເຮັດຈະຖ່າຍຮູບໄປຣາຍງານພັຄ ແຕ່ເບີງເຈົ້າຫງ່າບໍ່ຮູ້ສຶກຈະຢ້ານກົວອັນໃດ ນັບວ່າເປັນຄັ້ງທຳອິດ ທີ່ລາວນອກ ກັບແນວລາວ ໄດ້ ພໍ້ກັນຫນ້າຕໍ່ຫນ້າ ໂດຍ ສຫະປະຊາຊາດເປັນກັມມະການ
ຫລັງຈາກນັ້ນ ກັບຮອດວຽງຈັນບໍ່ຣາຍງານອັນໃດກ່ຽວກັບການພໍ້ນີ້ ເພາະຢ້ານເປັນການໂຄສນາໃຫ້ລາວນອກ ຖ້າເບີ່ງວ່າ ຈເຣີນຈະຖືກຍ້າຍໄປໃສ



ຈາກຫນວ່ຍແກະຂ່າວ
Forwarded Message -----
From: blue max
To: "laosnetworkroom@googlegroups.com" ; "laodemocracy@googlegroups.com"
Sent: Tuesday, March 6, 2012 6:14:28 PM
Subject: ທ່ານທູດຢົ້ງ ຖາມເຈົ້າສີສງ່າ ວ່າເຮັດຫຍັງຢູ່ນີ້
...........................................................................
ສະບາຍດີ ພີ້ນ້ອງລາວ ເພື່ອນຮ່ວມຊາຕ

ພວກລາວແດງຈະຫຼອກລວງຕົວະຕົ້ມ ປະຊາຊົນລາວໄປຮອດໃສ ມັນປະກາດຕໍ່ຊາວໂລກ ໃນປີ2006 ບອກວ່າຈະໄຫ້ລາວພົ້ນຈາກຄວາມຍາກຈົນໃນປີ 2012 ພີ້ນ້ອງໄດ້ເຫັນແລ້ວບໍ່ ຄົນບໍ່ມີວຽກງານທຳ ຖືກຂາຽມາເປັນແມ່ຈ້າງນາງເລງແລະ ມີໂຮງງານພະລີດຢາບ້າ ເບືອເມົາຊາວນຸ່ມ ເຂົາກໍ່ເຫດການບໍ່ດີເກີດຂື້ນ ເພື່ອທຳຣ້າຽຊາຕ ຈະໄຫ້ຄົນໃນຊາຕ ເຊື່ອພວກມັນໃດ້ຢ່າງໃດ, ທຸກໆຄົນຄວນຈະຮູ້ແລ້ວ ມັນຕົວະແຕ່ມື້ເຂົາມາວ່າຈະດີໝົດ ກໍ່ບໍ່ມີຫຍັງຂີ້ແມວເຕັມກະດົ້ງ ປານນັ້ນຄົນລາວເຮົາຍັງລັບຫູລັບຕາ ຍ້ອງຍໍເປັນຢູ່, ມີພາສີດບອກໃວ້ວ່າ ພົບຄົນຊົ່ວພາຕົວໝົ່ນໝອງ ພົບຄົນດີມີສີແກ່ຕົວ

ຈົ່ງຫຼີກໜີຈາກຄວາມຊົ່ວ ໃຫ້ສ້າງແຕ່ຄວາມດີ ກໍ່ຈເຣີນຮຸ້ງເຮືອງ, ຖ້າເຮັດຊົ່ວຕົວະຕົ໊ມຂາຽຊາຕຂາຽແຜ່ນດີນ ພ້ອມພວກໂຈນ ອີກບໍ່ດົນທ່ານທັງຫຼາຽ ກໍ່ພົບຄວາມຫາຽຍະນະ ພາຊາຕຈີບຫາຽ ຄົນໃນຊາຕຄວນຕື່ນຕານອນ ແຈ້ງແສງສຫວ່າງມາເຖີງແລ້ວ ຈົ່ງພາກັນລຸກເຮັດວຽກ ຊ່ອຍບ້ານແປງເມືອງ ໄຫ້ຈາກອຳນາດ ຫລອກລວງຕົວະຕົ້ມ

Quoting SPECOM :

ສ.ບ.ດ ພີ່ນ້ອງລາວ ຮ່ວມສາຍເລືອດເກີດ ທຸກໆທ່ານ.

ຜະເດັດການ ໃນລາວປັຈຈຸບັນນີ້ ພວກເປັນບ້າປ່ວງໃນ ຄໍາຂວັນທີ່ຂື້ນ
ໜ້າຂື້ນຕາ ຄື:
* ເຫັນແລ້ວຢ່າປາກ ຖ້າຢາກໃຫ້ຮິບກິນ *
ຊາວໝຸ່ມບ້າຟ້ອນ
ກອງຫລອນບ້າຍົສ
ຂົນຂວາຍບ້າຈົດ
ພນັກງານບ້າລົດ
ພັກ-ລັດ ບ້າກອບໂກຍຊັພສົມບັດ ບ້ານໍາສາວນ້ອຍ. ພວກຜະເດັດການລາວ
ແດງປັຈຈຸບັນນີ້ ມອບຊັພຍາກອນທຸກສິ່ງຢ່າງໃຫ້ກັບ ແກວ ແລະຊາວ
ຕ່າງດ້າວ ເພື່ອແລກກັບອໍານາດ ແລະຍົສຖາບັນດາສັກປະເທດລາວ
ໃນຍຸຄນີ້ໄດ້ຖືກດັບສູນ ຈົນເປົ່າແປນ ກ້ຽງຍິ່ງກວ່າການເຜົາປານວຽງຈັນ
ໃຫ້ເປັນເຖົ່າຖານເມື່ອຄັ້ງກ່ອນໆນັ້ນອີກ.
ພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງພວກຜະເດັດການນີ້ ປະຊາຊົນລາວຜູ່ທີ່ເຄີຍມີມູລເຊື້ອ ອັນພິຣະອາດຫານ
ໄດ້ຖືກຕີຂນາບໃຫ້ເປັນຜູ່ຍອມຈໍານົນອ່ອນແອ ຈະອອກປາກຄໍານຶ່ງ ເພື່ອ
ອໍາຣິຕິຕຽນແກວ ຫລືການນໍາຂອງພັກ-ລັດ ແມ່ນຖືວ່າມີຄວາມຜິດ.
ປະຊາຊົນລາວ ໄດ້ຖືກບັງຄັບສ່ຽມສອນ ໃຫ້ເປັນຄົນຫູເບົາໃຈງ່າຍ ເຊືອ
ແບບງົມງາຍ ຂາດເຫດຜົລຄົນລາວປັຈຈຸບັນນີ້ໄດ້ກາຍເປັນຄົນຫົວໃຈ
ໂກນ ຄືບັ້ງໄມ້ໃຜ່ ລົມພັດໃສ່ໃບຫູອອກປາກບໍ່ມີຄວາມຕັ້ງໃຈ ໃຮ້ຈຸດ
ໝາຍປາຍທາງ ໝົດອາໄລຍຕາຍຢາກ ຂາດຄວາມສມັຄຄີ ປາກບໍ່ໄດ້
ໄອບໍ່ດັງ ເຖິງວ່າຈະມີຄວາມຮູ້ຖ້ວມຫົວ ກໍເອົາຕົວບໍ່ລອດພວກບັນດິດ
ນັກປາຊກາຍເປັນຄົນເຂົ້າຂາດແລງ ແກງຂາດໝໍ້ ລາງຜ່ອງເກີດຂີ້ສໍ້ຂີ້
ກົງ ໃນຄວາມຮັ່ງມີສີໃສ ຄົນລາວໄດ້ກາຍເປັນຄົນ ທີ່ມີຄວາມຄຶດມໍ່ຕື້ນ
ໂສຕາຍ ແລະຊື້ຈ້າງຈອບອອຍໄດ້ງ່າຍຂື້ນ. ຄົນລາວໄດ້ກາຍເປັນຄົນ
ທີ່ບໍ່ມີການເສັຽສລະ ຜູ່ທີ່ເປັນຂ້າທາດກໍບໍ່ຍອມຮັບການປົດປ່ອຍຕົນເອງ
ກາຍເປັນຄົນໜວກບໍ່ຍອມຟັງ ບອດແບບບໍ່ຍອມເບິ່ງ……….

ຮັກແພງ ແລະ ນັບຖືທຸກໆທ່ານ…Laoskham Xienkham

http://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=237311519688773&id=166200246799901#!/profile.php?id=100001263301389

Anourack Phiphaksaหนังสืออีศาน
แม่หญิงลาว...เธอผู้น่าสงสาร !!!
เด็กสาววัยไม่ถึง 15 ปีนั่งเหม่อลอยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ เธอใจลอยได้ไม่นาน เจ้านายร่างใหญ่ก็เดินออกมากระชากผมแล้วลากเธอเข้าไปในบ้าน

หลายครั้งที่สงสัยว่าเธอเป็นใคร ทำไมถึงต้องตกมาอยู่ในสภาพเช่นนี้...

หลัง จากนั้นไม่นานก็มีข่าวหนังสือพิมพ์ที่ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจและเจ้า หน้าที่จากกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ได้เข้าไปช่วยเหลือ เด็กหญิงชาวลาว 19 คน ที่ถูกทารุณกรรมจากการเข้ามาใช้แรงงานในเมืองไทย

หนึ่งในนั้นคือสาวน้อยวัยเพียง 14 ที่เราเคยเห็น...

แม่ หญิงลาววัยละอ่อนกับเพื่อนอีก 18 คน ที่หลุดพ้นออกมาจากนรกแรงงาน เข้ามารับการรักษา บำบัด ฟื้นฟูจิตใจที่สถานคุ้มครองและพัฒนาอาชีพบ้านเกร็ดตระการ จังหวัดนนทบุรี กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์

วันที่เข้าไปคุยกับเธอ เธอยังคงมีแววตาที่หวาดกลัว ร่างกายก็ยังไม่หายบอบช้ำ
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการพัฒนาและความมั่นคงของมนุษย์เข้าเยี่ยมเด็กหญิงชาวลาวที่ถูกทารุณกรรมจากการเข้ามาใช้แรงงานในเมืองไทย

จัน ดี แม่หญิงลาว ใบหน้านวลงาม เล่าว่า นายหน้าชาวลาวติดต่อให้มาทำงานที่เมืองไทย เพราะเห็นว่าประเทศไทยมีงานให้ทำเยอะ เงินดีกว่าเมืองลาว จึงมาเมืองไทยด้วยหัวใจพองโต แม้จะต้องเสียค่านายหน้าเกือบ 5,000 บาท ก็ตาม

"นายหน้าชาวลาวมาส่งที่เมืองไทยและนายจ้างเป็นคนไทยมารับ ไปอยู่ด้วย เขาให้ร้อยมาลัย ทำงานตั้งแต่ตีห้าถึงสองทุ่ม ทำทุกวันไม่มีวันหยุด ยิ่งถ้าเป็นวันพระต้องตื่นมาร้อยมาลัยตั้งแต่ตีสี่ บางวันไม่สบายลุกขึ้นมาทำงานไม่ไหว นายจ้างก็จะมาถึงที่นอนเลย มาทุบจนต้องตื่นลุกออกจากที่นอน"

เพราะต้องนั่งร้อยพวงมาลัยทุกวัน มือของเธอจึงเต็มไปด้วยรูที่เกิดจากเข็มร้อยมาลัย

"หนู ทำงานไม่ได้ค่าแรงเลย นายจ้างบอกว่าจะส่งไปให้ทางบ้านที่แขวงสะหวันนะเขตเอง นายไม่ให้มีเงินติดตัวเลยแม้แต่บาทเดียว บางวันได้กิน 2 มื้อ บางวันก็ได้กินมื้อเดียว ข้าวที่กินก็เป็นข้าวเปล่าๆ บางวันก็เหมือนจะเสีย แต่หิวก็ต้องกิน" เธอเล่าด้วยความอัดอั้น

ข้างๆ จันดี แม่หญิงลาวอีกคน นางสาววัย 18 เส้นทางชีวิตของนางดูไม่ต่างจากจันดีสักเท่าไร เธอเล่าว่า ครอบครัวของเธอยากจนมาก เมื่อมีโอกาสจะได้ทำงานเธอจึงไม่คิดมาก นางตัดสินใจมาเมืองไทย

"มาทำงานร้อยมาลัยเหมือนกัน มาตั้งแต่เดือนเมษายน ปี 2551 นายหน้าชาวลาวบอกว่าจะหางานที่เงินเดือนดีๆ ให้ โดยเสียค่านายหน้า 4,500 บาท แล้วก็มีคนไทยมารับไปทำงานร้อยพวงมาลัยขาย นายจ้างให้ทำงานตั้งแต่เวลา 05.00-18.00 น. ไม่มีวันหยุด เพื่อนลาวบางคนถูกบังคับให้ออกไปขายพวงมาลัยด้วย มือและนิ้วของหนูถูกน้ำยาที่แช่ดอกไม้กัดจนเป็นแผลเปื่อย แต่นายจ้างไม่ให้ไปหาหมอ"

"ส่วนเรื่องกิน จะได้กินไม่ครบทุกมื้อ ส่วนใหญ่นายจ้างจะไปขอข้าวจากวัดมาให้กิน ค่าแรงจะได้ประมาณเดือนละ 3,000 บาท แต่นายจ้างจะหักเป็นค่ากิน ค่าที่พัก ส่วนที่เหลือนายจ้างบอกว่าจะส่งให้กับพ่อแม่ที่ลาว ทุกคนที่ทำงานส่วนใหญ่เป็นเด็กลาว พวกเราทั้งกลัวและเสียใจอยากกลับบ้านมาก" เธอระบายความทุกข์ !
นี่เป็นเพียงตัวอย่างของแม่หญิงลาวที่ระหกระเหินมาตกนรกแรงงานในไทย!!!
.............................
.............................
เยาวเรศ ดีคง(ຊື່ຄົນລາວໃນ facebook) ที่อุบลฯ บางบ้านเอาเด็กลาวช่วยงานขายของกลางวัน กลางคืนนายจ้างก็ข่มขืนเด็กเพื่อเอาเป็นเมียน้อย บางคนโชคร้ายอีกคือโดนหนุ่มไทยลากไปลงแขกข่มขืนในรั้วบ้านของ สส.แท้ๆๆ แล้วรุ่งขึ้นก็โดนเจ้านายส่งกลับประเทศ

ໂຄດແມ່ມືງພວກໂຈນ ຄມນ ຜດກ ປົ້ນຊາດລາວແດງ ສີ່ງນີ້ມັນເກີດຂື້ນໃນຍຸກພວກມືງເດິ
laohomlao ເອົາລະບອບຂອງຜັວອີ່ຫ່າທອງຫວິນ ພໍ່ບັກໄຊສົມສົມພອນ ນາຍພົນໂທ ສັນຍາລັກ(ບໍ່ຮອດ40ປິເດິ) ບັກສັນຕີພາບ ບັກວົງສວັດ ມາເຜົາດ້ວຍ ປິ 1911 ທີ່ເອິຣົບ ປຊຊໄດ້ໄຊຊນະມາແລ້ວ

ในการทำสงครามต่อสู้ญี่ปุ่นและรัฐบาลก๊กมินตั๋ง เหมาฯยึดหลักพิชัยสงครามของ ซุนวู ปราชญ์ นักรบจีนโบราณที่ว่า ต้องเอาชนะจิตใจประชาชน!ต้องเอาแหล่งที่มาของเสบียงอาหาร! และพิชิตป้อมปราการต่างๆ ให้จงได้โดยที่เหมาฯมีเหตุผลที่ว่า “ทหารเปรียบเสมือนปลา ประชาชนเปรียบเสมือนน้ำ ปลาถ้าขาดน้ำก็ตายฉันใด ทหารถ้าอยู่ห่างประชาชนก็ย่อมตาย ฉันนั้น ”!!! เหมา ฯ ได้เขียนหนังสือชื่อ “On the Protracted War” โดยเหมาฯ กล่าวว่า การระดม กำลังทางการเมืองหมายถึงการบอกให้ประชาชน และกองทัพทราบถึงวัตถุประสงค์ทางการเมืองในการทำสงครามนอกจากนั้นยังต้องวางกำหนด ขั้นตอนพร้อมทั้งจุดมุ่งหมาย ในการนำ ไปสู่วัตถุประสงค์อันนี้ไว้ให้ชัดเจนด้วย แนวความคิดของเหมาฯ ดังกล่าว ถือว่าเป็นรากฐาน ของการกำหนดยุทธศาสตร์สงครามปฏิวัติเพื่อยึดอำนาจรัฐด้วยมวลชนหรือ เรียกว่า “ สงคราม ประชาชน People’s War โดยมีหลักนิยมในการดำเนินการรวม ๓ ขั้นตอน คือ ปฏิวัติ! ประชาชาติ! ประชาธิปไตย!

ในการแย่งชิงอำนาจรัฐ จากรัฐบาลจะต้องใช้วิธีปลุกระดมมวลชน!ให้ลุกขึ้นต่อสู้!โดยเงื่อนไขประชาธิปไตย! และเงื่อนไขประชาชาติ! โดยรวมกำลังผู้รักชาติขับไล่จักรวรรดินิยมให้หมดไปจากแผ่นดิน! และใช้เงื่อนไขต่างๆ เช่น เงื่อนไขเศรษฐกิจ!เงื่อนไขความไม่เป็นธรรมในสังคม! เป็นเครื่องมือในการรุกทางการเมือง! เพื่อเตรียมมวลชนปฏิวัติ! ทำสงครามประชาชนด้วยกองกำลังติดอาวุธ! ตามกลยุทธ์ป่าล้อมเมืองทำการต่อสู้แบบยึดเยื้อยาวนานจนกว่าจะได้รับชัยชนะ!!! แบ่งยุทธวิธีออกเป็น ๓ ขั้นตอน=
ขั้นรับ ในขณะที่มีกำลังน้อยกว่ากำลังของเจ้าหน้าที่รัฐ! จะต้องดำเนินการแทรกซึมบ่อนทำลาย! และปลุกระดมทุกรูปแบบโดยดำเนินการทั้งในเมืองและชนบทเพื่อให้เกิดความแตกแยกในหมู่ประชาชน!และข้าราชการ! โดยชี้ให้เห็นถึงความอ่อนแอและความล้มเหลวของรัฐบาล! สำหรับการสู้รบใช้แบบ จรยุทธ์ Mobile Warfare ซุ่มยิง! ซุ่มโจมตี! หรือยิงรบกวน!!!
ขั้นยัน ในขั้นตอนนี้ฝ่ายที่ทำสงครามปฏิวัติ จะพยายามทำลายเศรษฐกิจของชาติทุกวิถีทาง!!! และสร้างความวุ่นวายให้เกิดขึ้นในสังคม!!! สำหรับในชนบทนั้นจะทำการสู้รบด้วยสงครามจรยุทธ์เป็นหลัก!!! ด้วยการต่อต้านกำลังป้องกันและปราบปรามฝ่ายรัฐบาลรวมทั้งเข้าครอบครอง พื้นที่ในชนบท! บางแห่งเพื่อประกาศเป็นเขตปลดปล่อย และฐานที่มั่น!!!
ขั้นรุก ขั้นนี้เป็นขั้นที่ฝ่ายปฏิวัติจะทำการรุก ทางทหาร!และดำเนินสงครามจิตวิทยา!!!อย่างกว้างขวาง การเปิดสงครามรบพุ่งจะเป็น การใช้กำลังรบตามแบบ Conventional Warfare เพื่อให้ได้ชัยชนะในขั้นแตกหัก! ยึดเมือง!และทำการปฏิวัติล้มล้างการปกครองและยึดอำนาจรัฐ และบีบบังคับให้รัฐบาลต้อง ยอมจำนนในที่สุด!!!

ປາບພວກມົ້ວສຸມຢາເສບຕິດ
ວັນທີ 29 ກຸມພາ 2012 - ເວລາ 15:29:55 ສົ່ງຂ່າວນີ້ໃຫ້ເພື່ອນ ພິມຂ່າວນີ້ vientiane mai




ນັ່ງ ​ຮ້ານ​ກາ­ເຟ ວັນ​ເສົາ-ອາ­ທິດ (25-26/2/2012) ຫາງ​ສຽງ​ຊົມ­ເຊີຍ​ເຈົ້າ​ໜ້າ­ທີ່​ຟົດ­ຟື້ນ ໂດຍ​ສະ­ເພາະ​ແມ່ນ​ເຈົ້າ​ໜ້າ­ທີ່​ປາບ​ຢາ​ເສບ​ຕິດ ... ບໍ່​ແມ່ນ​ແຕ່​ພວກ​ມົ້ວ​ສຸມ​ລະ­ດັບ​ໃຫຍ່​ທໍ່​ນັ້ນ ພວກ​ປາຍ​ແຖວ​ກໍ​ຖືກ​ຕິດ­ຕາມ ແລະ ກວດ​ລ້າງ ຄິດ​ວ່າ​ໃນ­ຕໍ່­ໜ້າ ຄວາມ​ສະ­ຫງົບ​ສຸກ​ຄົງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ ໂດຍ​ສະ­ເພາະ​ປີ​ນີ້ ເປັນ​ປີ​ທີ່​ລາວ​ເຮົາ​ເປັນ​ເຈົ້າ­ພາບ​ກອງ​ປະ­ຊຸມ​ສາ­ກົນ.

ເວົ້າ​ ເລື່ອງ​ການ​ແກ້​ໄຂ​ປະ­ກົດ​ການ​ຫຍໍ້­ທໍ້​ໃນ​ນະ­ຄອນ­ຫຼວງ​ເຮົາ​ນີ້ ກໍ​ມີ​ການ​ແກ້​ມາ​ເລື້ອຍໆ ແຕ່​ຕ້ອງ​ຍອມ­ຮັບ​ວ່າ​ມັນ​ແກ້​ຍາກ​ແທ້ໆ​ເນີ ! ສະ­ນັ້ນ ໝົດ​ທຸກ​ຄົນ​ໃນ​ສັງ­ຄົມ​ຕ້ອງ​ເປັນ​ເຈົ້າ​ການ ລົມ​ກັບ​ໝູ່​ເພື່ອນ​ຫຼາຍ​ຄົນ ກໍ​ມີ​ຫຼາຍ​ຄຳ​ເຫັນ​ແຕກ​ຕ່າງ​ກັນ ແຕ່​ກໍ​ມາ​ຕ້ອມ​ກັນ​ຢູ່​ໃນ​ບັນ­ຫາ​ລຸ່ມ​ນີ້:

1. ສະ​ຖາ​ບັນ​ຄອບ­ຄົວ​ຕ້ອງ​ເຂັ້ມ­ແຂງ ໂດຍ​ສະ­ເພາະ​ພໍ່ ແລະ ແມ່ ໃນ​ນັ້ນ ຜູ້­ຍິງ​ສຳ­ຄັນ​ທີ່​ສຸດ ເພາະ​ຜູ້­ຍິງ​ລາວ​ມີ​ບົດ­ບາດ​ໃນ​ຄອບ­ຄົວ​ເປັນ​ແມ່ ເປັນ​ຜູ້​ຮັບ­ຜິດ­ຊອບ​ຊີ­ວິດ​ການ​ເປັນ​ຢູ່ ເປັນ​ຜູ້​ເວົ້າ​ຈາ​ສັ່ງ­ສອນ ແນະ­ນຳ ມີ​ເຫດ​ມີ​ຜົນ ຫຼື ເວົ້າ​ແຈ້ງ­ວ່າ ຜູ້­ຍິງ​ລາວ​ເປັນ​ຜູ້​ມີ​ອິດ​ທິ​ພົນ​ທີ່​ສຸດ​ໃນ​ຄອບ­ຄົວ.

2. ການ­ຈັດ­ຕັ້ງ​ຂັ້ນ​ບ້ານ​ຕ້ອງ​ເດັດ­ຂາດ ບໍ່​ໄວ້­ໜ້າ​ຜູ້​ໃດ ຫາກ​ມີ​ການ​ກະ­ທຳ​ຜິດ​ລະ­ບຽບ​ກົດ­ໝາຍ ... ໃນ­ຕໍ່­ໜ້າ​ຄວນ​ພິ­ຈາ­ລະ­ນາ​ວ່າ ຄວນ​ມີ​ນາຍ­ບ້ານ​ອາ­ຊີບ​ຈາກ​ການ​ເລືອກ​ຕັ້ງ ຫຼື ແຕ່ງ­ຕັ້ງ.

3. ຊຸກ­ຍູ້​ໃຫ້​ແຕ່​ລະ​ໜ່ວຍ​ພາຍ​ໃນ​ບ້ານ ໃຫ້​ມີ​ການ­ເຄື່ອນ­ໄຫວ ສຳ​ຫຼວດ​ກວດ­ກາ ແລະ ຕິດ­ຕາມ​ການ­ເຄື່ອນ­ໄຫວ​ໃນ​ແຕ່​ລະ​ຄອບ­ຄົວ ທີ່​ເປັນ​ສະ­ມາ­ຊິກ​ຂອງ​ຕົນ.

4. ກອງ​ຫຼອນ ຫຼື ປກສ ປະ­ຈຳ​ກຸ່ມ​ບ້ານ​ຕ້ອງ​ເຂັ້ມ­ແຂງ ຕີ​ຕ້ານ​ອຳ­ນາດ​ທາງ​ການ​ເງິນ​ທີ່​ເຂົ້າ​ມາ​ຍຸ​ແຍ່​ຫວັງ​ທຳ­ລາຍ.

5. ການ­ຈັດ­ຕັ້ງ​ຂັ້ນ​ເມືອງ​ຕ້ອງ​ເດັດ­ຂາດ ລົງ​ກວດ­ກາ ແລະ ຊຸກ­ຍູ້​ການ​ແກ້​ໄຂ​ປະ­ກົດ​ການ​ຫຍໍ້­ທໍ້​ໃນ​ຂອບ​ເຂດ​ເມືອງ​ຂອງ​ຕົນ.

ເພິ່ນ ​ວ່າ​ຫາກ​ປະ­ຕິ­ບັດ​ໄດ້​ຕາມ 5 ຂໍ້​ຂ້າງ​ເທິງ​ນັ້ນ ຈະ​ເຮັດ​ໃຫ້​ປະ­ກົດ​ການ​ຫຍໍ້­ທໍ້​ຫຼຸດ​ລົງ ... ໄປ​ພ້ອມ​ກັນ​ນັ້ນ ເພິ່ນ​ກໍ​ມີ​ບາງ​ຄຳ​ເຫັນ​ຝາກ​ມາ​ເບື້ອງ​ສື່​ມວນ​ຊົນ​ພວກ​ເຮົາ​ວ່າ: ຢາກ​ໃຫ້​ພິ­ຈາ­ລະ­ນາ​ຄືນ ການ​ລົງ​ໂຄ­ສະ­ນາ​ສິນ­ຄ້າ​ຕ່າງໆ ເພາະ​ມັນ​ຫຼໍ່​ແຫຼມ ສ້າງ​ໃຫ້​ສັງ­ຄົມ​ມີ­ຄ່າ​ນິ­ຍົມ​ນຳ​ວັດ­ຖຸ​ຈົນ​ເກີນ​ໄປ ວ່າ​ຊັ້ນ !.

ໃນ​ຖາ­ນະ​ຜູ້​ຮັບ­ຜິດ­ຊອບ​ຄໍ​ລຳ ແນວ​ລາວ ກໍ​ຂໍ​ຕາງ­ໜ້າ​ສື່​ມວນ​ຊົນ ຮັບ​ເອົາ​ຄຳ​ຕຳ​ນິ​ດັ່ງ­ກ່າວ.

ປີ­ຜ່ານ­ມາ (2011) ອີງ​ຕາມ​ບົດ​ສະ­ຫຼຸບ​ຈາກ​ກະ­ຊວງ​ປ້ອງ​ກັນ​ຄວາມ​ສະ­ຫງົບ ມີ​ຄະ­ດີ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ນະ­ຄອນ­ຫຼວງ​ວຽງ​ຈັນ​ທັງ​ໝົດ 2.558 ລາຍ ໃນ​ນັ້ນ ຄະ­ດີ​ອຸ­ປະ­ຕິ­ເຫດ​ເປັນ​ອັນ​ດັບ​ໜຶ່ງ​ຂອງ​ປະ­ເທດ ຄື​ມີ 2.063 ລາຍ.

ປະ­ກົດ ​ການ​ຫຍໍ້­ທໍ້​ໃນ​ສັງ­ຄົມ​ທີ່​ພົ້ນ​ເດັນ ກໍ​ແມ່ນ​ບັນ­ດາ​ຢາ​ເສບ​ຕິດ​ທີ່​ມີ​ທ່າ​ແຜ່​ຂະ­ຫຍາຍ​ການ​ກໍ່​ອາດ­ຊະ­ຍາ​ກຳ ການ​ປຸ້ນ​ຈີ້​ຊີງ​ຊັບ ການ​ຄ້າ­ຂາຍ​ເຖື່ອນ ການ​ຄ້າ​ມະ­ນຸດ ການ​ຄ້າ​ໂສ­ເພ­ນີ ຄ້າ­ຂາຍ​ໄມ້​ຫວງ​ຫ້າມ ການ​ມົ້ວ​ສຸມ​ຂອງ​ໄວ​ໜຸ່ມ ບັນ­ຫາ​ແຮງ​ງານ​ຊາວ​ຕ່າງ­ປະ­ເທດ ເຂົ້າ​ມາ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ບໍ່​ຖືກ­ຕ້ອງ ການ​ສໍ້​ລາດ​ບັງ​ຫຼວງ ແລະ ອຸ­ບັດ­ເຫດ​ເທິງ​ຖະ­ໜົນ​ເປັນ­ຕົ້ນ ສາ­ເຫດ​ທີ່​ພາ­ໃຫ້​ເກີດ​ປະ­ກົດ​ການ​ຫຍໍ້­ທໍ້​ດັ່ງ­ກ່າວ ມີ​ທັງ​ໃນ​ຕົວ ແລະ ນອກ​ຕົວ ແຕ່​ສາ­ເຫດ​ສຳ­ຄັນ​ຕົ້ນ­ຕໍ​ແມ່ນ​ຍ້ອນ​ຄວາມ​ຮັບ­ຜິດ­ຊອບ​ທາງ​ການ­ເມືອງ​ຂອງ​ ພະ­ນັກ­ງານ ທະ­ຫານ ຕຳ­ຫຼວດ ແລະ ປະ­ຊາ­ຊົນ​ພວກ​ເຮົາ​ບໍ່​ທັນ​ສູງ​ເທົ່າ​ທີ່​ຄວນ ການ​ຄຸ້ມ​ຄອງ​ລັດ ຄຸ້ມ​ຄອງ​ສັງ­ຄົມ ກໍ​ຄື​ການ​ປະ­ຕິ­ບັດ​ລະ­ບຽບ​ກົດ­ໝາຍ​ຍັງ​ບໍ່​ທັນ​ເຂັ້ມ​ງວດ ແລະ ມີ​ຜົນ​ສັກ­ສິດ ເວົ້າ​ໃຫ້​ເຂົ້າ­ໃຈ​ງ່າຍ​ແມ່ນ​ຍັງ​ລະ​ເຫຼີງ ບໍ່​ເອົາ­ໃຈ­ໃສ່​ແກ້​ໄຂ​ປະ­ກົດ​ການ​ຫຍໍ້­ທໍ້​ຢ່າງ​ຈິງ​ຈັງ ຊ້ຳ​ຮ້າຍ​ກ່ວ​າ​ນັ້ນ​ມີ​ບາງ​ບຸກ­ຄົນ​ຈຳ­ນວນ​ໜ້ອຍ ຍັງ​ຮ່ວມ​ໃນ​ປະ­ກົດ​ການ​ຫຍໍ້­ທໍ້​ອີກ​ຊ້ຳ ໂດຍ​ສະ­ເພາະ​ກໍ​ແມ່ນ​ການ​ມົ້ວ​ສຸມ​ໂສ­ເພ­ນີ ການ​ຄ້າ​ໄມ້​ຫວງ​ຫ້າມ ແລະ ການ​ສໍ້​ລາດ​ບັງ​ຫຼວງ ດັ່ງ​ຄຳ​ເວົ້າ​ທີ່​ວ່າ: ໄກ່​ເຫັນ​ຕີນ​ງູໆ​ເຫັນ​ນົມ​ໄກ່.

บัดนี้ พวกนิสิตนักศึกษาก่อนเคยเป็นเครื่องมือ เป็นหัวหน้าช่วยเป็นพลังปลุกระดมมวลชน ให้ฝ่ายแดง บัดนี้หมดความจำเป็นแล้วก็คิดกำจัด ฉะนั้นต่างต้องหลบหนีเอาตัวรอดข้ามโขงมาเมืองไทย และมีนิสิตนักศึกษาให้สัมภาษณ์ที่วิทยุกองพล ป.ต.อ. เช้าวันที่ ๑๙ และ ๒๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๑๙
และให้สัมภาษณ์ในรายการสนทนา ประชาธิปไตยช่อง ๙ เมื่อคืนวันที่ ๒๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๑๙ ในรายการสนทนาประชาธิปไตยในคืนนั้นได้เชิญลาวผู้อพยพหนีเข้ามาพึ่ง ๓ นาย มีทหาร คือ พ.ท. โพธิ เมืองอุภัย อดีตเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนศูนย์การฝึกนักเรียนนายสิบที่เวียงจันทร์ อีกท่านหนึ่งคือ
ร.อ. สีมา สุขะมนตรี อดีตผู้บังคับกองร้อยที่ ๔ ฝ่ายข่าวค่ายจินาโม้ เวียงจันทร์ ท่านสุดท้ายเป็นอดีตหัวหน้านักศึกษาลาวชื่อ ท้าวอัครเดช สุขอรุณ ทั้งสาม ท่านนี้ได้มีการตอบคำถามตรงกันว่า เป็นการจำเป็นที่สุดที่ต้องหนีข้ามโขงมาสู่แผ่นดินไทย ซึ่งเป็นเมืองที่ให้ความร่มเย็นเห็นใจ แผ่นดินของพุทธศาสนา เป็นแห่งเดียวที่หนีร้อนมาพึ่งเย็น เป็นแห่งเดียวที่จะรักษาชีวิตให้รอดได้ต่อไป ก่อนที่จะถูกเชิญตัวไปสัมมนาที่เวียงไชยซึ่งเป็นสถานที่ ทั้งเกลียด ทั้งกลัวของคนในแผ่นดินลาวทั่วไป!
ท้าวอัครเดชได้บอกว่า เพียงระยะที่คอมมิวนิสต์ได้เข้าไปมีอำนาจเด็ดขาดในประเทศลาวนั้น มีจำนวนประชาชนที่ถูกส่งไปสัมมนาถึงประมาณสี่หมื่นกว่าคนไม่ปรากฏว่ามีผู้ใด ที่ได้กลับมาพบหน้าลูกหน้าเมียเลย แม้จะมีชีวิตอยู่ก็เหมือนตายจากกันไป
ส่วนนิสิตนักศึกษาพวกอื่นๆเมื่อฝ่ายคอมมิวนิสต์ได้ยึดอำนาจในประเทศลาวได้ หมดแล้ว คงจะเรียกร้องตามโฆษณาไว้ว่า ถึงเวลาประชาชนจะเป็นใหญ่ในแผ่นดินมีความเสมอภาคไม่มีการแบ่งชั้นวรรณะ เมื่อมาเห็นความเป็นอยู่ของประชาชนแล้วตรงกันข้าม เพราะถูกทารุณอย่างเหี้ยมโหดดุร้ายผิดมนุษย์ธรรมดา คิดว่าจะประท้วง เหมือนประท้วงรัฐมนตรีฝ่ายขวาได้สำเร็จมาแล้ว แต่การประท้วงครั้งนี้ไม่เหมือนกันเพราะฝ่ายคอมมูนิสต์ทำการสำเร็จเรียบร้อย ไม่ต้องอาศัยพวกนิสิตนักศึกษาต่อไปแล้ว เมื่อมีการประท้วงขึ้นพวกนิสิตนักศึกษาก็จะถูกจับตัวไปสัมมนาที่เวียงไชย เช่นเดียวกัน เพราะการเอาตัวไปสัมมนาเท่ากับนำไปถึงแดนประหาร ไม่มีโอกาสได้พบกับพ่อแม่พี่น้อง พวกหัวหน้านิสิตนักศึกษาเคยเป็นกำลังสำคัญให้คอมมิวนิสต์ ซึ่งเคยได้รับการยกย่องให้มีอำนาจเพื่อเอาใจนิสิตนักศึกษาเพื่อแผนการ คอมมิวนิสต์ เมื่อได้สำเร็จตามแผนการ บัดนี้พวกนิสิตนักศึกษาหัวแข็งก็ถูกพวกคอมมิวนิสต์กำจัด ได้รับการกวาดล้างอย่างรุนแรง!!! พวกคอมมิวนิสต์ถือหลักว่าพวกที่เคยได้รับอามิสสินจ้างรางวัลเข้าล่อให้ทำตาม แผนการของตนถือว่า พวกนี้มีจิตไม่แน่นอนเอียงเอนเพราะสินจ้างรางวัล! อาจถูกจูงจมูกด้วยสินจ้างรางวัลให้กลับมาเป็นศัตรูได้ อีกพวกหนึ่งคือพวกที่มีหัวเอียงซ้ายได้รับมอบอำนาจสิทธิพิเศษตลอดมา หน้าที่ใหญ่โตในระหว่างก่อกวนสู้รบให้ทำลายชาติเดียวกันยังต้องใช้กว่าจะ เกิดผลสำเร็จตามแผนการ พวกนี้คอมมิวนิสต์ถือว่าอันตรายมาก เพราะรู้ความตื้นลึกหนาบางของพวกคอมมูนิสต์ ตัวอย่างพวกนิสิตนักศึกษารู้ตัวว่าขืนอยู่ในแผ่นดินลาวต่อไปชีวิตคงไม่รอด แน่ จึงตัดสินใจหลบหนีข้ามโขงมาพึ่งแผ่นดินไทยที่ยังเปี่ยมไปด้วยความเมตตากรุณา!!!
การแต่งตั้งตำแหน่ง:
การล้มระบอบประชาธิปไตยจัดตั้งรัฐบาลลาวรักชาติภายใต้แอกของจอมเผด็จการคอม มูนิสต์เมื่อวันที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๑๘ ทุกคนทั้งในประเทศและนอกประเทศ คิดว่าเจ้าสุภานุวงศ์คงจะได้รับความดีเป็นอยู่เป็นผู้นำเบอร์ ๑ เพราะทำการต่อสู้เพื่อรับใช้คอมมิวนิสต์ตลอดมา เพื่อพวกคอมมูนิสต์ได้เข้าครองประเทศลาวไว้หมดแล้วคงไม่พ้นหน้าที่ผู้ยิ่งใหญ่ในชาติลาวต่อไป
แต่ก็ผิดหวังเพราะปรากฏว่าอำนาจการแต่งตั้งนั้นได้แก่ สหายไกรสร พรหมวิหาร มีอำนาจสิทธิขาด เป็นผู้แต่งตั้งตนเองเป็นนายกรัฐมนตรีก่อนแล้วแต่งตั้งอดีตเจ้ามหาชีวิต สว่างวัฒนายกขึ้นเป็นที่ปรึกษาสูงสุด ของประเทศ และแต่งตั้งเจ้าสุวรรณภูมาเป็นที่ปรึกษาของรัฐบาลส่วนเข้าสุภานุวงศ์หัวหน้า ผู้นำแนวลาวรักชาติ สหายไกรสรได้แต่งตั้งให้เป็นตำแหน่งประธานประเทศ และประธานสภาประชาชนสูงสุด! ได้พิจารณาพอที่จะมองเห็นเบื้องหลังการแต่งตั้งเหล่านี้ และคิดว่าบางท่านถูกแต่งตั้งเป็นหุ่นเชิดมีแต่ตำแหน่งสูง ฟังแล้วรู้สึกใหญ่โตแต่อำนาจไม่มี ซ้ำยังหมดอิสรเสรี!!!
ตามคำบอกเล่าของท้าวอัครเดช สุขอรุณ อดีตหัวหน้านักศึกษาลาวที่หลบหนีข้ามลำน้ำโขง มาของพึ่งแผ่นดินไทย เพื่อความรอดแห่งชีวิตได้ยืนยันว่า การที่เจ้ามหาชีวิตจำเป็นต้องสละราชสมบัติ ก็เพราะถูกบีบบังคับให้ทรงอ่านพระราชโองการสละราชสมบัติก็เพราะเบื้องหลังมี อาวุธจี้องค์รัชทายาท! จึงทำให้พระองค์ทรงยอมอ่านพระราชโองการ การแต่งตั้งให้มีตำแหน่งสูงแต่งชื่อก็เพียงการตบตาเมื่อรู้ว่าเจ้ามหาชีวิต ยังมีประชาชนรักเคารพมาก ประชาชนลาวมีพลเมืองสามล้านคนยังมีผู้จงรักภัคดีเจ้ามหาชีวิตไม่น้อย
ประชาชนไม่ตื่นสู้!
ท้าวอัครเดชอดีตหัวหน้านักศึกษาลาวลี้ภัยแดงมาสู่ดินแดนไทยบอกว่า การที่ลาวต้องสูญเสียอธิปไตยตกเป็นทาสของลัทธิคอมมูนิสต์อย่างง่ายดาย เพราะประชาชนลาวส่วนมาก แม้จะมีใจรักชาติก็มิได้แสดงออกมาเพื่อร่วมจิตร่วมใจร่วมสามัคคีร่วมเป็นใจ เดียวกันต่อต้านเมื่อภัยมาถึงชาติ! ยังพากันสงบนิ่งเฉยเหมือนไม่ใช่พลเมืองมีสิทธิในแผ่นดิน หากทุกคนตื่นตัวประชาชนลาวมีพลเมืองสามล้านกว่า พวกแดงมีเพียงร้อยๆปล่อยให้มันฟักตัวแพร่ออกไป โดยอ้างว่าทำการเป็นมติมหาชน การเดินขบวนขับไล่ในที่ต่างๆพวกราษฎรส่วนมากไม่ได้ร่วมด้วยเลย! แต่พากันนิ่งไม่ทำอะไรให้รู้ว่าประชาชนราษฎร จำนวนมากไม่เห็นด้วย แล้วทุกคนลุกขึ้นรักษาสิทธิเป็นพลเมืองของชาติ เมื่อชาติเดือดร้อนเราจะเป็นสุขได้อย่างไร บัดนี้แผ่นดินร้อนเป็นไฟ ต่างก็เดือดร้อนทั่วถึงกัน เมื่อมีโอกาสไม่ใช้สิทธิให้เกิดประโยชน์แก่ประเทศชาติมัวแต่หลับเป็นเสียงตาย
ผู้สัมภาษณ์ถามท้าวอัครเดชว่า หากว่ามีทางจะย้อนกลับไปสู่สภาวะเดิมก่อนคอมมิวนิสต์ เข้าครอบครองประเทศลาว คิดว่าจะทำอย่างไร ?
ท้าวอัครเดชตอบทันที่ว่า ... จะปลุกประชานลาวให้ตื่นจากหลับ เพราะประชาชนมีประมาณสามล้านกว่า พวกคอมมูนิสต์มีเพียงร้อยๆเมื่อพลเมืองสามล้านกว่าตื่นตาร่วมใจต่างลุกขึ้น มาช่วยกู้ชาติ คิดว่าคอมมิวนิสต์ไม่สามารถจะมีช่องว่างแยกเข้าได้ แต่น่าเสียดายที่พลเมืองสามล้านกว่าไม่ทำอะไรเพื่อประโยชน์แก่ชาติ! พากันสงบเฉยผิดกับพวกคอมมิวนิสต์ มันพยายามเร่งทำงานทั้งกลางวันและกลางคืน นี่แหละที่พลเมืองทั่วไปทำตัวไม่รู้สึกเดือดร้อนไม่วิตกกังวลอะไร มอบหน้าที่ให้รัฐบาลจัดการ เป็นต้นเหตุให้ราชอาณาจักรลาวต้องพินาศลงไป!!!กว่าจะรู้ตัวก็สายเกินแก้เสียแล้ว

การเริ่มขับไล่สหรัฐอเมริกา ก็เป็นแผนการของลาวแดงนั้นเป็นเรื่องง่ายๆ คือฝ่ายแดงได้ปลุกมวลชนและพวกนิสิตนักศึกษาให้เดินขบวนไปสำนักยูเซตลาว(USAID)และไป หมู่บ้านของพวกเจ้าหน้าที่ของสถานทูตสหรัฐอเมริกา ซึ่งภายในมีลูกค้าจ้างคนงานพนักงานล้วนแต่เป็นฝ่ายแดงอยู่ก่อนแล้ว ก็ก่อกวนภายในสถานที่นั้นให้เกิดความปั่นป่วน เมื่อพวกนักศึกษาประชาชนเข้าล้อมสถานที่นั้นไว้แล้วก็คุกคามยื่นคำขาดขับไล่ สหรัฐอเมริกาเพียงเท่านี้สำนักงานยูเซดลาวก็ปิดลง เพราะพวกรัฐบาลก็เห็นดีเห็นชอบด้วย แผนการของฝ่ายแดงก็เกิดผลตามความประสงค์!
ขับพวกรัฐมนตรีฝ่ายขวา!!!
เมื่อแผนการได้สำเร็จเป็นขั้นๆไปอย่างง่ายดาย แผนการต่อไปก็มีการปลุกระดมประชานชน และพลเมืองกรรมกรนิสิตนักศึกษาให้โฆษณาชี้ให้เห็นความผิดของรัฐบาลฝ่ายขวา ที่ทำให้เกิดความเดือดร้อนทั่วไปโดยมีพรรคคอมมูนิสต์ฝ่ายแดงได้เตรียมการ เดินขบวนขับไล่รัฐมนตรีฝ่ายขวา! ประณามว่าเป็นพวกคอรัปชั่น! ประชาชนพลเมืองลาวทั้งชาติไม่ไว้วางใจพวกรัฐมนตรีฝ่ายขวา ขอให้ฝ่ายแดงเข้ายึดอำนาจปกครองลาว นอกจากเดินขบวนโดยนักเรียนนักศึกษากรรมกรองค์การต่างๆ ที่เป็นแดงทำการขับไล่รัฐมนตรีฝ่ายขวา แล้วยังทำพิธีเผาหุ่น นอกจากเผาหุ่นรูปรัฐมนตรีที่ระบุชื่อไว้แล้วยังขู่จะเผาบ้านรัฐมนตรีที่มี ชื่อ การเดินขบวนขับไล่รัฐมนตรีฝ่ายขวานั้น ทำให้บรรดาพ่อค้าคหบดีและหมู่ประชาชนทั้งหลายตื่นตระหนกตกใจ เพราะมีการขว้างระเบิดจนเจ้าบุญอ้อมน้องชายเจ้าบุญอุ้ม ซึ่งเป็นรัฐมนตรีฝ่ายขวาผู้หนึ่งเสียชีวิตลงด้วยการกระทำอย่างอุอาจของพวก แดง ทำให้บรรดาพ่อค้าประชาชนทั่วไปต้องหวาดกลัวเสียขวัญแตกตื่น พวกรัฐมนตรีต่างก็หลบหนีเพื่อเอาชีวิตรอดพ้นพร้อมทั้งครอบครัว ฝ่ายแดงจึงมีโอกาสเข้ายึดเอาบ้านช่องทรัพย์สิน
การเข้ายึดอำนาจการปกครองประเทศลาว โดยฝ่ายแดงใช้ชั้นเชิงอุบายไม่ต้องใช้กำลังเข้ากวาดล้าง เมื่อทำการยึดอำนาจการบริหารทั้งหมดในครั้งนี้ ตลอดเข้ายึดโรงงานร้านค้ากิจการอุตสาหกรรมต่างๆ บ้านช่องของพวกฝ่ายขวา และประชาชนทั่วไปมักจะใช้คำว่าเจ้าของบ้านเต็มใจยกให้แล้ว หรือบอกว่าเจ้าของเขาไม่อยู่ต้องช่วยส่งพลพรรคมาเฝ้าดูแลให้ความเรียบร้อย
พวกแดงมีคำพูดที่นิ่มนวลเรียบร้อยแต่ภายนอก ภายในซ่อนความเหี้ยมโหดดุร้ายเฉียบขาด ไม่มีมนุษย์ธรรม ไม่มีความเมตตาปรานีฆ่ากันง่ายๆ
เมื่อพวกแดงได้อำนาจแล้วก็บีบบังคับขู่เข็ญเข้ามหาชีวิตให้สละตำแหน่ง ลาจากราชบัลลังก์กษัตริย์บังคับให้เขียนคำแถลงการณ์ดังข้อความต่อไปนี้=
คำประกาศการลาออกจากเจ้ามหาชีวิต พระเจ้าศรีสว่างวัฒนา!!!
การเปลี่ยนแปลงทางด้านการเมืองในประเทศลาวการอยู่ร่วมกันในตำแหน่งพระมหา กษัตริย์ ในรูประบอบราชาธิปไตยที่กำหนดไว้ในรัฐธรรมนูญและอำนาจอธิปไตยประชาชนทำให้ ขัดขวาไม่สามารถดำเนินสู่วิธีทางการก้าวหน้าของประเทศ
เพื่อให้การดำเนินงานของประเทศชาติไปสู่ความก้าวหน้าอย่างสะดวกสบาย เพื่อให้เอกภาพของชาติเข้มแข็งขึ้น ในวันนี้ด้วยความรู้สึกตัวอย่างลึกซึ้ง และความสง่าผ่าเผย ข้าพเจ้ายอมสละราชบัลลังก์ นั่นคือข้าพเจ้ายอมสละราชสมบัติอย่างบริสุทธิ์ใจ และอย่างสิ้นเชิงปราศจากความนึกคิดปิดบังไว้ในใจ และด้วยความเลื่อมใสทุกประการ
ข้าพเจ้ามอบให้ประชาชนพลเมืองลาวได้มีอธิปไตยของประชาชนอย่างแท้จริง ในการกำหนดโชคชะตาของประเทศชาติบ้านเมืองของตนเอง
ในเมื่อกลับกลายมาเป็นพลเมืองสามัญลาวแล้ว ข้าพเจ้าขอประสิทธิ์ประสาทพร อันเต็มเปี่ยมด้วยความจริงใจเพื่อเอกราชความอยู่ดีกินดี ความสุขสมบูรณ์จงเป็นของประชาชนลาวทั้งชาติที่แสนรักยิ่ง
เขียนที่หลวงพระบาง
วันที่ ๒๙ พฤศจิกายน ๑๙๗๕
แรม ๑๑ ค่ำ เดือน ๑๒ ปีเถาะ
พุทธศักราช ๒๕๑๘
ศรีสว่างวัฒนา
หลังจากพวกแดงได้เข้าครอบครองในประเทศลาวมีอำนาจ ก็เริ่มแสดงความเหี้ยมโหดเด็ดขาดที่แท้จริงในโฉมหน้าออกมา ทำให้ประชาชนลาวทั่วไปมีชีวิตอยู่ด้วยความหวาดกลัว เพราะพวกแดงเริ่มกวดขัน มีแต่ความหวาดระแวงเมื่อไหร่จะถูกพวกแดงมาเชิญตัวไปสัมมนาที่ “เวียงไชย” เพราะไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรตำหนิพวกแดงบ้าง ความกลัวทำให้ประชาชนชาวบ้านต่างสงบปากสงบเสียง ต่างก็กลัวไม่กล้าแสดงความรู้สึกออกมา ไม่มีใครไว้ใจใคร แม้มีปากก็ไม่มีสิทธิจะพูดได้ตามใจความรู้สึกเช่นเมื่อก่อนที่พวกแดงจะ ปกครอง หมดความเป็นอิสรเสรี ตกอยู่ในความหวาดกลัวตลอดเวลา
หนีเพื่อรอดชีวิต

ທາງຍາກ... ຢູ່ນະຄອນຫຼວງ
vientiane mai
ວັນທີ 20 ກຸມພາ 2012 -

... ຕົກລະ­ດູ­ແລ້ງເສັ້ນ­ທາງຫຼາຍສາຍຢູ່ນະ­ຄອນ­ຫຼວງວຽງຈັນ ພວມຢູ່ໃນໄລ­ຍະປັບ­ປຸງປົວ­ແປງ ແລະ ສ້າງໃໝ່... ແນ່­ນອນ ເມື່ອມີການສ້າງໃໝ່ກໍຍ່ອມສ້າງຜົນກະ­ທົບແກ່ການສັນ­ຈອນເປັນຂອງ ທຳມະດາ ບໍ່ສາ­ມາດຫຼີກລ້ຽງໄດ້.

ແຕ່ບັນ­ຫານີ້ ຜູ້ທຽວທາງກໍຄືຜູ້ດຳ­ລົງຊີ­ວິດແຄມທາງມີຫາງສຽງຫຼາຍທີ່ສຸດ ເປັນ­ຕົ້ນແມ່ນທາງຕານມີໄຊຫາໜອງທາໃຕ້ ໂພນຕ້ອງ-ດອນແດງ ທາງບຶງທາດ­ຫຼວງ-ໂນນຄໍ້-ໂນນຫວາຍ...

ມີຜູ້ສ່ອງແສງເຖິງຄໍລຳພວກເຮົາເລື້ອຍໆ... ເວ­ລາທ່ານສະ­ມາ­ຊິກສະ­ພາແຫ່ງຊາດ ລົງໄປພົບປະພໍ່ແມ່ປະ­ຊາ­ຊົນນັ້ນ ປະ­ຊາ­ຊົນກໍມີຂໍ້ສະ­ເໜີ ແຕ່ໃນຕົວຈິງກໍເຫັນ­ໃຈການປັບ­ປຸງ ປົວ­ແປງ ແລະ ການສ້າງໃໝ່ ເພາະຕ້ອງເວົ້າເຖິງງົບ­ປະ­ມານ.

ສຳ­ລັບເສັ້ນ­ທາງບຶງທາດ­ຫຼວງ-ໂນນຄໍ້-ໂນນຫວາຍນີ້ ເພື່ອນຜູ້ອ່ານຕັ້ງບັນ­ຫາວ່າ: ການສ້ອມ­ແປງແຕ່ລະເທື່ອ ສັງ­ເກດເຫັນວ່າບໍ່ເໝາະສົມກັບງົບ­ປະ­ມານປານ­ໃດ ? ເພາະເຫັນແຕ່ລົດມາກວດດິນ... ໃຫ້ຮາບພຽງ ຫຼື ຖົມດິນແດງໃສ່ກໍແລ້ວ­ໄປ... ປະ­ຊາ­ຊົນທົນຝຸ່ນບໍ່ໄຫວກໍຫົດນ້ຳເປື້ອນໃສ່ ທາງກໍເປ່ເພອີກ... ເພິ່ນຕັ້ງຂໍ້ສັງ­ເກດວ່າ ງົບ­ປະ­ມານທີ່ໃຊ້ເຂົ້າໃນການແປງທາງນັ້ນ ຄັນແມ່ນເອົາມາລວມກັນເບິ່ງຢ້ານວ່າເຮັດທາງໃໝ່ໄດ້ແລ້ວກະບໍ່ຈັກ ? ສະ­ນັ້ນ ເພິ່ນຈຶ່ງສ່ອງແສງມາວ່າ: ຢາກໃຫ້ມີການຕິດ­ຕາມເບິ່ງການປັບ­ປຸງປົວ­ແປງທາງເບິ່ງວ່າ ມັນສົມມາພາຄວນຫຼືບໍ ? ອາດມີຂໍ້ອ້າງບໍ່ຢາກສ້າງທາງໃໝ່... ຍ້ອນວ່າ­ການປັບ­ປຸງປົວ­ແປງແຕ່ລະຄັ້ງ ມັນມີລາຍຮັບດີກ່ວາການສ້າງໃໝ່... ຄັນແມ່ນສ້າງໃໝ່ໝົດ ງົບສ້ອມ­ແປງບໍ່ມີ... ແລ້ວຈະໄປຫາກິນຢູ່ໃສນໍ ?.

ອັນນັ້ນແມ່ນຄຳສ່ອງແສງເລື່ອງການສ້ອມ­ແປງເສັ້ນ­ທາງຫຼາຍສາຍທີ່ເປ່ເພຢູ່ໃນປັດ­ຈຸ­ບັນ.

ໃນຕົວຈິງທາງຫຼາຍເສັ້ນຍິນຂ່າວວ່າມີການປະ­ມູນຮຽບຮ້ອຍ ແຕ່ບໍ­ລິ­ສັດບໍ່ຄ່ອຍລົງ­ມືກໍ່­ສ້າງ... ອັນນີ້ທາງພາກ­ສ່ວນກ່ຽວ­ຂ້ອງກໍລົງກວດ­ກາ ແລະ ເປີດ­ເຜີຍເປັນຂ່າວມາແລ້ວນໍ ? ແຕ່ສຳ­ລັບເສັ້ນ­ທາງແຕ່ນາຄວາຍທີ່ອອກມາຈາກທາງ 450 ປີ ເນັ່ງມາໃສ່ໂນນຫວາຍ-ໂນນຄໍ້-ບຶງທາດ­ຫຼວງນີ້ ຍິນຂ່າວມາມີບໍ­ລິ­ສັດປະ­ມູນໄດ້ຄັກ­ແນ່ ? ແຕ່ມາຮອດດຽວ­ນີ້ກໍຍັງບໍ່ທັນມີຂ່າວອອກມາ ວ່າຈະລົງ­ມືສ້າງໃໝ່ຍາມໃດ ?.

ເມື່ອບໍ່ມີຂ່າວ ເຫັນແຕ່ການສ້ອມ­ແປງພໍ­ແລ້ວຮີດຄືກ່າວມາຂ້າງເທິງ ຄົນສ່ວນຫຼາຍກໍເລີຍຕັ້ງບັນ­ຫາຄືເວົ້າມານໍ ?.

ຢາກໃຫ້ ຄ.ຍ.ທ ນະ­ຄອນ­ຫຼວງເຮົາກວດ­ກາ ແລະ ລົງໄມ້­ແສ້ໃສ່ບໍ­ລິ­ສັດທີ່ໄດ້ຮັບສຳປະ­ທານ ເພາະບໍ່ຊັ້ນມັນບໍ່ເໜັງ ? ປີ 2012 ເຮົາເປັນເຈົ້າ­ພາບໃຫຍ່ຈັດກອງປະ­ຊຸມອາເຊັມ... ທາງເວັ້ນມີແຕ່ຈຸດໜອງໜ່ຽງມາໃສ່ບຶງທາດ­ຫຼວງ ແຕ່ຈຸດນາຄວາຍຍັງຄື­ເກົ່າ... ລົດມັນກໍມາອັ່ງຢູ່ບຶງທາດ­ຫຼວງອີກ ເພາະມີຕະ­ຫຼາດຫຼາຍໂພດ ແລະ ອີກຕໍ່­ໜ້ານີ້ ກໍຈະມີການກໍ່­ສ້າງໂຄງ­ການບຶງທາດ­ຫຼວງອີກ !.

ເພື່ອນຜູ້ອ່ານວ່າ: ແກ້ໄດ້ມີແຕ່ຂົນ­ສົ່ງທາງອາ­ກາດທໍ່ນັ້ນທີ່ໄວທັນ­ໃຈ...!.

http://tiny.cc/serixonlao

ประธานแห่งรัฐเวียดนาม TruongTanSang เจราจากับเลขาธิการใหญ่ ประธานประเทศลาว!!!

9 กุมภาพันธ์ 2555





ท่าน จุมมะลี ไซยะสอน ประธานประเทศลาวให้การต้อนรับท่าน TruongTanSang ประธานแห่งรัฐเวียดนาม (Foto VOV)

(VOV) - เช้าวันที่ 9 กุมภาพันธ์ ท่าน TruongTanSang ประธานแห่งรัฐเวียดนามพร้อมภริยาและคณะได้เดินทางถึงกรุงเวียงจันทร์เพื่อ เริ่มการเยือนสันถวไมตรีประเทศลาวอย่างเป็นทางการตามคำเชิญของท่าน จุมมะลี ไซยะสอน เลขาธิการใหญ่พรรคประชาชนปฏิวัติลาวและประธานประเทศลาว ภายหลังพิธีต้อนรับ ท่าน TruongTanSang ประธานแห่งรัฐเวียดนามได้มีการเจรจากับท่าน จุมมะลีไซยะสอนโดยได้แสดงความยินดีที่ได้เดินทางมาเยือนประเทศลาวเป็นครั้ง แรกในฐานะเป็นประธานแห่งรัฐเวียดนาม พร้อมทั้งแสดงความเชื่อมั่นว่า ประเทศลาวจะบรรลุผลงานที่ยิ่งใหญ่กว่าต่อไปในการยกระดับชีวิตความเป็นอยู่ ของประชาชนให้ดีขึ้น รวมทั้งยกระดับสถานะและบทบาทของประเทศในภูมิภาคและโลก ส่วนในการให้สัมภาษณ์นักข่าวภายหลังการเจรจา ท่าน TruongTanSang ได้แสดงความปรารถนาที่จะส่งเสริมาสัมพันธไมตรีพิเศษระหว่างสองประเทศให้ พัฒนายิ่งขึ้นในอนาคต“ทั้งสองฝ่ายได้ชื่นชมและแสดงความยินดี เมื่อเห็นว่า ความสัมพันธ์ที่มีมาช้านาน ความสามัคคีพิเศษและความร่วมมือในทุกด้านระหว่างสองประเทศในเวลาที่ผ่านมา ได้รับการพัฒนาและส่งเสริมต่อไป ทั้งสองฝ่ายได้หารือเกี่ยวกับมาตรการณ์เพื่อส่งเสริมความสัมพันธ์อันดีงามใน ทุกด้าน เห็นพ้องที่จะประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ความสัมพันธ์พิเศษ เวียดนาม-ลาวและประสานการจัดกิจกรรมต่างๆในปี 2012 ให้เป็นผลสำเร็จ ผมเชื่อมั่นว่า การจัดกิจกรรมต่างๆในปี 2012 ให้เป็นผลสำเร็จจะสร้างนิมิตหมายแห่งการพัฒนาความสัมพันธ์พิเศษ เวียดนาม-ลาว”
ในการนี้ ผู้นำทั้งสองประเทศได้เป็นสักขีพยานในพิธีลงนามพิธีสารเกี่ยวกับความร่วมมือ ในการฝึกอบรมแหล่งบุคคลากรให้แก่ลาวในเวียดนาม แผนความร่วมมือในปี 2012 ระหว่างกระทรวงศึกษาและฝึกอบรมของลาวกับกระทรวงศึกษาและฝึกอบรมเวียดนามและ บันทึกช่วยจำที่ธนาคาร VietinBank จัดสรรค์สินเชื่อให้แก่ธนาคารกลางลาว เป็นต้น เช้าวันเดียวกัน ท่าน TruongTanSang ได้มีการเจรจากับท่าน ทองสิง ทำมะวง นายกฯลาว นาง ปานี ยาท่อตู้ ประธานรัฐสภาลาวและไปวางพวงมาลาที่สุสานทหารนิรนาม ในวันเดียวกัน ท่าน TruongTanSang ได้ให้การต้อนรับนายกสมาคมองค์การมิตรภาพลาว-เวียดนาม ประธานแนวลาวสร้างชาติและบรรดาผู้นำของจังหวัด หลวงพระบาง เดินทางไปเยือนนักปฏิวัติอาวุธโสลาว เข้าร่วมพิธีตัดริบบิ้นเปิดโครงการต่างๆในกรุงเวียงจันทรและเดินทางไปเยือน สถานทูตเวียดนามประจำประเทศลาว ส่วนในช่วงค่ำ ท่าน TruongTanSang ได้เข้าร่วมงานเลี้ยงที่ท่าน จุมมะลี ไซยะสอน จัดขึ้นเพื่อเป็นเกียรติ ส่วนในวันที่ 10 กุมภาพันธ์ ท่าน TruongTanSang และคณะจะเดินทางไปเยือนแขวงจัมปาศักด์

ທຸກໆທ່ານ ຜູ້ ຫ່ວງຫາອາໃລຊາຕລາວ...

ມັນຖືກຕ້ອງຕາມຂ່າວທີ່ທ່ານ ແບລກ ສົ່ງອອກມາ...ທັງໝົດມັນເປັນແຜນການກືນກິນປະເທດລາວ
ທີ່ຍາວນານ ຊຶ້ງພວກຜູ້ນໍາ ຂາຍຊາຕເລົ່ານີ້ ໄດ້ຮັບຮູ້ມາຕລອດ ແລະຖືວ່າເປັນການຕັ້ງໃຈ ຈະໃຫ້ປະເທດ
ລາວກາຍເປັນປະເທດດຽວກັບແກວຕັ້ງແຕ່ ເລີ້ມຕົ້ນເຂົ້າຮ່ວມກັບ ໂຫ້ຈິມິນພຸ້ນ...

ສລຸບໄດ້ ຢ່າງຈະແຈ້ງທີ່ສຸດວ່າ ຣັຖບານປະສົມຂອງຝ່າຍຂວາໃນເມື່ອກ່ອນນັ້ນ ແມ່ນການຮູ້ເທົ້າບໍ່ເຖິງການ
ທີ່ຕອ້ງຍອມຮັບເອົາແນວລາວເຂົ້າມາຮ່ວມເປັນ ຣຖບ ປະສົມສາມຝ່າຍ ຊຶ້ງມັນຖືກຕ້ອງຕາມຄໍາຂວັນທີ່
ເວົ້າວ່າ "ຢາກໄດ້ລູກເສືອກໍ່ຕ້ອງເຂົ້າຖໍ້າເສືອ"...

ສ່ວນນັກຕໍ່ສູ້ ລາວນອກຂອງພວກເຮົາ ຈົນມາເຖິງປະຈຸບັນນີ້ ຍັງຊອກຜູ້ນໍາພາ ບໍ່ທັນໄດ້ຊໍ້າທີ່ພໍຈະ ໄດ້ເອີ້ນວ່າ
ຫົວໜ້ານໍາພາຂບວນການຕໍ່ສູ້ກອບກູ້ເອົາປະເທດໃວ້...ໄດ້ມີແຕ່ ນາຍົກ ຣຖບ ພັດຖິ່ນ(ປະກົດວ່າມີຮອດສາມ
ທ່ານ) ແຕ່ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ເປັນ ຫົວໜ້າບໍ ຈຶ່ງເຫັນປະກາດຫາ ຜູ້ສມັກມາເປັນຫົວໜ້າຢູ່..ແລະຍັງມີຫລາຍກຸ່ມອີກ
ທີ່ບໍ່ທັນໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມກັນໄດ້ເທື່ອ ແລະ ຄົງຍັງລໍຖ້າ "ຈັງຫວະ" ກັນຢູ່ ຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າຈະຟ້ອນຈັງຫວະໃດຊໍ້າ...

ເມື່ອ ເປັນເຊັ່ນນີ້....ເຫັນທີວ່າ ຄໍາເຕືອນຄັ້ງສຸດທ້າຍ ຂອງທ່ານ specom ສົ່ງອອກມາຫວ່າງບໍ່ນານມານີ້ນັ້ນ
ການຊິ້ນຊາຕລາວ ກໍ່ີຄົງຈະໃກ້ຄວາມຈິງທີ່ສຸດແລ້ວໃດນິເນາະ.."ຍຸກລາວຊິ້ນຊາຕ"is now at the frnt door..

ທ່ານ ບຸນລຽນທີ່ນັບຖື


ການທີ່ທ່ານບໍບັງອາດຈະຝັນຫວານນັ້ນ ທິສະດີ ນະໂຍບາຍ ຂອງທ່ານນັ້ນ ຄວນເຮັດແນວໃດ ກະຣຸນາແຍ້ມອອກມາພໍໃຫ້ທ່ານ ທັງຫລາຍ ໄດ້ຮູ້ນຳດ້ວຍ ຈະເປັນພຣະຄຸນຢ່າງສູງ.
ເຫັນຫລາຍຸຄົນຍົກບັນຫາ ເຣຶ່ອງຜູ້ນຳ ອະເມຣິກາ ຈະໄປຢ້ຽມຢາມລາວ ແລະ ກັມພູຊານັ້ນ ຖ້າທ່ານອ່ານເນຶ້ອຄວາມໃນຊ່າວນັ້ນ ທ່ານກໍຄົງຈະເຂົ້າໃຈດີ.
ເຣຶ່ອງການຕໍ່ສູ້ ມັນຕ້ອງແມ່ນພັກການເມືອງ ໃນເມື່ອພັກການເມືອງເຮັດບໍ່ສຳເຣັດ ຈະໄປຕຳນິກຸ່ມທີ່ບໍ່ເປັນນັກການເມືອງ ມັນກໍກາຍເປັນອີກເຣຶ່ອງນຶ່ງ.


ຜູ້ນຳອະເມຣິກາ ບໍ່ເຄີຍ ແລະ ບໍ່ໄດ້ເວົ້າ ວ່າຈະໄປປ່ຽນແປງເມືອງລາວ ແຕ່ຕາມຫນັງສືຣາຍງານ ວ່າຜູ້ນຳ ອມຣກ ອາດຈະໄປຢາມ ເທົ່ານັ້ນ ມັນຈຶ່ງບໍ່ກ່ຽວກັບ
ຄຳຊີ້ແຈງຂອງທ່ານ ທີ່ກ່າວໄວ້.
ຄວາມຮູ້ ຜູ້ຂ້າມັນນ້ອຍ ພໍເຂົ້າໃຈໃນການສເນີນັ້ນ ທາງລາວນອກຄວນມີຄຳສເນີ ວ່າຢາກໃຫ້ມີການປ່ຽນແປງຢູ່ໃນລາວ ຕໍ່ຜູ້ນຳ ຂອງ ອມຣກ.
ເຣື່ອງ ອມຣກ ຈະເອົາໄປເວົ້າ ຫລື ບໍ່ເອົາໄປເວົ້ານັ້ນ ມັນກໍເປັນອີກເຣຶ່ອງນຶ່ງ. ຖ້າຫາກບໍ່ມີຫັຽງແກ້ໄຂ ຄນະເວທີເວົ້າວ່າ ຈະ ຢຸດເຊົາການເຄື່ອນໄຫວທັງຫມົດ
ນັ້ນ ມັນກໍຄືຄວາມເຂົາເຈົ້າຢູ່. ສຳລັບ ຜູ້ຂ້າ ກໍຈະພອຍໄດ້ພັກຜ່ອນໄປພາຍໃນຕົວ.


ຮັກແພງ.............ຕັນ
-------------------------------



ຍ້ອນວ່າ ຂພຈ ບໍ່ຢາກບັງອາດຝັນເຖິງໃນສິ່ງທີ່ບໍ່ທັນມາເຖິງ....ໂດຍສະເພາະການຢ້ຽມຢາມລາວໃນປີ2013
ດັ່ງທີ່ຫລາຍໆທ່ານລາວນອກກໍາລັງຝັນຫວານເອົາໃວ້ຢູ່ໃນທຸກວັນນີ້...ສຸພາສິດລາວອັນລື້ງປາກທີ່ສຸດ :
"ຢ່າໄດ້ຫວັງກິນນໍ້າບໍ່ໜ້າ" ຄໍາຂວັນນີ້ ຄົງຍັງໃຊ້ໄດ້ຢູ່....

ປີ 2013 ຄົງຈະໝາຍຄວາມວ່າ ສປປລ ຄົງປ່ຽນເປັນຣະບອບໃໝ່ໄປແລ້ວ ໂດຍຝັນໃວ້ວ່າ ອມຣກ ຈະເປັນເຈົ້າ
ການໃຫ້ໃນການປ່ຽນແປງດັ່ງກ່າວ....ຂພຈ ກໍ່ແອບຝັນໃວ້ສ່ວນນ້ອຍໆນຶ່ງຕັ້ງແຕ່ນານມາແລ້ວ ແຕ່ ບໍ່ແມ່ນ
ຫລົ້ມຕົວຈົນໝົດໃຈ....ເພາະຢ້ານອົກຫັກ...ສິ່ງທີ່ ຂພຈ ຫວັງທີ່ສຸດ ຄື ບໍ່ວັນໃດກໍ່ວັນໜຶ່ງເລືອດລາວຂອງເຮົາ
ຈະຕ້ອງສແດງຄວາມເຂັ້ມຂົ້ນຂຶ້ນຢ່າງແນ່ນອນ...ນີ້ຄື ອະຣິຍະສັຈ ທີ່ ພຮະພຸທທະອົງໄດ້ຕຣັດໃວ້ ຖືກຕ້ອງແລ້ວ.
ອະເມຣິກາ ເຂົາມັກຄົນທີ່ມີຄວາມກ້າຫານ ກ້າເຮັດກ້າທໍາດ້ວຍຕົນເອງ ອອກໜ້າດ້ວຍຕົນເອງໃນສິ່ງທີ່ເຮົາຕ້ອງ
ການ ເມື່ອເຫລືອບ່າກວ່າແຮງຈຶ່ງມີເຫດຜົນຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກຄົນອື່ນ....ດູຕົວຢ່າງ ທີ່ ລີເບັຽ ຊີເຣັຽ ແລະ
ອື່ນໆ ແມ້ກະທັ້ງ ປະເທດພະມ້າ ເລົ່ານີ້ ເປັນຕົວຢ່າງໃຫ້ເຮົາເຫັນທີ່ຍັງບໍ່ເຫິງປານໃດ.....

ຂພຈ ບໍ່ເຄີຍໄດ້ເຫັນ ປະທານາທິບໍດີ ອມຣກ ຈະລົດຕົວລົງໄປຢ້ຽມຢາມ ປະເທດຄອມມູນິສນ້ອຍໆຈັກເທື່ອ..ໄປ
ປະເທດພະມ້າ ກໍ່ແຄ້ ຣມຕ ຕ່າງປະເທດ....ເຫັນວ່າ ປະທານາທິບໍດີ ອມຣກ ພົບກັບບັນດາປະເທດອາຊ້ຽນໃນ
ເວລາທີ່ ເຂົາເຈົ້າມີປະຊຸມ ຊັມມິຕ ໃນປະເທດໃດປະເທດໜຶ່ງເທົ່ານັ້ນ ແມ້ ກະທັ້ງຈະໂອ້ລົມເປັນພິເສດ ກັບຜູ້
ນໍາສາມຊາຕ ຄອມມູນິສ ນີ້ ກໍ່ບໍ່ເຫັນມີຂ່າວຈັກດີ້....

ພວກລາວແດງຂີ້ຄ້ານກ່ວາໝາ

ວຽກບໍ່ຫາ ນາບໍ່ເຮັດ ຊອກຂໍທານເງິນຊ່ອຍເຫລືອລ້າ



ຄວນເອົາເງິນທີ່ຊ່ອຍເຫລືອລ້ານັ້ນ

ແບ່ງປັນໃຫ້ປະຊາຊົນຊາວນາກັມມະກອນ



ເຫັນແຕ່ລູກສາວຣັຖມົນຫີ

ເອົາເງິນໂດລ້າ ຍັດຫີມັນ

http://www.youtube.com/watch?v=oVhIeBa_E-I&list=PL10DB47D47A247EE5&index=17&feature=plpp_video

ສະບາຍດີ ພີ້ນ້ອງລາວ ແລະເພື່ອນຣ່ວມຊາຕທັງຫຼາຍ

ເມື່ອພວກເຮົາໄດ້ຟັງເອເຊັຽເສຣີ ອອກຂ່າວແລະ clips video ເຫັນພາບນີ້ ກໍ່ໜ້າສົງສານ ພີ້ນ້ອງລາວເຮົາ ມັນກໍ່ແສບເຂົ້າເຖີງກະຫລ່ວງຫົວໃຈ. ຖາມໂຕເອງວ່າ ສົງສານເຮັດຫຍັງ? ເຮົາຢູ່ພີ້ມັນສນຸກສບາຽຢູ່ແລ້ວ ເຫຼືອກີນເຫຼືອໃຊ້ແລ້ວເປັນຫ່ວງເຮັດຫຍັງ? ກໍ່ເພາະວ່າເຊື້ອສາຽເລືອດລາວ ຍັງຮັກຊາຕ ເຊື້ອເຜົ່າພັງພັນ ເມື່ອເຫັນຄວາມທຸຂຍາກລຳບາກ ຂອງພໍ່ແມ່ພີ້ນ້ອງ ມີແນວບໍ່ດີເກີດຂື້ນກໍ່ເສັຽໃຈນຳ, ຖ້າພີ້ນ້ອງຢູ່ສຸກສບາຽຢູທາງສ້າງສາພັທະນາກໍ່ຍີ່ງດີໃນ ເພາະຜູ້ນຳສລາດສ່ອງໃສ ມີນ້ຳໃຈຮັກຊາຕ

ຄຳເວົ້າວ່າຮັກຊາຕ ກໍໍ່ຕ້ອງດູແລປະຊາຊົນຕົນເອງ ແລະພື້ນແຜ່ນດີນອັນຄົບຖ່ວນ ທີ່ບັນພະບຸຣຸດຫວງແຫນໄວ້ ຕ້ອງສລາດສ່ອງໃສ ຢ່າໄຫ້ຊາຕອື່ນມາເປັນນາຽເໝືອຫົວ ສີດສອນລຸກຫຼານ ຊາວນຸ່ມໃຫ້ເປັນຄົນດີ ມີນ້ຳໃຈຮັກຊາຕ ຈົ່ງສລາດພໍ ທ່ານຈະບໍ່ເປັນທາດຂອງເງີນຕາ ເງີນຂອງທ່ານນັ້ນ ເໝືອນ ມັນມີປີກ ຈະບີນໜີໃດ້ເໝືອນດັ່ງນົກອີນຊີ, ຖ້າເຫັນແກ່ເງີນ ຊອກເອົາຢາພິດຢາເບືອ ເປັນເຄມີມາໃຫ້ວັຍລຸ່ນ ລຸກຫຼານກີນດື້ມແລ້ວ ເປັນຄົນບ້າຄົນບໍ່ດີ ຜົລເສັຽຫາຽກໍ່ທຳຣ້າຽຊາຕ ແລະທ່ານຈະອາໃສໃຜໃນອານາຄົດ ແລະເອົາຊາຕອື່ນຫຼັງໄຫຼເຂົ້າມາ ນັ້ນບໍ່ຮັກຊາຕ....

ຢູ່ໃສມື້ເຂົ້າມາບອກວ່າລາວຮັກຊາຕ? ຍັງມີຢູ່ບໍ່ ຫຼືວ່າຕາຽໝົດແລ້ວ? ເມື່ອເຫັນເຫດການບໍ່ດີແລ້ວ ຈົ່ງມີນ້ຳໃຈຮັກຊາຕ ມີຄວາມສາມະຄີ ຖືກຕ້ອງ ປອງດອງພ້ອມພຽງກັນສແດງຄວາມກ້າຫານ ສ້າງປະວັດສາຕໄວ້ ຄຸນງາມຄວາມດີຂອງທ່ານ ຈະບໍ່ມີວັນຫລົງລືມ ຈາຣືກໄວ້ຊົວກາຣະນານ, ພວກທ່ານບໍ່ຕ້ອງຢ້ານກົວ ອັນຕຣາຽໃດໆຈະເກີດຂື້ນ ຈະມີຜູ້ມາຊ່ອຽດ້ານສິດທີມະນຸສ

ເພາະໂລກໃນປະຈຸບັນມັນທັນສມັຍ ເຮົາມີພະຍານຫຼັກຖານບັນຖືກໄວ້ ມີກ້ອງຖ່າຽຣູບ ມີໂຟ່ນມືຖື ມີອີນເຕີເນດສົ່ງຂ່າວທັນກັບເວລາ ມັນຈະມີຜູ້ມາຊ່ອຽພວກທ່ານຢ່າງກະທັນຫັນ ດ້ານສີດທິມະນຸດ ອົງການສະຫະປະຊາຕ ແລະນາໆຊາຕກໍ່ເອົາໃຈໃສ່ ຕ້ອງເດັດດຽ່ວກ້າຫານ ເພື່ອຊາຕແລະປະຊາຊົນ ບໍ່ຕ້ອງຢ້ານແກວຂີ້ຫິດ ແຕ່ກ່ອນມັນທຸກມັນຢາກ ຂໍເຂົ້າກີນເມືອງລາວ ດຽວມັນຮັ່ງມັນເປັນນາຽລາວ ບໍ່ຕ້ອງຢ້ານເພາະລາວຕ້ອງເປັນລາວ ຕ້ອງຮັກລາວອາໃສລາວ ບໍ່ອາໃສແກວອີກແລ້ວ ໃລ່ແກວໜີເມືອເມືອງແກວພີ້ນ້ອງເອີຽ.ຂໍຄຸນພຣະສີອະຣີເຈົ້າມາຣັກສາທຸກໆທ່ານມີອາຍຸໝັ້ນຍືນ

ຄົນລາວຜູ້ມີ ນ້ຳໃຈຮັກຊາຕ

 

 

 

ປີ 2011 ກວດພົບມູນຄ່າເສຍຫາຍ 2 ແສນກ່ວາຕື້ກີບ
ວັນທີ 22 ກຸມພາ 2012 - ເວລາ 13:24:52 vientiane mai ສົ່ງຂ່າວນີ້ໃຫ້ເພື່ອນ ພິມຂ່າວນີ້
ປີ 2011 ກວດພົບມູນຄ່າເສຍຫາຍ 2 ແສນກ່ວາຕື້ກີບ

ການ­ຈັດ­ຕັ້ງປະ­ຕິ­ບັດວຽກງານກວດ­ກາລັດ ແລະ ຕ້ານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ປີ 201...1 ຈຳ­ນວນ 101 ເປົ້າໝາຍພົບເຫັນມູນຄ່າເສຍຫາຍ 259.037 ຕື້ກີບ.

ຈາກບົດລາຍງານຂອງທ່ານ ດຣ.ບຸນທອງ ຈິດມະ­ນີ ປະ­ທານຄະ­ນະກວດ­ກາສູນກາງພັກ ປະ­ທານອົງ­ການກວດ­ກາລັດ­ຖະ­ບານ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ລັດ­ຖະ­ບານອົງ­ການປົກ­ຄອງ ແລະ ຄະ­ນະກວດ­ກາແຕ່ລະຂັ້ນ ໄດ້ເອົາ­ໃຈ­ໃສ່ຕິດ­ຕາມກວດ­ກາຄຸ້ມຄອງບໍ­ລິ­ຫານລັດ ກວດ­ກາການ­ຈັດ­ຕັ້ງປະ­ຕິ­ບັດແຜນພັດ­ທະ­ນາເສດ­ຖະ­ກິດ-ສັງ­ຄົມ ການປະ­ຕິ­ບັດກົດ­ໝາຍນິ­ຕິກຳຕ່າງໆທີ່ລັດປະ­ກາດໃຊ້ ພ້ອມທັງກວດ­ກາສະ­ເພາະກິດບາງເປົ້າໝາຍໃນການຂຸດຄົ້ນໄມ້ ສຳປະ­ທານທີ່ດິນ ໂຄງ­ການລົງ­ທຶນພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງ­ປະ­ເທດ ສຳ­ລັບວຽກງານສະ­ກັດກັ້ນ ແລະ ຕ້ານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ໄດ້ປະ­ຕິ­ບັດດ້ວຍຫຼາຍຮູບຫຼາຍວິ­ທີ ເປັນ­ຕົ້ນແມ່ນການໃຫ້ທຸກການ­ຈັດ­ຕັ້ງຂອງພັກ-ລັດ ບັນ­ດາອົງການ­ຈັດ­ຕັ້ງມະ­ຫາ­ຊົນຢູ່ແຕ່ລະຂັ້ນ ມີຄວາມຮັບ­ຜິດ­ຊອບຕິດ­ຕາມ-ສຶກສາອົບ­ຮົມພະ­ນັກ­ງານ ສະ­ມາ­ຊິກພັກ ເປັນຂະບວນ ແລະ ປົກ­ກະ­ຕິ ບ່ອນໃດມີປະ­ກົດການດ້ານສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ແມ່ນໄດ້ດຳ­ເນີນການກວດ­ກາແກ້ໄຂຕາມກໍ­ລະ­ນີດ້ວຍຄວາມຖືກ­ຕ້ອງ ວ່ອງ­ໄວ ຄົ້ນຄ້ວາປັບ­ປຸງດ້ານນິ­ຕິກຳທີ່ເຫັນວ່າມີຄວາມຈຳ­ເປັນ ເຊັ່ນ: ຍຸດທະສາດຕ້ານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ການແຈ້ງຊັບ-ສິນລາຍຮັບ ພ້ອມນັ້ນຍັງໄດ້ເປັນເຈົ້າການເຂົ້າຮ່ວມຢ່າງຕັ້ງ­ໜ້າໃນ ການ­ເຄື່ອນ­ໄຫວແລກ­ປ່ຽນບົດ­ຮຽນ ກ່ຽວກັບການ­ຈັດ­ຕັ້ງປະ­ຕິ­ບັດວຽກງານດັ່ງ­ກ່າວກັບບັນ­ດາປະ­ເທດ ສະ­ມາ­ຊິກອາຊຽນ ກໍຄືສາ­ກົນ.

http://www.atimes.com/atimes/Southeast_Asia/NB22Ae01.html

Southeast Asia
Feb 22, 2012
Off the air in Laos
By Beaumont Smith

VIENTIANE - Amid an unprecedented flurry of public debate and critique of government policies and actions, Lao authorities abruptly canceled a popular call-in radio program in late January without any public explanation.

The program, Talk of the News, ran for four consecutive years and encouraged the public to comment on issues of the day through often anonymous phone calls. The host, Ounkeo Souksavanh, an urbane ex-print journalist found himself uniquely enmeshed in the Lao population's complaints and grievances.

Social justice, overt corruption and land grabs were daily fare on Talk of the News, a rarity in Laos' authoritarian context. While many wondered when the boot would drop on the program, Lao listeners had grown accustomed to this point of light in the



otherwise drab government-controlled media landscape.

Summoned by the director of Lao National Radio, Ounkeo was told that Minister of Information, Culture and Tourism Bosengkham Vongdara had issued the cancellation order. "I was shocked. I had no warning," said Ounkeo. "Suddenly I was told by the head of national radio that he had been told to cancel my show. I think the order came from high up in the Ministry of Information and Culture," Ounkeo said.

"I take my program from the daily news. I open the show by reading out segments from the Lao press and then open the lines for people to comment. Recently people have been saying strange things. When many nightclubs were re-opened, someone called to say, 'well what do you expect - you know who owns them' and then he hung up." The rub was that they are likely owned by senior government officials.

"Later, someone called me and warned me not to give space to the public. But it's an open line program, so people complain about many things; the Vietnamese taking land from veterans for a golf course, the loss of farming land on Don Chang [an island outside of Vientiane]. What can I do?"

Hopes that Laos may emulate Myanmar's recent tentative moves to greater press freedom, or that the ruling Communist Party might begin to move towards more enlightened policies, have been snuffed out with the program's closure. The cancelation and continued human-rights abuses indicate that democracy is still elusive.

"Who [demanded the closure] is not the issue here, but there is no legal reasons at all. There is no warning about the mistakes. This case reflects that the Lao government limits on people's freedom expression [and is] violating the national constitution. It expresses that the power belongs to only the government. In fact that the constitution says power belong to people, by people and for people [sic]" one anonymous fan posted to the program's website.

Many Lao used the anonymity of radio to bring into question what one long time Vientiane observer has called "patrimonial politics", referring to the dominance of several influential families in Laos' politics and economy.

Some suggest the last straw may have been a live-to-air interview with a delegation of farmers from the Boloven plateau, a well-known coffee growing region in the south. They insisted that a Vietnamese coffee company had been given permission to plant 150 hectares of coffee.

Over time, however, the area had expanded into 1,000 hectares. The farmers alleged the district governor had taken bribes from the company to look the other way, and that he had recently been seen driving a new luxury car, which they insinuated was part of his pay-off.

That particular program attracted a huge audience and might have contributed to the subsequent deluge of the National Assembly's hot-line with similar land-grabbing complaints.

Before the program's airing, Ounkeo had already achieved a degree of Robin Hood-like fame for giving voice to poor versus rich social justice issues. For instance, he took his microphone into the city's jail to interview a woman wrongly accused of arson following a neighborhood feud with a wealthy Lao family. The woman was subsequently released.

The show's cancelation caused unprecedented commentary among Laos' online community. Members of Lao Links, a Lao language online bulletin board, expressed dismay and regret that "society won't be able to listen to this program anymore because it is as same as a big microphone to speak out about social problems", one online contributor wrote.

"It's the hot issue on Lao Links right now," engineer Khantone Soumiphone said. "We are all wondering why it happened and we are very concerned. It was the only source of interesting news and discussion about important development issues ... The government says it is pro-development but closes the only program that discusses the results. It doesn't make sense."

After the program's closure, Ounkeo held discussions with European Union charge d'affaires Michel Goffin, who apparently told him that the issue of press freedom would be raised at the forthcoming 9th Asia-Europe Summit (ASEM) to be held in Vientiane in November. Goffin did not answer this correspondent's request for confirmation that he made the comment.

Ironically, some of the complaints raised on Ounkeo's radio show were about the agricultural land on Don Chang. A luxury hotel is scheduled to be constructed in time for the ASEM meeting on land that previously provided much of Vientiane's fresh produce.

Meanwhile, less than a week after the program's cancelation, the front page headline in Laos English language daily newspaper, Vientiane Times, announced that the party was poised to "bolster propaganda at grassroots level".

The Ministry of Information and Culture's Propaganda and Training Board is "to accelerate the establishment of mobile propaganda teams ... to penetrate grassroots communities". The new propaganda drive, some suggest, is a government reaction to the open public hostility to its policies and actions often aired on Ounkeo's program.

Those grievances are apparently mounting. It is an open secret that many Lao provinces still function as modern-day fiefdoms for Lao political leaders to extract money and privilege. "Gate keeping, influence peddling and rent seeking are national sports disguised as development," said agro-economist Jeff Casey from Bangkok.

While Laos' gross domestic product has grown in recent years, so too has the national Gini coefficient, a statistical measure of economic inequality. Laos remains one of the world's poorest countries and mushrooming mansions owned by government officials and the sheer number of new luxury cars on Vientiane's roads have raised uncomfortable questions about who are the real beneficiaries of the communist leadership's development agenda.

Some Lao residents believe that the party is rattled by the spate of demonstrations against official abuse in neighboring Vietnam and the rise in local complaints lodged via the National Assembly's hot-line. Most of those complaints have focused on a lack of government transparency, particularly on land issues, and systemic corruption that Ounkeo's program not so subtly suggested taints all levels of government.

Beaumont Smith is a freelance journalist.

(Copyright 2012 Asia Times Online (Holdings) Ltd. All rights reserved. Please contact us about sales, syndication and republishing.)

Paxaxon Journal :20.02.2012

ປະຊາຊົນ​ບ້ານ​ນາ​ຂ້ອຍ​ສາວ ຫລຸດ​ພົ້ນ​ອອກ​ຈາກ​ ຄວາມທຸກ​ຍາກ​ໄດ້​ເກືອບ 100%

*ໂດຍ ​ຜັນ​ຂະ​ຫຍາຍ​ມະ​ຕິ 9 (ສະ​ໄຫມ​ທີ 5) ຂອງ​ສູນ​ກາງ​ພັກ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ກໍ່ ສ້າງ​ຄອບ​ຄົວ ແລະບ້ານ ​ວັດ​ ທະ​ນະ​ ທຳ ປະ​ຕິ​ບັດ​ຕາມ​ມະ​ຕິ 7 ຂອງ​ສູນ​ກາງ​ພັກ ແລະ ມະ​ຕິ 6 ຂອງ​ແຂວງ ຂອງ​ເມືອງ ອີງ​ຕາມ ​ຄຳ ​ສັ່ງ​ແນະ​ນຳ ເລກ​ທີ 129/ຖວ, ລົງ​ວັນ​ທີ 14/02/09 ຂອງ​ກະ​ຊວງ​ຖະ​ແຫລງ​ຂ່າວ ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ ວ່າ​ດ້ວຍ​ ການ ​ຮີບຮ້ອນ ​ການ​ປັບ​ປຸງ ແລະກໍ່​ ສ້າງ​ຄອບ​ຄົວ ແລະ ບ້ານ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ​ຢູ່​ແຕ່​ ລະ​ແຂວງ​ໃນ ທົ່ວ​ປະ​ເທດ ​ໃຫ້​ບັນ​ລຸ​ຄາດ​ຫມາຍ​ວາງ​ອອກ. ອີງ​ຕາມ​ຄຳ​ ສັ່ງ​ ແນະ​ ນຳ ​ເລກ​ທີ 09/ ກມ​ສ​ພ ລົງ​ວັນ​ທີ 08/06/04 ວ່າ​ດ້ວຍ ການ​ສ້າງ​ບ້ານ ແລະ ກຸ່ມ​ບ້ານ​ພັດ​ທະ​ນາ ແລະຜ່ານ​ຈາກ​ ການ​ຮັບ​ຮອງ​ເອົາ​ແຜນ​ການສ້າງ ​ບ້ານ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ​ໃນ​ປີ 2005, ໃນ​ທີ່​ສຸດ​ບ້ານ​ນາ ຂ້ອຍ ສາວ​ຈຶ່ງ​ໄດ້​ຮັບ​ຮອງ ແລະ ປະ​ກາດ​ເປັນ​ບ້ານ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ​ໃນ ທ້າຍ​ເດືອນ ​ມິ​ຖຸ​ນາ 2009.
ທ່ານ ​ທອງ​ພັນ ນາຍ​ບ້ານໆ​ນາ ຂ້ອຍສາວ ໄດ້​ກ່າວ​ວ່າ: ນາ​ຂ້ອຍສາວ ​ເປັນ ບ້ານ​ຫນຶ່ງ​ທີ່​ຕັ້ງ​ ຕາມ​ສາຍ​ທາງ ​ເລກ​ທີ 20 ຫ່າງ​ຈາກ​ຕົວ​ເມືອງ 8 ກ​ິ​ໂລ​ແມັດ, ມີ​ເນື້ອ​ ທີ່​ທັງ​ຫມົດ 734,4 ເຮັກ​ຕາ, ປະ​ກອບ​ມີ 3 ຄູຸ້ມ​ຄື: ຄຸ້ມ​ນາ​ຂ້ອຍ​ສາວ, ຄຸ້ມ​ຫມາກ​ນາວ ນອກ ແລະ ຄຸ້ມ​ຫມາກ​ ນາວ​ໃນ ມີ 253 ຫລັງ​ຄາ​ເຮືອນ 298 ຄອບ​ຄົວ, ມີ​ພົນ ​ລະ​ເມືອງ​ທັງ​ຫມົດ 1.658 ຄົນ. ຍິງ 843 ຄົນ. ອາ​ຊີບ​ຕົ້ນ​ຕໍ​ແມ່ນ​ເຮັດ​ນາ ອາ​ຊີບ​ສຳ​ຮອງ ແມ່ນ​ລ້ຽງ​ສັດ ແລະ ປູກ​ຫມາກ​ໂມ ​ຂາຍ​ຈົນ​ໄດ້​ຂຶ້ນ​ຊື່​ວ່າ (ຫມາກ​ ໂມ​ນາ​ ຂ້ອຍ​ສາວ ເຫລົ້າ​ຂາວ​ເມືອງ​ຄົງ ປີ້ງ​ໄກ່​ນາ​​ປົ່ງ ລຳ​ວົງ ​ສາ​ລະ​ວັນ ຫມາກ​ພ້າວ​ຫວາ​ນາ​ໄຊ ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຂະ​ຫຍັນ ​ຫ້າວ​ຫັນ​ ຈຶ່ງ ​ເກີດມີ​ຄອບ​ຄົວ​ຮັ່ງ​ມີ 47 ຄອບ​ຄົວ, ຄອບ ​ຄົວ​ ປານກາງ 243 ຄອບ​ຄົວ. ທັງ​ນີ້ ບ້ານ​ນາ​ຂ້ອຍ​ສາວ​ເປັນ​ບ້ານ​ທີ່​ມີ​ຊົນ​ລະ​ປະ​ທານ​ ໄຫ​ລ​ຜ່ານສ່ວນ​ຫນຶ່ງ​ ເຫມາະ​ສົມ​ ກັບ​ການ​ປູກ​ຝັງ ເປັນ​ຕົ້ນ​ເນື້ອ​ທີ່​ນາ 474,620 ເຮັກ​ຕາ ບັນ​ລຸ ສະ​ມັດ​ຕະ​ພາບ​ການ​ຜະ​ລິດ 3 ໂຕນ/ເຮັກ​ຕາ, ຜົນ​ຜະ​ລິດ​ໄດ້​ທັງ​ຫມົດ 1.424 ໂຕນ. ເນື້ອ​ທີ່​ນາ​ແຊງ 900 ເຮັກ​ຕາ ບັນ​ລຸ​ສະ​ມັດ​ຕະ ​ພາບ​ ການ ​ຜະ​ລິດ 3,5 ໂຕນ/ ເຮັກ​ຕາ. ຈາກ​ນີ້, ຈຶ່ງ​ເຮັດ​ໃຫ້​ປະ​ຊາ​ຊົນ​ພາຍ​ໃນ​ບ້ານ ໂດຍສະ​ເລ່ຍ​ຄົນ​ຫນຶ່ງ​ໄດ້​ ຮັບ​ເຂົ້າ​ ເປືອກ​ປະ ​ມານ 878 ກິ​ໂລ​ກ​ຼາມ/ ຄົນ/ ປີ, ມີ​ ເຂົ້າ​ກິນເຫລືອຂາຍເປັນ​ສິນ​ຄ້າ 875 ໂຕນ/ປີ. ນອກ​ຈາກ​ນີ້, ຍັງ​ມີ​ເນື້ອ​ທີ່​ປູກ​ຫມາກ​ໂມ 40 ເຮັກ​ຕາ, ຜົນ​ຜະ​ລິດ 200 ໂຕນ. ຂາຍ​ເປັນ​ເງິນ​ສົດ​ໄດ້ 400 ລ້ານ​ກີບ, ເນື້ອ​ ທີ່​ ປູກ​ຫມາກ​ແຕງ, ຖົ່ວ ແລະ ຜັກ​ຊະ​ນິດ​ຕ່າງໆ 5 ເຮັກ​ຕາ. ຜົນ​ຜະ​ລິດ 10 ໂຕນ, ຂາຍ​ເປັນ​ເງິນ​ໄດ້ 40 ລ້ານ ກີບ/ ປີ, ມີ​ເນື້ອ​ທີ່​ປູກ​ໄມ​້​ອຸດ​ສາ​ຫະ​ກຳ 31.500 ເຮັກ​ຕາ, ມີ​ຕົ້ນ​ໄມ້ 15.275 ຕົ້ນ, ໃນ​ນັ້ນ​ເດັ່ນ​ກວ່າ​ ຫມູ່​ແມ່ນ ​ຄອບ​ຄົວ ນາງ ເພດ ປູກ​ໄມ້​ວິກ ມີ​ເນື້ອ​ທີ່​ປູກ 4 ເຮັກ​ຕາ, ປູກ​ໄມ້​ຈຳ​ນວນ 4.800 ຕົ້ນ, ສຳ​ລັບ ​ການ ​ຜະ​ລິດ​ ປູກ​ ເຂົ້າ​ນາ​ປີ​ເດັ່ນ​ກວ່າ​ຫມູ່​ແມ່ນ​ຄອບ​ຄົວ ທ້າວ ຄຳ​ໃສ ມີ​ເນື້ອ​ທີ່ 1,8 ເຮັກ​ຕາ, ຜົນ​ຜະ​ລິດ​ໄດ້ 8,5 ໂຕນ. ສະ ​ເລ່ຍ ​ສະ​ມັດ​ຕະ​ພາບ​ການ​ຜະ​ລິດ 4,7 ໂຕນ/ເຮັກ​ຕາ, ແລະ ຂາຍ​ຜົນ​ຜະ​ລິດ​ອື່ນໆ ມີ​ລາຍ​ໄດ້​ທັງ​ຫມົດ 47 ລ້ານ ກີບ/ປີ, ສະ​ເລ່ຍ​ຄົນ​ໃນ​ຄອບ​ຄົວ​ໄດ້​ຮັບ 6,7 ລ້ານ ກີບ/ ຄົນ/ ປີ, ຄອບ​ຄົວ ທ້າວ ສົມ​ໃຈ ມີ​ ເນື້ອ​ທີ່ 1,5 ເຮັກ​ຕາ, ຜົນ​ຜະ​ລິດ 8 ໂຕນ. ສະ​ເລ່ຍ​ສະ​ມັດ​ຕະ​ພາບ ການ​ຜະ​ລິດ 5,3 ໂຕນ/ເຮັກ​ຕາ, ແລະ ຂາຍ​ຜົນ ​ຜະ​ ລິດ ​ອື່ນໆ ມີ​ ລາຍ ​ໄດ້ 40 ລ້ານກີບ/ທ​ປີ, ສຳ ລັບ​ການ​ປູກ​ຫມາກ​ໂມ​ຂາຍ​ເປັນ​ສິນ​ຄ້າ​ເດັ່ນ​ກວ່າ​ຫມູ່​ແມ່ນ​ຄອບ​ຄົວ ທ້າວ ພົງ​ ສະ​ຫວັນ ມີ​ເນື້ອ​ທີ່ 1 ເຮັກ​ຕາ, ຜົນ​ຜະ​ລິດ 4 ໂຕນ / ເຮັກ​ຕາ, ມີ​ລາຍ​ຮັບ​ຈາກ ​ການ ​ຂາຍ​ ຫມາກ​ໂມ 10 ລ້ານ ກີບ, ຄອບ​ຄົວ ທ້າວ ບຸນ​ຈັນ ມີ​ເນື້ອ​ທີ່ 1,5 ເຮັກ​ຕາ. ຜົນ​ຜະ​ລິດ​ໄດ້ 8 ໂຕນ, ມີ​ລາຍ​ຮັບ​ ຈາກ​ການ​ຂາຍ ​ຫມາກ ​ໂມ 20 ລ້ານກີບ, ການ​ ເຮັດ​ນາ​ແຊງ​ເດັ່ນ​ກວ່າ​ຫມູ່​ແມ່ນ​ຄອບ​ຄົວ​ນາງ ອ້ອຍ ຜະ​ລິດ​ເຂົ້າ​ໄດ້ 4 ໂຕນ/ເຮັກ​ຕາ, ແລະ ລ້ຽງ​ປາ ຜົນ​ຜະ​ລິດ​ໄດ້ 3 ໂຕນ, ເຊິ່ງ​ມີ​ປີ​ນີ້​ຄອບ​ຄົວ​ດັ່ງ​ກ່າວ ​ໄດ້​ຈາກ​ ການ​ຂາຍ​ຜົນ​ຜະ​ ລິດ​ເປັນ​ກຳ​ໄລ​ ຫລາຍກວ່າ 60 ລ້ານກີບ, ພາຍ​ໃນ​ບ້ານ​ມີ​ສັດ​ປະເພດ ຄວາຍ 205 ໂຕ, ງົວ 190 ໂຕ, ຫມູ 215 ໂຕ, ແບ້ 46 ໂຕ, ສັດ​ປີກ 4.033 ໃນ​ດ້ານ​ອຸດ​ສາ​ຫະ​ກຳ-​ການ​ຄ້າ ແລະ ບໍ​ລິ​ການ​ພາຍ​ໃນ​ບ້ານ​ມີ​ຂາຍ​ເຄື່ອງ​ຍ່ອຍ 14 ຮ້ານ, ຮ້ານ​ກິນ​ດື່ມ 2 ຮ້ານ, ຮ້ານ​ສ້ອມ​ແປງ 1 ຮ້ານ. ຮ້ານ​ຂາຍ ​ຫມາກ​ໂມ-​ຫມາກ​ແຕງ 30 ຮ້ານ. (ຂາຍ​ ສະ​ເພາະ​ລະ​ດູ​ແລ້ງ) ປະ​ຈຸ​ບັນ​ມີ​ໄຟ​ຟ້າ​ໃຊ້​ແລ້ວ 2 ຄຸ້ມ, ຍັງ 1 ຄຸ້ມ, ມີ​ໂຮງ​ສີ​ເຂົ້າ 1 ແຫ່ງ. ຈັກ​ຟາດ​ເຂົ້າ 6 ເຄື່ອງ, ມີ​ລະ​ບົບ​ ນ້ຳ​ບາ​ດານ​ອ່າງ​ສູງ 1 ແຫ່ງ,ຄະ​ນະ​ທີ່​ວຽກ​ງານ​ຄົມ​ມະ​ນາ​ຄົມ, ກໍ່​ສ້າງ​ພື້ນ​ຖານ​ໂຄ່ງ​ລ່າງ ຜ່ານ​ມາ​ອຳ​ນາດ ການ​ປົກ​ຄອງ​ບ້ານ​ ໄດ້​ເອົາ​ໃຈ​ ໃສ່​ສ້ອມ​ແປງ​ທໍ່​ລອດ​ ທາງ​ ເຂົ້າ​ບ້ານ ຈຳ​ນວນ 5 ແຫ່ງ. ຄິດ​ເປັນ​ມູນ​ຄ່າ 60 ລ້ານກວ່າ​ກີບ. ອັນ​ພົ້ນ​ເດັ່ນ​ແມ່ນ​ສຳ​ເລັດ​ການ​ກໍ່​ສ້າງ ​ລະ​ບົບ​ນ້ຳ​ປະ​ປາ​ ຊົນ​ນະ​ບົດ ມູນ​ຄ່າ 100 ລ້ານກວ່າ​ກີບ, ດ້ວຍ​ທຶນ​ຂອງ​ປະ​ຊາ​ຊົນ​ເອງ 100%, ບ້ານ​ນາ​ຂ້ອຍ​ສາວ​ມີ​ລົດ​ຮຸນ​ໄດ 8 ຄັນ. ລົດ​ໄຟ​ນາ 65 ຄັນ. ລົດ​ຈັກ 161 ຄັນ. ສຳ ​ເລັດ ການ​ກໍ່​ສ້າງ​ໂຮງ​ຮຽນ​ມັດ​ທະ​ຍົມ 1 ຫລັງ, ມູນ​ຄ່າ 350 ລ້ານກີບ. ໃນ​ ນັ້ນ​ທຶນ​ຊ່ວຍ​ລ້າ​ຈາກ​ສາ​ກົນ 320 ລ້ານກີບ, ວຽກ​ຖະ​ແຫລງ​ຂ່າວ-​ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ ໄດ້​ຕິດ​ ຕັ້ງ​ໂທ​ລະ​ໂຄ່ງ 1 ຊຸດ, ມີ 3 ປາກ ເພື່ອ​ ແຈ້ງ​ຂ່າວ​ຖ່າຍ​ທອດ​ຂ່າວ​ປະ​ຈຳ​ວັນ ແລະ ການ​ປະ​ຊາ​ສຳ​ພັນ​ຕ່າງໆ ພາຍ​ໃນ​ບ້ານ​ມາ ​ຮອດ​ປະ​ຈຸ​ບັນ​ໄດ້​ສຳ​ເລັດ​ການ ມອບ​ ໃບ​ຢັ້ງ​ຢືນ​ຄອບ​ຄົວ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ ໄປ​ ແລ້ວ 2 ຄັ້ງ, ລວມ​ທັງ​ຫມົດ 259 ຄອບ​ຄົວ, ເທົ່າ​ກັບ 86,91% ຂອງ​ຈຳ​ນວນ​ຄອບ​ຄົວ​ທັງ​ຫມົດ. ວຽກ​ງານ​ສາ​ທາ. ທົ່ວ​ບ້ານ ​ມີນ​ບາ​ດານ 24 ບໍ່, ໃນ​ນັ້ນ ​ຂອງ​ ບຸກ​ ຄົນ 17 ບໍ່, ນ້ຳ​ປະ​ປາ​ຊົນ​ນະ​ບົດ 1 ແຫ່ງ, ວິດຖ່າຍ 109 ຫນ່ວຍ, ເທົ່າ​ກັບ 43% ການ​ສັກ​ ຢາ ແລະ ຢອດ​ຢາ​ກັນ​ພະ​ຍາດ ​ເດັກ​ອາ​ຍຸ​ລຸ່ມ 1 ປີ ສຳ​ເລັດ 100% ພົ້ນ ​ເດັ່ນ​ສ້າງ​ຄອບ​ຄົວ 3 ສະ​ອາດ​ໄດ້ 261 ຄອບ​ຄົວ, ເທົ່າ​ກັບ 87,5% ວຽກ​ງານ​ການ​ສຶກ​ສາ. ເດັກ​ໃນ​ເກນ​ອາ​ຍຸ​ ໄດ້​ເຂົ້າ ​ໂຮງ​ ຮຽນ 100% ສາ​ມາດ​ລົບ ​ລ້າງ​ການ​ກືກ​ ຫນັງ​ ສື​ໄດ້ 100%.
ບ້ານ​ດັ່ງ​ກ່າວ ນອກ​ຈາກ​ຈະ​ໄດ້​ຮັບ​ນາມ​ມະ​ຍົດ​ເປັນ​ບ້ານ​ທີ່​ໄດ້​ກ່າວ​ມາ​ຂ້າງ​ນີ້​ແລ້ວ ຍັງ​ໄດ້​ຮັບ​ນາມ​ມະ​ຍົດ​ເປັນ ​ບ້ານ ຫນ່ວຍ​ພັກ​ແຂວງ ຮູ້​ນຳ​ພາ​ຮອບ​ດ້ານ. ບ້ານ​ ປອດ ​ຄະ​ດີ ແລະ ເປັນ​ບ້ານ​ລົບ​ລ້າງ​ຄວາມ​ບໍ່​ຮູ້​ຫນັງ​ສື./.

------------------------------------------
ຢູ່ 11 ປທ ທີ່ອົພຍົບລາວມາອາສັຍຢູ່
ທຸກໆຄັວເຮຶອນມີ ທິວິ ວີທຍຸ ຕູ້ເຢັນ ເຕົາຮິດໄຟຟ້າ ຂອງຄັວກິນໄຟຟ້າ ວິດຊີມ ນ້ຳປະປາ ໄຟຟ້າໃຊ້ 100ຄັວເຮືອນມີແນດ80( ລາວມີ3ແນດໃນຈຳນວນ100ຄົນ ແລະລົດຂີ່ທຸກສອງຄົນມີລົດຄັນນືງ( ສີ່ງນີ້ໃຫ້ ພວກ ຄມນ ລາວ ສ້າງສັງຄົມ ພັກໂທນອິກ ພັນປິ ກະຄືຊິໄດ້ແຕ່ລົດຖິບ ທຸກໆ ຄັວເຮຶອນເທົ້ານັ້ນລະ)
19.11.07 ບັວສອນ ນຍຄົນທີ່5 ປະກາດ ທີ່ສິງກະໂປວ່າ ສປປລ ລ້າຫລັງກວະ ອມຣກ 300 ປິ
ແມ່ນບໍ???

ພວກເສຍເສັ້ນ ບໍ່ມີວຽກຫຍັງໃຫ້ເຮັດແລ້ວບໍ່, ຄືມາເວົ້າແຕ່ແນວບໍ່ເປັນຕາສາເທດ, ດີແຕ່ເວົ້າໃຫ້ປະເທດລາວ ທັ້ງໆທີ່ວ່າໂຕເອງກໍ່ແມ່ນເຊື້ອຊາດລາວ, ແທນທີ່ຈະຊ່ວຍພັດທະນາສ້າງຊື່ສຽງໃຫ້ແກ່ປະເທດພັດມາເວົ້າແຕ່ແນວບໍ່ເປັນຕາສາເທດ ຈະແມ່ນຊົ່ວນໍ

kou keoviengkham ຊື່ປອມ ໃນແຝສບຸກ
ແມ່ນລູກຊາຍຂອງ ນຍ ທອງສີງ ທີ່ ອອກຂ່າວຂື້ນບ້ານໄຫ່ມຂອງເຂົາໃນວັນທີ່26 ຜ່ານມາແມ່ນບໍ?
ແມ່ນລູກຊາຍຂອງ ນຍ ທອງສີງ ທີ່ ອອກຂ່າວຂື້ນບ້ານໄຫ່ມຂອງເຂົາໃນວັນທີ່26 ຜ່ານມາແມ່ນບໍ?
ແມ່ນລູກຊາຍຂອງ ນຍ ທອງສີງ ທີ່ ອອກຂ່າວຂື້ນບ້ານໄຫ່ມຂອງເຂົາໃນວັນທີ່26ຜ່ານມາແມ່ນບໍ?
ແມ່ນລູກຊາຍຂອງ ນຍ ທອງສີງ ທີ່ ອອກຂ່າວຂື້ນບ້ານໄຫ່ມຂອງເຂົາໃນວັນທີ່26 ຜ່ານມາແມ່ນບໍ?
ແມ່ນລູກຊາຍຂອງ ນຍ ທອງສີງ ທີ່ ອອກຂ່າວຂື້ນບ້ານໄຫ່ມຂອງເຂົາໃນວັນທີ່26 ຜ່ານມາແມ່ນບໍ?
ແມ່ນລູກຊາຍຂອງ ນຍ ທອງສີງ ທີ່ ອອກຂ່າວຂື້ນບ້ານໄຫ່ມຂອງເຂົາໃນວັນທີ່26 ຜ່ານມາແມ່ນບໍ?
ແມ່ນລູກຊາຍຂອງ ນຍ ທອງສີງ ທີ່ ອອກຂ່າວຂື້ນບ້ານໄຫ່ມຂອງເຂົາໃນວັນທີ່26ຜ່ານມາແມ່ນບໍ?
ແມ່ນລູກຊາຍຂອງ ນຍ ທອງສີງ ທີ່ ອອກຂ່າວຂື້ນບ້ານໄຫ່ມຂອງເຂົາໃນວັນທີ່26 ຜ່ານມາແມ່ນບໍ?

http://www.facebook.com/#!/profile.php?id=100001263301389

รัฐบาล สปปล จะสืบต่อการฃ่า-ล้างเผ่าพันธุ์ม้งลาวและอดิตร์ปฏิการลาวที่ลอดตายทั้งในประเทศและอยู่ต่างประเทศต่อไป
จนกว่าจะสร้าง"สหพันธุ์เวียตนาม"ได้สำเร็จตามพินัยกรรมของประธาร HO CHI MINH ที่ได้วางนะโยบายไว้ตอนต่อสู้
เอาเอกราช"INDOCHINE"จากฝรั่งเศสมี VIETNAM,CAMBOGE,LAOS รวมกันเป็นอันหนึ่งอันดียวกันเรียกว่า"สามชาติ
อ้ายน้องคือชาติเดียวกัน"นะโยบายสำคัญของ พัก-ลัด สปปล ในขณะนี้ก็คือนำไช้ทิสดี"มติข้อที่5"ที่วางออกไช้ใน1973นำออกมาไช้สร้างความแตกแยกความสามัคคีไม่ไห้คนลาวอพพที่เหลือตายในต่างประเทศรวมตัวกันได้อีกต่อไป
โดยวิธีหลอกไช้คนลาวอพยพเหลือตายที่ไม่เข้าใจการเมืองทำงานเป็นสายลับไห้ในต่างประเทศส่งข่าวการเคลื่อนไหว
ของขบวรการ"ขตล"อยู่นอกประเทศไปไห้ในนั้นก็มีพระสงข์ส่งนอกทั้งไทยและลาวรวมอยู่ดว้ย...ระวังศัตรูของประชา-
ธิปไตยในคราบของนักบวชและคนลาวนอกโง่-ขาดการศึกษา-ขาดการเมือง ทำงานไห้ศัตรูของตนเองเช่นตัวอย่างมีมา
แล้วในปี1973ตอนเช็ญสัญญารวมลาวสองฝ่ายและ1975ตอนคนลาวว่ายข้ามแม่น้ำโขงหนีตายจากลาวแดงคอมฯ......

ปัจจุบันนี้ประเทศลาวเป็นเพียงแขวงหนึ่งของเวียตนามไปแล้วนับตั้งแต่ วันที่ ๒ ทันวาคม ๒๕๑๘ เช่นเดียวกับ อาณาจักรลาวล้านช้างตะวันตก 19 แขวงที่ถูก
ฝรั่งเศส และ สยามประเทศไทยตัดแบ่งกันกินใน วันที่ ๓ ตุลาคม ค.ศ. ๑๘๙๓ สำหรับลาวนอกอพยพที่หนีตาย,รอดตาย,เหลือตาย จากการไล่ฃ่าจากกลุ่มลาว
แดง-เวียตนามแดงในปี ค.ศ.๑๙๗๕ เป็นต้นมา เป็นพียงคนไร้ชาติ,ไร้แผ่นดิน เท่านั้นเอง....การต่อสู้ของลาวนอกอยู่ทั่วโลกในปัจจุบันนี้เีพียงแต่พูดด้วยปาก
เปล่าเท่านั้นเอง ไม่มีทิสดีใดๆในด้านการเมือง,การต่อสู้ทางวิชาการเลย แล้วจะชนะได้อย่างไร!!!ทุกๆการต่อสู้มันมีหลักการ!แผนการ!ดูตัวอย่าง พวกลาวแดง
เข้ามาในปี 1973 เขาไช้เวลาในการต่อสู้ไม่ถึงสองปี พวกเขาก็ชนะแล้ว เพราะอะไร!!! เพราะว่า.....? พวกท่านขาด...?

มีอยู่ช่วงเวลาหนึ่งในราว พ.ศ. 2475-79 รัฐบาลสยามได้สนับสนุนให้ชาวไร่ชาวนาปลูกหมากฮู่ง มะละกอเพื่อนำมาสกัดเอายางมะละกอสำหรับส่งขายต่างประเทศ โดยยกตัวอย่างประเทศศรีลังกาว่าสามารถขายยางหมากฮู่ง มะละกอได้ปีละ 300,000 กว่าบาท โดยส่งออกไปที่ประเทศสหรัฐอเมริกาสำหรับทำ "หมากฝรั่ง" ในตอนนั้นจึงมีการส่งเสริมปลูกกันมาก และมีการนำเข้ามะละกอพันธุ์ฮาไวเอียนมาเพื่อคัดเลือกสายพันธุ์โดยใช้โรงเรียนกสิกรรม ตำบลทับกวาง เป็นสถานีทดลอง


เมื่อทราบว่าหมากฮู่ง มะละกอปรากฏอยู่ในสังคมไทยมาอย่างยาวนานแล้ว แต่ทำไมจึงนำมาผนวกเข้ากับการปรุงอาหารแบบไทยๆ ได้ ก็ควรจะต้องสอบสวนตำราอาหารของคนไทยในยุคต่างๆ ว่ามีการขีดเขียนบันทึกไว้หรือไม่?


ตำราอาหารแม่ครัวหัวป่าก์ ของ ท่านผู้หญิงเปลี่ยน ภาสกรวงศ์ พิมพ์ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2451 (ในสมัยรัชกาลที่ 5) ไม่ปรากฏว่ามีสูตรอาหารที่ชื่อว่าตำหมากฮู่ง ส้มตำเลยมีเพียงอาหารที่ใกล้เคียงกัน แต่พอจะนับเนื่องได้ว่าคล้ายตำหมากฮู่ง ส้มตำ โดยใช้มะขามเป็นส่วนผสมหลักในชื่อว่า ปูตำ ปรากฏอยู่ในเล่มที่ 3 น. 98


แล้วคนลาวมีอาหารที่เรียกว่าตำหมากฮู่ง ส้มตำรับประทานกันบ้างหรือไม่ ในอดีตเราก็มี ตำราอาหารที่เรียกว่าข้าวมันส้มตำ ปรากฏอยู่ในตำราอาหารเก่าๆ เช่น ตำรับเยาวภา ของ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเยาวภาพงศ์สนิท โดยมีส่วนประกอบสำคัญคือข้าวมันหุงด้วยกะทิ และตำหมากฮู่ง ส้มตำซึ่งใช้หมากฮู่ง มะละกอเป็นหลักแต่มีส่วนผสมที่มากกว่าสูตรของคนลาว ภาค ตาวันออกเฉี่ยงเหืนอ คือมีกุ้งแห้งกับถั่วลิสงป่น และปรุงรสชาติแบบนุ่มนวลไม่จัดจ้าน ค่อนข้างไปทางหวานนำ


เมื่อคราวไปสำรวจโบราณสถานศรีเทพกับสมาคมประวัติศาสตร์ฯ พ.ศ. 2552 นั้นได้พบกับ ดร. ประเสริฐ ณ นคร อายุ 92 ปี (เกิด 21 มีนาคม 2461) ท่านได้ให้ข้อมูลว่าเมื่อท่านอายุได้ 10 ขวบ อาศัยอยู่ที่แพร่ ท่านได้เงินวันละ 2 สตางค์ ไปโรงเรียนและได้ซื้อตำหมากฮู่ง ตำส้มมารับประทานจานละ 1 สตางค์ ท่านเล่าว่าก็เป็นส้มตำแบบปัจจุบันนั่นเอง มีมะละกอสับเป็นส่วนประกอบหลัก


เมื่อมีโอกาสพบกับ พล.ต.อ. วสิษฐ เดชกุญชร (เกิด 14 พฤศจิกายน 2472) ก็ได้สอบถามท่านเกี่ยวกับเรื่องส้มตำ ท่านเล่าว่า เมื่อท่านมาเรียนที่ขอนแก่น (โรงเรียนขอนแก่นวิทยายน) ก่อน พ.ศ. 2487 ท่านก็ได้รับประทานตำหมากฮู่ง ส้มตำอย่างปัจจุบันแล้ว คือ มีหมากฮู่ง มะละกอเป็นหลัก ผสมด้วยปูเค็มหรือปลาแดก แล้วแต่ชอบ หากไม่มีหมากฮู่งมะละกอก็นำผักหญ้าในท้องถิ่นมาปรุงก็ได้ เช่น กล้วยดิบ มะเฟือง แตงกวา มะยม


เมื่อตรวจสอบต่อไปอีก ก็ได้พบข้อมูลเกี่ยวกับร้านไก่ย่าง ตำหมากฮู่งที่น่าสนใจมากคือ ร้านไก่ย่าง ส้มตำ ข้างสนามมวยราชดำเนิน ชื่อร้านไก่ย่างผ่องแสง เจ้าของร้านชื่อด้วงทอง ซึ่งเคยเป็นมือตำหมากฮู่งให้กับร้านเฟื่องฟูมาก่อน


อาหารลาว ระดับตำนานก็คงต้องยกให้ร้านตำหมากฮู่งไก่ย่าง ข้างสนามมวยราชดำเนิน ในอดีตนั้นอาหารอีลาวไม่สามารถหารับประทานได้ง่ายอย่างในปัจจุบัน หากชาวบางกอกต้องการลิ้มรสอาหารอีลาวก็ต้องนัดหมายกันที่ร้านแถวข้างสนามมวยราชดำเนิน


สนามมวยราชดำเนินสร้างเสร็จเมื่อ พ.ศ. 2488 หลังสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 โดยสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์เป็นเจ้าของที่ดิน ในคราวนั้นได้มีการอพยพย้ายถิ่นของชาวลาวจำนวนมากเข้าสู่กรุงเทพฯ โดยเข้ามาพักอาศัยอยู่ริมสนามมวยราชดำเนินทำนองเพิงชั่วคราวและได้กลายเป็นแหล่งชุมนุมใหญ่ของอาหารลาวซึ่งชาวบางกอกก็ร่วมลิ้มรสอาหารด้วยเช่นกัน และเริ่มเป็นที่กล่าวขวัญถึงของสังคมบางกอก


ผมขอสรุปบทความเรื่อง ตำหมากฮู่ง ส้มตำเจ๊ด้วง ของเพรียวซึ่งพิมพ์อยู่ในนิตรสารสารประชาชน ประจำวันที่ 18 เมษายน 2508 ว่าคนลาวคงจะอพยพย้ายถิ่นมาทำมาหากินในกรุงเทพฯ ราว พ.ศ. 2490 คือหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 แล้ว ทำให้เกิดชุมชนชาวลาว ขนาดใหญ่เกิดขึ้นหลายแห่ง หนึ่งในนั้นก็คือบริเวณข้างสนามมวยราชดำเนิน ปลูกสร้างกันในลักษณะเพิงที่พักชั่วคราว ใครมีทุนมากหน่อยก็ปลูกเป็นเรือนไม้ คุณด้วงทอง เจ้าของร้านส้มตำไก่ย่างผ่องแสงก็เข้ามาเป็นลูกมือตำหมากฮู่งในราว พ.ศ. 2493 จนนายจ้างเจ้าของร้านชื่อเฟื่องฟูเพิ่มค่าจ้างจากเดือนละ 50 บาท จนเป็นหลายร้อยบาท พร้อมกับสวัสดิการครบ จนพอจะเก็บเพื่อทำเป็นทุนได้ ต่อมาเมื่อ พ.ศ. 2501 ได้มีการสร้างอาคารพาณิชย์ 2 ชั้นขึ้นเพื่อทดแทนบ้านไม้ของเดิม คุณด้วงทองก็ได้เข้าซื้อด้วย 1 คูหา ในราคา 50,000 บาท พร้อมกับหนี้สินที่หยิบยืมผู้ที่เคารพนับถือมา ต่อมาไม่นานคุณด้วงทองก็สามารถใช้หนี้สินหมด ด้วยปริมาณการขายอยู่ที่การใช้มะละกอวันละ 100 ผล ไก่ย่างวันละ 120 ตัว หากวันไหนมีรายการมวยพิเศษ ยอดการจำหน่ายจะสูงเป็นเท่าตัว


เมื่อประมวลข้อมูลต่างๆ เหล่านี้แล้วพอจะสรุปได้ว่าส้มตำอย่างชาวลาวรับประทานนี้มีมานานแล้ว และถูกเรียกในภาษาลาวท้องถิ่นว่า ตำหมากฮู่งโดยใช้ผักผลไม้ใดๆ ก็ได้ที่มีตามฤดูกาลแต่จะให้อร่อยก็ต้องใช้มะละกอดิบ ต่อมาเมื่อเกิดการอพยพย้ายถิ่นของชาวลาวเพื่อมาทำกินในกรุงเทพฯ จึงนำวัฒนธรรมการบริโภคติดตามมาด้วย จนเกิดความนิยมอย่างรวดเร็วในสังคมชาวบางกอก


เกิดเป็นกระแสว่าหากจะหาอาหารลาวรับประทานก็ต้องไปร้านส้มตำไก่ย่างข้างสนามมวยราชดำเนิน ซึ่งก็สอดคล้องกับความทรงจำในเยาว์วัยของ อาจารย์วรรณา นาวิกมูล ซึ่งเล่าไว้ว่าเมื่อราว พ.ศ. 2500 เศษ หากจะหาอาหารลาวรับประทานละก็ คุณแม่ก็จะพาไปที่ร้านอาหารข้างสนามมวยราชดำเนิน

สหรัฐฯเร่งเสริมสร้างสัมพันธ์ปกติจริงๆ กับลาว!!!




การเดินทางไปเยือนสหรัฐอเมริกาอย่างเป็นทางการระหว่างวันที่ 12-14 กรกฎาคม ที่ผ่านมาโดย ทองลุน สีสุลิด รองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการต่างประเทศของลาว ตามคำเชิญของ นางฮิลลารี คลินตัน รัฐมนตรีว่าการต่างประเทศของสหรัฐฯนั้น นอกจากจะนับเป็นผู้แทนระดับสูงคนแรกของรัฐบาลลาวที่ได้เดินทางไปเยือนสหรัฐฯ ตามคำเชิญอย่างเป็นการทางของผู้แทนระดับสูงของรัฐบาลสหรัฐฯในรอบ 35 ปีนับจากที่สหรัฐฯ ตกเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ในสงครามอินโดจีนนับตั้งแต่ปี 1975 เป็น ต้นมาแล้วนั้น แต่ถ้าหากพิจารณาถึงสารสำคัญในแถลงการณ์ร่วมระหว่างรัฐมนตรีว่าการต่าง ประเทศของทั้งสองฝ่ายที่เกิดขึ้นในการเยือนสหรัฐฯอย่างเป็นทางการของ ทองลุน สีสุลิด ในครั้งนี้ก็ยังสามารถสะท้อนให้เห็นถึงการกลับคืนสู่สัมพันธ์อันเป็นปกติ อย่างแท้จริงระหว่างลาวกับสหรัฐฯอีกด้วย




ทั้ง นี้ก็เนื่องจากว่าสารสำคัญในแถลงการณ์ร่วมฯดังกล่าวนี้ไม่เพียงจะได้เน้นย้ำ ถึงการที่ทางการทั้งสองฝ่ายจะเสริมสร้างความร่วมมือที่มีอยู่แล้ว เช่นการปราบปรามยาเสพติด การค้นหาและทำลายระเบิดตก ค้างจากสงครามอินโดจีนในลาว การค้าหาซากกระดูกและสิ่งเศษเหลือของเหล่าทหารอเมริกันที่เสียชีวิตในช่วง สงครามอินโดจีนในลาว และเสริมสร้างความร่วมมือทางเศรษฐกิจระหว่างกันให้มากยิ่งขึ้นเท่านั้น หากแถลงการณ์ร่วมฯที่ว่านี้ยังได้ริเริ่มความร่วมมือในด้านการทหาร การบิน และการเสริมสร้างบทบาทขององค์การเพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศของสหรัฐฯ (USAID) ในลาวให้มากขึ้นด้วย




โดย ที่กล่าวว่าเป็นการกลับคืนสู่สัมพันธ์อันเป็นปกติอย่างแท้จริงระหว่างลาวกับ สหรัฐฯนั้น ก็เป็นเพราะว่าทางการสหรัฐฯไม่เคยตัดความสัมพันธ์ทางการทูตกับลาวเลย นับตั้งแต่ที่ได้มีการสถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างกันอย่างเป็นทาง การเมื่อปี 1955 และถึงแม้ว่าสหรัฐฯจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้สงครามเมื่อปี 1975 ก็ตามแต่ทั้งสองประเทศนี้ก็ได้ดำเนินความสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างกันเรื่อยมาจนได้วาระครบ 55 ปีพอดีในโอกาสที่ ทองลุน ได้เดินทางไปเยือนสหรัฐฯอย่างเป็นทางการในครั้งล่าสุดนี้




แต่ ถึงกระนั้น แม้ว่าสหรัฐฯกับลาวจะไม่เคยตัดสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างกันเลยก็ตาม แต่ความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศก็ตกอยู่ในสภาวะที่ไม่ปกติเลยในความเป็น จริง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในช่วงก่อนหน้าการล่มสลายทางการเมืองของสหภาพโซเวียตก็คือในช่วงปี 1975-1990 นั้น นับเป็นช่วงที่ลาวกับสหรัฐฯมีการเผชิญหน้ากันในลักษณ์ของสงครามลับมากที่สุด โดยในที่นี้ก็คือการที่สหรัฐฯได้ให้การสนับสนุนฝ่ายต่อต้านรัฐบาลลาว (เช่นกองกำลังชาวม้ง) ทำการเคลื่อนไหวเพื่อบ่อนทำลายระบอบการปกครองใหม่ของพรรคประชาชนปฏิวัติลาวอย่างต่อเนื่องนั่นเอง




ครั้นเมื่อสหภาพโซเวียต (ในฐานะมหาอำนาจที่เป็นที่พึ่งของพรรคประชาชนปฏิวัติและรัฐบาลลาว) ได้ล่มสลายไปพร้อมๆ กับการสิ้นสุดของยุคสงครามเย็นในปี 1991 นั้น ลาวกับสหรัฐฯ จึงได้เริ่มหันกลับมาคืนดีกันอย่างเป็นรูปธรรม โดยเริ่มจากการที่ทางการสหรัฐฯ ได้ให้ความช่วยเหลือด้านงบประมาณก้อนโตเพื่อการพัฒนาชนบทและแก้ไขปัญหาความ ยากจนของประชาชนลาวในเขตที่ปลูกฝิ่นในเขตแขวงภาคเหนือของลาว ในขณะที่ทางการลาวเองก็ตอบแทนด้วยการช่วยเหลือทางการสหรัฐฯ ในการค้นหาซากกระดูกและสิ่งเศษเหลือของเหล่าทหารอเมริกันที่เสียชีวิตและหาย สาบสูญไปในช่วงสงครามอินโดจีนในลาว




ยิ่ง ไปกว่านั้น สำหรับทางการสหรัฐฯแล้วยังคาดหวังด้วยว่าการให้ความช่วยเหลือแก่ลาวดังกล่าว นี้ยังจะเป็นการช่วยลดปริมาณผลผลิตฝิ่นในลาวที่จะถูกแปรสภาพเป็นเฮโรอินแล้ว ลักลอบขนส่งเข้าไปในสหรัฐฯได้อีกทางหนึ่ง ส่วนการค้นหาซากกระดูกและสิ่งเศษเหลือของเหล่าทหารอเมริกันดังกล่าวนั้นก็ ยังนับเป็นกรณีที่ส่งผลโดยตรงต่อคะแนนเสียงของทั้งสองพรรคการเมืองใหญ่ใน สหรัฐฯอีกต่างหาก




ความ สัมพันธ์และร่วมมือในลักษณ์นี้ระหว่างลาวกับสหรัฐฯได้ดำเนินมาอย่างต่อ เนื่อง และก็มีพัฒนาการมากขึ้นเมื่อทางการสหรัฐฯ ได้ตัดสินใจให้ความช่วยเหลือแก่ลาวในการฝึกอบรมเพื่อสร้างบุคลากรในการสำรวจ และเก็บกู้ระเบิดที่ตกค้างจากสงครามอินโดจีนในลาวที่เครื่องบิน B-52 ของสหรัฐฯเองได้ระดมทิ้งไว้มากกว่า 2 ล้านตันในช่วงปี 1964-1973 และจากความร่วมมือเหล่านี้ก็ได้กลายเป็นพื้นฐานให้กับการที่ ทางการสหรัฐฯได้ตกลงให้สถานะความสัมพันธ์ทางการค้าระดับปกติ (Normal Trade Relations—NTR) แก่ลาวอย่างเป็นทางการในปี 2005




แน่นอนว่าการได้รับ NTR จาก สหรัฐฯดังกล่าวนั้นย่อมนับเป็นความต้องการและสอดคล้องกับนโยบายในการนำพา ประเทศชาติของบรรดาผู้นำพรรคฯและรัฐบาลลาวเป็นอย่างยิ่ง เนื่องเพราะถือเป็นการตอกย้ำให้ประชาชนลาวเห็นว่านโยบายเปลี่ยนแปลงใหม่ที่ แปลงร่างมาจาก “จินตนาการใหม่” (New Thinking) ที่อดีตผู้นำสูงสุดของพรรคฯอย่าง ไกสอน พมวิหาน ได้ริเริ่มและลงมือปฏิบัติอย่างเป็นรูปธรรมนับจากปี 1991 เป็น ต้นมานั้นเป็นแนวนโยบายที่ถูกต้องและความฉลาดส่องใสในการนำพาของพรรคฯ ซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ เพราะภายหลังจากที่ได้รับสถานะ NTR จากสหรัฐฯแล้วนั้น ก็ปรากฏว่ามูลค่าการส่งออกสินค้าของลาวไปยังสหรัฐฯ ได้เพิ่มขึ้นมากกว่า 10 เท่าเมื่อวันเวลาได้ผ่านไปเพียง 5 ปีเศษเท่านั้น




กล่าวก็คือการได้รับสถานะ NTR จากสหรัฐฯนั้นได้ทำให้ลาวสามารถส่งสินค้าเข้าไปในสหรัฐฯได้เพิ่มขึ้นจาก 4 ล้านดอลลาร์สหรัฐในปี 2005 เป็นมากกว่า 43 ล้านดอลลาร์สหรัฐในช่วงครึ่งแรกของปี 2010 ส่วนในด้านการนำเข้าสินค้าจากสหรัฐฯนั้นก็เพิ่มขึ้นจากมูลค่าที่ไม่ถึงล้านดอลลาร์สหรัฐเป็นมากกว่า 20 ล้านดอลลาร์สหรัฐแล้วในปีที่ผ่านมา




ยิ่งไปกว่านั้น ก็คือการได้รับสถานะ NTR ดัง กล่าวยังถือเป็นพื้นฐานที่ทำให้เกิดความไว้เนื้อเชื่อใจกันมากขึ้นเรื่อยๆ และก็เป็นที่มาของการระบุไว้อย่างชัดเจนในแถลงการณ์ร่วมฉบับล่าสุดของ รัฐมนตรีว่าการต่างประเทศทั้งสองที่ได้เน้นย้ำไปถึงความร่วมมือทางการทหาร การบินและการเสริมสร้างบทบาท USAID ในลาวอีกครั้งนั่นเอง




อย่าง ไรก็ตาม การกลับมาเสริมสร้างบทบาทของสหรัฐฯในลาวนี้ก็ถือว่าเป็นการกลับมาในขณะที่ บทบาทของจีนได้พัฒนาไปไกลมากแล้ว เพราะในปัจจุบันนี้ จีนไม่เพียงแสดงบทบาทเป็นผู้ให้ความช่วยเหลือรายใหญ่แก่ลาวในทุกๆด้านเท่า นั้น หากแต่สำหรับในด้านเศรษฐกิจนั้น จีนก็ยังเป็นผู้ลงทุนรายใหญ่ที่มีมูลค่าการลงทุนในลาวมากที่สุด

ส่วน ในด้านการค้านั้นก็ดำเนินไปอย่างก้าวโดดถึงแม้ว่าจะอยู่ในช่วงของวิกฤติ การณ์เศรษฐกิจการเงินโลกก็ตาม แต่ก็ยังปรากฏว่ามูลค่าการค้าระหว่างจีนกับลาวในช่วงครึ่งแรกของปีนี้ได้มี การปรับตัวเพิ่มขึ้นจากช่วงเดียวกันของปีที่แล้วมากถึง 77% เลยทีเดียว




เพราะฉะนั้น จึงนับเป็นสิ่งที่น่าจับตาอย่างใกล้ชิดต่อไปอย่างยิ่งในเมื่อว่าประเทศเล็กๆที่มีประชากรเพียง 6 ล้านคนเศษๆนั้นได้กลายเป็นเป้าหมายของประเทศมหาอำนาจทั้งสองอย่างจีนและสหรัฐฯในช่วงเวลาแห่งโลกไม่มีพรมแดนเช่นนี้!!!








--------------------------------------------------------------------------------
Date: Fri, 3 Feb 2012 23:48:43 -0800
From: toum.rasika@yahoo.com
Subject: 062) Remarks in Cambodia ( we prepare for our leaders to come to Cambodia later this year.)
To: laosnetworkroom@googlegroups.com
CC: laodemocracy@googlegroups.com


ທ່ານ ພີ່ນ້ອງລາວທີ່ນັບຖື


ຜູ້ນຳ ອະເມຣິກາ ຈະໄປຮ່ວມກອງປະຊູມ ເອຊຽນ ຢູ ຂເມນ ຕາງໄປຢ້ຽມຢາມ ອັງກໍວັດ.
ສ່ວນການໄປຢາມລາວນັ້ນ ກໍຄົງມີແຕ່ ໄປເບິ່ງ ທາດຫລວງ ຫລື ພູສີ ເທົ່ານັ້ນ.
ຖ້າເຫັນ ອັງກໍວັດແລ້ວ ບໍ່ຈຳເປັນໄປເບິ່ງວັດພູ ເພາະມັນນ້ອຍໂພດ.
ສ່ວນ ທົ່ງໄຫຫີນນັ້ນ ແມ່ນຈະບໍ່ໄປຢ້ຽມເພາະ ບໍ່ຢາກເຫັນ ຮອຍສົງຄາມ.


ປະເທດ ວຽດນາມຈະບໍ່ຢູ່ໃນແຜນການ ຂອງ ຜູ້ນຳ ຂອງອະເມຣິກາ ໃນ ແຜນການ ຢ້ຽມຢາມ 3 ຊາດອິນ
ໂດຈີນ ຕາບໃດບໍ່ປ່ອຍລາວໃຫ້ ເປັນເອກຣາຊ ອະເມຣິກາ ກໍຈະຕ້ອງປະຕິບັດແບບນີ້ຕລອດໄປ.
ພວກເຮົາ ຂຕປລ ກໍຕ້ອງສືບຕໍ່ການຕໍ່ສູ້ຕໍ່ໄປ.


ຖ້າຫາກຜູ້ນຳອະເມຣິກາ ບໍ່ຕ້ອງການເບິ່ງຫັຽງ ກໍຫມາຍຄວາມວ່າຈະເວົ້າເຣຶ່ອງບັນຫາລາວສະເພາະ.
ວາດມະໂນພາບເບິ່ງ ທ່ານ ຢາກຈະໃຫ້ເປັນໄປໃນຮູບໃດ ?


ນັບຖື,
ຕ. ຣາສິກາ





---------- Forwarded message ----------
From: A. Bounkhong.
Date: 2012/2/4





02/03/2012 09:47 AM EST


Remarks in Cambodia

Remarks
Kurt M. Campbell
Assistant Secretary, Bureau of East Asian and Pacific Affairs
David Carden
Ambassador to ASEAN
Ministry of Foreign Affairs and International Cooperation

Phnom Penh, Cambodia

February 3, 2012


--------------------------------------------------------------------------------

ASSISTANT SECRETARY CAMPBELL: I’ll just make a very quick statement. First of all, just good afternoon. I am joined here with our Ambassador to ASEAN, David Carden. He’ll have a few words to say as well. First of all, let me just say it’s wonderful to be back in Cambodia. We had a very warm welcome from the Foreign Minister. We passed on our very best wishes from the United States. We had a chance to review our bilateral cooperation, which is outstanding. We work well together in so many ways, and David and I came to Cambodia to commit fully to supporting this historic Cambodian leadership of the important ASEAN events this year – the ASEAN Regional Forum in July, the East Asia Summit. And we confirmed today that we will also be holding a fourth U.S.-ASEAN summit in October, excuse me, in November during the East Asia Summit proceedings.
We believe that the opportunities for cooperation on so many issues -- the United States is deeply supportive of the connectivity initiative that ASEAN has initiated. We are looking forward to bringing a strong business delegation this summer to ASEAN. We are closely following all the preparatory works and we wanted to meet with the Minister to commit to attending and supporting all the senior official meetings that will be taking place over the course of the coming months.
I simply want to say that I believe that Cambodia’s role in so many ways is important this year. I think they can play a key role in helping bring China and ASEAN together towards progress on the South China Sea issues, that will be of interest to all parties. I believe that they will be able to work closely on some economic initiatives that will bring ASEAN closer together with the goal towards the 2015 community that the organization aspires to. And I believe that Cambodia will help us identify clearly the role for the friends of ASEAN countries, like the United States and others, and how we can better support ASEAN unity, development, peace, and prosperity. I look forward to visiting Cambodia many times in the months ahead as we prepare for our leaders to come to Cambodia later this year. David…
AMBASSADOR CARDEN: Well, hello everyone. I’ve seen some of your before. It’s good to be back in Cambodia. I think this is my fourth trip and other people in our Mission have been here on other occasions. This is the 35th anniversary of U.S. engagement with ASEAN and we hope to have a celebration this year recognizing that, so that’s 35 years of the United States supporting ASEAN and its ambitions. This is, I think, the second time that Cambodia has assumed the chairmanship and this affords us a wonderful opportunity to provide what assistance we can working with other dialogue partners – our dialogue partner friends – to try to make this a successful year. There are many things which Cambodia can show, I think, real leadership on and we look forward to supporting it in every way possible. You will see much more of me this year. It’s my aspiration to be here as often as I can be and I look forward to talking to you again. Thank you.
Remarques au Cambodge


Remarques
Kurt M. Campbell

http://manager.co.th/mgrweekly/ViewNews.aspx?NewsID=9550000015911


It is well known that Vietnam forestry is nearly zero compared to Laos'. And we also know that there are illegal logging of Laos' forest toward this country. How come they could sell wood product with an amount of 3.9 billion USD? Where did they get the raw material from?


It can be roughly estimated that the very high quality wood from Laos could fetch as much as 2 or 3 billion USD. This is a big lost for the country. Only a few powerful rogues thought they have done good busines for themselves as much as 500 or 600 millions USD.


Yes folks, Lao people are losing $2 billion worth a year because of corruptions of these crooks.


Even far away we still care for our next generations. Please defend your country.

“เวียดนาม”ผงาด ผู้นำส่งออกไม้อาเซียน
โดย ผู้จัดการ 360° รายสัปดาห์ 4 กุมภาพันธ์ 2555 11:49 น.
Share3

รายงาน ของสภาอุตสาหกรรมเฟอร์นิเจอร์อาเซียน (AFIC) ระบุว่าปี 2554 ที่ผ่านมา เวียดนามส่งออกไม้และผลิตภัณฑ์จากไม้คิดเป็นมูลค่ารวมทั้งสิ้น 3.9 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ หรือประมาณ 1 แสน 2 หมื่นล้านบาท

สมาคมหัตถกรรมและอุตสาหกรรมไม้แห่งนครโฮจิมินห์ระบุว่า การส่งออกผลิตภัณฑ์ไม้ของเวียดนามขยายตัวอย่างรวดเร็ว ทำรายได้เข้าประเทศสูงถึง 80 เปอร์เซ็นต์ของยอดส่งออกสินค้าทั้งหมดเมื่อปีที่แล้ว และคาดว่าการส่งออกจะขยายตัวเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในปี 2555 นี้

ธนากร เกษตรสุวรรณ รองประธาน AFIC กล่าวว่า การส่งออกไม้และผลิตภัณฑ์ไม้ของกลุ่มประเทศสมาชิกสมาคมประชาชาติเอเชียตะวัน ออกเฉียงใต้ หรือ อาเซียน จะเพิ่มขึ้นได้อีกมาก หากมีการรวมตัวกันเป็นกลุ่มอย่างเข้มแข็ง เพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันและประสิทธิภาพการผลิตของผู้ประกอบการ ในกลุ่มอาเซียน ก่อนเปิดประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน หรือ AEC ในปี 2558

สภาอุตสาหกรรมเฟอร์นิเจอร์อาเซียน (AFIC) ก่อตั้งขึ้นด้วยจุดมุ่งหมายเพื่อส่งเสริมและสนับสนุนการพัฒนาอุตสาหกรรม เฟอร์นิเจอร์ในกลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียน ปัจจุบันมีสมาชิก 7 ประเทศ ประกอบด้วย ประเทศไทย มาเลเซีย เวียดนาม พม่า สิงคโปร์ อินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์.

ในส่วนของอุปสรรคในการใช้ชีวิตในต่างประเทศ จากรายงานของสำนักพัฒนาเศรษฐกิจ และสังคมภาคตะวันออกเฉียงเหนือ พบว่าผู้หญิงทุกคนประสบกับปัญหาด้านภาษาในระยะแรก สำหรับปัญหาการยอมรับจากครอบครัวฝ่ายสามีและการปรับตัวให้เข้ากับวัฒนธรรม นั้นไม่เป็นปัญหา เนื่องจากหญิงไทมีความอ่อนน้อมและสุภาพจึงเป็นที่รักใคร่ของครอบครัวฝ่าย สามี!

จากรายงานการวิจัยและเอกสารที่เกี่ยวกับเรื่องราวของการแต่งงานระหว่างชาย ชาวต่างชาติกับผู้หญิงไทนั้น การนำเสนอยังเป็นเพียงภาพที่หยุดนิ่ง ตายตัว โดยการนำเสนอในมุมที่เป็นปลายเหตุ คือ การนำเสนอหลังจากที่ปรากฏการณ์ได้เกิดขึ้นมาแล้วจึงนำเสนอ ภาพยังขาดการวิเคราะห์ถึงสาเหตุที่แท้จริง ภาพของพลวัตของการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมร่วมด้วย ผู้เขียนยังไม่พบงานศึกษาเกี่ยวกับปรากฏการณ์เมียฝรั่ง ที่จะสามารถให้ภาพที่ซ้อนทับหลากหลาย การวิพากษ์ถึงสาเหตุและปัจจัย อาจจะเป็นเพราะปรากฏการณ์เริ่มเด่นชัดเมื่อไม่นานมานี้ และเริ่มมีเพิ่มมากขึ้นในปัจจุบัน งานศึกษาที่ผ่านมาทำให้ผู้อ่านได้เห็นภาพตัวแทนของปรากฏการณ์ดังกล่าว แต่ในขณะที่ปรากฏการณ์ทางสังคมมีภาพที่หลากหลายซ้อนทับกันอยู่ ซึ่งถ้าปรากฏการณ์ทางสังคมเรื่องต่างๆ ได้รับการเสนอภาพตัวแทนอยู่ร่ำไป ความจริงชุดหนึ่งที่เกี่ยวกับเรื่องนั้นๆ จะถูกเสนอว่าเป็นความจริงแบบนั้น เป็นเช่นนั้น ถ้าเป็นแบบอื่นจะไม่ใช่ ไม่เป็นความจริง นั่นคือ การสร้างวาทกรรมครอบงำของสังคม บทความชิ้นนี้ต้องการกระตุ้นให้เกิดภาพการสะท้อนปรากฏการณ์ต่างๆ ที่มีชีวิตชีวา การเข้าให้ใกล้กับความเป็นจริงของปรากฏการณ์เมียฝรั่ง การมองปรากฏการณ์จากทัศนะของคนใน การเปิดมุม เปิดพื้นที่ให้เจ้าของเรื่องเป็นตัวเล่าเรื่อง เป็นตัวดำเนินเรื่อง แทนการเล่า หรือการเสนอภาพตัวแทนโดยคนอื่น

ผู้เขียนคิดว่าสังคมไทยต่างมีจุดเด่นและจุดด้อยในเวลาเดียวกัน ประเทศเราเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แล้ว ไทยนับเป็นประเทศที่โดดเด่นทั้งทางด้านเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม แต่เมื่อเปรียบเทียบกับสังคมโลกทั่วไป ไทยก็ยังคงเป็นประเทศโลกที่สาม ซึ่งยังไม่ถึงกับเป็นประเทศที่พัฒนาแล้ว คำว่าพัฒนาก็เป็นวาทกรรมที่สังคมโลกนิยามว่าการพัฒนา กำลังพัฒนา และด้อยพัฒนา มีลักษณะหน้าตาเป็นอย่างไรบ้าง ซึ่งในปัจจุบันเราปฏิเสธไม่ได้แล้วว่าสถานการณ์ทุกอย่างขึ้นอยู่กับกระแสการ เปลี่ยนแปลงของโลก ในปัจจุบันเมืองไทยเราเองนับว่าได้กระโดดลงสู่เวทีการแข่งขันของโลกอย่าง เต็มตัว การพัฒนาประเทศผูกติดอยู่กับการแข่งขันทางเศรษฐกิจ การพัฒนาที่เน้นส่วนหัว คือภาคธุรกิจเป็นหลัก ในส่วนของหางอย่างภาคเกษตรกรรมที่กำลังล่มสลายแต่ยังดูสวยงามในความเป็นจริง ประชาชนส่วนใหญ่ก็ยังคงมีหนี้สินรุงรัง รุมเร้า มาโดยตลอด การพัฒนาประเทศของไทยที่มุ่งเน้นพัฒนาสู่ความเจริญและทันสมัยตามรอยตะวันตก นั้น ส่งผลให้ไทยต้องเปลี่ยนแปลงสังคมในหลายด้าน ไม่ว่าจะเป็นผู้คนในภาคเกษตรกรรมถูกดึงดูดออกจากหมู่บานสู่การเป็นกรรมกรใน โรงงาน กลายเป็นแรงงานชั้นต่ำในเมืองหลวง ปัญหาการว่างงาน ปัญหาการเอารัดเอาเปรียบ ปัญหายาเสพติด ปัญหาแรงงานเด็ก ปัญหาโสเภณี ซึ่งเป็นที่รับรู้กันแล้วว่าปัญหาสังคมได้เกิดขึ้นตามมาอย่างมากมาย สถานการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นต่างมีสาเหตุที่เชื่อมโยง ผูกพัน เกี่ยวเนื่องกันในหลากหลายมิติ ปัญหาสังคมที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้เกิดการแลกเปลี่ยนในวงวิชาการมีนักวิชาการ นักศึกษา หรือบรรดาปัญญาชน นักคิดต่างๆ ได้เสนอไว้ว่าเป็นปัญหาที่โครงสร้างสังคม โดยการที่โครงสร้างทางสังคมไม่สามารถสนองตอบ ไม่เอื้อต่อคนส่วนใหญ่ แต่กลับเอื้อที่คนส่วนน้อยในประเทศ ซึ่งเป็นพวกกลุ่มผู้นำ หรือนายทุน ที่มักจะเอารัดเอาเปรียบบรรดาคนเล็กคนน้อย และคนที่ด้อยโอกาสในสังคม!!!

เมียฝรั่ง(TAI ESAAN) วัฒนธรรมสมัยนิยมในสังคมไทย!!!


การแต่งงานระหว่างผู้หญิงไทยกับผู้ชายชาวต่างชาติ โดยเฉพาะผู้หญิงภาคอีสาน ซึ่งกำลังเป็นปรากฏการณ์ทางสังคมที่ประจักษ์แก่สายตาของคนไทยทั่วไปอยู่ใน ขณะนี้นั้น บทความชิ้นนี้ต้องการสะท้อนถึงความเป็นมาของปรากฏการณ์ พลวัตของการเปลี่ยนแปลง ตลอดจนผลกระทบทางด้านวัฒนธรรมที่ตามมา อาทิ ค่านิยมของผู้หญิงที่เปลี่ยนแปลไปจากอดีต!!! การปรับตัวของผู้หญิงต่อการเปลี่ยนสถานะของตนเอง การผสมผสานทางวัฒนธรรม ปรากฏการณ์นี้ ผู้เขียนจะขอใช้คำว่า "เมียฝรั่ง"(TAI OR LAO ESAAN) เพื่อให้ง่ายต่อการสื่อสาร !!!

ปรากฏการณ์เมียฝรั่งนับว่าเป็นเรื่องที่ใกล้ตัวมากในปัจจุบันที่เราได้เห็น ได้ยิน หรือกระทั่งได้สัมผัส เพราะบางครั้งเป็นญาติ เป็นพี่ เป็นน้อง หรือกระทั่งเพื่อนของเราเอง เมื่อพิจารณาดูให้ดี ปรากฏการณ์นี้มีสาเหตุ มีเงื่อนงำหลายอย่างซ่อนเร้นอยู่!!! บทความชิ้นนี้หวังอย่างยิ่งว่าจะก่อให้เกิดการแลกเปลี่ยน เรียนรู้ในวงกว้าง เพื่อสร้างความเข้าใจของ "คน" ในสังคมต่อพฤติกรรมของ "คน" กลุ่มหนึ่ง และหวังด้วยว่า จะสามารถเปิดบางมุมของสังคมที่ยังไม่เคยถูกเปิด!!! และลดอคติบางอย่างของคนได้บ้าง และท้ายที่สุด บทความชิ้นนี้น่าจะเข้าถึงส่วนเสี้ยวของความจริงที่อยากจะนำเสนอให้ผู้อ่าน ได้ร่วมรับรู้ และร่วมไตร่ตรอง!!!

หากเราย้อนเวลากลับไปกว่า 40 ปีที่ผ่านมา คือ ตั้งแต่ยุคสงครามเวียดนาม พ.ศ. 2503 ช่วงเวลานั้นนับเป็นจุดเริ่มต้นของปรากฏการณ์เมียฝรั่ง ด้วยเหตุผลทางยุทธศาสตร์ทำให้ภาคอีสานถูกเลือกให้เป็นสถานที่ตั้งฐานทัพของทหารอเมริกัน เมื่อมีทหารอเมริกันจำนวนมาก ความต้องการบริการทางเพศของทหารอเมริกันก็มีมากขึ้นตาไปด้วย ผู้หญิงจากหมู่บ้านของภาคอีสานจึงเข้าสู่วงจรนี้ด้วยเหตุผลทางเศรษฐกิจ คือ ความต้องการเงิน!งานวิจัยเรื่อง ลักษณะและความสัมพันธ์ของนักท่องเที่ยวและผู้ขายบริการทางเพศในประเทศไทย!!! พบว่า ยุคของสงครามเวียดนามนั้น เป็นที่มาของค่านิยมที่ว่า การได้แต่งงานกับชาวต่างชาตินั้นผู้หญิงมักจะประสบความสำเร็จในชีวิต! มีอนาคตที่ดีกว่า! ประกอบกับรสนิยมของทหารอเมริกันที่เปลี่ยนไป คือ มีความต้องการหญิงจากภาคอีสานที่มีผิวสีน้ำตาล ซึ่งจากเดิมตลาดบริการทางเพศจะเป็นหญิงจากภาคเหนือที่มีผิวขาว หน้าตาสะสวย การเข้าสู่การเป็นหญิงบริการให้กับทหารอเมริกันของหญิงอีสานนี้ ผู้หญิงจะต้องสามารถออกเที่ยวหรือไปทำกิจกรรมต่างๆ ที่สนุกสนานร่วมกับทหารอเมริกันด้วย! ไม่ใช่แค่การมีกิจกรรมทางเพศเท่านั้น และที่สำคัญต้องเป็นหญิงที่มีความสมัครใจ งานศึกษาชิ้นเดียวกันนี้ยังได้ชี้ว่าลักษณะความสัมพันธ์ที่เริ่มจากการขายบริการทางเพศ!!! ได้พัฒนาไปสู่ความสัมพันธ์แบบกึ่งสามี-ภรรยาระหว่างทหารอเมริกันกับผู้หญิง อีสาน คือ เปลี่ยนรูปแบบความสัมพันธ์จากการเป็นเพียงเพื่อนเที่ยว เพื่อนนอน ไปเป็นความรู้สึกผูกพันกันทางจิตใจ และรูปแบบความสัมพันธ์นี้คือที่มาของคำว่า เมียเช่า!!! ผู้คนในยุคสมัยนั้นต่างเรียกขาน

สิ่งที่งานวิจัยได้สะท้อนถึงปรากฏการณ์เมียเช่านี้ คือ สังคมชนบทให้การต้อนรับ! แสดงความชื่นชมยินดีไปกับหญิงบริการ!!! เพื่อนบ้านจะมองว่าทหารอเมริกันเป็นบุคคลที่น่านับถือ! ทหารอเมริกันเป็นบุคคลที่มีความรับผิดชอบต่อภรรยา! ให้การเลี้ยงดูอุปการะแก่ญาติพี่น้องของภรรยา! และ ประเด็นหนึ่งที่ส่งผลมาถึงยุคปัจจุบันของปรากฏการณ์เมียเช่า คือความสำเร็จทางด้านเศรษฐกิจและสังคมของบรรดาเมียเช่า โดยวัดจากการยอมรับของคนในหมู่บ้าน ได้กลายมาเป็นแบบอย่างของเส้นทางการดำเนินชีวิตภายหลังจากการมีปัญหาครอบครัว!!!
เหตุผลของการเข้าสู่ธุรกิจการขายบริการทางเพศของหญิงอีสานจนกระทั่งเปลี่ยน รูปมาเป็นความสัมพันธ์ฐานะกึ่งสามีภรรยากับชายชาวต่างชาตินั้น จะเห็นได้ว่ามาจากสภาพทางเศรษฐกิจ ค่านิยมของการมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น สงครามเวียดนามมิได้เพียงแต่เป็นจุดกำเนิดของการเจริญเติบโตของการขายบริการทางเพศสำหรับนักท่องเที่ยวเท่านั้น แต่ยังเป็นจุดกำเนิดของการเปลี่ยนแปลงค่านิยมของผู้หญิงไทบางกลุ่ม โดยเฉพาะผู้หญิงในภาคอีสานให้เห็นว่า การเป็นเมียเช่าของทหารอเมริกันนำมาซึ่งความสะดวกสบายและมีรายได้มาจุนเจือครอบครัว! แต่ในขณะเดียวกันนั้น ภาพอีกมุมมองหนึ่งจากการที่ผู้เขียนเคยได้มีโอกาสพูดคุยกับชาวบ้านในหมู่ บ้านแถบชานเมืองขอนแก่น พบว่าความรู้สึกอีกด้านของชาวบ้านที่มีต่อผู้หญิงที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็น เมียเช่า! นั้นกลับเป็นไปในทางลบ อาทิเช่น เป็นหญิงกล้าช่ำชองเรื่องเพศ เป็นหญิงที่ผ่านการแต่งงานมาแล้ว ต้องการแค่เงิน และไม่รักจริง เป็นการขัดต่อประเพณีและวัฒนธรรมอันดีงามของสังคมชนบทอีสาน ที่ผู้หญิงต้องเป็นกุลสตรี รักนวลสงวนตัว ดังนั้น การเข้าสู่ธุรกิจการขายบริการทางเพศหรือการเป็นเมียเช่าของทหารอเมริกันถึง จะเป็นทั้งเรื่องที่น่าชื่นชมยินดี แต่ก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างจะขัดกับความรู้สึกของชาวบ้านบางกลุ่มที่เคร่งใน เรื่องของขนบธรรมเนียมประเพณีของชุมชนอีสานดั้งเดิม!!!

www.siengserixonlao.com

http://www.youtube.com/watch?v=0DD50VcU-k0&feature=email&email=comment_reply_received

ก่อนการปฏิวัติ 1975!
การเคลื่อนไหวทางการเมืองของทั้งฝ่ายซ้ายและขวาพยายามสร้างความชอบธรรม ทางการเมืองที่มาจากพื้นฐานของลัทธิชาตินิยม ซึ่งเป็นแนวคิดที่ถูกประดิษฐ์ขึ้นภายใต้กรอบความคิดสมัยใหม่เรื่องรัฐชาติ (nation-state) ที่มีเขตแดนและอำนาจอธิปไตยชัดเจน โดยการเคลื่อนไหวเรื่องชาตินิยมจะเป็นเรื่องการ “กู้ชาติ” แต่มีคำอธิบายที่ต่างกันตามแบบของฝ่ายซ้ายและขวา
สำหรับฝ่ายซ้ายสรรพนิพนธ์ของ ไกสอน พมวิหาน พรรคปฏิวัติลาวใช้ชาตินิยมในเรื่องของ “ความหลากหลาย” ทางเชื้อชาติ ลาวไม่มีการแบ่งแยกชาติพันธุ์ แต่ทุกชาติสามารถสามัคคีกันและร่วมกันต่อสู่เพื่อปกป้องชาติ โดย “ชาติ” คือพื้นที่ในเขตแดนลาวที่ถูกปกครองจากจักรวรรดินิยมและพวกฝ่ายขวา
ส่วนฝ่ายขวา ใช้ประเด็นเรื่องชาตินิยมด้วยการพยายามกีดกันชาติพันธุ์หรือชนกลุ่มน้อยออก ไปจากความเป็นชาติลาว โดยชนกลุ่มน้อยเป็นเพียงคนชั้นสองในสังคมลาว กระต่าย สะโสฤทธิ์ นายกรัฐมนตรีลาวที่มาจากฝ่ายขวาเคยกล่าวไว้ว่า “…อาณาจักรล้านช้าง เหมือนกับประเทศลาวในปัจจุบันที่ผู้คนมีความสามัคคี ถ้าเราแยกชนกลุ่มน้อย เช่น ข่า แม้ว ที่มีเพียงเล็กน้อยและกระจายกันอยู่บนที่สูงออกไป คนทั้งหมดในเมืองลาวล้วนแต่พูดภาษาเดียวกัน เชื่อในผีเดียวกัน ศาสนาเดียวกัน และมีธรรมเนียมปฏิวัติเหมือนกัน…” การใช้ชาตินิยมของฝ่ายขวาที่กีดกันชนกลุ่มน้อยออกไปเช่นนี้ ทำให้ชาตินิยมของฝ่ายซ้ายที่เน้นความสามัคคีระหว่างคนลาวหลายเชื้อชาติได้ เปรียบในแง่ของมวลชนและความชอบธรรมทางการเมืองในการหาแนวร่วมในการปฏิวัติ
อีกทั้งชาตินิยมของฝ่ายซ้ายมีมิติในเรื่องจองการสร้างแนวร่วมทางชนชั้น ระหว่างกรรมาชีพและชาวนา รวมถึงกลุ่มชาติพันธุ์อื่นด้วยคำอธิบายแบบ “กึ่งเมืองขึ้น-กึ่งศักดินา” ในการต่อต้านจักรวรรดินิยม ไม่ว่าจะเป็นฝรั่งเศส อเมริกา หรือบรรดาพันธมิตรทั้งไทยและฝ่ายขวาในลาว

หลังการปฏิวัติ 1975!
หลังจากการปฏิวัติ 1975 รัฐบาลของส.ป.ป.ลาว ได้สร้างความคิดเรื่องชาตินิยมแบบใหม่ ในประเด็นดังต่อไปนี้
-มีการสร้างตราประเทศเป็นสัญลักษณ์ของประเทศขึ้นมาขึ้น โดยมีฟันเฟือง (อุตสาหกรรม) รวมข้าวและทุ่งนา (เกษตรกรรม) สายฟ้า (ความมั่งคั่ง) ดาวทอง (อนาคตที่โชติช่วง) ค้อนและเคียว (กรรมาชีพและชาวนา) เป็นพื้นฐานในการสร้างความเป็นหนึ่งของทุกชาติ ทุกเผ่า และทุกระดับ เพื่อป้องกันและสร้างประเทศ
-มีการกำหนดภาษาลาวให้เป็นภาษาพูดและภาษาราชการ มีการแต่งเพลงชาติใหม่ให้เน้นความหลากหลายทางชาติพันธุ์และต่อต้านนายทุน ศักดินา และจักรวรรดินิยมธงชาติแบบใหม่ที่มีแถบสีแดงบนล่างและมีสีน้ำเงินและดวงจันทร์อยู่ตรงกลาง ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของอิสรภาพของลาว แทนที่แบบเดิมที่เป็นช้างและเศวตรฉัตร 9 ชั้น และการเปลี่ยนแปลงวันชาติ เป็นวันที่ 19 กรกฎาคม (วันที่ประกาศเอกราชจากฝรั่งเศส) วันรัฐธรรมนูญ 2 ธันวาคม (วันที่พรรคปฏิวัติลาวยึดอำนาจสำเร็จ)
-ชาตินิยมในกลุ่มชาติพันธุ์ รัฐบาลลาวได้พยายามรักษาความเสมอภาคและความหลากหลายของกลุ่มชาติพันธุ์ ทั้งการให้สิทธิในการทำงาน การศึกษาเล่าเรียน ทำให้ปัญหาเรื่องชาติพันธุ์ในลาวเบาบางลง

ช่วงการเปลี่ยนแปลงสู่ระบบเศรษฐกิจแบบใหม่ 1986-87
จากปัญหาทางเศรษฐกิจและปัญหาปากท้องที่เกิดหลังการปฏิวัติ 1975 นำมาสู่การประกาศใช้นโยบายทางเศรษฐกิจจิตนาการใหม่ (New Thinking) ที่เป็นแนวคิดแบบเสรีนิยมใหม่ที่เน้นการทำงานของกลไกตลาดและดำเนินเศรษฐกิจ ด้วยภาคเอกชน โดยในช่วงเวลาสำหรับแผนเศรษฐกิจใหม่นี้ รัฐบาลลาวได้ใช้นโยบายชาตินิยมควบคู่ไปด้วยเพื่อลดความไม่พอใจของประชาชนจาก ความล้มเหลวในการบริหารงาน โดยชาตินิยมในช่วงการเปลี่ยนแปลงระบบเศรษฐกิจนี้มีสาระสำคัญในเรื่องการขอ ให้ประชาชนแสดงความอดทนและร่วมกันฝ่าฝันอุปสรรคต่างๆ เหมือนสมัยที่เคยร่วมมือกันภายใต้การนำของพรรคเพื่อกอบกู้เอกราชของชาติ
สำหรับชาตินิยมในช่วงการเปลี่ยนแปลงนี้ศัตรูหลักคือ ไทย แม้ไทยจะมีความสำคัญกับลาวอย่างมากในด้านการพัฒนาทุนนิยมในลาวและราชวงศ์ไทย มีความใกล้ชิดกับลาวในหลายด้าน เช่น โครงการพระราชดำริที่นายไกสอน พมวิหาน เข้ามาเยี่ยมชม รวมถึงการที่สมเด็จพระเทพฯ ที่เสด็จเยือนลาวและเขียนหนังสือถึงลาวสม่ำเสมอ แต่รัฐบาลลาวก็เกรงกลัวรัฐบาลไทยและอิทธิพลของไทย เช่น แนวคิดการปกครอง ประชาธิปไตย สิทธิเสรีภาพ และลัทธินิยมกษัตริย์ เป็นต้น
ตัวอย่างของชาตินิยมต่อต้านไทย เช่น การกล่าวหา นิโคล เทริโอ นักร้องไทยที่ตำหนิผู้หญิงลาวว่าสกปรก อีกทั้งการเขียนหนังสือ “ประวัติศาสตร์ลาว” ใหม่ให้ศัตรูของชาติทั้งยุคศักดินาและอาณานิคมคือ สยาม (ไทย) ฝรั่งเศส และอเมริกา อย่างไรก็ดี จากการที่ประชาชนลาวมีจิตใจรักชาติและจิตใจต่อสู้ ทำให้สามารถเอาชนะศัตรูได้ตลอดมา โดยตัวแสดงทางชาตินิยมของชาวลาวที่ต่อต้านไทย เช่น เจ้าฟ้างุ้มมหาราช ที่รวบรวมอาณาจักรล้านช้างและยิ่งใหญ่ที่สุดในภูมิภาคนี้ แม้กระทั่งพระเจ้าอู่ทองยังเกรงกลัวและต้องส่งลูกสาวไปสมรสด้วย และเจ้าอนุวงศ์ ที่เป็นกบฏต่อต้านไทยแม้ว่าจะเป็นองค์ประกันอยู่ที่กรุงธนบุรีตั้งแต่เล็ก เป็นต้น โดยกษัตริย์ทั้งสองได้ถูกสร้างเป้นอนุสาวรีย์สำคัญของลาว และเป็นการหยิบ “เลือก” ใช้กษัตริย์บางคนในการประดิษฐ์กรรมชาตินิยมขึ้นมาในลาวเพื่อต่อต้านและระมัด ระวังความสัมพันธ์กับไทย
นอกจากนี้ ยังมีการใช้ชาตินิยมร่วมกับพุทธศาสนาเพื่อปฏิรูปทางเศรษฐกิจ โดยพุทธศาสนาจะมีหน้าที่ในการแสดงให้เห็นถึง “ความเสื่อมโทรมของค่านิยมเดิม” หรือสิ่งที่ดีงามในอดีตของชนชาติลาวที่กำลังถูกทำลายลงด้วยวัฒนธรรมจากต่าง ชาติ เช่น การแต่งกาย เพลง ที่จะทำลายความเป็นตัวตนของชาติลาวไป โดยชาตินิยมพยายามชูศาสนาพุทธให้เป็นเอกลักษณ์ของชาติและความภาคภูมิใจวัน วัฒนธรรมทางพุทธอันดีงามของชนชาติลาว และสำคัญที่สุดคือการเปลี่ยนแปลงสัญลักษณ์ของลาวโดยใส่ “พระธาตุหลวง” ไปแทน “ค้อนและเคียว” ในตราประเทศ เพื่อแสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงที่เน้นศาสนาพุทธมากกว่าสังคมนิยม และศาสนาพุทธก็ส่งเสริมเศรษฐกิจแบบทุนนิยม แต่ก็พยายามรักษาวัฒนธรรมดั่งเดิมอันดีงามของลาวเอาไว้
หลังจากการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจนี้ อาจกล่าวได้ว่าการเปลี่ยนจากระบบสังคมนิยมมาเป็นทุนนิยมและเปิดเสรีทาง วัฒนธรรม เป็นสิ่งที่ไม่สามารถดำรงอยู่หรือเปลี่ยนแปลงได้โดยตัวเอง แต่จำเป็นต้องอาศัยชาตินิยมและศาสนาเข้ามาสร้างความชอบธรรมในการเปลี่ยนแปลง ดังกล่าว
ส่วน “ชาตินิยม” แบบพม่า มีความแตกต่างกับชาตินิยมของลาวมาก เพราะชาตินิยมแบบพม่าเป็นการเน้นย้ำชนชาติพม่า โดยพลักชนกลุ่มน้อย เช่น กะเหรี่ยง ออกไปจากความเป็นพม่า โดยการเคลื่อนไหวของนักชาตินิยม (nationalist movement) ในพม่าที่เกิดขึ้นช่วง 1930s เป็นต้นมา เน้นประเด็นเรื่องอัตลักษณ์ของชาวพม่าและการต่อต้านชนกลุ่มน้อย อันเนื่องมาจากเหตุผลที่จักรวรรดินิยมอังกฤษที่ใช้หลักการแบ่งแยกและปกครอง (divide and rule)ให้พวกกะเหรี่ยงปกครองชาวพม่า ทำให้การต่อสู้เรื่องชาตินิยมในการปลดแอกของพม่าจึงต้องต่อต้านทั้งศัตรูภาย นอกคืออังกฤษและศัตรูภายในคือพวกกะเหรี่ยง โดยองค์กรนำในการต่อสู่เรื่องชาตินิยมของพม่าคือ “Dobama Asiayone” (แปลไทยคือกลุ่ม “พวกเราชาวพม่า”) ที่เคลื่อนไหวเพื่ออิสระภาพด้วยประเด็นชาตินิยม

จากนั้นเป็นต้นมาพม่าก็ถูกปกครองโดยทหาร แม้ว่าจะมีการเลือกตั้งในปี 1990 ที่พรรคNLD ของอองซานซูจีชนะ แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงการปกครองของชนชั้นนำทหารไปได้ ทำให้เห็นว่าความผิดผลาดทางประวัติศาสตร์ในช่วงการเปลี่ยนแปลงการปกครองและ การได้รับเอกราชชนชั้นนำพม่าไม่สามารถจัดการการเปลี่ยนแปลงให้ราบรื่น เพราะต้องมาสะดุดหยุดลงด้วยการลอบสังหารนายพลอองซาน ซึ่งกลายเป็นข้อถกเถียงทางประวัติศาสตร์ที่ว่านายพลอองซานเป็นต้นกำเนิดของ การปกครองแบบทหาร (ข้ออ้างของฝ่ายทหาร) หรือนายพลอองซานต้องการเปลี่ยนแปลงประเทศสู่เอกราชของชาติและประชาธิปไตย (ข้ออ้างของฝ่ายอองซานซูจี)
2. พุทธศาสนากับการเมืองลาว เปรียบเทียบกรณีประเด็นทางพุทธศาสนาและการเคลื่อนไหวเรียกร้องประชาธิปไตยของพระในพม่า!!!
ศาสนาพุทธกับสังคมลาวมีความใกล้ชิดกันอย่างยิ่ง และในช่วงการเปลี่ยนผ่านทางการเมือง (1945-1975) ศาสนาพุทธเป็นองค์กรสำคัญในการปลูกฝังจิตสำนึกทางการเมือง ความคิดแบบคอมมิวนิสต์ และคณะสงฆ์ได้เข้ามามีส่วนร่วมในการปฏิวัติเปลี่ยนแปลงประเทศในฐานะที่เป็น หัวใจสำคัญของประชาชนชาวลาว
ลัทธิคอมมิวนิสต์ในลาวเป็น “มาร์คซิสต์” สายเหมา (Maoist) ที่อาศัยวัดและพระเป็นแหล่งเผยแพร่อุดมการณ์คอมมิวนิสต์และเป็นแนวร่วมสำคัญ ของพรรคฯและประชาชนเพราะเหตุผล 3 ประการคือ หนึ่งศาสนาพุทธมีความใกล้ชิดกับประชาชนทั้งในแง่ของพิธีกรรมและการสะสมทุน ท้องถิ่น โดยในพื้นที่ที่มีความเจริญพอสมควรจะนับถือศาสนาพุทธและสร้างชุมชนรอบวัด ส่วนพื้นที่ชนบทในลาวจะเป็นกลุ่มชาติพันธุ์อื่นๆที่นับถือผีสางและผี บรรพบุรุษ ประชาชนที่มีส่วนร่วมในการปฏิวัติคือประชาชนในพื้นที่ชุมชนที่มีความเจริญ และใกล้ชิดศาสนาพุทธ สอง เจ้าอาณานิคมอย่างสยามและฝรั่งเศส ไม่สนใจศาสนาพุทธในลาว รวมถึงการไม่ได้เข้าไปแทรกแซงหรือจัดการ ทำให้ศาสนาพุทธมีความเป็นอิสระมากพอสมควรในการเข้ามีปฏิสัมพันธ์กับชุมชน และสาม ด้วยการที่ประเทศลาวต้องตกเป็นอาณานิคมของประเทศที่ไม่สนใจที่จะพัฒนาลาว และการที่ลาวตกเป็นประเทศที่ต้องรับผลข้างเคียงของสมครามในภูมิภาคนี้ ทำให้ลาวไม่มีความเจริญทางด้านการพัฒนาและการศึกษา ส่งผลให้วัดและพระสงฆ์เป็นแหล่งให้ความรู้การศึกษาแก่ประชาชน ทั้งในเชิงศาสนา ศาสตร์ต่างๆ และความรู้แบบสังคมนิยม ทำให้สังคมนิยมที่เป็นแนวคิดสร้างความเท่าเทียมและลดความเหลื่อมล้ำกับโอกาส ทางการศึกษาที่ศาสนาพุทธมอบให้จึงสอดคล้องกัน
นอกจากเหตุผลดังกล่าวแล้ว พรรคปฏิวัติลาวได้สร้างและผสมศาสนาพุทธกับสังคมนิยม ในข้อเสนอที่พรรคปฏิวัติลาวกล่าวว่าพุทธศาสนาและสังคมนิยมมีเป้าหมายเดียว กันคือ “การกำจัดความทุกข์” ที่ต้องหลุดพ้นจากความทุกข์ซึ่งทุกข์นั้นก็คือการกดขี่จากพวกจักรวรรดินิยมการที่พระพุทธเจ้าถูกสร้างให้เป็นนักสังคมนิยม เพราะท่านทรงสละราชสมบัติทั้งหมดเพื่อหาทางดับทุกข์และสลายชนชั้นในสังคมเดิม และการที่ คำตัน เทพบัวคลี ผู้นำคณะสงฆ์ได้เขียนหนังสือชื่อ “การเมืองกับพุทธศาสนา” ที่ว่าพุทธศาสนาสามารถปรับตัวได้กับหลายระบบสังคม แต่ภายใต้ระบบทุนนิยม พุทธศาสนากลายเป็นเครื่องมือของนายทุนและถูกบิดเบือน ต่างจากในระบบสังคมนิยมที่พุทธศาสนาสามารถปรับมุมมองและปรัชญาให้เข้ากับ ความคิดทางการเมืองใหม่ที่สนับสนุนกระบวนการสังคมนิยมได้
อีกทั้งภายหลังจากชัยชนะของฝ่ายซ้าย ศาสนาพุทธมีความใกล้ชิดกับพรรคปฏิวัติลาวในด้านความเป็นระบบราชการของศาสนา พุทธเนื่องมาจากระบบการประกอบพิธีกรรมทางศาสนาและการจัดลำดับคณะสงฆ์หลังจาก การปฏิวัติ 1975 พรรคฯ มีหน่วยงานชื่อ Lao United Buddhist Association ในการแต่งตั้งผู้นำคณะสงฆ์และวางระบบการประกอบศาสนพิธีและจัดโครงสร้าง องค์กรทางศาสนาให้ใกล้ชิดกับพรรคและมีแหล่งอบรมความรู้แนวพุทธสังคมนิยม
อย่างไรก็ดี ฝ่ายขวาและจักรวรรดินิยมก็มีความพยายามที่จะใช้พุทธศาสนาในการสร้างความชอบ ธรรมทางการเมืองให้กับตัวเอง เช่น การที่ฝรั่งเศสสั่งให้มีการบูรณะพระธาตุหลวงที่ถูกทำลายในสมัยที่มีสงคราม กับไทย เพื่อนำพระธาตุหลวงมาเป็นสัญลักษณ์ของชาติ (เทียบเคียงกับการสร้างสัญลักษณ์หอไอเฟล สัญลักษณ์ของประเทศฝรั่งเศส) และฝรั่งเศสยังออกกฎควบคุมสงฆ์ในปี 1927 และก่อตั้งสถาบันสงฆ์ในลาวและกัมพูชา อีกทั้งในยุคของจักรวรรดินิยมอเมริกาก็พยายามที่จะบังคับให้พระสงฆ์เผยแพร่ ความคิดต้านคอมมิวนิสม์ จัดชั้นเรียนภาษาอังกฤษให้แก่พระสงฆ์ และให้เงินสนับสนุนในการเผยแพร่พุทธศาสนา แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จในการใช้ศาสนาพุทธ เพราะความขัดแย้งกันเอกของจักรวรรดินิยมกับหลักการทางศาสนา และการที่ศาสนาพุทธอยู่ในระดับชุมชนจึงทำให้การควบคุมทำได้ยาก
ความใกล้ชิดระหว่างพรรคปฏิวัติลาวและพุทธศาสนา ทำให้ศาสนาพุทธเป็นฐานอ้างความชอบธรรมของพรรคปฏิวัติลาวและเป็นแนวร่วมสำคัญ ในการปฏิวัติ 1975 ข้อถกเถียงที่ว่าพรรคคอมมิวนิสต์ในลาวและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็น “ลัทธิสตาลิน” ที่ต่อต้านและมุ่งทำลายศาสนาจึงไม่สามารถอธิบายพรรคปฏิวัติลาวได้ อีกทั้งเพราะการร่วมมือที่สำคัญระหว่างความคิดสังคมนิยมและพุทธศาสนาทำให้ ลาวสามารถปฏิวัติได้สำเร็จ และเปลี่ยนแปลงประเทศโดยใช้การเมืองแบบคอมมิวนิสต์ การปกครองแบบรวมศูนย์ และมีวัฒนธรรมศาสนาแบบพุทธ

เปรียบเทียบการเมืองลาว-พม่า !!!


การเมืองลาวนอกจากจะมีการปกครองด้วยพรรคคอมมิวนิสม์ มีศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาติ และมีระบบเศรษฐกิจแบบทุนนิยม ยังมีประเด็นสำคัญที่น่าสนใจและซับซ้อนอย่างมากที่จะได้พิจารณาในงานชิ้นนี้ โดยในงานนี้จะตอบคำถามสำคัญ 3 ข้อ ดังนี้=

ประเด็นสำคัญทางการเมืองลาวที่สะท้อนลักษณะเฉพาะของเอเชียตะวันออกเฉียง ใต้ โดยการศึกษาจะทำการเปรียบเทียบประเทศ “ลาว” กับ “พม่า” ด้วยประเด็นสำคัญที่มีการถกเถียงในเชิงรัฐศาสตร์ ทั้งในเรื่องชนชั้นนำ ศาสนา ชาตินิยม และระบบเศรษฐกิจ
ลักษณะสำคัญอื่น 2 ประการอันเกี่ยวข้องกับส่วนแรก ที่สะท้อนลักษณะเฉพาะของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ คือหนึ่ง “ประชาธิปไตย” และสอง “ทหาร”
การศึกษาเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่เป็นบทเรียนสำหรับการเมืองการปกครอง!
ส่วนที่ 1:

การศึกษาในส่วนแรกจะกล่าวถึงสภาพทั่วไปของสถาบันทางการเมืองของประเทศลาว และจะพิจารณาในประเด็นสำคัญทางการเมืองลาวเพื่อเปรียบเทียบกันพม่า โดยมีประเด้นสำคัญที่มีการถกเถียงในเชิงทฤษฏีทางรัฐศาสตร์ คือ ชนชั้นนำ ศาสนา ชาตินิยม และระบบเศรษฐกิจ
การปกครองและสถาบันทางการเมืองลาว!!!
ในการศึกษาการปกครองลาวสามารถใช้วิธีการเปรียบเทียบของ Arend Lijpharโดยสามารถพิจารณาได้ดังนี้=
-ที่มาของอำนาจบริหาร (executive power sharing) รวมอยู่ที่สภาแห่งชาติ และเลขาธิการพรรคประชาชนปฏิวัติลาว
-ความสัมพันธ์จะหว่าวฝ่ายบริหารและนิติบัญญัติ (balanced executive-legislative relation) มีลักษณะเชื่องโยงอำนาจ (fusion of power) ฝ่ายบริหาร (รัฐบาล) และประธานประเทศ มาจากความเห็นชอบของสภาแห่งชาติ
-ระบบสภาเป็นแบบสภาเดี่ยว (unicameralism) คือสภาแห่งชาติ ทำหน้าที่เป็นนิติบัญญัติ
-พรรคการเมืองเป็นระบบพรรเดียวที่มีความสัมพันธ์กับการปกครองของรัฐ (party-state) คือ พรรคประชาชนปฏิวัติลาวที่เป็นพรรคคอมมิวนิสม์
-มีระบบการตรวจสอบอำนาจผ่านสภาแห่งชาติ และมีวาระในการดำรงตำแหน่งของฝ่ายนิติบัญญัติและบริหาร คือ 5 ปี
-หลักความเป็นใหญ่โดยมีรัฐธรรมนูญที่เป็นลายลักษณ์อักษร (written constitution)
-อำนาจในการควบคุมความชอบด้วยกฎหมายของฝ่ายบริหารอยู่ที่ศาลประชาชนและ องค์การอัยการประชาชน แต่ไม่สามารถวินิจฉัยความชอบด้วยรัฐธรรมนูญ (non-Judicial review) ในการกระทำของสภาแห่งชาติ
-โครงสร้างรัฐมีลักษณะเป็นรัฐเดี่ยว (unitary state) และรวมศูนย์อำนาจ (centralization)
เมื่อพิจารณาการปกครองลาวแล้วพบว่าอำนาจในสถาบันการเมืองต่างๆ มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดและรวมศูนย์อยู่ที่พรรคประชาชนปฏิวัติลาวที่เป็นพรรค คอมมิวนิสม์ โดยการทำงานของพรรคจะมีโครงสร้างดังนี้=

สมัชชาพรรค (Party Congress) เป็นเพียงตรายางรอบรับการตัดสินใจของผู้นำพรรคฯ
คณะกรรมการเมือง (Political Bureau) เป็นศูนย์กลางอำนาจที่แท้จริงในการตัดสินใจนโยบายสำคัญของรัฐบาล
คณะเลขาธิการพรรค (Secretariat) ทำหน้าที่แทนคณะกรรมการกลางในช่วงที่ไม่มีการประชุมสมัชชาพรรค และยังทำหน้าที่ในงานประจำและการประสานงานต่างๆ
คณะกรรมการกลาง (Central Committee) เป็นแกนนำของพรรคฯ ที่มีความรับผิดชอบในงานระดับสูง
คณะกรรมการประจำสำหรับหน่วยการปกครองท้องถิ่นที่แตกย่อยมาจากคณะกรรมการกลาง มีลักษณะคล้ายผู้ว่าราชการจังหวัดที่ทำงานเป็นทีม
นอกจากนี้ยังมี “องค์กรแนวลาวรักชาติ/สร้างชาติ” ที่เป็นผู้แทนจากลุ่มการเมืองและสังคมต่างๆ ในการเข้ามาดูแลในประเด็นสาธารณะ
ทั้งหมดในหัวข้อนี้จึงทำให้เห็นภาพรวมของการปกครองและสถาบันการเมืองของ ลาว ซึ่งจะเป็นการฟูพื้นฐานในการทำความเข้าใจในประเด็นทางการเมืองในส่วนต่อไป

ความสำนึกทางการเมืองPolitical Consciousness!!!
ความสำนึกทางการเมืองของประชาชน หมายถึง การที่ประชาชนมีความสามารถที่จะเรียนรู้ที่จะทำความเข้าใจ มีความสามารถแยกแยะเรื่องราวต่างๆ เหตุการณ์ต่างๆ ผสมผสาน เปรียบเทียบและสามารถตัดสินใจต่อการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง อันเนื่องมาจากเหตุผลและเหตุการณ์ทางการเมือง รวมทั้งมีปฏิกิริยาต่อการเปลี่ยนแปลงที่มีผลต่อตน โดยการแสดงออกด้วยการตอบโต้ ถ้าผลของการเปลี่ยนแปลงนั้นเป็นไปในทางลบต่อผลประโยชน์ เช่น สิทธิเสรีภาพและความเป็นธรรมหรือแสดงการสนับสนุน ถ้าเรื่องนั้นๆ สามารถอำนวยประโยชน์ให้กับตนปฏิกิริยาดังกล่าวอาจจะเป็นไปในลักษณะใดนั้น ตอบโต้ หรือ สนับสนุน ก็ได้ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับปัจจัย สภาพแวดล้อมและบรรยากาศทางการเมือง สังคมและ เศรษฐกิจซึ่งปัจจัยต่างๆนี้จะเป็นเงื่อนไขสำคัญที่บ่งบอกถึงระดับความสำนึก ทางการเมืองของประชาชนในประเทศนั้นๆ ความสำนึกทางการเมืองของประชาชน จึงเป็นความรู้สึกและความเข้าใจทางการเมืองในฐานะเจ้าของประเทศที่จะนำไปสู่ การมีส่วนร่วมในการเมืองในลักษณะต่างๆ เช่น การเข้าเป็นสมาชิกพรรคการเมือง เป็นสมาชิกกลุ่มผลประโยชน์ต่างๆ การใช้สิทธิออกเสียงเลือกตั้ง การแสดงความคิดเห็นทางการเมือง โดยผ่านพรรคการเมือง สื่อ หรือสถาบันอื่นๆที่เป็นของเอกชนหรือของรัฐบาล การเข้าร่วมประชาพิจารณ์ในเรื่องใดๆเพื่อหาขอยุติ การเดินขบวนเรียกร้องในเรื่องที่ไม่ชอบธรรมต่างๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของคนในสังคมโดยทั้งสิ้น และรวมไปถึงการบริหารงานของรัฐบาล การที่ตัวประชาชนรู้จักสิทธิ หน้าที่และความรับผิดชอบ เป็นต้น ความสำนึกทางการเมืองกับการมีส่วนร่วมในทางการเมือง Political Participation มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิด ประชาชนจะมีส่วนร่วมทางการเมืองมากน้อยแค่ไหนอย่างไรขึ้นอยู่กับระบบทางการ เมือง สังคมและเศรษฐกิจ ของประเทศนั้นๆ เช่น สังคมที่ปกครองในระบอบเผด็จการ อำนาจปกครองที่บุคคลเพียงคนเดียวหรือกลุ่มคนบางกลุ่ม การมีส่วนร่วมในทางการเมืองของประชาชนก็จะจำกัด หรือถูกบังคับให้เข้ามามีส่วนร่วมในทางการเมืองในทางที่จะสนับสนุนผู้ปกครอง เท่านั้น ถ้าสังคมนั้นยึดถือระบบการแสดงออกซึ่งความสำนึกทางการเมืองในทางที่จะสนับ สนุนการปกครองและมีส่วนรวมของประชาชนก็จะมีมากกว่าในระบอบเผด็จการ

ความสำนึกในทางการเมืองของประเทศนั้นเป็นสิ่งที่สามารถพัฒนาได้ถ้าประชาชนมี โอกาสพัฒนาความสำนึกในทางการเมืองและความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของการเมืองการ ปกครองในฐานะเจ้าของแผ่นดิน เจ้าของประเทศ หากประชาชนมีความสำนึกทางการเมือง ประชาชนจะรู้สึกภาคภูมิใจที่เกิดมาบนแผ่นดิน รู้สึกรักและหวงแหน เต็มใจที่จะทำกิจกรรมต่างๆเพื่อให้เกิดการพัฒนาเช่น ประชาชนเต็มใจที่จะเสียภาษี ประชาชนรักสาธารณะสมบัติเป็นต้น

การมีส่วนร่วมทางการเมือง Political Participation!!!

ความหมายของคำว่า การมีส่วนร่วมทางการเมืองPolitical Participation มีผู้ให้ความหมายและแนวคิดมากมายหลายอย่างต่างกันออกไป ซึ่งพอที่จะสรุปความหมายของการมีส่วนร่วมทางการเมือง เป็นข้อๆ ได้ดังนี้คือ=

การมีส่วนร่วมทางการเมือง หมายถึง กิจกรรมของประชาชนตามสิทธิที่กฎหมายกำหนด โดยเฉพาะสิทธิในการลงคะแนนเสียงเลือกตั้ง สิทธิที่จะเข้าสมาคมหรือก่อตั้งพรรคการเมืองหรือกลุ่มผลประโยชน์ สิทธิที่จะอุทธรณ์ต่อรัฐบาล สิทธิเกี่ยวกับการพูด ชุมนุม และการพิมพ์อย่างอิสระ และเป็นกิจกรรมซึ่งมุ่งหมายเพื่อมีอิทธิพลต่อรัฐบาลในการเลือกตั้งเจ้า หน้าที่ของรัฐ รวมถึงการเข้ามีส่วนร่วมต่อการปกครองโดยกระทำกิจกรรมต่าง ๆ เกี่ยวกับการปกครอง

การมีส่วนร่วมทางการเมือง หมายถึง การกระทำด้วยความสมัครใจของสมาชิกในสังคม เพื่อที่จะคัดเลือกผู้ปกครอง และมีอิทธิพลต่อการกำหนดนโยบายสาธารณะทั้งทางตรงและทางอ้อม กิจกรรมเหล่านี้คือ การลงคะแนนเสียงเลือกตั้ง การติดตามข่าวสารทางการเมือง การช่วยเหลือทางการเงินแก่ผู้สมัครรับเลือกตั้งหรือพรรคการเมือง การติดต่อสัมพันธ์กับผู้แทนราษฎร และยังมีลักษณะของความกระตือรือร้นทางการเมืองที่พิจารณาจากการสมัครเป็น สมาชิกพรรคการเมืองอย่างเป็นทางการ การช่วยรณรงค์หาเสียง การแข่งขันกันเป็นเจ้าหน้าที่พรรคการเมืองหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐ

การมีส่วนร่วมทางการเมือง หมายถึง กิจกรรมต่าง ๆ ตามความสมัครใจของสมาชิกในสังคมการเมืองที่จะเลือกกระทำ ซึ่งมีจุดมุ่งหมายทั้งทางตรงและทางอ้อมที่ต้องการมีอิทธิพลต่อการกำหนด นโยบายหรือการดำเนินการของรัฐบาล ในระดับท้องถิ่นและระดับชาติ รวมทั้งอาจจะเป็นกิจกรรมง่าย ๆ เช่น การพูดคุยถกเถียงปัญหาการเมือง การไปใช้สิทธิเลือกตั้ง หรือการสมัครรับเลือกตั้งเป็นตัวแทนของประชาชน เป็นต้น ซึ่งการกระทำอาจจะผิดหรือถูกต้องตามกฎหมาย อาจใช้หรือไม่ใช้ความรุนแรง อาจจะสำเร็จหรือไม่สำเร็จผลหรือกระทำโดยสำนึกทางการเมืองหรือถูกชักจูงระดม พลังก็ได้

จากที่กล่าวมาข้างต้นอาจสรุปความหมายของ การมีส่วนร่วมทางการเมืองได้ดังนี้ คือ การมีส่วนร่วมทางการเมือง หมายถึง การที่ประชาชนมีสิทธิตามระบบการเมืองและกฎหมายกำหนดให้กระทำได้เป็นการกระทำ ที่ต้องเกิดขึ้นด้วยความสมัครใจของตัวประชาชนเอง เพื่อให้มีอิทธิพลต่อการกำหนดนโยบายของรัฐทั้งการเมืองการปกครองระดับท้อง ถิ่นและการเมืองการปกครองระดับชาติ อย่างไรก็ตาม แม้การมีส่วนร่วมทางการเมืองการปกครองของประชาชนจะเป็นไปตามสิทธิที่ระบบการ เมืองและกฎหมายกำหนดให้กระทำได้ เช่น อนุญาตให้ประชาชนสามารถรวมตัวเพื่อชุมนุมคัดค้าน หรือแสดงความคิดเห็นต่อนโยบายต่าง ๆ ของรัฐได้ แต่ก็สามารถที่จะทำให้การมีส่วนร่วมในบางเหตุการณ์ดำเนินไปโดยถูกต้องตาม กฎหมาย และอาจลุกลามเป็นการกระทำที่ละเมิดกฎหมายหรือผิดกฎหมายได้ เช่น การขว้างปา ต่อสู้ทำร้ายร่างกาย การใช้ความรุนแรงกัน หรือแม้กระทั่งการชุมชุนแล้วมีอาวุธซึ่งถือว่าผิดกฎหมายหรือแม้กระทั่งการ ชุมชุนกันแล้วทำให้ประชาชนกลุ่มอื่นเดือดร้อน นอกจากนี้ การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนอาจเกิดขึ้นด้วยความสมัครใจ เนื่องจากความเข้าใจในสิทธิประโยชน์ที่ตนจะพึงมีพึงได้จากการมีส่วนร่วม นั้น หรือเกิดขึ้นเพราะการถูกหลอกล่อ โดยการชักจูง เพื่อหวังผลประโยชน์ทางการเมืองของบุคคลบางคนหรือบางกลุ่ม ดังปรากฏอยู่ในการเมืองของหลายประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ประเทศด้อยพัฒนาและกำลังพัฒนา ที่กลุ่มผู้มีอำนาจอิทธิพลทางการเมืองอาศัยประโยชน์จากความไม่รู้ ไม่เข้าใจ ทางการเมืองของประชาชนโดยการชักจูง ระดมพลัง โดยทำให้ประชาชนเข้าใจผิดในข้อเท็จจริงของสถานการณ์ทางการเมืองหรือการใช้ อามิสสินจ้างรางวัลเป็นปัจจัย เพื่ออาศัยพลังของประชาชนนั้น ๆ สนับสนุนสร้างความชอบธรรมเพื่อการคงอยู่ในอำนาจทางการเมืองของตน หรือกำจัดคู่ต่อสู้ทางการเมือง เหล่านี้จัดเป็นการมีส่วนร่วมทางการเมืองทั้งสิ้น!!!

รายละเอียดของการจัดการพื้นที่ชายแดนตามรายงานมีดังต่อไปนี้!!!
เวียดนาม-ลาว:
แนว ชายแดนระหว่างเวียดนามและลาว ยาวประมาณ 2,340 กิโลเมตร ยืดยาวตลอด 10 จังหวัดของเวียดนามคือ จังหวัดเดี่ยนเบียน จังหวัดเซินลา จังหวัดทาญฮว้า จังหวัดเหงะอาน จังหวัดห่าติ๋ญ จังหวัดกว๋างบิ่ญ จังหวัดกว๋างตริ จังหวัดเถื่อเทียน-เว้ จังหวัดกว๋างนาม และจังหวัด กอนตุม ติดต่อกับ 10 แขวงฝ่ายลาวคือ แขวงพงสาลี แขวงหลวงพระบาง แขวงหัวพัน แขวงเชียงขวาง แขวงบอลิคำไซ แขวงคำม่วน แขวงสะหวันนะเขต แขวงสาละวัน แขวงเซกอง และแขวงอัตตะปือ

แนวชายแดนระหว่างเวียดนามและลาวส่วนใหญ่ผ่านยอดเขา หรือเนินเขาและผ่านป่าทึบโซนร้อน ความสูงจากระดับน้ำทะเลต่ำสุดประมาณ 300 เมตร สูงสุดประมาณ 2,700 เมตร บริเวณช่องทางต่างๆ มีระดับสูงเฉลี่ยประมาณ 500 เมตร บางแห่งสูงเกิน 1,000 เมตร ระหว่างสองประเทศเป็นเทือกเขาสูงเป็นรูปร่างแนวชายแดนธรรมชาติคือ ทิศเหนือตั้งแต่อาปา จ๋าย สามแยกชายแดนจีน-ลาว-เวียดนาม อยู่ในตำบลสิ๊นเถิ่ว อำเภอเหมื่องแญ้ จังหวัด เดี่ยนเบียน ลงไปเป็นเทือกเขาภูสามเสา ทิศใต้ตั้งแต่จังหวัดทาญฮว้า เข้ามาเป็นเทือกเขาเตรื่องเซิน

ช่องเขาบางแห่งได้กลายเป็นช่องทาง เชื่อมต่อสองประเทศ ส่วนตามช่วงชายแดนต่างๆ เกือบทั้งหมดเป็นภูเขา เต็มไปด้วยสิ่งกีดขวางอันตราย การสัญจรยากลำบาก

พลเมืองทั้งสองฝั่ง ชายแดน ส่วนมากเป็นชนเผ่า ชนกลุ่มน้อย อยู่กันเบาบาง ตามหมู่บ้านต่างๆ ห่างไกลกันมาก และห่างไกลแนวชายแดน ความเป็นอยู่ทางวัตถุ และจิตใจของเพื่อนร่วมชาติชนเผ่าต่างๆ ส่วนมากของสองประเทศยังขาดแคลนและล้าหลังมาก การคมนาคมไปมาระหว่างสองประเทศและในบริเวณชายแดนของแต่ละประเทศยากลำบากที่ สุด ดูเหมือนยัง ไม่มีถนนสำหรับยานยนต์ ยกเว้นช่องทาง 2-3 แห่ง ตามชุมชน ถนนบางสายมีมาตั้งแต่สมัยสงคราม หรือมีทางเปิดใหม่ตามเส้นทางชักลากไม้ในป่าแต่ทรุดโทรมมาก

บริเวณ ใกล้ชายแดนมีศักยภาพในการพัฒนาเศรษฐกิจของสองประเทศ นาน มาแล้วประชาชนสองประเทศที่บริเวณชายแดนมีความสัมพันธ์ทางชนเผ่าเกี่ยวดอง เป็นเครือญาติ และช่วยเหลือกันในการดำเนินชีวิต

ประวัติการเป็นรูปร่างแนวชายแดนเวียดนาม-ลาว

1. สมัยอาณานิคมฝรั่งเศส ได้มีการกำหนดชายแดนระหว่างเวียดนาม-ลาว โดยคำบัญชาของผู้สำเร็จราชการอินโดจีนคำบัญชาปี 2436, คำบัญชาปี 2438, คำบัญชาปี 2439, คำบัญชาปี 2443, คำบัญชาปี 2447 และคำบัญชาปี 2459

ขณะ เดียวกันกับการปรับปรุงที่ดินตามคำบัญชาต่างๆ ของผู้สำเร็จราชการอินโดจีน อาณานิคมฝรั่งเศสได้ดำเนินการปรับปรุงแนวชายแดน และปรากฏบนแผนที่ Bonne มาตราส่วน 1/100,000 ของสำนักงานภูมิประเทศอินโดจีนพิมพ์เมื่อปี 2488

2. หลังจากปี 2518 สองประเทศพยายามเจรจาเกี่ยวกับชายแดนอาณาเขตในเดือนกุมภาพันธ์ 2519 เป็นเอกฉันท์ใน หลักการใช้แผนที่ Bonne มาตราส่วน 1/100,000 ของสำนักงานภูมิประเทศอินโดจีน ปี 2488 เพื่อแก้ไขปัญหาชายแดนระหว่างสองประเทศ สถานที่ใดไม่มีในแผนที่ของสำนักงานภูมิประเทศอินโดจีนปี 2488 ก็ให้ใช้แผนที่ที่พิมพ์หลังหรือก่อนนั้น 2-3 ปี

วันที่ 18 กรกฎาคม 2520 ตัวแทนสองรัฐเวียดนามและลาว ได้ลงนามสนธิสัญญาปักปันชายแดนแห่งชาติระหว่างประเทศสาธารณรัฐสังคมนิยม เวียดนามและสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวที่กรุงเวียงจันทน์ การเจรจาเสร็จสิ้นและลงนามสนธิสัญญาปักปันชายแดนแห่ง ชาติ เป็นชัยชนะยิ่งใหญ่ของสองพรรคสองรัฐบาลและประชาชนสองประเทศ ประทับรอยก้าวสำคัญในกระบวนการสร้าง ชายแดนเวียดนาม-ลาว ให้เป็นชายแดนสันติภาพ มิตรภาพ เสถียรภาพ และความร่วมมือพัฒนายั่งยืน

ปี 2521 สองฝ่ายเริ่มดำเนินงานปักหลักเขตตลอดแนวชายแดนเวียดนาม-ลาว และเสร็จสิ้นภารกิจนี้เมื่อปี 2530 บนตลอดแนวชายแดนเวียดนาม-ลาว ได้มี การก่อสร้างระบบหลักเขตแดนแห่งชาติจำนวน 199 หลัก!

ขณะเดียวกันในช่วง นี้ สองประเทศ ได้แก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับชายแดนระหว่างสองประเทศ เช่น การโอนที่ดิน การส่งมอบประชาชนและทรัพย์สินระหว่าง สองฝ่าย สอดคล้องกับกฎหมายระหว่างประเทศ แบบธรรมเนียมระหว่างประเทศ และสะท้อนความเป็นจริงของแนวชายแดน ประวัติศาสตร์ระหว่างสองประเทศ

สอง ฝ่ายได้รับรองผลต่างๆ ข้างต้น ในข้อตกลงเพิ่มเติมสนธิสัญญาปักปันชายแดนแห่งชาติระหว่างประเทศสาธารณรัฐ สังคมนิยมเวียดนามและสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว 24 มกราคม 2529 พิธีสารว่าด้วยการปักหลัก เขตตลอดแนวชายแดนแห่งชาติระหว่างประเทศสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนามและ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว 24 มกราคม 2529 ข้อตกลงเพิ่มเติมสนธิ สัญญาว่าด้วยการปักหลักเขตตลอดแนวชายแดนแห่งชาติเวียดนามและลาว 16 ตุลาคม 2530

หลังจากแล้วเสร็จขั้นต้นในภารกิจปักหลักเขตบนพื้นที่จริงเมื่อ ปี 2530 สองฝ่ายได้ลงนามเกี่ยวกับกฎเกณฑ์ชายแดนวันที่ 1 มีนาคม 2533 และพิธีสารเพิ่มเติม ข้อตกลงเกี่ยวกับกฎเกณฑ์ชายแดนวันที่ 31 สิงหาคม 2540 มุ่งหมายสร้างพื้นฐานทางนิตินัยอย่างครบถ้วนให้แก่ภารกิจป้องกันและบริหาร ชายแดนระหว่างสองประเทศ

3. ได้มีการก่อสร้างหลักเขตแดนแห่งชาติในช่วงเวลาที่สองประเทศยังประสบความ ลำบากหลายอย่าง อาทิ เศรษฐกิจยังไม่พัฒนา เทคนิคยังจำกัดจึง ยังตอบสนองความต้องการของระบบหลักเขตให้มีเสถียรภาพยั่งยืนตามแบบแผนไม่ได้

ความ หนาแน่นหลักเขตจึงเบาบาง เฉลี่ยกว่า 10 กิโลเมตรต่อ 1 หลักเขตมีบางแห่งกว่า 40 กิโลเมตรต่อ 1 หลักเขต เพราะฉะนั้นแนวชายแดนบนพื้นที่จริงในบางแห่งจึงไม่ชัดเจน กองกำลังบริหารและประชาชนสองข้างชายแดนไม่รู้แนวชายแดนชัดเจน!

หลัก เขตทั้งหลายได้รับการออกแบบและก่อสร้างยังไม่สอดคล้องกับเงื่อนไขภูมิประเทศ ธรณีวิทยา สภาพอากาศตามบริเวณชายแดน รวมทั้งขนาดหลักเขตเล็กเกินไป คุณภาพไม่ดี หลักเขตเกือบทั้งหมดจึงทรุดโทรมและเสียหาย จนถึงปัจจุบันจึงต้องสร้างฐานรากหลักเขต เกือบทั้งหมดให้แข็งแรง ในห้วงหลายปีผ่านมา สองฝ่ายได้เปิดและยกระดับหลาย ช่องทาง พร้อมกับมีการก่อสร้างโครงการใหม่ๆ ที่กว้างใหญ่ทันสมัย ชุมชนหลายแห่งใกล้ชายแดนพัฒนาแข็งแรง ดังนั้นระบบหลักเขตเก่าจึงไม่เหมาะสมบนพื้นที่จริง โดยเฉพาะตามบรรดาช่องทาง สถานที่ ชุมชนที่มีประชาชนผ่านไปมา ก่ออุปสรรคให้แก่การบริหารชายแดน

เริ่ม จากความจริงข้างต้น ความมุ่งมั่นในการบริหารชายแดนอย่างมั่นคงยั่งยืน มีส่วนส่งเสริมความสัมพันธ์พิเศษเวียดนาม-ลาว ตั้งแต่เดือนพฤษภาคม 2551 เวียดนามและลาวดำเนินแผนปฏิบัติภารกิจอย่างเป็นทางการ เสริมความหนาและบูรณะ ระบบหลักเขตแห่งชาติระหว่างสองประเทศ ตามทิศทางทันสมัย ยั่งยืน และเอกภาพบนตลอดแนวชายแดน มีหลักเขตที่เสริมความหนาและบูรณะแล้วรวมจำนวน 792 หลัก ประกอบด้วยหลักเขตขนาดใหญ่ 16 หลัก หลักเขตขนาดกลาง 190 หลักและหลักเขตขนาดเล็ก 586 หลัก ระยะเวลาดำเนินการตามแผนเริ่มตั้งแต่ปี 2551 ในนั้น อันดับแรก ให้ปักหลักเขตในบริเวณ ที่มีช่องทางและบริเวณที่มีถนนคมนาคมสัญจรสะดวก มุ่งเสริมสร้างความร่วมมือ ติดต่อแลกเปลี่ยนการพัฒนาเศรษฐกิจ และความสงบเรียบร้อยทางสังคมบริเวณชายแดน!

วัน ที่ 18 มกราคม 2551 เวียดนามและลาวได้ร่วมกับกัมพูชาปักหลักเขตที่สามแยกชายแดน และวันที่ 26 สิงหาคม 2551 ที่นครฮานอย ได้มีพิธีลงนามข้อตกลง กำหนดชุมทางชายแดนระหว่างสามประเทศ วันที่ 5 กันยายน 2551 ที่ช่องทาง ลาวบ๋าว-แดนสะหวัน สองฝ่ายได้ประกอบพิธีเปิดหลักเขตคู่หมายเลข 605 นี่เป็นหลักเขตแรกเริ่มภารกิจอย่างเป็นทางการสำหรับการเสริมความหนาและบูรณะ หลักเขตแดนแห่งชาติระหว่างสองประเทศ นับถึงเดือนกุมภาพันธ์ 2554 สองฝ่ายได้กำหนดที่ตั้งหลักเขต 462 แห่ง และได้ก่อสร้างที่ตั้งหลักเขต 333 แห่ง สองฝ่ายจะแล้วเสร็จภารกิจปักหลักเขตบนพื้นที่จริง ในปี 2555 และแล้วเสร็จพิธีสาร แผนที่รับรองผลในปี 2557

ล่าสุด สำนักข่าวเวียดนามรายงานว่า เมื่อวันที่ 16 พฤษภาคมที่ผ่านมา ที่ช่องทางแห่งชาติลาไล จังหวัดกว๋างตริ-ลาไลแขวงสาละวัน ลาว ได้มีพิธีเปิดหลักเขตแดนแห่งชาติหมายเลข 635 ระหว่างชายแดนสองประเทศ

โห่ เซวิน เซิน รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการต่างประเทศเวียดนาม และประธานคณะกรรมการชายแดนแห่งชาติ ประธานคณะกรรมการร่วมปักหลักเขต แดนเวียดนาม-ลาว และบุนเกิด สังสมสัก รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการต่างประเทศลาว และประธานคณะกรรมการร่วมปักหลักเขตแดนลาว-เวียดนาม ร่วมกับแกนนำจังหวัดกว๋างตริ และแกนนำแขวงสาละวัน พร้อมประชาชนบริเวณช่องทางของสองประเทศได้เข้าร่วมพิธี

ได้มีการ เริ่มก่อสร้างหลักเขตแดนแห่งชาติหมายเลข 635 ตั้งแต่วันที่ 3 กันยายน 2553 ก่อนหน้านี้หลักเขตใหญ่แห่งนี้เดิมเป็นหลักเขตคอนกรีตหมายเลข R16 ปักอยู่กลางช่องทางแห่งชาติลาไล ถือเป็น 1 ใน 16 หลักเขตใหญ่ตลอดแนวชายแดนเวียดนาม-ลาว และเป็นหลักเขตใหญ่หนึ่งเดียวระหว่างจังหวัดกว๋างตริ และแขวงสาละวัน

ด้วย ความพยายามของคณะกรรมการชี้นำปักหลักเขตจังหวัดกว๋างตริ ท้องถิ่นที่สองประเทศมอบอำนาจ ให้ก่อสร้างหลักเขต ภายใต้การกำกับดูแลของผู้เชี่ยวชาญกฎหมายและเทคนิคของสองประเทศ จนถึงวันนี้งานก่อสร้างหลักเขตใหญ่หมายเลข 635 ได้แล้วเสร็จด้วยคุณภาพดีแน่นหนา แสดงถึงความถูกต้องของที่ตั้งแนวชายแดนระหว่างสองประเทศที่บริเวณช่องทาง หลักลาไล-ลาไล สร้างความสะดวกให้แก่ภารกิจบริหารชายแดนที่ยั่งยืน และส่งเสริมการติดต่อสัญจรผ่านช่องทาง

สุนทรพจน์ในพิธีเปิด โห่ เซวิน เซิน เน้นย้ำว่าความสำเร็จของงานนี้เป็นรอยจารึกสำคัญ ส่งเสริมกระบวนการทำขึ้นใหม่ และเพิ่มความหนาของระบบหลักเขตแดนระหว่างสองประเทศเวียดนาม-ลาว โดยเฉพาะระหว่างจังหวัดกว๋างตริกับแขวงสาละวัน เปิดโอกาสใหม่ อนาคตสดใสให้แก่ช่องทางลาไล-ลาไล เปลี่ยนสถานที่แห่งนี้ให้เป็นจุดหยุดแวะและเป็นที่หมายนัดพบสำหรับนักท่อง เที่ยว รวมทั้งนักลงทุน ภายในและต่างประเทศ ทำให้พื้นที่เขตแดน แห่งนี้เป็นจุดแสงสว่างตัวอย่างเกี่ยวกับความร่วมมือและการพัฒนา

เห งียน เกวิน จิ๊ญ รองประธานคณะกรรมการประชาชนจังหวัดกว๋างตริ และประธานคณะกรรมการชี้นำปักหลักเขตที่จังหวัดกว๋างตริ กล่าวว่ากว๋างตริเป็นจังหวัดแรกใน 10 จังหวัดที่มีแนวชายแดนร่วมกับลาว ได้รับเลือกให้ดำเนินการนำร่องภารกิจปักหลักเขตแห่งชาติ!

ภายหลัง พยายามดำเนินงานกว่าสองปี ทั่วทั้งระบบ 31 ใน 35 หลักเขตแห่งชาติระหว่างจังหวัดกว๋างตริ และแขวง สะหวันนะเขต ได้ก่อสร้างแล้วเสร็จกับเหตุการณ์เปิดหลักเขตใหญ่หมายเลข 635 จังหวัดกว๋างตริและแขวงสาละวันให้คำมั่น สัญญาว่าจะประสานงานแนบแน่นต่อไปใน งานจัดการก่อสร้างบรรดาหลักเขตที่เหลือ จะพยายามจนถึงสิ้นปี 2555 ให้แล้วเสร็จงานปักหลักเขตบนพื้นที่จริงระหว่างสองฝ่าย!!!

ปกติเรื่องสำคัญขนาดนี้สมุห์นายกจะต้องรีบแจ้งเจ้าเมืองโคราชให้ทราบอยู่ แล้ว เพื่อเกณฑ์กองทัพเสบียง แต่นี่ไม่มีหนังสือแจ้งจึงดูจะไม่ค่อย เชื่อคำกล่าวอ้างของฝ่ายเจ้าอนุวงศ์ แต่ด้วยกองทัพที่ยกมามากมาย กรมการเมืองจึงต้องยอมเปิดฉางข้าวให้กองทัพฝ่ายเจ้าอนุวงศ์ กองทัพของเจ้าอนุวงศ์ตั้งมั่นอยู่ที่โคราชถึง 37 วันจึงถอนกลับเวียงจันทน์ ที่ตั้งอยู่นานคงรอตรวจสอบข้อมูลเรื่องกองทัพญวนและอังกฤษ เรื่องกองทัพเรืออังกฤษไม่เพียงแต่ทำให้เจ้าอนุวงศ์ทรงตัดสินพระทัยประกาศ เอกราช แต่ทำให้ฝ่ายไทยเองก็สับสนพลอยระแวงว่าอังกฤษจะทำมิดีมิร้ายกับไทยหรือไม่

กล่าวคือ ในระหว่างที่ไทยเคลื่อนทัพจากภาคกลางสู่ภาคอีสานแล้ว เจ้าเมืองนครศรี ธรรมราชมีใบบอกถึงกรุงเทพฯ ว่า กองเรืออังกฤษ 5 ลำมาจอดที่ปีนัง ไม่ทราบว่าจะมุ่งไปทางใด เขาจึงไม่อาจนำทัพมาช่วยกรุงเทพฯ ด้วยตนเอง แต่ให้พระยาพัทลุงบุตรชายคนโตนำทัพ 5,000 คน มาช่วยกรุงเทพฯ รบกับเวียงจันทน์

ข่าวร้ายนี้ทำให้รัชกาลที่ 3 ทรงเรียกกองทัพที่ส่งมารบในอีสานกลับ 3 กองทัพ คือ กองทัพเจ้าพระยาพระคลัง กองทัพกรมหมื่นพิพิธภูเบนทร กองทัพกรมหมื่นสุรินทรรักษ์ แต่ม้าเร็วมาแจ้งทันเพียง 2 กองทัพที่อยู่หลังสุด 2 กองทัพนี้จึงกลับมารักษากรุงเทพฯ

ที่ยกเรื่องอังกฤษมายืดยาวก็ เพื่อจะบอกว่าการที่เจ้าอนุวงศ์ทรงเชื่อว่าอังกฤษคงจะมีเรื่องกับไทยแน่ เป็นข่าวที่มีมูล ไม่ใช่เป็นจินตนาการที่ไร้เหตุผล แต่โชคร้ายสำหรับเจ้าอนุวงศ์ตรงข่าวนี้ไม่จริง หากไทยรบกับอังกฤษจริง เวียงจันทน์ก็คงกู้ชาติสำเร็จไปแล้วในสงครามครั้งนั้น

3. การกวาดต้อนประชากรอีสานเป็นจำนวนมาก!
หากดูผิวเผินจะเป็นผลดีต่อฝ่ายเจ้าอนุวงศ์ในเรื่องของการเพิ่มพลเมืองเพิ่ม กำลังทหาร แต่ถ้าพิจารณาให้ลึกแล้วเป็นการสร้างปัญหาแก่ฝ่ายเจ้าอนุวงศ์ไม่น้อย กล่าวคือต้องแบ่งกำลังทหารส่วนหนึ่งมาควบคุมผู้อพยพไม่ให้ก่อความวุ่นวาย หรือโจมตีฝ่ายลาวแบบที่เกิดที่ทุ่งสำริดซึ่งทำให้จำนวนทหารจะใช้รบจริงลดลง ความทุกข์ยากของผู้อพยพจากการเดินทาง การขาดแคลนอาหาร การเจ็บป่วย และการต้องสูญเสียทรัพย์สมบัติเนื่องจากไม่อาจขนย้ายไปได้ ทำให้ผู้อพยพไม่พอใจจนเกิดการต่อต้านจากผู้อพยพหลายที่ เช่น ชาวบ้านด่านลำจาก อุบลราชธานี ศรีสะเกษ เป็นต้น ซึ่งการต่อต้านของ 2 กรณีหลังทำให้เจ้านครจำปาศักดิ์พ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว ในตอนท้ายของสงคราม

4. เจ้าเมืองอีสานหลายเมืองไม่ยอมให้ความร่วมมือกับฝ่ายเจ้าอนุวงศ์!
บางเมืองก็ต่อต้านจนถูกประหาร เจ้าเมืองที่ถูกฝ่ายเจ้าอนุวงศ์ประหารมีเจ้าเมืองกาฬสินธุ์ เขมราฐ ชัยภูมิ ภูเวียง ภูเขียว หล่มสัก และขุขันธ์ เมืองหลังนี้เคยให้ความร่วมมือดีมาก แต่ตอนหลังเกิดระแวงจึงถูกประหาร การประหารชีวิตเจ้าเมืองเป็นเรื่องใหญ่มากเพราะเจ้าเมืองทุกแห่งมีญาติ พี่น้องบ่าวไพร่มาก และญาติพี่น้องส่วนมากก็เป็นผู้บริหารเมืองนั้นๆ ด้วย จึงเท่ากับเจ้าอนุวงศ์ทรงสร้างศัตรูขึ้นมากมาย

5. อาวุธของฝ่ายเจ้าอนุวงศ์ที่มีประสิทธิภาพ เช่น ปืนคาบศิลามีน้อย!
ตัวอย่างเช่นการรบที่ค่ายหนองบัวลำภู ค่ายนี้เป็นปราการป้องกันเวียงจันทน์ที่สำคัญมาก เป็นค่ายที่มีความกว้าง 640 เมตร และยาวถึง 1,200 เมตร รวมความยาวของกำแพงค่าย 3,680 เมตร แต่มีทหารรักษาค่ายเพียง 2,300 คน และมีปืนคาบศิลาเพียง 190 กระบอก และไม่มีปืนใหญ่เลย ทหารจำนวนหนึ่งไม่มีหอก ดาบ ปืน แต่ใช้กระบองและไม้ไผ่เสี้ยมปลายแหลมเป็นอาวุธ ที่ทหารเหล่านี้ไม่ได้รับแจกอาวุธดีๆ เพราะไม่มีอาวุธจะแจก หรือเพราะทหารเหล่านี้เป็นทหารเกณฑ์จากเมืองอื่นๆ ที่ไม่ค่อยแน่ใจในความจงภักดีนักก็ได้ ทหารเวียงจันทน์และจัตุรัสเท่านั้นที่มีหอก ดาบ หรือปืนได้ หรือเป็นทั้งไม่ค่อยมีอาวุธจะแจกและไม่ค่อยไว้วางใจก็เลยไม่ได้รับอาวุธดีๆ

6. ความประมาทของฝ่ายเวียงจันทน์!
ในกรณีอพยพชาวโคราชทำให้เกิดการลุกฮือของชาวโคราชที่ทุ่งสำริด โจมตีทหารที่คุมมาตายเกือบหมด และทหารที่ส่งมาปราบก็ถูกโจมตีแตกกลับไปถึง 2 ครั้ง มีทหารฝ่ายเวียงจันทน์ตายในการสู้รบประมาณ 1,200-3,000 คน เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ของฝ่ายเวียง จันทน์ น่าจะส่งผลให้ความมั่นใจในตัวเองและขวัญของฝ่ายนี้ลดลง เพราะชาวโคราชกลุ่มนี้เกือบทั้งหมดเป็นชาวบ้านไม่ใช่ทหารก็ยังรบแพ้ ถ้ารบกับกองทหาร ไทยที่อาวุธเพียบพร้อมจะขนาดไหน การรบครั้งนั้นเป็นผลให้คุณหญิงโม ผู้นำการรบคนหนึ่งได้รับการยกย่องเป็นท้าวสุรนารี วีรสตรีของไทย อย่างที่ทราบกันดีอยู่แล้ว นอกจากนี้น่าจะมีผลให้จำนวนสัดส่วนของทหารที่ควบคุมผู้อพยพสูงขึ้นในเวลาต่อ มา เพราะ จำนวนทหารที่ควบคุมขบวนผู้อพยพ 18,000 คน มีเพียง 200 คน หรืออัตราส่วนทหาร 1 คน ต่อผู้อพยพ 90 คน ซึ่งน้อยเกินไปจนเกิดความพ่ายแพ้ที่ทุ่งสำริด ซึ่งฝ่ายเวียงจันทน์ต้องจำไปนานแสนนาน

กล่าวโดยสรุปความปราชัยของเจ้าอนุวงศ์!!!
เกิดจากการประเมินกำลัง พันธมิตรผิดพลาดเป็นอย่างมาก เพราะลำพังกำลังทหารฝ่ายเวียงจันทน์-จำปาศักดิ์ ก็มิอาจสู้กำลังทหารฝ่ายไทยอยู่แล้ว เจ้าอนุวงศ์ทรงฝากความหวังไว้กับอังกฤษ ซึ่งมิได้เป็นพันธมิตรโดยตรงของพระองค์ แต่เป็นพันธมิตรทางอ้อม หากอังกฤษโจมตีปากน้ำเจ้าพระยา ไทยจะต้องแบ่งกำลังส่วนใหญ่เอาไว้ต้านอังกฤษ นอกจากนี้เจ้าอนุวงศ์ยังทรงฝากความหวังไว้กับญวนว่าจะเข้าโจมตีทางปากน้ำ เช่นกัน แต่ทั้งอังกฤษและญวนมิได้โจมตีไทยดังที่คาดไว้ ทำ ให้ไทยทุ่มกำลังส่วนใหญ่มาทางอีสาน เจ้าอนุวงศ์ยังทรงฝากความหวังไว้กับหลวงพระบางและหัวเมืองล้านนาทั้งห้า หวังว่าจะช่วยพระองค์ตีไทยทางด้านเหนือ แต่ความเป็นจริงตรงกันข้าม หัวเมืองทั้งหกยกทัพมุ่งไปที่เวียงจันทน์ การถูกเจ้าเมืองอีสานหลายเมืองต่อต้าน จนต้องประหารชีวิตเจ้าเมืองถึง 6 เมือง ล้วนแต่มีผลในทางลบอย่างยิ่งต่อเจ้าอนุวงศ์

ส่วนปัจจัยอื่นๆ ที่ทำให้พระองค์ทรงปราชัย ก็คือ
ปริมาณอาวุธที่ทันสมัย เช่น ปืนคาบศิลาซึ่งเป็นอาวุธยาว ทหารฝ่ายไทยมีมากกว่า แม้อาวุธพื้นฐานคือหอก ดาบ ทหารส่วนหนึ่งของฝ่ายเวียงจันทน์ก็ไม่มี มีแต่กระบองและไม้ไผ่เสี้ยมปลายแหลม การกวาดต้อนประชากรอีสานกลับไปเวียงจันทน์-จำปาศักดิ์เป็นจำนวนมาก ทำให้เกิดความทุกข์ยากต่อคนเหล่านี้จนหลายเมืองเกิดการต่อต้าน โดยเฉพาะการต่อต้านของชาวเมืองโคราช แล้วทหารฝ่ายเวียงจันทน์ปราบไม่ได้ทำให้ขวัญกำลังฝ่ายเวียงจันทน์ตกต่ำ และต้องนำทหารที่ต้องใช้รบมาคุมเชลยที่เหลือมากขึ้น ทำให้ทหารที่ใช้รบของฝ่ายเวียงจันทน์ลดลง

ปัจจัยเหล่านี้มีส่วนทำให้เจ้าอนุวงศ์ทรงปราชัยในสงครามกู้ชาติครั้งนั้น!!!

การกบฏของเวียงจันทน์-จำปาศักดิ์ครั้งนี้ "ประกาศการกู้ชาติ" ในต้นเดือนตุลาคม พ.ศ. 2369!!!
ระดมพลและฝึกทหารราว 3 เดือน ระหว่างกลางเดือนตุลาคม-กลางเดือนมกราคม พ.ศ. 2369 นับอย่างปัจจุบัน พ.ศ. 2370 แล้วจึงเคลื่อนกำลัง มายึดเมืองโคราชในวันที่ 17 กุมภาพันธ์ วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2369 รัฐบาลที่กรุงเทพฯ จึงทราบข่าวกบฏ หลังจากที่ฝ่ายกบฏได้ดำเนินการไปแล้วเกือบ 5 เดือน วันที่รัฐบาลทราบข่าวกบฏยกกำลังมาถึงเมืองสระบุรี ซึ่งห่างจากกรุงเทพฯ เพียง 110 กิโลเมตร และใช้เวลาเดินทัพเพียง 3-4 วัน แสดงให้เห็นว่าการข่าวของไทยล้าหลังมาก แต่โชคดีของฝ่ายไทยที่กองทัพฝ่ายกบฏมิได้บุกกรุงเทพฯ แต่ตัดสินใจยกทัพกลับพร้อมกับเก็บทรัพย์จับเชลยกลับเวียงจันทน์-จำปาศักดิ์

กบฏครั้งนี้ใหญ่หลวงมากในสายตาของรัฐบาลไทย!!!
เห็นได้จากการออกคำสั่งเกณฑ์กำลังจากหัวเมืองทั้งภาคกลาง ภาคเหนือ ขึ้นไปจนถึงหลวงพระบาง แม้กระทั่งภาคใต้เกณฑ์ไปถึงเมืองนครศรีธรรมราช แต่อย่างไรก็ตามกำลังหลักที่รัฐบาลไทยได้ใช้ในการรบจริงๆ เป็นกำลังจากภาคกลางและภาคเหนือตอนล่าง พิษณุโลก พิจิตร นครสวรรค์ กำแพงเพชร สุโขทัย พิชัย ตาก เชียงทองเดิน

กองทัพไทยเดินทัพเข้าสู่ภาคอีสาน 5 ทาง!!!
คือ เข้าอีสานใต้ทางประโคนชัย บุรีรัมย์ ตีค่ายมูลเค็งที่พิมาย สุวรรณภูมิ ยโสธร อุบล ราชธานี จำปาศักดิ์ จากจำปาศักดิ์ตีขึ้นไปตามแม่น้ำโขงผ่านเขมราฐ มุกดาหาร นครพนม สกลนคร ทัพนี้มีบทบาทเด่นที่สุด แม่ทัพคือ พระยาราชสุภาวดีหรือเจ้าพระยาบดินทร์เดชาในเวลาต่อมา ทัพที่ 2 ยกเข้ามาทางปากช่องโคราช มุ่งเข้าตีหนองบัวลำภู ทัพที่ 3 ผ่านสระบุรี ด่านขุนทด แล้วไปทางเดียวกับทัพที่ 2 ทัพที่ 4 ผ่านสระบุรี เข้าตีเพชรบูรณ์ หล่มสัก ทัพที่ 5 จากพิษณุโลก เข้าตีหล่มสัก แล้วแบ่งส่วนหนึ่งยกขึ้นไปทางด่านซ้าย เมืองเลย มีเป้าหมายที่เวียงจันทน์ อีกส่วนหนึ่งจากหล่มสัก เข้าตีเมืองหนองบัวลำภู

กองกำลังหลักของฝ่ายเวียงจันทน์-จำปาศักดิ์ มี 5 แห่ง!!!
ตั้งรับอยู่ที่ค่ายมูลเค็ง ยโสธร หล่มสัก หนอง บัวลำภู และเวียงจันทน์ การรบที่ดุเดือดที่สุดคือการรบ ที่หนองบัวลำภูซึ่งฝ่ายลาวต่อต้านอย่างเหนียวแน่นในการรบวันที่ 3-4 พฤษภาคม และ 10-12 พฤษภาคม พ.ศ. 2370 ในที่สุดฝ่ายไทยก็ตีแตกทุกแห่ง
เจ้าอนุวงศ์เมื่อทรงทราบว่าหนองบัวลำภูแตกก็เสด็จหนีไปเมืองญวน

กองทัพไทยยึดเมืองเวียงจันทน์ในวันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2370!!!
หลังจากรัฐบาลไทยทราบข่าวกบฏประมาณ 3 เดือน กับ 1 สัปดาห์ นับว่ากองทัพไทยมีประสิทธิภาพสูงทีเดียว แต่การกบฏมิได้ยุติเพียงนั้น เพราะภายหลังจากฝ่ายไทยเก็บทรัพย์ จับเชลยกลับมาแล้ว เจ้าอนุวงศ์ซึ่งเสด็จลี้ภัยการเมืองอยู่ในเมืองญวน 1 ปี 78 วัน ก็เสด็จกลับเข้าเมืองเวียงจันทน์อีก พร้อมกับคณะทูตญวนซึ่งเดินทางเข้ามาเพื่อขอพระราชทานอภัยโทษให้เจ้าอนุวงศ์ ใน วันที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2371
หลังจากมาถึงเวียง จันทน์ได้ไม่ถึง 2 วัน ทหารลาวก็ฆ่าฟันทหารไทย 300 คน ที่รักษาการณ์ในเวียงจันทน์ตายเกือบหมด
เจ้าพระยาราชสุภาวดีได้รวบรวมกำลังทหารแถวเมืองเสลภูมิ ยโสธรยกกลับมาตีโต้กองกำลังของฝ่ายลาวซึ่งนำโดยราชวงศ์ที่บ้านบกหวาน ใต้เมืองหนองคายลงมาเล็กน้อย สู้กันจนแม่ทัพทั้งสองบาดเจ็บ แต่ในสุดกองทัพลาวก็แตก!
ทัพไทยเข้ายึดเวียงจันทน์ได้เป็นครั้งที่สองในวันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2371!!!
ส่วนเจ้าอนุวงศ์เสด็จหนีไปเมืองญวนเหมือนครั้งก่อน แต่ไปไม่รอดเจ้าน้อยเมืองพวนได้แจ้งที่ซ่อนของเจ้าอนุวงศ์ให้ฝ่ายไทยทราบ ฝ่ายไทยจึงจับเจ้าอนุวงศ์และเชื้อพระวงศ์ส่งกรุงเทพฯ พร้อมทำลายเมืองเวียงจันทน์เสียราบ เจ้าอนุวงศ์และเชื้อพระวงศ์ถูกขังประจานที่ท้องสนามหลวง 7-8 วัน ก็ป่วยเป็นโรคลงโลหิตพิราลัยเมื่อชันษาได้ 61 ปี ครองราชย์จาก พ.ศ. 2347-70 รวม 23 ปี เป็นกษัตริย์องค์สุดท้ายของเวียงจันทน์!!!

วิเคราะห์สาเหตุความพ่ายแพ้ของเจ้าอนุวงศ์!!!

หลักฐานที่ใช้วิเคราะห์หา สาเหตุความพ่ายแพ้ของเจ้าอนุวงศ์ มาจากหลักฐานชั้นต้น คือจดหมาย เหตุรัชกาลที่ 3 ซึ่งบันทึกในขณะเกิดเหตุโดยเฉพาะรายงานของแม่ทัพนายกองขุนนาง บันทึกคำให้ การของเชลยที่ไทยจับมาหลายคน ตลอดจนนิราศทัพเวียงจันทน์ ซึ่งหม่อมเจ้าทับทรงนิพนธ์ พระองค์ทรงเป็นทหารของกรมหมื่นเสนีย์บริรักษ์ซึ่งเป็นแม่ทัพหน้าในการรบที่ หนองบัวลำภู ทรงเห็นเหตุการณ์รบอันดุเดือดด้วย นิราศทัพเวียงจันทน์นี้ สำนักพิมพ์มติชนได้ตีพิมพ์เผยแพร่ใน พ.ศ. 2544 เป็นเอกสารชั้นต้นที่สำคัญมาก สำหรับการศึกษาสงครามเจ้าอนุวงศ์ สาเหตุของความพ่ายแพ้ของเจ้าอนุวงศ์ตรงตามตำราของซุนวู และเหมาเจ๋อตุงที่กล่าวไว้ว่า "รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง" แต่เจ้าอนุวงศ์ทรงรู้เฉพาะกำลังฝ่ายตน แต่ทรงไม่รู้กำลังฝ่ายศัตรูคือฝ่ายไทย ประเมินผิดในฝ่ายที่พระองค์ทรงคิดว่าเป็นพันธมิตรของพระ องค์ คือญวน, หลวงพระบาง, เชียงใหม่, ลำพูน, ลำปาง, แพร่, และ น่าน ดังจะวิเคราะห์เป็นข้อๆ ดังนี้=

1. เจ้าอนุวงศ์ทรงประเมินกำลังฝ่ายไทยผิด!!!
คิดว่าแม่ทัพนายกองรุ่นใหม่ๆ ที่เก่งๆ คงจะมีน้อยกว่าแม่ทัพนายกองรุ่นเก่าสมัยรัชกาลที่ 1 ซึ่งเป็นการประเมินที่ผิด สงครามเจ้าอนุวงศ์ทำให้เห็นแม่ทัพไทยที่เก่งกาจกล้าหาญหลายคน อาทิ กรมหมื่นนเรศโยธี แม่ทัพหน้าบริเวณลุ่มน้ำชีตอนต้น เจ้าพระยาราชสุภาวดี แม่ทัพไทยด้านอีสานกลาง อีสานตะวันออก และพระยาเพชรพิไชย แม่ทัพหน้าลุ่มน้ำป่าสัก

ร่วมกันผนึกกำลัง ทำให้ข้อเสนอนิติราษฎร์เป็นจริง

จากห้องสัมมนาสู่ภาคสนาม




ใจ อึ๊งภากรณ์




ในสังคมการเมืองไม่มีอะไรหยุดนิ่งคงที่ อันนี้เป็นหลักวิภาษวิธีมาร์คซิสต์ และหลักศาสนาพุทธด้วย หลังการเลือกตั้งเมื่อปีที่แล้วที่นำไปสู่รัฐบาลพรรคเพื่อไทย และหลังการจับมือกันเสมือนมิตรแท้ระหว่างรัฐบาลยิ่งลักษณ์กับทหารมือเปื้อนเลือด พร้อมกับการคล้อยคลานตามก้นรัฐบาลของแกนนำเสื้อแดง นปช. เส้นแบ่งในสังคมไทยระหว่าง “คนก้าวหน้าที่รักเสรีภาพประชาธิปไตย” กับ “คนล้าหลังที่อยากให้ไทยเป็นทาสต่อไป” ไม่ใช่ระหว่างเสื้อแดงกับเสื้อเหลืองอีกต่อไป เส้นแบ่งอยู่ระหว่างผู้ที่สนับสนุนข้อเสนอของคณะนิติราษฎร์รวมถึงข้อเสนอของคณะรงรงค์แก้ไขมาตรา 112(ครก. 112) กับทุกคนที่ต้องการปกป้องความมืดป่าเถื่อนล้าหลังของสังคมเผด็จการไทย

เป็นที่น่าเสียดาย (แต่เราไม่ควรแปลกใจ) ที่รัฐบาลยิ่งลักษณ์อยู่ในกลุ่มหลัง ที่น่าเสียดายมากกว่านั้นคือดูเหมือนแกนนำ นปช. ก็อยู่ในกลุ่มที่ปกป้องความมืดด้วย แต่ประเด็นสำคัญคือเสื้อแดงทุกคนต้องตั้งคำถามว่าตัวเองยืนอยู่ตรงไหน

แต่ละคนที่คลานเข้าไปในที่มืด คงมีข้อแก้ตัวต่างๆ นาๆ ในที่นี้ผมไม่ได้พูดถึงทหารมือเปื้อนเลือดหรือพวกเสื้อเหลือง เพราะเขาเหล่านั้นมีส่วนในการสร้างที่มืดแต่แรก และในกรณีทหารที่ฆ่าประชาชนเป็นประจำ เขาได้ดิบได้ดีจากการสร้างยุคมืดและการใช้กฏหมาย 112 ในการปกป้องสิ่งที่เขาทำมาตลอด ผมพูดถึงคนเสื้อแดงที่เลิกสู้เพื่อสิทธิเสรีภาพและประชาธิปไตย และเปลี่ยนประวัติศาสตร์ของขบวนการเสื้อแดงให้กลายเป็นว่าเสื้อแดงสู้และเสียสละเสียชีพเพื่อให้ ยิ่งลักษณ์ เฉลิม และณัฐวุฒิ เป็นรัฐมนตรีเท่านั้น เพราะลองย้อนกลับไปคิดว่าในช่วงที่ชุมนุมใหญ่ที่ราชประสงค์ พวกเราทุกคนรวมถึงคนที่เสียสละในพื้นที่ คิดและพูดแบบนั้นหรือไม่ ไม่เลยมีการพูดถึงอุดมการณ์ประชาธิปไตยมากกว่า

ถ้าเราเขี่ยข้อแก้ตัวไร้สาระต่างๆ นาๆ ของฝ่ายที่จับมือกับขบวนการยุคมืดออกไป จะเห็นว่าข้อเสนอของคณะนิติราษฎร์กับ ครก. 112 เป็นเรื่องสิทธิเสรีภาพและประชาธิปไตยพื้นฐาน เพราะถ้าเราไม่ลบผลพวงของรัฐประหาร ๑๙ กันยา และไม่นำคนที่สั่งฆ่าประชาชนและฉีกรัฐธรรมนูญประชาธิปไตยด้วยความรุนแรงมาลงโทษ รัฐประหารและการเข่นฆ่าประชาชนจะเกิดซ้ำแล้วซ้ำอีก และถ้าเราไม่แก้หรือยกเลิก 112 ประเทศไทยก็จะยังคงมีกฏหมายเผด็จการที่ปิดปากประชาชนไม่ให้พูดในเรื่องสำคัญๆ ทางการเมือง และไม่ให้วิจารณ์พฤติกรรมของกองทัพที่อ้างกษัตริย์ตลอด นอกจากนี้คนบริสุทธิ์ที่โดนขังในคุกป่าเถื่อนของไทยด้วยกฏหมายนี้ก็จะไม่มีวันถูกปล่อย มันเข้าใจง่ายครับ ดังนั้นการอ้าง “ปรองดอง” เพื่อไม่แตะ 112 และไม่แตะทหารของนักการเมืองเพื่อไทยทั้งหมด และเสื้อแดงบางคน เป็นเพียงการนำใบบัวเล็กๆ มาปิดไดโนเสาร์ที่ตายทั้งตัว

อาจารย์ในกลุ่มนิติราษฎร์ และแกนนำ ครก. 112 เขาก้าวเข้ามาเพื่อจุดไฟนำทางไปสู่การพัฒนาประชาธิปไตย ถ้ามองว่าเป็นกิฬาวิ่งแข่ง อาจมองว่ารับหน้าที่ต่อจาก บก.ลายจุด และแกนนำเสื้อแดงก่อนหน้านั้นที่เคยนำการต่อสู้แต่ตอนนี้ล้มไปข้างทางแล้ว

ประเด็นสำคัญคือ ท่านผู้อ่าน และกลุ่มเสื้อแดงหรือกลุ่มนักกิจกรรมที่คุณคลุกคลีด้วย กำลังเลือกข้างไหน คุณและพรรคพวกจะเลือกอยู่กับคนที่ต้องการปกป้องความมืดป่าเถื่อนล้าหลังของสังคมเผด็จการไทย หรือคุณจะเลือกข้าง นิติราษฎร์ กับ ครก. 112? และผมขอเน้นคำว่า “พรรคพวก” เพราะการเปลี่ยนสังคมไม่เคยเป็นเรื่องที่ปัจเจกทำได้ด้วยการนั่งคิด หรือแค่ไปนั่งฟังสัมมนาในฐานะผู้บริโภคความรู้ เราต้องมีพลังที่มาจากการรวมกลุ่มกับคนอื่น และลงภาคสนาม

เราจะร่วมผนึกกำลังเพื่อทำให้ข้อเสนอของคณะนิติราษฎร์และ ครก. 112 เป็นจริงได้อย่างไร? ผมไม่มีสูตรวิเศษอะไร และมันเป็นเรื่องที่เราต้องเร่งคิด ผมเพียงแต่รู้ว่าถ้าเสื้อแดงทุกคนไม่ถามตัวเองว่าเลือกข้างไหน แล้วถามกลุ่มเสื้อแดงที่รู้จักกันว่าพวกเรามีจุดยืนอย่างไร พลังเพื่อการเปลี่ยนแปลงจะไม่เกิด ถ้านิสิตนักศึกษาและนักวิชาการที่สนับสนุน นิติราษฎร์และ ครก. 112 ไม่จงใจรวมกลุ่มเพื่อเคลื่อนไหวกับคนอื่น พลังเพื่อการเปลี่ยนแปลงจะไม่เกิด และถ้านักสหภาพแรงงานที่มีอำนาจซ่อนเร้นทางเศรษฐกิจ ไม่ถามตนเองและเพื่อร่วมขบวนว่าจะเลือกข้างไหน พลังเพื่อการเปลี่ยนแปลงก็จะไม่เกิดเช่นกัน ....แต่แค่นั้นก็ไม่พอ

การเปลี่ยนแปลงสังคมไม่ว่าจะเป็นในไทย อียิปต์ ยุโรป หรือในกลุ่ม Occupy ที่สหรัฐ ไม่เคยเกิดขึ้นได้ถ้าไม่มีการชุมนุมเดินขบวน ถ้าไม่มีการประท้วงโดยหลากหลายวิธี และถ้าไม่มีความพยายามที่จะนัดหยุดงานด้วย ซึ่งแน่นอนสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่ปัจเจกที่ไม่สังกัดกลุ่มอะไรทำได้

และเมื่อเราต้องทำงานเป็นกลุ่ม มันแปลว่าเราต้องพร้อมจะประนีประนอมบ้างเพื่อสามัคคีขบวนการภายใต้จุดยืนร่วมที่จะนำไปสู่เสรีภาพและประชาธิปไตย ผมเองมองว่าในเรื่อง 112 ควรยกเลิกเลยโดยไม่มีเงื่อนไข เพราะเป็นกฏหมายเผด็จการ แต่ผมพร้อมจะร่วมขบวนกับคนที่มีข้อเสนอแบบ ครก. 112 โดยไม่เสียเวลาในการทะเลาะอะไรเล็กน้อยๆ ที่ไม่สร้างสรรค์ในขั้นตอนนี้

สุดท้ายนี้ฝ่ายคลั่งสถาบันชอบเบี่ยงเบนประเด็นด้วยข้อกล่าวหาและคำถามโง่ๆ เพื่อไม่ต้องมาถกในเนื้อเรื่องจริง คำถามหนึ่งคือเขาถามพวกเราว่า “พ่อแม่ไม่สั่งสอนในทางที่ถูกหรือยังไง” ในกรณีผมพ่อแม่ผมสั่งสอนให้เคารพประชาธิปไตย สิทธิเสรีภาพ และความเสมอภาคของพลเมืองทุกคนโดยไม่มีข้อแม้ คือไม่ควรมีสูงมีต่ำ และพ่อแม่ผมสอนให้คัดค้านเผด็จการทหารมือเปื้อนเลือดมาตลอด แต่จริงๆ แล้วมันไม่สำคัญ คนที่มองว่าเรื่องแบบนี้สำคัญคงจะเป็นคนที่พ่อแม่สอนให้ตอแหลทางการเมือง ปิดกั้นประชาธิปไตย และสนับสนุนทหารมือเปื้อนเลือดมั้ง? และผมก็สงสัยว่าพ่อแม่ของคนเหล่านี้มีส่วนในการเข่นฆ่าประชาชนที่สนามหลวงในวันที่ ๖ ตุลาค ๒๕๑๙ หรือมีส่วนในการไล่อาจารย์ปรีดีออกจากประเทศก่อนหน้านั้นหรือไม่



--
ใจ อึ๊งภากรณ์
+44(0)7817034432
http://redthaisocialist.com/

พลเอก เกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ ศึกร่มเกล้า!!!

สมจิตต์ ชมะนันทน์ นามเดิม "พญา อินทรีบางเขน" พล.อ.เกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ อดีตนายกรัฐมนตรีคนที่ 15 ขณะติดยศพันโท ดำรงตำ แหน่งผู้บังคับการกองพันทหารราบ นำ ผู้ใต้บังคับบัญชาในสงครามเกาหลี จนองค์การ สหประชาชาติ ขนานนามให้เป็น "กองพันพยัคฆ์น้อย" เจรจาสร้างสันติภาพยุติศึก เขาเป็นผู้อยู่เบื้องหลังในการหย่า ศึกร่มเกล้า ระหว่างไทย-ลาว เมื่อปี 2531!!!
การ ศึกครั้งนั้นถ้าไม่มี เกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ สงครามที่ยืดเยื้อนานถึง 3 เดือน อาจจะไม่ยุติได้ง่าย และสันติภาพไทย-ลาว อาจจะยังไม่ชื่นมื่นมาถึงวันนี้!
ร่มเกล้า ศึกชิงดินแดนไทย-ลาว ด้านบ้านร่มเกล้า อ.ชาติตระการ จ.พิษณุโลก กับบ้านนาบ่อน้อย อ.บ่อแตน จ.ไชยะบุรี ของลาว
เกิด ขึ้นเพราะเหตุใด ฝ่ายลาวอ้าง ปลายเดือนมิถุนายน 2530 มีกองกำลังทหารไทยส่วนหนึ่ง เข้าไปเป็นกองกำลังคุ้มครองพ่อค้าไม้เถื่อน ที่เข้าไปลักลอบตัดไม้ในดินแดนประเทศลาว แล้วส่ง กลับเข้ามาขายในไทย!!!

ส่วน ทางการไทย ไม่มีการแถลงชัด บอกได้แต่เพียงว่า น่าจะมาจาก 3 สาเหตุ 1. เป็นแผนเวียดนาม ยุยงให้เตรียมบุกรุกยึดครองภาคอีสานของไทย 2. เวียดนามไม่ต้องการให้ไทย-ลาว รัก ใคร่สมานฉันท์ ด้วยเกรงจะทำให้อุดมการณ์ คอมมิวนิสต์ ในลาวเสื่อม!!!
3. พื้นที่ลาวในบริเวณนี้เป็นเขตอิทธิพลนายพลวังเปา ลาวขวา ต้อง การล้มล้างการปกครอง รัฐบาลฝ่ายซ้ายของลาว ตั้งกองกำลังบุกรุกดินแดนไทย!

18 พ.ย.2530 ทหารไทยลาดตระเวน ไปถูกกับระเบิดลาวเสียชีวิต นับแต่นั้น ศึกร่มเกล้า ก็เกิดขึ้น!
ใครจะผิดจะถูก!!! เหตุการณ์ผ่านเลยมานาน แต่ที่รู้กัน สงคราม ร่มเกล้า มี พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุด และผู้บัญชาการ ทหารบก!
หลายสถานการณ์ในสงครามร่มเกล้าหลายคนยังพอจำได้ ฝ่ายไทยหน้า แตกขนาดหมอไม่รับเย็บ!!!

ถ้า ไม่มี พล.อ.เกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ อดีตนายกรัฐมนตรี ซึ่งขณะนั้นเป็นนายทหารนอกราชการ อำนาจวาสนาแค่ ส.ส.ร้อยเอ็ด และหัวหน้าพรรคชาติประชาธิปไตย หน้าตาเมืองไทย อาจจะแตกยับไปมากกว่านี้!!!
ขณะ ศึกร่มเกล้า เริ่มปะทุ ฝ่ายทหารได้มาขอคำปรึกษาจาก "พญาอินทรี บางเขน" เพื่อหา ทางยุติศึกที่อาจจะบานปลาย กลายเป็นสงครามระหว่างประเทศ จากพื้นฐาน ขณะเป็นนายกรัฐมนตรี พล.อ.เกรียงศักดิ์เป็นผู้เริ่มต้นสร้างสัมพันธ์อันดีกับลาว!
รัฐบาล ก่อนหน้านั้น ดำเนินนโยบายการเมืองระหว่างประเทศผิดพลาด สร้างปัญหากระทบกระ ทั่งกับประเทศเพื่อนบ้าน โดยเฉพาะประเทศที่ปกครองด้วยระบอบคอมมิวนิสต์ เนื่องจากดำเนิน นโยบายแบบขวาตกขอบ
นโยบายนี้ มีผลให้ไทย-ลาว มีปัญหากรณีเรือ นปข.!!!

เมื่อ พล.อ.เกรียงศักดิ์ก้าวขึ้นมาเป็นนายกรัฐมนตรี มีการรื้อฟื้นสัมพันธไมตรีกับลาวใหม่ มีการ เดินทางไปเยือนลาวอย่างเป็นทางการ และเชิญ ฯพณฯ ไกสอน พมวิหาน นายกรัฐมนตรี ลาว มาเยือนไทยอย่างเป็นทางการ
หลังการแถลงการณ์ร่วมกัน เมื่อปี 2522 สัมพันธภาพระหว่างไทย-ลาว ที่เสื่อมทราม ก็เริ่มดีขึ้นมาได้ระดับหนึ่ง!
คำ แนะนำจาก "อินทรีบางเขน"ของฝ่ายทหารไทย ได้ข้อสรุปเบื้องต้น จะยุติศึกร่มเกล้าได้ ต้อง ให้ทหารทั้งฝ่ายไทย-ลาว มาจับเข่าคุยกัน ปรับความเข้าใจ
นายวงศ์ พลนิกร อดีต ส.ส.หนองคาย ซึ่งมีความสนิทสนมกับ พล.อ.เกรียงศักดิ์ และคุ้นเคย กับฝ่ายลาว จึงได้รับมอบหมายให้เป็นทูตเดินทางไปเจรจา!

ผล...ผู้นำทหารลาวยินดีจะเจรจา ในเงื่อนไขให้ทหารไทยไปเจรจาที่นครเวียงจันทน์
แต่ ขณะนั้นศึกร่มเกล้าทวีความรุนแรง ถึงขั้นใช้อาวุธหนัก ปืนใหญ่ เครื่องบินทิ้ง ระเบิด ผู้นำทหารไทยไม่แน่ใจในการที่จะเดินทางไปเจรจาที่ลาว
วัน ที่ 6 ม.ค. 2531 พล.อ.เกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ ส่งสารด่วนถึงผู้นำลาว ในฐานะที่เป็นผู้ร่วม ลงนามในแถลงการณ์ร่วมกัน เมื่อปี 2522 ผ่านเอกอัครราชทูตลาวประจำประเทศไทย เพื่อยืนยันความต้องการปรับความเข้าใจของฝ่ายไทย...อีกครั้ง!

พร้อมกับสาร ทูตส่วนตัวของพลเอกเกรียงศักดิ์ได้เดินทางไปเจรจากับผู้นำทหารลาว ฝ่ายลาวยัง ยืนยันให้ฝ่ายไทยไปเจรจาที่เวียงจันทน์เหมือนเดิม!
ถ้าผู้นำทหารไทยเดินทางมาเองไม่ได้ ส่งผู้แทนฝ่ายไทยชั้นสูงซึ่งมีอำนาจเต็มไปก็ได้
ฝ่ายไทยยังคงยืนยัน ผู้นำทหารลาวต้องมาเจรจาที่กรุงเทพฯ หรือจังหวัดชาย แดนก็ได้....

ฝ่ายลาวก็ยังยืนยันคำเดิม!!!
ระหว่าง การเจรจาศึกร่มเกล้ารุนแรงยิ่งขึ้น หลายฝ่ายเกรงว่า แนวรบจะขยายเป็นสงครามใหญ่ หากผู้นำทหารทั้งสองฝ่ายยังคงตั้งแง่ไทยไม่ยอมไปลาว ลาวไม่ยอมมาไทย!!!

สถานการณ์ขั้นนี้ "พญาอินทรี"ตัดสินใจบินเข้าลาวด้วยตัวเอง!!!

ผมตกลงไปนี่ ต้องการจะสงวนชีวิตลูกหลานไทย ที่จะต้องสูญเสียไปโดยไม่จำเป็นอีกจำนวน เท่าไรก็ไม่ทราบ!!!
พญา อินทรีบางเขน เปิดใจภายหลัง วิตกว่าการรบพุ่งระหว่างไทย-ลาว ขยายกลายเป็นสงคราม ระหว่างประเทศไทยกับประเทศอินโดจีน จึงตัดสินใจไปลาว
ไปในฐานะส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับผลประโยชน์ทางการเมืองหรือหวังอะไรทั้งสิ้น!

พล. อ.เกรียงศักดิ์บินเข้าลาวเย็นวันที่ 6 ก.พ.2531 ไปถึงวันรุ่งขึ้นเจรจากับผู้นำทหารลาว อีกวัน เจรจากับผู้นำประเทศลาว ได้ผล...ฝ่ายลาวยินดีที่จะเดินทางมากรุงเทพฯ ในวันที่ 16 ก.พ. 2531
แม้ การเจรจาหาข้อยุติสงครามเริ่มต้นขึ้นได้ แต่ข้อยุติก็ไม่ง่าย วันแรกไม่มีความคืบหน้า วันที่ สอง การเจราครึ่งเช้ายังไม่ลงตัวเรื่องระยะทางที่จะแยกทหารออกจากแนวสู้ เนื่องจากฝ่ายไทย ต้องการให้ถอยห่างมา 3 กม. ฝ่ายลาวต้องการ 2 กม.!!!
"พญาอินทรี" ติดตามผลการเจรจาที่บ้านพักบางเขน.....

เที่ยง วันนั้น มีการเชิญผู้นำทหารฝ่ายลาวมารับประทานอาหารกลางวัน ด้วยอา หารมิตรภาพ ข้าวปุ้น ไก่ย่างส้มตำ และอาหารสำคัญที่ขาดไม่ได้ สูตรเฉพาะของ"พญาอินทรี" แกงเขียวหวานเนื้อใส่บรั่นดี
เมนูอาหารลือลั่น ที่นักข่าวยุคนั้นจำนวนไม่น้อยเคยลิ้มลอง!

พร้อม กัน มีการเชิญอดีตรัฐมนตรีที่เคยเดินทางไปสร้างสัมพันธ์อันดีกับลาวเมื่อครั้ง เจ้าของบ้าน เป็นนายกรัฐมนตรี บรรยากาศความสัมพันธ์อันชื่นมื่นในวันเก่าๆได้หวนกลับมา เจ้าของบ้านจับ มือผู้นำทหารลาวแนบแน่น ขณะกล่าวว่า.....
ข้อยเข้าใจ เห็นใจในความหนักใจ และความรับผิดชอบอันใหญ่หลวงของท่าน แต่เมื่อนึกถึง คำพูดที่ผู้นำของท่านได้กล่าวต่อหน้าท่านในระหว่างที่มีการปรึกษาหารือกัน ว่า เราต้องช่วยกัน ยุติสงครามระหว่างพี่น้องไทย-ลาวครั้งนี้ให้ได้!
ทั้งสองฝ่ายจะต้องมีความเด็ดเดี่ยว หากจะมีสิ่งใดที่เล็กๆ น้อยๆ ยังเป็นอุปสรรคอยู่ ก็ควรจะ ต้องปล่อยไว้ก่อน เพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่ทั้งสองฝ่ายปรารถนาคือ การยุติสงครามให้ได้โดยเร็วที่สุด!
ส่วนเส้นแนวเขตและระยะทางเพื่อแยกกำลังทหารออกจากกันนั้นเป็นเพียง การ สมมติขึ้น เพื่อให้การหยุดยิงเป็นผลสำเร็จเท่านั้น

ข้อย เชื่อว่าผู้นำทางการเมือง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ก็คงจะเห็นด้วยกับ ประเด็นนี้ แม้จะมีข้อเล็กๆ น้อยๆ ที่ยังไม่สมบูรณ์บ้าง
การเจรจารอบบ่ายเริ่มขึ้น.....สี่โมงเย็นโทรศัพท์ในบ้านบางเขนดังขึ้น แจ้งมาว่า การเจรจาตกลง กันได้ 2 เรื่อง

1. จะเริ่มหยุดยิง ตั้งแต่เวลา 08.00 น. ของวันที่ 19 ก.พ. 5231
2. ทั้งสองฝ่ายจะแยกกำลังทหารออกจากแนวสู้รบออกไปฝ่ายละ 3 กม. ภายใน 48 ชม. นับแต่ เวลาเริ่มหยุดยิง

ผลการเจรจาคืบหน้ามาถึงขั้นนี้ คนใกล้ตัวเล่าว่า "อินทรีบางเขน" วางหูโทรศัพท์ แล้วก็ตะโกนลั่น!!!
สำเร็จแล้ว!!! สำเร็จแล้ว!!! เราดับไฟสงครามไทย-ลาว ได้แล้ว!!!

ยุทธการ บ้านร่มเกล้า!!!

สงคราม บ้านร่มเกล้าเกิดจากกรณีพิพาท ระหว่างประเทศไทยกับสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ณ บ้านร่มเกล้า อำเภอชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก อันเนื่องมาจากปัญหาเส้นเขตแดนที่อ้างสนธิสัญญาคนละฉบับ!!!
ลาวได้ส่ง กำลังทหารเข้ามายึดพื้นที่ส่วนที่เป็นปัญหา ไทยส่งกำลังทหารเข้าผลักดัน เกิดการปะทะกันด้วยกำลังทหารของทั้ง 2 ฝ่ายอย่างหนักหน่วงในช่วงเดือนธันวาคม 2530 ไปจนถึงเดือนกุมภาพันธ์ 2531 มีการหยุดยิงเมื่อวันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2531
เหตุการณ์เกิดขึ้นใน ช่วงปลายของยุคพล.อ.เปรม ติณสูลานนท์
ทั้งนี้โดยมีพล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการทหารบก
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา 15 ปี มีผู้ใช้เรื่องนี้กล่าวหาพล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ ในทางดูถูกดูแคลน
ทั้ง ๆ ที่ในความเป็นจริงแล้ว เชื่อว่าสงครามร่มเกล้าครั้งนั้นเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธได้รับราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ อันมีศักดิ์รามาธิบดี ชั้นมหาโยธิน!
ความจริง ถ้าคำนึงถึงข้อเท็จจริงว่าผู้ที่ได้รับราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมี ศักดิ์รามาธิบดีนี้จะต้องดื่มน้ำพระพิพัฒน์สัตยาแช่คมหอกคมดาบและผ่านพิธี โองการแช่งน้ำ ในอุโบสถวัดพระศรีรัตนศาดาราม วัดพระแก้ว ซึ่งก็คือการดื่มน้ำถวายสัตย์สาบานต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ถือเป็นเกียรติยศสูงสุดแก่นายทหารและข้าแผ่นดิน ข้อกล่าวหาทั้งหลายก็ไม่น่าจะเกิดขึ้น!
แต่หลายปีมานี้พล .อ.ชวลิต ยงใจยุทธก็ดี กองทัพไทยก็ดี ต่างไม่ปริปากพูดถึงเรื่องนี้ ยอมกลืนเลือดข่มกล้ำความเจ็บช้ำน้ำใจที่อาจจะมีอยู่บ้างไว้ เชื่อว่า เหตุผลหนึ่งก็เพื่อไม่ต้องการให้กระทบกระเทือนความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ !
ทำ ให้นักฉวยโอกาสเหยียบย่ำซ้ำเติมมาโดยตลอด
สงครามบ้านร่มเกล้าไม่น่า จะเป็นเพียงไทยรบกับลาว หากแต่มีเวียดนามยืนอยู่เบื้องหลัง! เป็นจุดล่อแหลมครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ไทย
ความลับที่ไม่เคยเปิด เผยคือไทยได้รับความช่วยเหลือจากจีนในครั้งนั้นด้วย !!
ก่อนอื่น ต้องทำความเข้าใจสถานการณ์ของบ้านร่มเกล้าเสียก่อน
ตาม สนธิสัญญา ระหว่างไทยกับฝรั่งเศส พ.ศ. 2451 กำหนดให้ลำน้ำเหืองเป็นเขตแดนสยาม-ฝรั่งเศส แต่ปีถัดมาพนักงานสำรวจทำแผนที่พบว่ามีน้ำเหือง 2 สาย ฝรั่งเศสตัดสินเอาเองโดยไม่ได้แจ้งให้กรุงเทพฯทราบ เลือกสายน้ำที่ทำให้ตนได้ดินแดนมากขึ้นหน่อย ลาวรับช่วงถือเขตแดนนี้ !
แต่ ลำน้ำเหือง 2 สายนั้นไม่ตรงกับแนวลำน้ำในปัจจุบันที่ปรากฏในแผนที่สหรัฐทำให้รัฐบาลไทย ช่วงสงครามเวียดนาม ลำน้ำในปัจจุบันเรียกว่าเหืองป่าหมัน ไม่ใช่ชื่อที่เคยปรากฏในเอกสารใด ๆ เมื่อพ.ศ. 2450 - 2451
เขตแดน ตรงนั้นไม่มีปัญหาอะไร จนกระทั่งปี 2530 ลาวอ้างว่าบริเวณบ้านร่มเกล้าเป็นของลาว เนื่องจากแผนที่คนละฉบับกับไทย ซึ่งอาจจะเกิดจากความผิดพลาดในการสำรวจเมื่อปี 2450
ช่วงปี 2510 - 2520 พรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย พคท. เคลื่อนไหวรุนแรงที่จะยึดอำนาจรัฐ พื้นที่ติดต่อเขตลาวในเขตนี้ ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของชาวเผ่าม้ง ถูกใช้เป็นพื้นที่หลบซ่อนและปฏิบัติการ เพราะสามารถข้ามลำน้ำเหืองเข้ามาในเขตไทยได้ง่าย และบริเวณพื้นที่นี้กลายเป็นยุทธบริเวณอันสำคัญระหว่างทหารกับพคท.
ชาว ม้ง ซึ่งเป็นแนวร่วมสำคัญของพคท. ถูกปราบปรามอย่างหนัก หนีข้ามลำน้ำเหืองเข้าไปในเขตลาว
ช่วง ปี 2525 สถานการณ์ในอินโดจีนเปลี่ยนแปลง ประกอบกับนโยบาย 66/2523 ของรัฐบาลไทยคือใช้ยุทธศาสตร์ การเมืองนำทหาร ทำให้ชาวม้งตัดสินใจกลับเข้ามาตามโครงการเป็นผู้ร่วมพัฒนาชาติไทย กองทัพภาคที่ 3 ได้ตัดถนนสายยุทธศาสตร์และแนวชายแดนจากอำเภอนาแห้ว จังหวัดเลย ขึ้นไปสิ้นสุดที่บ้านร่มเกล้า
กลายเป็นเขตสัมปทานป่าไม้ มีการจัดตั้งชุดทหารพรานคุ้มครองที่ 3405 ขึ้น
และนั่นคือจุดเริ่ม ต้นของปัญหา !
วัน ที่ 31 พฤษภาคม 2530 ทหารลาวยกกำลังเข้ามาในพื้นที่ซึ่งฝ่ายไทยอ้างว่าอยู่ในเขตอำเภอชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก ทำลายรถแทรกเตอร์ของบริษัทป่าไม้เอกชนเสียหาย 3 คัน มีผู้เสียชีวิต 1 คน หายสาบสูญ 1 คน ทหารพรานชุด 3405 เข้าปะทะกับทหารลาว
วัน ที่ 1 มิถุนายน 2530 ทหารลาวเข้าโจมตีม้งที่บ้านร่มเกล้า โดยอ้างว่าเป็นการกวาดล้างม้งที่เคลื่อนไหวต่อต้านทางการลาว และมีทหารลาวอีกชุดหนึ่งยกกำลังข้ามพรมแดนเข้ามาที่เขตบ้านนาผักก้าม และบ้านนากอก อำเภอนาแห้ว จังหวัดเลย ยิงราษฎรไทยตาย 1 คน จับกุมตัวไป 6 คน หนีรอดมา 1 คน โดยกล่าวหาว่าราษฎรเหล่านั้นลักลอบเข้าไปตัดไม้ในลาว
ขณะ นั้นสหรัฐเผ่นออกไปจากเอเชียแล้ว ทิ้งอาวุธยุทโธปกรณ์จำนวนมากไว้ในเวียดนาม ทางอีสานใต้มาถึงตะวันออกกองพลใหญ่ของเวียดนามจ่อคอหอยอยู่ ทางอีสานเหนือภายใต้ชื่อทหารลาว แต่ความจริงน่าจะเป็นกองกำลังผสมของหลายชาติ โดยมีชาติมหาอำนาจยืนทะมึนอยู่ข้างหลัง ทั้งได้ใช้เทคโนโลยีสูงยิ่งในการบัญชาการ
ยามนั้นกองทัพไทยปกป้อง เอกราชอธิปไตยจนแม้กระสุนปืนใหญ่ก็ไม่เหลือ ที่ระดมมาจากมิตรประเทศในอาเชียนก็หมดสิ้น
พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธสั่งการให้อดีตทูตไทยประจำสาธารณรัฐประชาชนจีน คือ พ.อ.อมรรัตน์ จินตกานนท์ ร่วมกับ “คณะทำงานลับ” คนหนึ่ง และทีมงานของเขา ติดต่อประสานงานกับกองทัพจีน!!!
นำไปสู่กระบวนการ “วิธีการพิเศษ” ลำเลียงทั้งปืนใหญ่และกระสุนจากจีนมาใช้ !!!
ปืนใหญ่และกระสุนปืนใหญ่ ชุดนั้นมีความหมาย 2 นัย นัยแรกตรงไปตรงมา คือเป็นยุทโธปกรณ์เสริมและทดแทน นัยที่สองที่อาจจะสำคัญกว่าก็คือเป็นเสมือนสัญลักษณ์ของ “สาส์น” ที่ต้องการ “สื่อ” ต่อฝ่ายตรงกันข้าม
ลักษณะ กระสุนชนิดใหม่ที่ถูกยิงออกไปทำ ให้เกิดความเข้าใจว่าศึกครั้งนี้ไทยไม่ได้รบโดยโดดเดี่ยวแล้ว จึงเป็นหนึ่งในเหตุผลสำคัญที่ทำให้มีการเจรจา และถอนทหารออกจากแนวรบ
อาจกล่าว ได้ว่าเป็นชัยชนะโดยไม่ต้องรบ
แน่นอนว่าวิถีทางในการรักษาเอกราช อธิปไตยของชาตินับแต่ประวัติศาสตร์มา คือ วิถีทางการทูต และวิถีทางการทหาร ต้องใช้วิธีทั้งสองตามสถานการณ์ และอย่างพลิกแพลง มีแต่คนโง่เท่านั้นที่ใช้แต่ทางใดทางหนึ่ง คำพูดที่ว่า “สู้ตาย” เป็นเรื่องเหลวไหลที่นักการทหารชั้นยอดจะไม่ยอมใช้ เพราะเขาใช้แต่คำว่าสู้เพื่อชนะ เพื่อบรรลุเป้าหมายทางยุทธศาสตร์
เป้า หมายทางยุทธศาสตร์ของไทยคือการรักษาเอกราชอธิปไตยของไทยโดยไม่ให้บอบช้ำต่อ การพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ
หลัง จากเหตุการณ์ร่มเกล้าแล้ว ความจริงคนไทยควรจะได้รู้ว่าใครคือมิตรแท้!!! แต่การนำความจริงมาเปิดเผยในบางสถานการณ์ย่อมไม่เป็นผลดี เช่น สมมติว่าในช่วงนั้นประกาศให้รู้ทั่วกันว่าไทยไม่ได้รบกับลาวประเทศเดียว ก็เสมือนเท่ากับประกาศสงครามกับเวียดนามและสหภาพโซเวียตโดยตรง มีหรือที่ศึกจะไม่ใหญ่ขึ้น และถ้าเป็นเช่นนั้นใครจะรับผิดชอบต่อเอกราชอธิปไตยของชาติ
เมื่อตอบ คำถามนี้ก็จำเป็นอยู่เองที่จะต้องกล่าวว่า เป็นโชคดีของประเทศไทยที่พคท.กับเวียดนามและลาวเข้ากันไม่ได้ ขณะเดียวกันจีนก็หันมาสัมพันธ์กับไทยในลักษณะรัฐต่อรัฐ มากกว่าพรรคต่อพรรค
นี่ เป็นผลส่วนหนึ่งจากที่การที่พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธเดินทางไปเจรจาความเมืองกับเติ้งเสี่ยวผิงในขณะนั้น !

1.. มีมหาอำนาจมาช่วยลาวรบจริง
2.. ด้วยเทคโนโลยี จาก มหาอำนาจ ทำให้เขาเหนือกว่าเราในช่วงแรกของสงคราม เป็นต้นว่า
เขามี เรดาห์ซึ่งสามารถจับ วิธีการยิงปืนใหญ่ของเราได้ ดังนั้นเราจึงต้อง ย้ายที่ตั้งปืนใหญ่ทันทีเมื่อยิงเสร็จ
3.. เรื่อง อาวุธจากจีนนั้น ว่าคงเป็นแค่ประเด็นเสริม
4.. จริง ๆ แล้ว เพราะว่า ทางไทยได้ส่งหน่วย รบพิเศษ ไปปฏิบัติการในแนวหลังของฝ่ายตรงข้าม ในลักษณะสงครามกองโจร
ทำให้ ฝ่ายตรงข้ามเกิดวิกฤตขึ้น เนื่องจากขาดการส่งกำลังบำรุง
5..จาก หัวข้อกระทู้ เบื้องหลัง....ไทยไม่ได้แพ้ สรุปได้ว่า จาก
ที่ได้ส่ง หน่วยรบพิเศษไปปฏิบัติการในแนวหลัง ของฝ่ายตรงข้าม
ทำให้ ทางลาว ต้องส่งผู้แทนมาเจรจา กับ ไทย เพื่อเจรจา ขอ สงบศึก ซึ่ง ในมุมมองของทางการเมืองและทหารแล้ว
ประเทศคู่สงครามประเทศใด ขอเจรจาก่อน หมายถึง ขอยอมแพ้แล้วนั่นเอง!!!
จากการปะทะกันระหว่างทหารไทย และลาวนั้น มีรายงานจากบางหน่วยแจ้งว่ามีฝ่ายลาวมีทหารต่างชาติบัญชาการรบ
อาจ เป็นคนรัสเซีย และถูกทหารไทยยิงตายไปหลายคนกองทัพไทยไม่ได้ให้ข้อมูลกับเรื่องนี้มากนัก จากการปะทะหลายครั้ง
บาง หน่วยรายงานว่า ทหารที่เข้าใจว่าเป็นทหารลาว บางคนพูดร้องสั่งการเป็นภาษาเวียดนาม คาดว่าเป็นกองกำลังผสมระหว่างเวียดนาม
และลาวที่รบกับไทย ในการรบที่บ้านร่มเกล้านี้จึงไม่ใช่กรณีพิพาทระหว่างไทยกับลาวธรรมดา
ระบบ อาวุธและการติดต่อสื่อสารในการรบที่ทางฝ่ายลาวใช้นั้น ทันสมัยมาก สามารถรู้พิกัดที่ตั้งปืนใหญ่ของไทย
และยิงตอบกลับอย่างรวดเร็ว อีกทั้งมีการรบกวนระบบการสื่อสารของทหารไทย ซึ่งกองทัพประชาชนลาวคงไม่มีระบบที่ทันสมัยอย่างนี้
ที่ตั้งบนเนิน ๑๔๒๘ มีการดัดแปลงการตั้งรับอย่างดี บังเกอร์เป็นคอนกรีต เสริมเหล็ก ลักษณะเป็นเนินเขาบีบแคบ
ในการเข้าตีต้องเข้าตีจากด้านหน้าอย่างเดียว ทำให้ฝ่ายไทยเสียเปรียบในการรบ หากจะต้องทำการรบในกรอบปกติ
๑๑ ธันวาคม ๒๕๓๐ กระทรวงการต่างประเทศแจ้งว่าลาวมีความประสงค์ที่จะให้มีการเจรจาเพื่อปรับ ปรุงความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศขึ้น
เป็นครั้งที่ ๓ หลังจากการเจรจาสองครั้งที่ผ่านมาคือครั้งแรก ๑๘ สิงหาคม ๒๕๓๐ ครั้งที่สอง ๒๗ พฤศจิกายน ๒๕๓๐
ประสพความล้มเหลว หลายฝ่ายตั้งข้อสังเกตว่าทุก ๆ ครั้งที่ฝ่ายลาวเกิดการสูญเสียในการรบอย่างหนัก จะยื่นเจรจา
เพื่อให้ ทางไทยชะลอการรุก และทำการเสริมกำลังของฝ่ายลาว และปรับปรุงการตั้งรับ
๑๖ ธันวาคม ๒๕๓๐ กระทรวงการต่างประเทศลาวเชิญอุปทูตไทยเข้ารับบันทึกช่วยจำ มีเนื้อความว่า เครื่องบินไทยละเมิดน่านฟ้าลาว
และทำการทิ้งระเบิด พื้นที่แขวงไทรบุรีของลาว รวมทั้งมีการยิงปืนใหญ่ใส่บริเวณต่างๆของลาวอีกด้วย
สำหรับในกรณี นี้นั้นจากการวิเคราะหของหลายฝ่ายกล่าวว่า เนื่องจากเนิน ๑๔๒๘ เป็นที่ตั้งที่ดี การเข้าตีต้องเข้าตีจากด้านหน้า
ทางลาวตั้งฐานปืนใหญ่ ด้านหลัง ซึ่งเป็นแนวเขาซับซ้อน ยากต่อการค้นหา และยิงตอบกลับ ในช่วงนั้นมีข่าวว่า
กองทัพไทยประกาศว่าหากจะทำการบุกข้ามแม่น้ำโขงเข้า ไปก็ต้องทำหากสถานการณ์ยังไม่คลี่คลาย ซึ่งมีผู้ใหญ่หลายฝ่ายออกมามาปราม
ใน เรื่องนี้ เพราะไม่อยากให้สถานการณ์รุนแรงจนกลายเป็นสงครามเต็มขั้นระหว่างไทยกับลาว
และ จากการรบในช่วงแรกที่ทางไทยเข้าตีตามกรอบคือเข้าทางด้านหน้าได้รับการต้าน ทานอย่างหนัก และยากต่อการเคลื่อนกำลัง
จึงมีการใช้เครื่องบินรบ เอฟ ๕ เข้าไปทิ้งระเบิดบนเนิน ๑๔๒๘ และที่ตั้งทางยุทธศาสตร์ในเขตลาว จนเสียหายยับเยิน เช่น
สนามบินบ้านน้ำทาของลาว จากภาพถ่ายทางอากาศเนิน ๑๔๒๘ ราบเป็นหน้ากลองไม่มีต้นไม่เหลืออยู่เลย เพราะถูกระดมยิงจากปืนใหญ่
และ การทิ้งระเบิดจากเอฟ ๕ แต่ทางลาวมีที่ตั้งแข็งแรง และเตรียมการตั้งรับอย่างดี บางรายงานกล่าวว่าเมื่อไม่สามารถเข้าไปตรง ๆ ได้
กองทัพไทย ได้ส่งหน่วยสงครามพิเศษ แทรกซึมเข้าไปในพื้นที่ของลาว เพื่อทำการโจมตีระบบส่งกำลังบำรุง และค้นหาที่ตั้งปืนใหญ่
ทำให้การ ปฏิบัติการของลาวถูกกดดันมากยิ่งขึ้น ซึ่งทางการไทยได้มีการปรับเปลี่ยนรูปแบบในการรบใหม่เนื่องจากมีการสูญเสีย กำลังพล
และไม่สามารถรุกคืบหน้าได้!!!
๒๑ มกราคม ๒๕๓๑ มีการปรับยุทธวิธีการสู้รบครั้งใหญ่ต่อยุทธการภูสอยดาว เพราะไทยเริ่มมีการสูญเสียมากขึ้น และเพื่อลดความสูญเสียดังกล่าว จึงมีการปรับปรุงยุทธการรบให้เหมาะสมยิ่งขึ้นต่อยุทธภูมิที่เป็นอยู่ ทางไทยเริ่มมีการใช้การรบนอกแบบ และได้ผล สร้างความกดดันต่อการปฏิบัติการของฝ่ายลาวเป็นอย่างมาก!

๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๑ นายไกรสอน พรมวิหาร นายกรัฐมนตรีลาวได้ส่งสาสน์ถึงพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ นายกรัฐมนตรีของไทย เสนอให้ทหารทั้งสองฝ่ายพบแก้ไขปัญหาที่กำลังเกิดขึ้นในขณะนี้โดยเร็ว ลาวพร้อมที่จะส่งคณะผู้แทนทหารมากรุงเทพมหานคร และยินดีที่จะต้อนรับคณะผู้แทนทหารของประเทศไทย ที่จะเดินทางไปนครเวียงจันทน์เพื่อปรึกษาหารือ
๑๒ ก.พ. ๓๑ ชุดรบผสมที่ ๑ ลาดตระเวนเฝ้าตรวจเส้นทาง ระหว่าง บ้าน นาหินใต้ ไปยังบ้านนาดง หลังจากนั้น ลาดตระเวนต่อไปพบ รถบรรทุกทหารลาว ประมาณ ๑๐๐ นาย พร้อม รถคุ้มกัน ๑ คัน
ชุดปฏิบัติการ ที่ ๒ วางระเบิดดักรถถังที่ เส้นทาง บ.กุ่มบ้าน , หนองหลวง , บ้านน้ำพุ ซึ่งคาดว่าเป็นเส้นทางการส่งกำลังบำรุง
๑๓ ก.พ. ระเบิดดักรถถังที่วางไว้ได้ผล รถส่งกำลังฝ่ายลาว เสียงระเบิดดังขึ้น เวลา ๑๔ ๐๐ น.
๑๕.ก.พ. ๓๑ ชุดรบผสมที่ ๒ ตรวจพบฐานปฏิบัติการของทหารลาว จึงได้ร้องของปืนใหญ่เพื่อทำลาย
๑๔. ก.พ. ๓๑ ชุดรบผสมที่ ๓ เฝ้าตรวจบริเวณ เนิน ๑๖๖๒ พื้นที่เป็นป่ารกทึบยากแก่การปฏิบัติการ ทำให้ต้องใช้ความระมัดระวังในการปฏิบัติการมากขึ้น
ชุด รบผสมที่ ๔ ได้ตรวจพบ คลังเก็บสิ่งอุปกรณ์ ฝ่ายตรงข้าม มีอาคาร ๓ หลัง โดยมีการระวังป้องกันที่ตัวอาคารเป็นอย่างดี
๑๕ ก.พ. ๓๑ เสียงปืนใหญ่ดังขึ้นใกล้ เนิน ที่ชุดรบผสม เฝ้าตรวจอยู่ ชุด รบผสมที่ ๓ ได้ตรวจพบ ที่ตั้งปืนใหญ่ ๒ จุด , จึงได้รายงานและร้องขอการยิงเพื่อทำลาย
ชุด รบผสมที่ ๔ ชุดรบผสมที่ ๔ ปฏิบัติการ ซุ่มโจมตี ๒ จุด ตามเส้นที่ เข้า ออกจากคลัง
๑๖ ก.พ. ๓๑ ชุดรบผสมที่ ๑ ได้ปะทะ กับ กองหลอนประจำหมู่บ้าน ๑๑ นาย สบทบด้วยทหารเวียดนาม ๒ นาย และทหารลาว ๘ นาย ผลจาการปะทะ ฝ่ายตรงข้าม เสียชีวิต ๒ นาย จับ กองหลอน ได้ ๒ นาย ฝ่ายเรา เสียชีวิต ๒ นาย โดยที่หลังจากนั้น ชป. ๒ ต้องเคลื่อนย้ายออกจากพื้นที่ โดยที่ ได้ร้องขอ การยิงสนับสนุน ของปืนใหญ่ให้ลงยัง ฐานลอย ที่ ตั้งไว้ หลังจากออกจากฐาน ๓๐ นาที ซึงคาดเวลาเป็นเวลาที่ กำลังส่วนใหญ่ของ ลาวคงตามมาถึงพอดี
ชุดรบผสมที่ ๒ แทรกซึมกลับ
ชุดรบผสมที่ ๔ ตรวจพบอาคารอีก ๓ หลัง ซึง คาดว่าเป็นที่พักของทหารที่มาสับเปลี่ยนกำลังหรือพักผ่อน จึงได้รายงานให้หน่วยเหนือทราบ
๑๗ ก.พ. ๓๑ ชป. ๑ ถอนตัวกลับ
ชุด รบ ผสมที่ ๔ วางระเบิดสังหารตามเส้นทาง เข้า จากบ้าน ดงตาล ไปยัง คลังเก็บสิ่งอุปกรณ์ โดยที่ระหว่างการวางระเบิดสังหาร ได้มีข้าศึกจำนวนหนึ่ง เคลื่อนที่มายังที่ที่ชุดกำลังวางระเบิด เนื่องจากชุดได้มีการวาง เคลย์โมในการระวังป้องกันอยู่แล้ว จึงได้ กดจุดระเบิดเคลย์โมทันที ทำให้ข้าศึกเสียชีวิตทันที และทำให้ต้องถอนตัวไปยังเนิน และร้องขอ ปืนใหญ่เพื่อทำการยิง ทำลายเป้าหมายดังกล่าว กระสุนที่ใช้ในงานนั้นประมาณ ๕๐ นัด และมีคำสั่งให้จบภารกิจทันทีหลังจากทำลายที่หมายดังกล่าวเรียบร้อย
ใน การปฏิบัติการของแต่ละชุดรบผสม ซึ่งในแต่ละชุดรบผสม ก็ได้แยก ออกเป็นชุดย่อย ไปอีกไปปฏิบัติการลาดตระเวนค้นหาพิสูจน์ทราบ วางระเบิด ซุ่มโจมตี มีบางชุดที่ อาจจะไปพบอะไรมาก บางชุด ก็แทบเอาชีวิตไม่รอด บางชุด ก็ประสบความสำเร็จ บางชุดก็มีการสูญเสีย คงไม่สามารถที่จะนำมาเล่ารายละเอียดได้ทั้งหมด แต่จากการปฏิบัติการในร่มเกล้า นอกจากหน่วยรบพิเศษจะมีความภาคภูมิใจอยู่เงียบ แล้ว ได้ให้ข้อคิด บทเรียนหลายอย่าง และนำมาซึ่งการสร้างหน่วยกำลังรบเดินดินที่มีความพร้อมรบสูงสุดในประเทศไทย
จุด ที่น่าสังเกตของเหตุการณ์ครั้งนี้

หลาย ฝ่ายตั้งข้อสังเกตว่ากรณี พิพาทระหว่างไทยกับลาวครั้งนี้เป็นแรงผลักดันที่ลาวได้รับจากเวียดนามและ โซเวียต ซึ่งพยายามขัดขวางการกระชับความสัมพันธ์ระหว่างไทยกับลาวมาตั้งแต่ปี ๒๕๓๐ และเป็นหนึ่งในแผนตัดขาดและยึดภาคอีสานของไทยตามยุทธการตัวL =Operation และรวมภาคอีสานของไทย ลาว เขมร เวียดนาม เป็นสหพันธ์อินโดจีน โดยมีเวียดนามเป็นผู้นำ!!!
ลักษณะภูมิประเทศรูปตัวแอลใหญ่คือพื้นที่ป่า ภูเขาบริเวณรอยต่อจังหวัดพิษณุโลก จังหวัดเพชรบูรณ์ จังหวัดเลย ทอดตัวยาวลงมาทางใต้ตามแนวเทือกเขาเพชรบูรณ์ มาบรรจบกันบริเวณเขาใหญ่ บริเวณรอยต่อ จังหวัดนครราชสีมา จังหวัดปราจีนบุรี จังหวัดนครนายก และจังหวัดสระบุรี ซึ่งทอดตัวยาวมาจากทิศตะวันตก ตั้งแต่จังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดศรีสะเกษ จังหวัดสุรินทร์ จังหวัดบุรีรัมย์ ตามแนวเทือกเขาพนมดงรัก เขาบรรทัด เขากำแพง และบรรจบกันที่ เขาใหญ่ อ.ปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา
ใน ช่วงดังกล่าวบางรายงานแจ้งว่ามีทหารเวียดนามในลาวประมาณ ๖๐,๐๐๐ คน และในเขมรประมาณ ๑๕๐,๐๐๐ คน ซึ่งอาจจะต้องการเปิดศึก ๒ ด้าน ให้ไทยพะว้าพะวงทั้งการรุกที่บ้านร่มเกล้าตีเจาะมาทางเหนือ และตีรุกเข้ามาที่ช่องบกทางใต้ เพื่อตัดและยึดภาคอีสาน เลยหากรณีมาอ้าง เพื่อทำการรบ
จากการปะทะกันระหว่างทหารไทยและลาวนั้น มีรายงานจากบางหน่วยแจ้งว่าฝ่ายลาวมีทหารต่างชาติบัญชาการรบ อาจเป็นคนรัสเซีย และถูกทหารไทยยิงตายไปหลายคน กองทัพไทยไม่ได้ให้ข้อมูลกับเรื่องนี้มากนัก จากการปะทะหลายครั้งบางหน่วยรายงานว่า ทหารที่เข้าใจว่าเป็นทหารลาว บางคนพูดร้องสั่งการเป็นภาษาเวียดนาม คาดว่าเป็นกองกำลังผสมระหว่างเวียดนามและลาวที่รบกับไทย ในการรบที่บ้านร่มเกล้านี้จึงไม่ใช่กรณีพิพาทระหว่างไทยกับลาวธรรมดา
๒.๑.๖ ระบบอาวุธและการติดต่อสื่อสารในการรบที่ทางฝ่ายลาวใช้นั้น ทันสมัยมาก สามารถรู้พิกัดที่ตั้งปืนใหญ่ของไทย และยิงตอบกลับอย่างรวดเร็ว อีกทั้งมีการรบกวนระบบการสื่อสารของทหารไทย ซึ่งกองทัพประชาชนลาวคงไม่มีระบบที่ทันสมัยอย่างนี้

ในกรณีการทิ้ง ระเบิดใส่ฝ่ายเดียวกันเองนี้ เป็นประเด็นที่มีการถกเถียงกันมาก มีรายงานหลายกระแส เช่น
๑. เกิดจากความผิดพลาดในการประสานงานระหว่างกองกำลังภาคพื้น และเครื่องบินที่จะเข้าทิ้งระเบิด เช่น ทางภาคพื้นมีการแจ้งยกเลิกการโจมตี แต่กองทัพอากาศไม่ได้รับแจ้ง เมื่อมีการแจ้งยืนยันการทิ้งระเบิดที่เป้าหมาย มีการแจ้งกลับว่าให้ทำการโจมตีได้
๒. เกิดการรบติดพันรุนแรง และประชิด ไม่สามารถระบุเป้าหมายที่แน่นอนได้ ในสงครามเวียดนามหรือกรณีอิรักครั้งล่าสุดยอดทหารสหรัฐที่เสียชีวิตจากการ ยิงหรือทิ้งระเบิดฝ่ายเดียวกันมีจำนวนมาก
๓. ทหารไทยยึดฐานทหารลาวได้ก่อนกำหนดการณ์ และมีการเคลื่อนกำลังปะทะติดพัน ไม่สามารถแยกแนวรบที่ชัดเจนได้ ตอนที่นักบินทิ้งระเบิดลงไปโจมตี
๔. ทางลาวทำการรบกวนระบบการสื่อสารของไทย มีการดักฟัง ทำการถอดรหัส และรวมทั้งมีการเลียนเสียงการสั่งการ ซึ่งได้รับอุปกรณ์ที่ทันสมัยจากรัสเซีย
๕. เกิดการขัดแย้งกันในกองทัพ และสายทางการเมือง ที่ต้องการแย่งอำนาจการเมืองจากทางทหาร เลยทำการสร้างความแตกแยกในกองทัพ และมีการให้ข้อมูลแก่ฝ่ายตรงข้ามเกี่ยวกับแผนการรบ ๆลๆ เนื่องจากในช่วงนั้น ส.ส. หลายคน อดีตเคยเป็นสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยมาก่อนและมีความสัมพันธ์กับ ทหารบางกลุ่ม บางคนเคยเป็นสมาชิกของเขมรแดง หลังจากนโยบาย ๖๖/๒๓ จึงเข้ามาต่อสู้ทางการเมือง อีกทั้งฝ่ายทหารยังแตกแยกเรื่องการบังคับบัญชา
๖. การวางแผนการรบที่ผิดพลาด ขาดความยืดหยุ่นในการรบและการตั้งรับ และเรื่องยุทโธปกรณ์ที่ไม่พร้อม รวมทั้งการประเมินกำลังและขีดความสามารถของฝ่ายตรงข้ามต่ำไป
บทเรียนและ การเปลี่ยนแปลงที่ได้จากสงครามครั้งนี้ =
๑. หลังจากที่พลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ เป็นนายกรัฐมนตรี มีการประกาศนโยบาย เปลี่ยนสนามรบเป็นสนามการค้า มีการไปเยี่ยมเยียนกันของผู้นำทางทหารของไทย ที่ลาว และเวียดนาม เพื่อกระชับความสัมพันธ์ รวมทั้งลดความตึงเครียดทางการทหารระหว่างกัน ปัจจุบันไทยกับลาวมีการร่วมมือกันมากขึ้นในด้านต่าง ๆ พัฒนาเศรษฐกิจ แต่ลาวก็ดำเนินนโยบายกับไทยอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวไทยครอบงำและเข้าแทรกแซงทางสังคม และวัฒนธรรม เนื่องจากขนบธรรมเนียมและประเพณีที่ใกล้เคียงกัน!!!

Casino -บ่อนสวรรค์ในลาว - Savan-Seno!!!









เป็น อีกบ่อนคาสิโนหนึ่งที่อยู่ติดกับจังหวัดมุกดาหารที่ปัจจุบันมีสะพานทอดผ่าน สู่ถนนหมายเลข 9 สู่ลาว – เวียดนามได้อย่างง่ายดาย และความง่ายดายนี้ก็เป็นต้นเหตุให้คนไทยถูกดึงไปบ่อนคาสิโนอย่างง่ายดายเช่น กัน เป็นอีกบ่อนหนึ่งที่ผมตั้งชื่อไว้ว่า บ่อนสวรรค์ปฏิเสธ หรือบ่อนที่ สวรรค์เซย์โน


ก่อน จะเข้าเรื่องบ่อนขอปูพื้นก่อนว่า เขตเศรษฐกิจพิเศษสะหวัน-เซโนตั้งอยู่ในแขวงสะหวันนะเขตซึ่งมีชายแดนทางทิศ ตะวันตกติดกับจังหวัดมุกดาหารของไทยและทิศตะวันออกติดกับเมืองดานังของ เวียดนาม พื้นที่ของโครงการแบ่งได้เป็น 2 ส่วน ได้แก่=



- พื้นที่ส่วน A มี เนื้อที่ 305 เฮกตาร์ (1 เฮกตาร์ เท่ากับ 6.25 ไร่) ตั้งอยู่ที่เมืองไกสอน พมวิหาร (เมืองคันทะบุรีเดิม) ทั้งนี้ องค์การเขตเศรษฐกิจพิเศษสะหวัน-เซโน (Savan-Seno Special Economic Zone Authority : SEZA) ภายใต้การกำกับดูแลของสำนักนายกรัฐมนตรี มีแผนจะมุ่งพัฒนาให้พื้นที่ส่วนนี้เป็นเขตอุตสาหกรรมผลิตเพื่อส่งออก (Export Processing Zone) รวมถึงเป็นที่ตั้งของอุตสาหกรรมสนับสนุน (Supporting Industry) และศูนย์กลางของธุรกิจบริการ

- พื้นที่ส่วน B มีเนื้อที่ราว 20 เฮกตาร์ ตั้งอยู่ที่เมืองอุทุมพอน ห่างจากพื้นที่ส่วน A ไปทางทิศตะวันออกตามถนนหมายเลข 9 ราว 30 กิโลเมตร SEZA มีแผนจะมุ่งพัฒนาพื้นที่ส่วน B ให้เป็นศูนย์กลางการขนส่งสินค้า ซึ่งประกอบไปด้วยคลังสินค้า (Warehouse) ศูนย์รวบรวมและกระจายสินค้า (Hub and Spokes) สถานีบรรจุและแยกสินค้ากล่อง (Inland Container Depot : ICD) และสถานีพักตู้คอนเทนเนอร์และโรงจอดรถบรรทุกสินค้า(Container Yard and Truck Terminal)



ซึ่งในเขตเศรษฐกิจพิเศษสะหวัน-เซโนของรัฐบาล สปป.ลาว เป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษที่อยู่ใกล้กับ เขตเศรษฐกิจพิเศษลาวบาวในจังหวัด Quang Tri ของเวียดนาม ปัจจุบัน การพัฒนาเขตเศรษฐกิจลาวบาวของเวียดนามคืบหน้าไปมากจนพร้อมที่จะรองรับการ เข้ามาตั้งฐานการผลิตของนักลงทุนได้ทันที อีกทั้งยังอยู่ใกล้กัท่าเรือดานังกว่าในเชิงการแข่งขันเชิงภูมิรัฐศาสตร์ถือ ว่าทั้งสองเขตนี้กำลังชิงความได้เปรียบกันอยู่



ใน โซนเอของเขตเศรษฐกิจพิเศษ ที่ประกอบด้วย พื้นที่พักอาศัยและบริการ และ พื้นที่อุตสาหกรรม ก็มีโครงการโรงแรมระดับ 5 ดาว ที่เรียกวันว่า Entertainment Complex ตั้ง อยู่บ้านหนองเดิน เมืองไกสอนพรหมวิหาร แขวงสะหวันนะเขต ใกล้กับสะพานมิตรภาพ 2 (มุกดาหาร - สะหวันนะเขต) ซึ่งเปิดให้นักท่องเที่ยวต่างชาติเข้าไปเที่ยวแล้ว และยังจะมีโครงการอื่นๆเปิดตัวตามมา ซึ่งครบสมบูรณ์แบบในปลายปี 2009 นี้

ก่อนหน้านี้ นายจอห์น โบด์วิน (JOHN BALDWIN) ประธานผู้บริหารระดับสูงบริษัท ซันนัมอินเวสเม้นส์ จำกัด (Sanum Investments Limited) ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ในโครงการโรงแรมสะหวันเวกัสและคาสิโน เปิดเผยว่า




เดิมกิจกรรมหลักของบริษัท คือ การให้กู้ยืมเงินในนาม บริษัท บริดส์แคปิตอล จำกัด ตั้งแต่ปี 1997 ได้เริ่มลงทุน อยู่ที่จังหวัดภูเก็ตเกี่ยวกับการให้กู้ยืมเงินด้านอสังหาริมทรัพย์ โดยมีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่เกาะไซปัน สหรัฐอเมริกา ซึ่งขณะนั้นประเทศไทยเริ่มมีปัญหาทางเศรษฐกิจ และ ธนาคารก็หยุดให้เงินกู้ จึงเป็นโอกาสที่จะเข้าไป ปล่อยเงินกู้ ในประเทศไทยและก็เป็นจุดเริ่มต้นที่บริษัท ได้มีความสนใจที่จะมาลงทุนในทวีปเอเชียโดยแยกออกมาจากบริษัทแม่ที่อยู่เกาะ ไซปัน หลังจากเริ่มให้กู้ยืมเงินที่ภูเก็ตก็ได้ขยายกิจการไปทางยังมาเก๊า ประเทศจีน พนมเปญ ประเทศกัมพูชา และ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (สปป.ลาว)

นาย จอห์น กล่าวว่า โดยปกติแล้วบริษัทจะสนใจทำธุรกิจด้านรีสอร์ทและโรงแรมมากกว่าคาสิโน แต่สาเหตุที่เข้ามาลงทำทุนในกิจการโรงแรมสะหวันเวกัสและคาสิโน เพราะถูกเชิญให้มาร่วมลงทุนและเมื่อศึกษาแล้วเห็นว่ามีความคุ้มค่า จึงได้ตัดสินใจเข้ามาลงทุนบริหาร ทั้งนี้ สะหวันเวกัส และคาสิโนจะมีความแตกต่างกับคาสิโนทั่วไปโดยเฉพาะในชายแดนกัมพูชาซึ่งมีแค่ ห้องพักกับคาสิโนเท่านั้น ส่วนสะหวันเวกัสและคาสิโนจะมีทั้งสวนน้ำ ร้านอาหารนานาชาติ แหล่งช็อปปิ้ง ศูนย์บันเทิง สปา ร้านดิ้วตี้ฟรี เป็นต้น



ใน ส่วนของแผนกลยุทธ์มีการวางเป้าหมายในการดึงดูดนักท่องเที่ยวจากทุกทุกมุมโลก บนแนวคิดที่ว่านักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ชอบที่จะมีประสบการณ์ และสัมผัสกับสิ่งใหม่ๆ เสมอ ขณะที่คาสิโนในกัมพูชาค่อนข้างจะมีแต่ลูกค้าระดับสูงหรือวีไอพีเท่านั้นที่ เข้าไปใช้บริการ แต่สำหรับสะหวันเวกัสและคาสิโนจะเน้นให้บริการลูกค้าทั่วไป รวมทั้งนักท่องเที่ยวที่ต้องการเข้ามาหาประสบการณ์อื่นๆนอกจากการเล่นคาสิโน เช่น ช็อปปิ้ง สปา ว่ายน้ำ รับประทานอาหาร หรือมาเที่ยวชมแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติอื่นๆ ของแขวงสะหวันนะเขต โดยปัจจุบันได้รับการติดต่อจากบริษัทท่องเที่ยวเข้ามาเป็นจำนวนมากกว่า100 บริษัท ทั้งจาก ประเทศสหรัฐอเมริกา ญี่ปุ่น เวียดนาม และประเทศไทย เพื่อที่จะพาลูกทัวร์มาพัก และใช้บริการของสะหวันนะเวกัสและคาสิโน



โครงการ แรก ของสะหวันนะเวกัสและคาสิโน ใช้งบประมาณในการก่อสร้างประมาณ 70 ล้านดอลลาร์สหรัฐอเมริกา เป็นตึกสูง 3 ชั้น ประกอบด้วยห้องพัก 180 ห้อง ห้องเกมส์ คาสิโนที่มีพื้นที่ขนาด 4,950 ตารางเมตร แบ่งเป็นเครื่องเล่นสล็อต 300 เครื่อง โต๊ะเกมส์ 80 โต๊ะ ร้านอาหารนานาชาติ เคาน์เตอร์บาร์เครื่องดื่ม ศูนย์บันเทิง สปา แหล่งช็อบปิ้งที่ทันสมัยและสระว่ายน้ำที่ใหญ่ที่สุดในภาคใต้ของ สปป.ลาว ส่วนโครงการที่ 2 เป็นตึกสูง 10 ชั้นอยู่บริเวณด้านหลังของโครงการแรก ใช้งบประมาณในการก่อสร้างประมาณ 50 ล้านดอลลาร์สหรัฐอเมริกาประกอบด้วย ไนต์คลับ เซาว์น่า จากุชซี่ ศูนย์ดูแลสุขภาพ นวดแผนโบราณ ซึ่งจุดประสงค์หลักของโครงการที่ 2 คือ ห้องประชุมสัมมนา และเน้นสร้างรีสอร์ท ให้สมบูรณ์แบบที่สุดในแขวงสะหวันนะเขต







ก่อนหน้านี้ บริษัทซันนัม อินเวสเม้นส์ จำกัด (ซันนัม) ได้ลงทุนในมาเก๊า กัมพูชา ไทย เกาะกวม(Guam) และ สปป.ลาว นอกจากโครงการสะหวันเวกัสแล้ว บริษัทยังได้มีแผนการลงทุนโครงการ ปากซองเวกัส สปา รีสอร์ท และคาสิโน ที่เมืองปากซอง แขวงจำปาสัก ปัจจุบัน บริษัทกำลังก่อสร้างรีสอร์ท และศูนย์บันเทิง ขนาดใหญ่ พร้อมด้วย สวนน้ำ ซึ่งเรียกว่า The kingdom of Dreams (ราชอาณาจักร แห่งความฝัน) ในใจกลางเมืองเสียมเรียบ ใกล้กับอังกอร์ ภายในรีสอร์ทประกอบด้วย ร้านอาหาร แบบบุฟเฟ่ต์ ขนาดใหญ่ที่สามารถรองรับลูกค้าได้ถึง 1,500 คน และหมู่บ้านเทศกาลต่างๆที่มีการละเล่นรูปแบบในเทศกาล สินค้าหัตถกรรมและแหล่งช็อปปิ้ง นอกจากนี้ ยังได้ก่อสร้างโรงภาพยนตร์ IMAX ที่ทันสมัยอีกด้วย นอกจากนั้น บริษัทยังได้ดำเนินการพัฒนาสถานที่เล่นเกมส์คาสิโนอีก 3 แห่ง ในชายแดนกัมพูชา โดยใช้ชื่อว่า The Casino Kingdom ด้วย



นาย จอห์น กล่าวว่า ก่อนที่จะเข้ามาลงทุนทำธุรกิจสะหวันเวกัสและคาสิโนได้มีการสำรวจตลาดก่อน แล้ว พบว่า มีนักท่องเที่ยวเดินทางเข้ามาท่องเที่ยวใน สปป.ลาวประมาณ 2 แสนคนต่อปี โดยเฉพาะนักท่องเที่ยวจากประเทศไทยจะนิยมเดินทางเข้ามามากที่สุดเป็นอันดับ แรก และยังพบว่าคนไทยจะนิยมเล่นไพ่บัคคาร่ามากที่สุด อย่างไรก็ตามกฎหมาย สปป.ลาว มีข้อห้ามไม่ให้คนลาวเข้ามาเล่นคาสิโนโดยเด็ดขาด แต่สามารถเข้ามาใช้บริการอย่างอื่นได้ในสะหวันเวกัสและคาสิโนได้ ซึ่งก็ไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด เพราะมีจุดประสงค์ที่จะให้บริการด่านคาสิโนแก่นักท่องเที่ยวต่างชาติอยู่ แล้ว และได้ตั้งเป้าในการคืนทุนไว้ โดยคาดว่าน่าจะมีรายได้ประมาณร้อยละ 20 ของมูลค่าการลงทุนกลับคืนมาในแต่ละปี



ก่อน หน้านี้ ทางบริษัท ก็ตั้งศูนย์ฝึกอบรมให้กับพนักงานที่จะมาทำงานกับทางสะหวันเวกัส และคาสิโน โดยพนักงานส่วนใหญ่จะเป็นชาวลาวประมาณ 90 เปอร์เซ็นต์ ส่วนที่เหลือมาจากประเทศอื่นๆ อาทิเช่น อินเดีย ฟิลิปปินส์ ไทย เป็นต้น ทั้งนี้ในโครงการแรกจะมีการจ้างพนักงานประมาณ 700-800 คน สำหรับให้บริการแก่ลูกค้าในส่วนของคาสิโนเป็นพิเศษ คือ การจัดให้บริการรถรับ-ส่งฟรี อาหารฟรี และจะมีของขวัญมอบให้เพื่อเป็นการคืนทุนแก่ลูกค้าด้วย ประกอบกับขณะนี้สนามบินสะหวันนะเขตได้เปิดให้บริการแล้ว โดยมีตารางบิน 3 เที่ยวต่อสัปดาห์ในเส้นทาง สะหวันนะเขต – เวียงจันทน์

เจ้าชายแดงกับการนำพาอันฉลาดส่องใสของพรรคปฏิวัติลาว!!!





การสู้รบอย่างดุเดือดที่สมรภูมิท่าแขก ตรงข้ามฝั่งแม่น้ำโขงกับนครพนม ในต้นปี 1946 ระหว่างทหารฝรั่งเศส ในฐานะเจ้าอาณานิคม กับกองกำลังของคณะรัฐบาลลาวอิสระ ซึ่งประกาศอิสรภาพจากการปกครองของฝรั่งเศสเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม 1945 นั้น ถึงแม้ว่าฝ่ายรัฐบาลลาวอิสระจะตกเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ในการสู้รบอย่างราบคาบก็ตาม แต่ด้วยความหาญกล้า และเด็ดเดี่ยวในการเป็นผู้นำในการสู้รบในครั้งนั้นจนตัวเองต้องได้รับบาด เจ็บสาหัสนั้นก็ได้ทำให้พระนามของ เจ้าสุพานุวง เป็นที่กล่าวขานและศรัทธาของประชาชนลาวผู้รักอิสรภาพในเวลานั้นอย่างกว้าง ขวาง ทั้งยังนับเป็นจุดเริ่มของการเสริมสร้างกำลังในการปลดปล่อยชาติลาวจนเป็นผล สำเร็จในอีก 20 ปีต่อมาอีกด้วย
ครั้นเมื่อเวลาได้ล่วงเลยมาจนถึงปัจจุบันนี้ก็ดูเหมือนว่าวีรกรรมอัน อาจหาญแห่งสมรภูมิรบที่ท่าแขกดังกล่าวจะจางหายไปจากการรับรู้ของคนลาวรุ่น ใหม่ไปเสียแล้ว ยิ่งในสถานการณ์ที่ประชาชนลาวเกือบ 6 ล้านคน ต่างก็ต้องดิ้นรนอย่างชนิดที่เรียกว่าปากกัดตีนถีบภายใต้วิกฤติการณ์ทาง เศรษฐกิจและการเงินโลกในเวลานี้ด้วยแล้ว ก็ยิ่งทำให้ชื่อเสียงเรียงนามของ เจ้าสุพานุวง นั้นแทบจะกล่าวได้เลยว่าถูกบดบังไปเสียสิ้น!!!
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นับจากการถึงแก่อสัญกรรมอย่างปัจจุบันทันด่วนของอดีตผู้ นำสูงสุดตลอดกาลของพรรคประชาชนปฏิวัติลาวอย่าง ไกสอน พมวิหาน ในช่วงปลาย ปี 1992 ซึ่งทำให้พรรคฯได้ดำเนินการรณรงค์และโฆษณาเพื่อเสริมสร้างภาพลักษณ์ของการ เป็นผู้นำสูงสุดตลอดกาลของ ไกสอน ให้โดดเด่นมาโดยตลอดนั้น ก็ยิ่งทำให้ชื่อเสียงเรียงนามของ เจ้าสุพานุวง กลายเป็นภาพลักษณ์ที่รองลงมาจนถึงขนาดว่าการจัดงานที่เป็นการรำลึกถึง เจ้าสุพานุวง ในโอกาสวันคล้ายวันเกิดในบางปีนั้นเป็นเพียงพิธีกรรมในวงศาคณาญาติเท่านั้น!!!
ยิ่งไปกว่านั้น สถานะทางการเมืองของทายาทและครอบครัวของเจ้าสุพานุวง ยิ่งถดถอยลงเรื่อยๆนับจากการถึงแก่อสัญกรรมของ เจ้าสุพานุวง ในต้นปี 1995 เป็นต้นมาจนถึงขนาดที่ทำให้ คำไซ สุพานุวง บุตรชาย ที่หลุดจากตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงการ เงินและตำแหน่งสำคัญภายในพรรคฯลาวนั้น ต้องขอลี้ภัยทางการเมืองในนิวซีแลนด์นับจากปลายปี 2000 เป็นต้นมาจนเท่าทุกวันนี้อีกด้วย!!!
แต่อย่างไรก็ตาม ชื่อเสียงเรียงนามของ เจ้าสุพานุวง ก็ได้กลับมาสู่การรับรู้ของผู้ คนในลาวอีกครั้งในปีนี้อันถือเป็นปีแห่งการครบรอบวันเกิด 100 ปีของ เจ้าสุพานุวง พอ ดี และที่สำคัญก็คือว่าพรรคฯลาวไม่เพียงจัดงานเฉลิมฉลองโอกาสดังกล่าวนี้ให้ อย่างยิ่งใหญ่เท่านั้น หากยังได้มีการจัดเวทีเผยแพร่วีรกรรมอันยิ่งใหญ่ของ เจ้าสุพานุวง ในอดีตให้เป็นที่รับรู้และซึมซับในกลุ่มคนลาวรุ่นใหม่ในทั่วประเทศอีกด้วย
แน่นอนว่าการจัดงานใหญ่ในลักษณะเดียวกันนี้มิใช่งานแรกของพรรคประชาชน ปฏิวัติลาวเพราะได้มีการจัดให้กับอดีตผู้นำตลอดกาลของพรรคฯอย่าง ไกสอน เป็นประ จำทุกปีอยู่แล้ว ทั้งยังได้มีการสร้างพิพิธภัณฑ์และรูปหล่อครึ่งตัวของ ไกสอน ไปตั้งไว้ในที่ทำการของพรรคฯและรัฐบาลลาวตามเมืองและแขวงต่างๆในทั่วประเทศ อีกด้วย
ส่วนที่ถือว่าเป็นการย้อนยุคไปในอดีตที่ยาวนานมากกว่านั้นก็คือการสร้าง รูปปั้นของ พระเจ้าฟ้างุ้ม ในฐานะเจ้ามหาชีวิตผู้รวบรวม และสถาปนาราชอาณาจักรล้านช้างอันยิ่งใหญ่เมื่อกว่า 650 ปีก่อน ทั้งๆที่พรรคฯลาวนั้นไม่ค่อยจะให้ความสำคัญกับประวัติ ศาสตร์ในอดีตกาลเลย นอกจากการตอกย้ำถึงความโหดร้ายของเจ้าอาณานิคมฝรั่งเศส และจักรวรรดิ์อเมริกาเป็นสำคัญ
แต่ในเมื่อว่าสถานการณ์โลกได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก ในขณะที่ลาวเองก็ไม่ สามารถที่จะอยู่ได้อย่างโดดเดี่ยว โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการล่มสลายของเสาหลัก อย่างอดีตสหภาพโซเวียตในปลายทศวรรษที่ 90 เป็นต้นมา ซึ่งทำให้ลาวขาดที่พึ่งทั้งในด้านเศรษฐกิจและการเมืองด้วยแล้ว จึงทำให้พรรคฯลาวจำต้องมีปรับเปลี่ยนทั้งในด้านแนวทางและแนวนโยบายในการนำพา ประเทศชาติภายใต้สิ่งที่เรียกว่า จินตนาการใหม่ New Thinking นับจากปี 1986 เป็นต้นมา!
ทั้งนี้โดยได้เริ่มเปิดประเทศเพื่อทำการค้าและก็รองรับการลงทุนจากต่าง ประเทศ อย่างกว้างขวาง จนในปัจจุบันนี้ก็ปรากฏว่ามูลค่าการค้าต่างประเทศของลาวได้เพิ่มขึ้นจากปี 1985 มากกว่า 15 เท่า ส่วนการลงทุนจากต่างประเทศก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องจนมีมูลค่าการลงทุนสะสม เกินกว่า 9,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐแล้วในเวลานี้
แต่ในขณะเดียวกัน ลาวก็ไม่สามารถที่จะหลุดรอดจากการถูกกระทบจากปัญหาวิกฤติการณ์ต่างๆที่เกิด ขึ้นจากภายนอกประเทศได้เช่นกัน โดยไม่ว่าจะเป็นวิกฤติการณ์ทางการเงินในเอเชียเมื่อปี 1997 ซึ่งทำให้เงินกีบของลาวตกต่ำลงจากระดับ 35 กีบเป็น มากกว่า 240 กีบต่อ 1 บาท ทั้งยังได้ส่งผลกระทบต่อเนื่องถึงเป้าหมายของพรรคฯลาวที่จะแก้ไขปัญหาความ ยากจนของประชาชนลาวให้น้อยลงอีกด้วย!
ยิ่งไปกว่านั้น ก็คือในท่ามกลางปัญหาวิกฤติการณ์ทางเศรษฐกิจและการเงินโลกที่เป็นอยู่ในเวลา นี้ ก็ยังได้ส่งผลกระทบต่อเนื่องถึงความศรัทธาของประชาชนลาวที่มีต่อการนำของ พรรคฯลาวอีกต่างหาก เนื่องจากประชาชนลาวได้รับผลกระทบจากวิกฤติอันนี้อย่างกว้างขวาง
โดยกรณีปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจนแล้วในเวลานี้ก็คือผลผลิตข้าวโพดใน ลาวที่มีน้ำหนักรวมมากกว่า 8 แสนตันในเวลานี้ไม่มีตลาดรองรับ เนื่องจากรัฐบาลไทยได้มีคำ สั่งห้ามนำเข้าผลผลิตข้าวโพดจากลาวในระยะนี้เพื่อเป็นมาตรการให้ความช่วย เหลือแก่เกษตรกรผู้ปลูกข้าวโพดในไทยก่อน
ส่วนเกษตรกรลาวที่ได้พากันหันไปปลูกยางพารามากขึ้นเรื่อยๆในตลอดช่วงกว่า 8 ปีมานี้ โดยได้รับการสนับสนุนส่งเสริมจากพ่อค้าไทยและพ่อค้าจีนนั้นก็มีอันต้องได้ รับผลกระทบอย่างหนัก เพราะเกษตรกรลาวไม่เพียงจะต้องเผชิญกับปัญหาราคายางพาราตกต่ำลงอย่างรุนแรง เท่านั้น หากแต่ยังต้องเผชิญกับปัญหาไม่มีตลาดรองรับผลผลิตอีกด้วย เนื่องจากพ่อค้าไทยและพ่อค้าจีนได้ปฏิเสธที่จะรับซื้อผลผลิตดังกล่าวนั่นเอง และที่หนักไปกว่านั้นคือบรรดาพ่อค้าจีนยังได้ประกาศยกเลิกแผนการลงทุนปลูก ยางพาราบนพื้นที่กว่า 2 แสนเฮกตาร์หรือกว้างกว่า 12.5 ล้านไร่อีกต่างหาก
สำหรับในด้านการลงทุนของต่างประเทศในลาวนั้นส่วนใหญ่ก็ยังคงเป็นตัวเลข ที่เป็นเงินทุนจดทะเบียนเท่านั้น เนื่องจากโครงการลงทุนส่วนใหญ่ของต่างประเทศในลาวจะเน้นหนักไปในด้าน อุตสาหกรรมเหมืองแร่และพลังงานซึ่งในเวลานี้ยังคงอยู่ในขั้นตอนของการสำรวจ และศึกษาความเป็นไปได้ของโครงการ ซึ่งนั่นก็หมายความว่ายังไม่มีการนำเงินเข้าไปลงทุนในลาวอย่างแท้จริง นอกจากค่าใช้จ่ายในส่วนของการสำรวจและศึก ษาความเป็นไปได้ของโครงการเท่านั้น
โดยกรณีตัวอย่างที่ชัดเจน ก็คือโครงการลงทุนก่อสร้างเขื่อนผลิตกระแสไฟฟ้าที่มีเป้าหมายที่จะส่งกระแส ไฟฟ้าขายให้กับ การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย EGAT ในปริมาณรวมถึง 7,000 เมกกะวัตต์นับจากปี 2015 เป็นต้นไปนั้น หากแต่จนถึงขณะนี้ก็ปรากฏว่ามีเพียงโครงการเขื่อนน้ำเทิน 2 เท่านั้นที่มีความคืบหน้าอย่างเป็นรูปธรรม!
ส่วนในด้านแรงงานของลาวนั้นก็ได้รับผลกระทบอย่างหนักเช่นเดียวกัน ยิ่งต้องมาประสบกับมาตรการของรัฐบาลไทย ซึ่งจะไม่ต่ออายุการจ้างแรงงานลาว เขมร และพม่าในปีนี้เพื่อกันตำแหน่งงานไว้รองรับคนไทยที่จะต้องประสบกับการถูก เลิกจ้างด้วยแล้วก็ยิ่งทำให้เศรษฐกิจของลาวนั้นต้องถูกกระทบมากขึ้นไปอีก เพราะจากการสำรวจที่ดำเนินการโดยกระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคมของลาวเอง นั้นพบว่าในแต่ละปีจะมีก้อนเงินของแรงงานลาวในไทยที่ส่งกลับไปลาวมากกว่า 100 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ทั้งนี้โดยเชื่อว่ามีแรงงานลาวกว่า 4 แสนคนที่ลักลอบทำงานในไทยในทุกวันนี้
ยิ่งไปกว่านั้น ภาคธุรกิจบริการและท่องเที่ยวของลาวก็เป็นอีกด้านหนึ่งที่จะได้รับผลกระทบ อย่างหนักเช่นกันเพราะในจำนวนนักท่องเที่ยวต่างชาติที่เดินทางเข้าไปที่ลาว มากกว่า 1.6 ล้านคนในปี 2008 นั้นเป็นนักท่องเที่ยวจากกลุ่มอาเซียนด้วยกันกว่า 80% และมากกว่าครึ่งก็คือนักท่องเที่ยวชาวไทย
ส่วนฉันทนาในลาวอีกกว่า 30,000 ชีวิตก็ยังจะต้องเสี่ยงอย่างสูงที่จะตกงานใน อีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ เพราะตลาดหลักของลาวในการส่งออกเสื้อผ้าสำเร็จรูปนั้นก็คือ สหภาพยุโรปและสหรัฐอเมริกา ในขณะที่อุตสาหกรรมเหมืองแร่ทองคำและแร่ทองแดงที่สร้างเงินตราต่างประเทศให้ กับลาวได้มากกว่า 580 ล้านดอลลาร์สหรัฐในปีที่แล้วก็มีอันต้องลดการส่งออกแล้วในเวลานี้ เพราะราคาแร่ทองแดงในตลาดโลกได้ลดต่ำลงกว่า 50% แล้ว ในขณะที่รายได้จากการส่งออกไม้ในช่วง 8 เดือนที่ผ่านมาของแผนการฯปีนี้ก็ปรากฏว่าสามารถปฏิบัติได้เพียงไม่ถึง 28% ของเป้าหมายที่วางไว้เท่านั้น
โดยภายใต้สภาพการณ์เช่นนี้ ก็ทำให้รัฐบาลลาวไม่มีทางเลือกมากนักในอันที่จะ ขับเคลื่อนเศรษฐกิจของประเทศให้เดินไปได้ และทางเลือกหนึ่งที่รัฐบาลลาวได้ประกาศออกมาอย่างชัดเจนแล้วในเวลานี้ ก็คือการขอความช่วยเหลือจากต่างประเทศเพิ่มมาก ขึ้นกว่าปีที่ผ่านๆมา!!!
ยิ่งไปกว่านั้นการเปิดประเทศที่เป็นการนำเอาระบบเศรษฐกิจทั้งหมดของลาวไป ผูกติดไว้กับกลไกเโลกทุนนิยมนั้น ก็ทำให้พรรคฯลาวนั้นต้องมีการปรับเปลี่ยนวิธีคิดและการนำพาประเทศชาติอยู่ ไม่น้อยเช่นกัน เพราะการเปิดประเทศดังกล่าวนี้ยังหมายถึงการเปิดให้ประชาชนลาวมีโอกาสได้รับ รู้ข่าวสารและข้อมูลต่างๆจากภายนอกทั้งที่เป็นคุณและเป็นโทษต่อการนำของ พรรคฯลาวด้วยนั่นเอง!
ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้พรรคฯลาวจำเป็นต้องมีการปรับเปลี่ยนและพัฒนาตนเองให้เท่าทันกับ สถานการณ์โลกอยู่ตลอดเวลา และในขณะเดียวกัน ก็ยังมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องปลูกจิตสำนึกแห่งชาติลาวให้คงอยู่ ซึ่งนั่นก็หมายถึงความอยู่รอดปลอดภัยของพรรคฯลาวด้วยเช่นกัน
เพราะฉะนั้น การรณรงค์และโฆษณาให้ประชาชนลาวได้รับรู้และสำนึกถึงความเสียสละและวีรกรรม อันยิ่งใหญ่ของ เจ้าสุพานุวง ในการต่อสู้เพื่ออิสรภาพ และเอกราชอันสมบูรณ์ของชาติในทุกวันนี้ ก็คือยุทธวิธีหนึ่งที่พรรคฯลาวได้เลือกใช้ในเวลานี้!!!

จีน-เวียดนามแข่งขันดุเดือดในลาว!!!





Mekong Review -- ครั้นแล้วโครงการก่อสร้างศูนย์กลางทางธุรกิจและเขตเมืองใหม่ที่บึงธาตุหลวง ที่ ประชาชนลาวโดยทั่วไปเรียกว่า China Town แห่งนครเวียงจันทน์ซึ่งเป็นโครงการลงทุนของกลุ่มธุรกิจจากจีนนั้นก็มีอัน ต้องประสบกับปัญหาใหญ่เข้าจนได้เมื่อประชาชนลาวที่อาศัยและทำกินอยู่ในเขต บึงธาตุหลวงนั้นต่างพร้อมใจกันไม่ยอมโยกย้ายออกไปจากที่ ดินที่พวกเขาได้อยู่อาศัยและได้ทำกินมาแล้วกว่า 30 ปี

ทั้งนี้โดยถึงแม้ว่ารัฐบาลลาวนั้นจะมีอำนาจตามกฎหมายในอันที่จะเวนคืน ที่ดินจากประชาชนได้อยู่แล้วก็ตาม หากแต่ปัญหาของเรื่องก็อยู่ที่ว่าในการเวนคืนที่ดินนั้นได้มีการกำหนดค่าชด เชยที่ดินให้แก่ประชาชนในอัตราที่ต่ำเกินไป ทั้งๆที่โครงการลงทุนดัง กล่าวนี้หาใช่โครงการพัฒนาเพื่อผลประโยชน์ของสาธารณะแต่อย่างใดไม่

กล่าวก็คือในขณะที่ประชาชนลาวที่จะถูกไล่ที่นั้น มองว่าราคาประเมินของที่ดินในเขตบึงธาตุหลวงในทุกวันนี้จะต้องไม่ต่ำกว่า 100 ดอลลาร์สหรัฐต่อตารางเมตร หาก แต่ทางการลาวโดยอำนาจการปกครองในเขตนครเวียงจันทน์นั้นกลับมองว่าประชาชนลาว มีสิทธิที่จะได้รับการชดเชยที่ดินเพียงในอัตรา 20 ดอลลาร์สหรัฐต่อตารางเมตรเท่า นั้น เนื่องเพราะที่ดินทั้งหมดในลาวนั้นถือเป็นกรรมสิทธิ์ของรัฐบาลทั้งสิ้น

โดยทางการลาวได้ตกลงที่จะจัดสรรที่ดินในเขตบึงธาตุหลวงให้กับกลุ่มลงทุน จีนถึง 1,600 เฮกตาร์หรือ 10,000 ไร่ ซึ่ง 600 เฮกตาร์ในพื้นที่ดังกล่าวจะดำเนินการพัฒนาให้เป็นสวนสาธารณะที่ล้อมรอบด้วย สวนน้ำในพื้นที่ที่จะพัฒนาให้เป็นเขตที่อยู่อาศัยซึ่งจะสามารถรองรับครอบ ครัวของนักธุรกิจ (จีน) ได้ถึง 3,000 ครอบครัว ส่วนพื้นที่ที่เหลือก็จะพัฒนาให้เป็นเขตการค้าเสรีและศูนย์บริการทางธุรกิจ อย่างครบวงจรด้วยสัมปทานสิทธิในการเช่าที่ดินเป็นเวลาถึง 50 ปี

ในขณะที่ทางการลาวจะได้รับผลประโยชน์จากการที่ได้รับการแบ่งปันหุ้นลมใน สัดส่วน 5% ของมูลค่าการลงทุนเบื้องต้น 88 ล้านดอลลาร์สหรัฐ โดยสาเหตุที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่ากลุ่มธุรกิจจีนได้ให้ความช่วยเหลือในการ ก่อสร้างสนามกีฬาแห่งใหม่ให้ลาวที่มีมูลค่าถึง 80 ล้านดอลลาร์สหรัฐ เพื่อรองรับการเป็นเจ้าภาพซีเกมส์ครั้งที่ 25 ปี 2009

แต่เนื่องจากว่าประชาชนลาว ไม่ยินยอมที่จะโยกย้ายออกไปจากที่ดินทำกินและที่อยู่อาศัยในเขตบึงธาตุหลวง ดังกล่าว จึงทำให้ทางการลาวยังคงไม่สามารถที่จะจัดสรรและส่งมอบที่ดินให้กับกลุ่ม ธุรกิจจากจีนได้เลยจนถึงทุกวันนี้ อีกทั้งยังทำให้ทางการลาวต้องปรับลดพื้นที่ที่จะจัดสรรให้กับกลุ่มธุรกิจจีน จากเดิม 1,600 เฮกตาร์ลงมาเหลือเพียง 200 เฮกตาร์เท่านั้นอีกต่างหาก

ทั้งนี้โดยพื้นที่ที่ขาดหายไปถึง 1,400 เฮกตาร์นั้น ทางการลาวก็จะจัดสรรพื้นที่ในเขตอื่นๆให้แทน ซึ่งในช่วงไม่นานมานี้ ทางการลาวก็ได้เสนอพื้นที่ 2 เขตให้กลุ่มธุรกิจจีนเลือก กล่าวคือพื้นที่ที่ต่อเนื่องกับสนามกีฬาแห่งใหม่ ซึ่งอยู่ห่างจากเขตใจกลางของนครเวียงจันทน์ถึงเกือบ 30 กิโลเมตร ในขณะที่เขตบึงธาตุหลวงอยู่ห่างจากใจกลางของนคร เวียงจันทน์เพียง 5 กิโลเมตรเท่านั้น

ด้วยเหตุนี้จึงทำให้มีแนวโน้มว่ากลุ่มธุรกิจจากจีนจะเลือกพื้นที่ในเขต ที่ 2 ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ต่อเนื่องกับสถานีรถไฟแห่งแรกของลาวที่ท่านาแล้งในเขต บ้านดงโพสีที่ตั้งอยู่ห่างจากสะพานมิตรภาพแห่งแรกระหว่างไทยกับลาว (หนองคาย-นครเวียงจันทน์) เพียงไม่ถึง 4 กิโลเมตร และตั้งอยู่ห่างจากเขตบึงธาตุหลวงเพียง 10 กิโลเมตรเท่านั้นอีกด้วย


แต่แล้วปัญหาของเรื่องก็เกิดขึ้นมาจนได้ เมื่อทางการลาวได้ตกลงอนุมัติให้กลุ่มธุรกิจจากเวียดนาม ลงทุนถึง 1,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ เพื่อดำเนินการก่อสร้างโรงแรมระดับ 5 ดาว สนามกอล์ฟระดับมาตรฐานสากล และบ้านพักตากอากาศสำหรับผู้ที่มีอันจะกินจากต่างประเทศบนพื้นที่ 500 เฮกตาร์ในพื้นที่เขตที่ 2 ดังกล่าวไปแล้วเมื่อเร็วๆนี้


แน่นอนว่าการอนุมัติโครงการลงทุนขนาดใหญ่ของกลุ่มธุรกิจเวียดนามดังกล่าว นี้ไม่เพียงจะเป็นการบีบบังคับให้กลุ่มธุรกิจจากจีนต้องเหลือพื้นที่ที่จะ เลือกได้เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากยังได้สร้างความไม่พอใจให้เกิดขึ้นภายในกลุ่มธุรกิจจีนมิใช่น้อยด้วย

ทั้งนี้เพราะหากจะว่าไปแล้วการลงทุนของจีนและเวียดนามในลาวนั้นได้มี มูลค่า เพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่องนับตั้งแต่ปี 2000 เป็นต้นมา โดยในขณะที่เวียดนามมีมูลค่าการลงทุนสะสมในลาวมากกว่า 1,280 ล้านดอลลาร์สหรัฐแล้วนั้นการลงทุนของจีนในลาวก็นับว่าได้มีการขยายตัวและ เพิ่มมูลค่าสูงขึ้นอย่างรวดเร็วมาก
โดยถึงแม้ว่านับตั้งแต่ปี 1989 เป็นต้นมานั้น การลงทุนของไทยในลาวจะทิ้งห่างจากการลงทุนของทั้งเวียดนามและจีนเป็นอย่าง มากก็ตาม แต่ในเวลานี้สถานะของการเป็นผู้ลงทุนอันดับ 1 ของไทยในลาวนั้นก็ถูกท้าทายจากทั้งสองประเทศนี้อย่างเห็นได้ชัด เฉพาะอย่างยิ่ง การลงทุนของจีนนั้นกำลังจะแซงหน้าไทยภายในปี 2010 อย่างแน่นอน

เพราะการลงทุนของจีนในลาวไม่ได้มีเฉพาะ China Town ในเขตนครเวียงจันทน์เท่านั้น หากยังมีโครงการในลักษณ์เดียวกันนี้เกิดขึ้นทั้งในภาคเหนือและใต้ของลาวอีก ด้วย

ทั้งนี้ก็เนื่องจากว่ากระทรวงแผนการและการลงทุนของลาวได้อนุมัติให้ สัมปทานสิทธิในการเช่าที่ดินระยะยาวบนเนื้อที่ 827 เฮกตาร์ (5,168.75 ไร่) ในเมืองต้นผึ้ง แขวงบ่อแก้ว ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งในเขตสามเหลี่ยมทองคำระหว่างลาว-ไทย-พม่านั้น ให้กับกลุ่มบริษัทดอกงิ้วคำจากจีนเช่นกันโดยกลุ่มบริษัทดังกล่าวนี้ จะทุ่มเงินลงทุนมากถึง 3,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ เพื่อพัฒนาพื้นที่ 827 เฮกตาร์นี้ ให้เป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษเพื่อรองรับเขตการค้าเสรีอาเซียนกับจีนให้ได้อย่าง ครบวงจรภายใน 10 ปีข้างหน้า

ส่วนที่แขวงจำปาสักในเขตภาคใต้ของลาวนั้น บริษัทจากจีนก็ได้รับสัมปทานในการสำรวจและขุดค้นแร่บ็อกไซท์ ซึ่งเชื่อว่าเป็นแหล่งแร่บ็อกไซท์ที่ใหญ่ที่สุดในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและ ในโลกอีกด้วย โดยกลุ่มธุรกิจจากจีนจะทุ่มเงินลงทุนในโครงการนี้คิดเป็นมูลค่ามากกว่า 2,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐเลยทีเดียว
เพราะฉะนั้น ก็คงจะไม่ใช่เรื่องผิดปกติอีกเช่นกัน ถ้าหากจะมีชาวจีนหลั่งไหลเข้าไปปักหลักทำมาหากินอยู่ในลาวมากขึ้นเรื่อยๆ และได้พากันสร้างเป็น China Town ขึ้นอีกหลายๆแห่งในลาวในอนาคตอันใกล้นี้
ส่วน เวียดนามนั้นก็ไม่น้อยหน้าจีนแต่อย่างใด เพราะการมีสถานะเป็นมหามิตรที่มีความสัมพันธ์แบบพิเศษกับลาวนั้น ย่อมถือว่าเป็นข้อได้เปรียบที่สามารถอำนวยความสะดวกให้กับโครงการลงทุนต่างๆ ของเวียดนามที่จะหลั่งไหลเข้าไปในลาวได้เป็นอย่างดี

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในขณะที่โครงการลงทุนในด้านพลังงานไฟฟ้าของกลุ่มธุรกิจไทยในลาวหลายๆโครงการ ได้คืบคลานไปอย่างเชื่องช้า ทั้งยังมีข่าวคราวข้อขัดแย้งเกี่ยว กับการที่ลาวขอปรับขึ้นราคาขายกระแสไฟฟ้าให้กับไทย ถึงขนาดที่ระดับปลัดกระทรวงพลังงานของไทยได้ประกาศว่า อาจจะพิจารณายกเลิกการรับซื้อกระแสไฟฟ้าจากลาวก็เป็นได้ ทั้งๆที่ส่วนใหญ่เป็นโครงการลงทุนของกลุ่มธุรกิจไทยนั้น


แต่สำหรับความเคลื่อนไหวในกลุ่มธุรกิจด้านพลังงานจากเวียดนามในลาวกลับ ได้ดำเนินไปในทิศทางที่ตรงกันข้ามกับไทย โดยเฉพาะในระยะเพียง 5 ปีมานี้กลุ่มธุรกิจจากเวียดนามได้ลงทุนและกำลังดำเนินการก่อสร้างเขื่อน ผลิตกระแสไฟฟ้าจากพลังงานน้ำในลาวไปแล้วถึง 3 โครงการคิดเป็นมูลค่าการลงทุนรวมกว่า 856 ล้านดอลลาร์สหรัฐ

ยิ่งไปกว่านั้น การที่รัฐบาลเวียดนามก็ได้ปรับเพิ่มปริมาณการรับซื้อกระแสไฟฟ้าจากลาวขึ้น จาก 3,000 เมกกะวัตต์เป็น 5,000 เมกกะวัตต์ภายในปี 2020 ทั้งมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นเป็นไม่น้อยกว่า 10,000 เมกกะวัตต์ภายในปี 2030 อีกด้วย

ในขณะที่โครงการเขื่อนไฟฟ้าทั้งหมดที่จะก่อสร้างในลาวภายใต้ข้อตกลงซื้อ ขายกระแสไฟฟ้าจากลาวดังกล่าวต่างก็จะเป็นการลงทุนโดยกลุ่มธุรกิจเวียดนาม ทั้งสิ้นด้วยแล้ว จึงเชื่อได้เลยว่าเวียดนามก็จะเป็นอีกประเทศหนึ่งที่จะแซงหน้าไทยในการลงทุน ในลาวในระยะเวลาอันใกล้นี้เช่นเดียวกันกับจีน!!!

Cher Phoui,

C'est vrai...la situation économique de la France à l'approche des élections présidentielles
est plutôt difficile. Je ne crois pas qu'un autre président qui s'appelle autrement que Sarko aurait
pû faire mieux face à la conjoncture de l'économie mondiale.

Par conséquent, cela rend un peu difficile pour moi le choix électoral. C'est tout-à-fait probable
que je déciderai au dernier moment de glisser mon bulletin de vote dans les urnes.

Mon coeur est à gauche, tout le monde le sait. Mais pour la gauche française c'est finie pour moi
pour toute ma vie. C'est vraiment une idéologie lamentable aidant les fainéant incompétents tout
en pénalisant ceux qui bossent efficacement. Je ne te raconte pas n'importe quoi, mais de mes propres
expériences professionnelles vécues.

Pour résoudre ces problèmes, il faut en finir avec le pouvoir excessif des syndicats.
La Dame de Fer du Royaume Uni, Margaret Thatcher, en a déjà fait avec succès dans les années 70.

Depuis, les grèves presque quotidiennes paralysant l'économie du pays ont beaucoup plus de mal
à se déclencher. Cela a permit à l'économie du Royaume de monter de changer la face du mauvais élèves
de l'Europe à la première place, notamment pendant que Tony Blair était au commande au 10 Downing
Street.

Par ailleurs, les réformes en profondeur à l'instar de l'Allemagne dirigée par Gerhard Schroder du
parti Social Démocrate (prédécesseur d'Angela Merkel) pourraient être aussi bonnes pour la France.

Mais, crois moi cher Phoui, ce ne sera pas chose facile de changer la mentalité d'un peuple d'une nation.
Comme on ne déplace une montagne du jour au lendemain.

Cordialement
Settha


De : Phoui
À : laos-solidarite@yahoogroupes.fr
Cc : freelaos@yahoogroups.com
Envoyé le : Jeudi 26 janvier 2012 5h16
Objet : [freelaos] La France dégradée




Cher Settha,
Je suis tout à fait d’accord avec toi concernant certaines catégories des salariés dans la fonction publique qui obtiennent des avantages sociaux plus que les autres, ils en profitent et ne veulent pas lâcher de ces avantages acquits, quand je compare les salariés du secteur médical par rapport à ceux de SNCF ou RATP, il n’ y a de photos, syndicalistes aidant, ils font la loi et priment le développement du pays. Quant aux salariés français du secteur privé, on ne voit jamais manifester, si quelqu’un osait protester, soit qu’il quitte son job ou soit la porte est ouverte pour lui.
A l’approche de l’élection présidentielle, la mauvaise nouvelle tombe encore aujourd’hui avec plus de 29000 chômeurs le mois dernier, les attaques de la banque avec la nouvelle méthode en fonçant la voiture de grosses cylindres dans la banque et s’enfuient en motos ou scooters après avoir pris le butin. C’est au quotidien qu’on entend de ces nouvelles, où est l’état de droit ? Où est la protection de la population ? Et si par malheur ce type d’évènement se produit au Laos, ne penses tu pas que nos forums seraient bombardés du matin au soir !!!
Le peuple français a tendant de 40% de droite et de 40% de gauche, le reste de 20% c’est la balance des évènements, il y a aussi des outsider comme Le Pen en 2002, pourquoi pas les 2 outsiders au 2è tour en 2012. Le tigre dort mais il n’est pas mort, les sondages peuvent se tromper.
Cordialement
Phoui


De : laos-solidarite@yahoogroupes.fr [mailto:laos-solidarite@yahoogroupes.fr] De la part de Settha Viravong
Envoyé : jeudi 19 janvier 2012 04:30
À : laos-solidarite@yahoogroupes.fr
Cc : freelaos@yahoogroups.com
Objet : Re : [Laos-Sol] La France dégradée


Cher Phoui et tous;

Se permettre de dire que les Français sont tous fainéants peut être considéré comme des propos grossiers
et inadmissibles. Mais dire que les fainéants opportunistes existent dans la sociétés françaises me paraît
exact. C'est le pire dans la fonction publique. Mais aussi dans le secteur privé. C'est tous ceux-là qu'ils ne faut pas trop favoriser au détriment des gens courageux et compétents.

Pour résoudre ce problème je pense aux plans de réformes en profondeur réalisés par l'ancien Chancelier allemand,Gehrard Schroder, le prédécesseur d'Angelar Merkel. Je ne sais pas si tu t'en souviens encore.
C'est avec des réformes de telle ampleur que la France et l'Europe s'en sortiront. J'en suis certain. Le problème c'est que oui ou non la mentalité fraçaise pourra s'adapter à celle des Allemands. C'est un gros point d'interrogation.

En tout cas, je ne voterai pas à gauche en 2012.

Cordiallment
Settha

De : Phoui
À : freelaos@yahoogroups.com ; laos-solidarite@yahoogroupes.fr
Envoyé le : Mardi 17 Janvier 2012 17h07
Objet : [Laos-Sol] La France dégradée


Cher Settha,
Je ne me permets pas à penser que les français sont des fainéants, la plupart des gens que je connais sont dans une situation financièrement défavorable malgré leurs efforts dans la recherche de l’emploi, j’étais contre la loi de 35 heures dès le début, on connaît la suite. Sous Chirac, ses gouvernements ont pu emmener le taux du chômage à un niveau acceptable mais encore des efforts à faire pour aider le peuple français. Depuis l’élection de Nicolas Sarkozy en 2007, son bilan est catastrophique, le chômage, la dette, l’insécurité, la perte du pouvoir d’achat, la précarité du peuple français. Nous avons dit ou discuté souvent que c’est le chef de l’Etat est responsable de mauvaise gestion dans les affaires intérieures, toutes les réformes que Sarkozy a fait depuis qu’il est au pouvoir, c’est de appauvrir le peuple, il peut dire que c’est de la crise mondiale, il peut raconter comme il voudra, mais c’est lui le responsable qui a coulé le bateau de la France avec son arrogance politique et son favoritisme pour les riches.
C’est le moment de discuter et de débattre pour l’élection présidentielle, quelque soit l’élu du président de la République , il ou elle ne pourra pas résoudre le problème de chômage et de la dette de la France , la France est dans une crevasse profonde, parce que la France n’a plus de production industrielle, plus de grande usine, plus de PMI/PME, il n’en reste que l’industrie du tourisme, de l’armement, même les avions ne sont plus vendables. On peut critiquer ce qu’on veut de la Chine , mais c’est un pays qui travaille beaucoup, qui produit beaucoup et qui investie énormément. La crise de l’Euro, à cause de qui, à cause de quoi, on verra le programme politique et social de chaque candidat. Je vois 4 candidats potentiels : Sarkozy, Hollande, Bayrou et Le Pen. J’écarte déjà la tête de liste, même si j’ai voté pour lui en 2007, ce sera de la même politique de propagande et de mensongère, je verrai les programmes des autres.
Cordialement
Phoui

De : freelaos@yahoogroups.com [mailto: freelaos@yahoogroups.com ] De la part de Settha Viravong
Envoyé : lundi 16 janvier 2012 06:18
À : laos-solidarite@yahoogroupes.fr
Cc : freelaos@yahoogroups.com
Objet : Re : [Laos-Sol] RE: Re : [freelaos] La France dégradée


Cher Phoui,

Je suis pour les pauvres laborieux et travailleurs mais qui n'ont pas de chance, et contre les pauvres
fainéants et vauriens ne cherchant pas du travail et ne comptent que sur les aides sociales avec l'appui
des syndicats dont certains dirigeants vivent en or.

Avec François Hollande président tu vas voir que le déficit budgétaire se creusera davantage au fur et à
mesure que le problème des dettes souveraines de la zone euro s'aggravera. Enfin, l'Europe ne s'en sortira pas.

Toi qui effectue souvent des voyages professionnls à l'étranger tu seras pénalisé par cette situation financière dont la faiblesse de l'euro par rapport à la valeur des autres monnaies asiatiques.

Je me souvient bien des propos d'une personnalité chinoise disant que dans dix ans ou 20 ans on verra
pleins de mendiants occidentaux dans les rues de Pékin car pour faire l'économie on ne pénalise pas des travailleurs avec les impôts et ne favorisent pas les fainéants vauriens avec trop d'aides sociales.

La gauche française, tu sais, dépense toujours sans compter pour aider les fainéants vauriens..

Cordialement
Settha

De : Phoui
À : freelaos@yahoogroups.com ; laos-solidarite@yahoogroupes.fr
Cc : laos-fr@yahoogroupes.fr
Envoyé le : Dimanche 15 Janvier 2012 18h48
Objet : [Laos-Sol] RE: Re : [freelaos] La France dégradée


Vous êtes des guerriers reconnus ! Pensez plutôt aux pauvres en France, l’Etat ne sait qu’exploiter les pauvres, depuis le 1er Janvier 2012, tout est augmenté en France, tout ce qu’il ramasse du peuple c’est pour alimenter les banques et le CAD40, dans quelques mois, je pense que c’est Sarko qu va sauter le premier. Wait and see.

Phoui

De : freelaos@yahoogroups.com [mailto: freelaos@yahoogroups.com ] De la part de Khamphiou Douangphoutha
Envoyé : samedi 14 janvier 2012 22:03
À : freelaos@yahoogroups.com
Cc : laos-fr@yahoogroupes.fr
Objet : RE: Re : [freelaos] La France dégradée


Bah ! Je suis tout à fait d'accord avec cette proposition de Loung Khampha !
To: freelaos@yahoogroups.com
CC: laos-fr@yahoogroupes.fr
From: loung_khampha@yahoo.com
Date: Sat, 14 Jan 2012 19:48:53 +0000
Subject: Re : [freelaos] La France dégradée




Bonsoir ,

Je propose de faire débarquer le GIGN,
le groupe d'intervention de la gendarmerie nationale,
dans les bureaux de l'agence de notation financière
Standard & Poor's dont la filiale se trouve aussi à Paris .

A la guerre comme à la guerre, on a bien fait sauter Kadhafi ,
pourquoi pas ces gratte-papiers .

LKP


De : blue max
À :
Envoyé le : Samedi 14 Janvier 2012 8h50
Objet : [freelaos] la France dégradée


http://tiny.cc/w4n26

compatible iphone ipad

APPEASEMENT TOWARD LAOS
WEDNESDAY, MAY 4, 2011


Relatives and supporters of three Americans jailed and tortured in Laos are appealing to the Obama administration to put high-level pressure on the communist government for their release.

However, one of the leaders of the campaign for their freedom suspects that President Obama might ignore their plea, as he seeks better relations with the Southeast Asian nation despite its brutal human rights record.

When they heard that Secretary of State Hillary Rodham Clinton sent greetings on behalf of Mr. Obama on the Laotian new year earlier this month, “we were appalled,” said Philip Smith, director of the Center for Public Policy Analysis in Washington.

He added that the new year’s message, which also expressed hopes for expanded bilateral military relations, makes him worry that the White House is drifting toward “total appeasement of a military dictatorship.”

Mr. Smith joined a coalition of organizations representing Laotian-Americans and Laotian Hmong refugees in writing to Mr. Obama and Mrs. Clinton to seek “higher diplomatic” attention to the plight of the three naturalized U.S. citizens of Hmong descent.

The three Hmong-Americans have been “interrogated, beaten and tortured, according to eyewitness and multiple sources,” Mr. Smith said.

Congshineng Yang, 34, Hakit Yang, 24, and Trillion Yunhaison, 44, visited Laos with valid tourist visas in July 2007. Laotian soldiers and secret police arrested them the next month in northeastern Laos.

“They were arrested without charges and for unknown reasons,” Mr. Smith said.

The secret police later moved the three Americans to Lao’s notorious Phonthong Prison in the capital, Vientiane. Their families believe the three are now being held in a secret military prison in the northeast of the country.

Mr. Smith said the families initially appealed to Ravic Huso, the U.S. ambassador to Laos at the time, and urged him to raise a diplomatic protest to the foreign ministry.

“He did almost nothing,” Mr. Smith said.

Mr. Huso assigned the case to a consular officer, who confirmed the arrests, Mr. Smith said.

“We wants answers now …,” said Shen Xiong, a spokeswoman for the families and the wife of Hakit Yang. The three Hmong-Americans had relocated from Laos to Minnesota, where their families still live.

The State Department cited a privacy act that restricts what they can say about Americans imprisoned abroad.

“We are unable to confirm claims that U.S. citizens were ever or still are in the custody of the Lao government,” an official said.

The Laotian Embassy declined to respond to an e-mail request for comment.

The State Department’s latest human rights report calls Laos “an authoritarian one-party state” where prison conditions are “harsh and, at times, life threatening.”

The Hmong people have long been the target of repression by Laotian communists because they sided with royalist forces, organized by the CIA, in the Laotian civil war, which ended in 1975.

The same day that a top Chinese official praised U.S. Ambassador Jon Huntsman as a friend of China, the outgoing envoy denounced the communist government for imprisoning a prominent artist.

“It is very sad that the Chinese government has seen a need to silence one of its most innovative and illustrious citizens,” Mr. Huntsman wrote in an introduction to a Time magazine profile on Ai Weiwei.

The artist, also an outspoken government critic, was included among Time’s 100 most influential people last week.

On the day of the April 21 publication, Chinese Vice President Xi Jinping expressed his regret that Mr. Huntsman will resign from his position later this month.

“You are an old friend of the Chinese people,” Mr. Xi said.

Mr. Huntsman, a former Republican government of Utah, is considering seeking the GOP nomination to challenge President Obama, who appointed him ambassador in 2009.

Call Embassy Row at 202/636-3297 or e-mailjmorrison@washingtontimes.com

ທ່ານ ລຸງຈອນ ທີ່ນັບຖື


ການທີ່ຈະອອກຄວາມເຫັນນີ້ ບໍ່ໄດ້ຫມາຍ ຄວາມວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າ ເປັນຄົນມີຄວາມຮູ້ ແຕ່ວ່າແມ່ນ ຕາມທັສນະສ່ວນຕົວ ເທົ່ານັ້ນ ແລະ ກໍບໍ່ໄດ້ເປັນຄົນອຽງຊ້າຍເຊັ່ນກັນ.


ພາຍຫລັງທ່ານຜູ້ເຖົ້າ ຣະບອບຜະເດັດການ ໄດ້ລົ້ມຫາຍຕາຍໄປ ທີ່ລະຄົນ ສອງຄົນ ດ້ວຍໂຣກ ສະຣາແດ່, ດ້ວຍຢາສັ່່ງແດ່
ຈຶ່ງເຮັດມີບາງສະພາບ ມີການປ່ຽນແປງ ເຊັ່ນ ລູກເຕົ້າເຂົາເຈົ້າ ທີ່ມີຄວາມຮູ້ ຈາກປະເທດຈະເຣີນແດ່ ຄວາມຣະແວດ
ຣະວັງ ຕໍ່ລູກເຕົ້າ ຂອງຜູ້ນຳ ຄົນອື່ນຯ ການຍາດແຍ່ງ ອຳນາດກັນ ແດ່ ຈື່ງເຮັດໃຫ້ການສໍ້ຣາຊ ເບົາບາງລົງ.
ອີກຢ່າງນຶ່ງກໍໄດ້ຮັບຄວາມກົດດັນ ຈາກ ທະນາຄານໂລກແດ່ ແລະ ຈາກ ປະຊາຊາດສາກົລແດ່ ແລະ ຈາກປະຊາຊົນລາວ
ຢູ່ຕາມຈອກແຈແຄຮົ້ວ ແລະ ທາງເວທີການຕໍ່ສູ້ຕ່າງຯ ນຳອີກ.


ການປ່ຽນແປງເລົ່ານີ້ ຈຶ່ງເກີດມີຂຶ້ນບ້າງເລັກບ້າງນ້ອຍ ແລະ ບາງ ແນວທາງມີການປ່ຽນແປງນ້ອຍນຶ່ງເຊັ່ນກັນ.​


ນັບຖື
ຕ. ຣາສິກາ




2012/1/19 Jonh Anouvong

ໃນສາຍຕາ ຂພຈ ບໍ່ໄດ້ເຫັນມີສິ່ງໃດ ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງ ແມ່ນແຕ່ນ້ອຽດຽວ ທີ່ພໍຈະມອງເຫັນຊ່ອງທາງ
ໃຫ້ ປຊຊ ໄດ້ມືນຕາອ້າປາກໄດ້....ແມ່ນແຕ່ໂຄງການຢຶດ ທີ່ດິນທໍາມາຫາກິນ ຂອງ ປຊຊ ບ້ານທາຕຫຼວງ
ທີ່ງຽບໄປຫຼາຍເດືອນແລ້ວ ເຂົາກໍດຶງຄືນມາອີກ...ເຂົາໄດ້ປ່ຽນ ແຕ່ຕົວຜູ້ນໍາບາງຄົນ ຍ້ອນວ່າ ພວກເກົ່າ
ຫລາຍຄົນ ມັນກໍ່ຕາຍຮ່າຕາຍຫູງ ລົງນາຣົກໄປແລ້ວ...ເຖິງຈະມີຜູ້ໃໝ່ຂຶ້ນມາແທນ ແຕ່ ທິດທາງ ແລະ
ແນວທາງ ມັນຍັງແມ່ນອັນດຽວຄືເກົ່າ...ຈຶ່ງຂໍຄວາມກະຈ່າງແຈ້ງນ້ອຍໜຶ່ງແດ່ ພໍເປັນບົດຮຽນ ເພຶ່ອຝຶກ
ຝົນສມອງຕື່ມ....

ດ້ວຽຄວາມເຄົາຣົພນັບຖືຮັກແພງ
ຈ ອ


From: Toum Rasika
To: Networkroom
Sent: Wednesday, January 18, 2012 9:05 PM
Subject: ຍອມຮັບວ່າມີການປ່ຽນແປງຣະບົບຜູ້ນຳໃນລາວນ້ອຍນຶ່ງ



ທ່ານ ພີ່ນ້ອງລາວທີ່ນັບຖື


ຫລັງຈາກກາຍຕາຍ ຂອງໄກສອນແລ້ວ ລູກຊາຍກໍເຂົ້າເປັນ ຄນະພັກ ແລະ ລົງພື້ນຖານເປັນ ຄນະແຂວງ
ແລ້ວ ເລື່ຶອນຂຶ້ນມາເປັນ ຮອງປະທານສະພາ ແລ້ວ ກໍຈະກ້າວເປັນປະທານສະພາ ແລະ ຈະກາຍຂຶ້ນໄປເປັນ
ປະທານປະເທດ ຕລອດຊີວິດ ແຕ່ເຮັດຕ່າງກັບເກົາຫລີເຫນືອນ້ອຍນຶ່ງ ໄຊສົມພອນ ພົມວິຫອຍ ຮອງ ປທ ສະພາ ພົນຕຣີ ສັນຍາລັກ ພົມວີຫິ ຣມຕ ຊ່ວຍປ້ອງກັນ ປທ ສັນຕິພາບ ພົມວີໂຄຍ ຣມຕ ຂ່ວຍການ ເງີນ ແລະ ບັກຜີຫ່າ ວົງສວັນ ພົມວີຄວາຍ ອະດິດທູກລາວແດງ ທີ່ ໂມສກູ ເຮັດທາງອ້ອມ.
ຄິມ ຈົງ ອຸນ ສືບຕໍ່ໂດຍກົງ.


ໄຊສົມພອນ ພົມວິຫານ ຈະກາຍເປັນເຈົ້າຊີວິດລາວຄົນໃຫມ່.



ວິທີປ້ອງກັນ ລາວນອກຕ້ອງຮັກແພງກັນ ຢ່າມັກຜິດກັນ ຕ້ອງຊ່ວຍກັນທັບມ້າງ
ນະໂຍບາຍຜະເດັດການ ແລະ ເຫັນແກ່ຕົວ.


ນັບຖື
ຕ. ຣາສິກາ




Little has changed in Laos' one-party political system and its rulers are trying to emulate the market-based authoritarianism of China and Vietnam with pro-business reforms, with some success. ลิตเติ้ลมีการเปลี่ยนแปลงในระบบการเมืองลาว'หนึ่งของบุคคลและผู้ปกครองที่มีความพยายามที่จะเลียนแบบอำนาจตามตลาดของจีนและเวียดนามมีการปฏิรูป Pro ธุรกิจกับความสำเร็จบางอย่าง The once fragile economy has grown an average 7.9 percent a year since 2006. เศรษฐกิจที่เปราะบางครั้งมีการเติบโตเฉลี่ยร้อยละ 7.9 ต่อปีตั้งแต่ปี 2006

ເລ້ຫຼ່ຽມນີ້ ແມ່ນ ເພື່ອໃຫ້ຄວາມສດວກແກ່ເຈັກ,ແກວ,ໄທຽ໌.......ສ່ວນຄວາມ
ເວົ້າວ່າ"ລາວນອກ"ບໍ່ໄດ້ມີ ໃນກົດໝາຍດັ່ງກ່າວທີ່ ຈະອອກມາ..................
(ໂບຮານເພິ່ນວ່າ : ໄປເສິກແມ່ນໄປຂ້າ,ໄປຄ້າແມ່ນໄປຕົວະ,ໄປເວົ້າການເມືອງ
ແມ່ນໄປຫຼິ້ນການພນັນ ຂັນຕໍ່ ໃຜມີທຶນຫລາຍແລະຂີ້ຫຼັກເກ່ງແມ່ນຊະນະ)
ເມຣິກາ ຖືຄວາມຊື່ ຖືກແກວບ້ຽວ ສັນຍາ ຕ່າງໆ ເລີຽປລາໃຊໃຫ້ແກວຂີ້ຫິດ...

ເຊີນທົບທວນຄືນ ປະຈຸບັນ ພົລເມືອງລາວມີ ເຖິງ 6 ລ້ານ...ອີກປີໜຶ່ງຂ້າງໜ້າ
ຈະມີເຖິງ 9 ລ້ານ ຕຽມໃວ້ປ່ອນບັດຢ່າງເສລີ ຮ່ວມກັບ ລາວນອກ......555555
ເພາະສນັ້ນຢ່າຢາກໄດ້ເລີຽ ການເລືອກຕັ້ງເສຣີ : ສິ່ງທີ່ເຮົາຢາກໄດ້ຄວນຈະແມ່ນ
ຢ່າງອື່ນ ມາກ່ອນການເລືອກຕັ້ງ.....ຄິດໃໝ່ເບິ່ງ........??????????........??????


From: Toum Rasika
To: Networkroom
Sent: Sunday, January 15, 2012 5:21 AM
Subject: Re: ລາວກຽມນິຕິກໍາຕ່າງໆໄວ້ ເພື່ອອໍານວຍ ຄວາມສະດວກ ໃຫ້ຄົນບໍ່ມີສັນຊາດ ກາຍເປັນຄົນລາວ



ທ່ານ ລາວພີ່ນ້ອງທີ່ນັບຖື,


“ ນາຍົກລັດຖະມົນຕີກໍໄດ້ລົງນາມຢ່າງເປັນທາງ ການແລ້ວ ເມື່ອວັນທີ 13 ທັນວາ ທີ່ຜ່ານມາ ກໍຄືດໍາລັດວ່າດ້ວຍ
ການດໍາລົງຊີວິດຢູ່ ສປປ ລາວ ຢ່າງຖາວອນຂອງຄົນຕ່າງປະເທດ, ຄົນເຊື້ອຊາດລາວ ແລະ ຄົນບໍ່ມີສັນຊາດ ໂດຍໃຫ້
ມີຜົນບັງຄັບໃຊ້ນັບຈາກວັນລົງນາມດັ່ງກ່າວ ເປັນຕົ້ນໄປ. ”


ແນວລາວເອົາຫລຽນໃຫ້ ລາວນອກ ເພື່ອຊ່ວຍກົບເກື່ອນ ໃຫ້ ຣຖບ ລາວຜະເດັດການ ອານຸຍາດ ໃຫ້ ຄົນບໍ່ມີສັນຊາດ
ຄື ຊາວວຽດນາມ ແລະ ຊາວຈີນ ຢູ່ລາວ ໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງຕາມກົດຫມາຍໃຫມ່


ຜົນລາວນອກໄດ້ສິດຄືຢູ່ຕໍ່ ຮອດ 90 ວັນ ແລະ ກາຍນັ້ນ ແມ່ນເສັຽຄ່າທຳນຽມ ວັນ $ 1.00 ເທົ່ານັ້ນ.
ສ່ວນ ຈີນ ແລະ ວຽດນາມ ກໍຈະຖືກພິຈາຣະນາພ້ຶອມກັນ ຄືມີສິດເປັນສັນຊາດລາວໂດຍອັຕໂນມັດ.


ພວກສນັບສນູນແນວລາວ ກໍມີປັນຍາຄິດໄດ້ເອງຢູ່ບໍ້ ບາງຄົນກໍເປັນຄົນມີຄວາມຮູ້ ສູງ ຖືກແນວລາວ
ນ້ຳສ້າງນ້ອຍຕົ້ມແລ້ວຕົ້ມອີກ. ດຽວນີ້ເຂົາເຈົ້າເລົ່ານັ້ນ ກໍຍັງວ່າດີ ອັນຢາສັ່ງ ນີ້ຫລາຍປະເພດ ກິນແລ້ວ
ກາຍເປັນຄົນຫມົດຄວາມຄິດກໍມີ, ກິນແລ້ວກັບມາຕາຍຢູ່ຕ່າງປະເທດກໍມີ, ກິນແລ້ວຕາຍຢູ່ກັບທີ່ກໍມີ.


ນັບຖື
ຕຸ້ມ.



To: toum.rasika@yahoo.com
Sent: Sunday, 15 January 2012 10:44 AM
Subject: ລາວກຽມນິຕິກໍາຕ່າງໆໄວ້ ເພື່ອອໍານວຍ ຄວາມສະດວກ ໃຫ້ຄົນລາວໃນຕ່າງປະເທດ ໄດ້ກັບຄືນໄປຊ່ວຍ ສ້າງສາຊາດ



01-12-2012
ລາວກຽມນິຕິກໍາຕ່າງໆໄວ້ ເພື່ອອໍານວຍ ຄວາມສະດວກ ໃຫ້ຄົນລາວໃນຕ່າງປະເທດ ໄດ້ກັບຄືນໄປຊ່ວຍ ສ້າງສາຊາດ
ຄະນະຜູ້ຕາງໜ້າຂອງຄົນລາວໃນຕ່າງປະເທດຮັບປາກວ່າ ຈະປະກອບສ່ວນໃນການ ພັດທະນາລາວ ໃນຂະນະທີ່ທາງການລາວເອງ ກໍກໍາລັງເລັ່ງກະກຽມນິຕິກໍາຕ່າງໆໄວ້ ເພື່ອອຳນວຍຄວາມສະດວກ.
ລາຍງານໂດຍ ຊົງຣິດ ໂພນເງິນ | ບາງກອກຮູບຈາກ: Songrit Pongern
ຄົນລາວໃນຕ່າງປະເທດຈໍານວນນຶ່ງ ທີ່ໄດ້ເດີນທາງໄປຊົມງານມະຫະກໍາຊີເກມສ໌ ຢູ່ລາວ ໃນເດືອນທັນວາ 2009 ຖ່າຍຮູບຮ່ວມກັບອະດີດນາຍົກລັດຖະມົນຕີລາວ ທ່ານ ບົວສອນ ບຸບຜາວັນ (ກາງ)

ຄະນະຜູ້ຕາງໜ້າຂອງຄົນລາວຈາກຝຣັ່ງ ແລະສະຫະລັດອາເມຣິກາ ຢືນຢັນໃນໂອກາດ
ທີ່ຢ້ຽມຄໍານັບ ແລະພົບປະເຈລະຈາກັບທ່ານຕົງ ເຢີເທາະ, ຮອງປະທານແນວລາວສ້າງ
ຊາດ ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ຢູ່ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນວ່າ ພວກຕົນຈະປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການ
ພັດທະນາປະເທດລາວ ໃຫ້ຈະເລີນກ້າວໜ້າຢ່າງເທົ່າທຽມກັບນາໆຊາດໃຫ້ໄດ້ໃນທຸກໆ
ດ້ານ.
ຫາກແຕ່ຖະແຫຼງການດັ່ງກ່າວນີ້ໄດ້ເນັ້ນຢ້ຳວ່າ ການທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຄົນລາວໃນຕ່າງປະເທດ
ສາມາດທີ່ຈະປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການພັດທະນາລາວໄດ້ ໃນພາກຕົວຈິງນັ້ນ ກໍມີຄວາມ
ຈຳເປັນຢ່າງຍິ່ງ ທີ່ຈະຕ້ອງມີການສ້າງເງື່ອນໄຂອຳນວຍຄວາມສະດວກໃນຫຼາຍໆດ້ານ ໄວ້
ຮັບຮອງ ແລະຄະນະຜູ້ແທນຕາງໜ້າຂອງຄົນລາວຈາກຝຣັ່ງ ແລະສະຫະລັດອາເມຣິກາ
ກໍຄາດຫວັງວ່າ ທາງການລາວ ຈະສ້າງເງື່ອນໄຂອຳນວຍຄວາມສະດວກເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້ ຢ່າງ
ເປັນຮູບປະທຳໃນໝໍ່ໆນີ້.

Songrit Pongern
ຜູ້ຕາງໜ້າຄົນລາວຈາກຝຣັ່ງ ແລະສະຫະລັດອາເມຣິກາຈໍານວນນຶ່ງ ຖ່າຍຮູບຮ່ວມກັບທ່ານ ຕົງ ເຢີເທາະ (ຢືນຢູ່ກາງ), ຮອງປະທານ ແນວລາວສ້າງຊາດ ໃນໂອກາດທີ່ພົບປະເຈລະຈາກັບທ່ານໃນ ເດືອນທັນວາ 2011 ຜ່ານມານີ້ສ່ວນທາງດ້ານທ່ານ ຫຼີ ບຸນຄໍ້າ
ຫົວໜ້າກົມພົວພັນຄົນເຊື້ອຊາດ
ລາວ ຢູ່ໃນຕ່າງປະເທດ ໜ່ວຍ
ງານທີ່ຖືກຈັດຕັ້ງຂຶ້ນໃໝ່ໃນກະ
ຊວງການຕ່າງປະເທດຂອງລາວ
ໄດ້ຖະແຫຼງຢືນຢັນວ່າ ຄະນະ
ກໍາມະການແຫ່ງຊາດເພື່ອການ
ພົວພັນຄົນເຊື້ອຊາດລາວຢູ່ຕ່າງ
ປະເທດ ໄດ້ມີການພິຈາລະນາ
ປັບປຸງ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ການດໍາ
ເນີນການພັດທະນາມາດຕະການ
ຕ່າງໆ ມີປະສິດທິຜົນຫລາຍຂຶ້ນ
ໂດຍຈະໃຫ້ຄວາມສໍາຄັນເປັນພິ
ເສດ ຕໍ່ການພັດທະນາປັບປຸງມາດຕະການໃຫ້ເປັນມາດຕະການທີ່ຖາວອນໃນ 4 ດ້ານດ້ວຍ
ກັນ ດັ່ງທີ່ທ່ານ ຫຼີ ບຸນຄໍ້າ ໄດ້ຊີ້ແຈງໃນຕອນນຶ່ງວ່າ:
“ວຽກສໍາຄັນຂອງຄະນະກໍາມະການອັນນຶ່ງນີ້ ແມ່ນເວົ້າເຖິງເລື່ອງການຂໍຍົກເວັ້ນ
ຄ່າທໍານຽມວີຊ່າ ທີ່ປະຕິບັດຕໍ່ ຄົນເຊື້ອຊາດລາວຢູ່ຕ່າງປະເທດ, ອັນທີ່ສອງ ກໍ ແມ່ນຄົ້ນຄວ້າເຖິງເລື່ອງອອກນະໂຍບາຍ ເພື່ອໃຫ້ກໍາມະສິດນໍາໃຊ້ທີ່ດິນ, ອັນ
ທີ່ສາມ ກໍ່ແມ່ນເວົ້າເຖິງການຂໍມາຢູ່ໃນລາວ ຢ່າງຖາວອນ ແລະອັນທີ 4 ກໍ່ແມ່ນ
ເລື່ອງການຂໍອະນຸຍາດແຕ່ງດອງ ແຕ່ວ່າກໍ່ຍັງບໍ່ທັນສະຫຼຸບກັນໄດ້ ໃນເລື່ອງຂັ້ນ
ຕອນຕ່າງໆ. ”
ກ່ອນໜ້ານີ້ ກົມກົງສູນຂອງລາວກໍໄດ້ຍົກເວັ້ນຄ່າທໍານຽມ VISA ໃຫ້ກັບຄົນລາວ ໃນຕ່າງ
ປະເທດທຸກຄົນ ທີ່ຕ້ອງການທີ່ຈະເດີນທາງກັບມາຢ້ຽມຢາມປະເທດລາວ ນັບຈາກວັນທີ
1 ມັງກອນ 2011 ເປັນຕົ້ນໄປມາແລ້ວ ຊຶ່ງກໍຄືການຍົກເວັ້ນທໍານຽມວິຊ່າໃຫ້ແກ່ຄົນລາວ
ໃນຕ່າງປະເທດ ທີ່ມີອາຍຸຕັ້ງແຕ່ 65 ປີຂຶ້ນໄປ ແລະ ມີອາຍຸ ຕໍ່າກວ່າ 15 ປີ ຫລື ເປັນຄົນ
ພິການທາງຮ່າງກາຍ ຫຼື ພິການທາງສະໝອງ ທີ່ຕ້ອງການກັບຄືນມາຢ້ຽມຢາມ ແລະມາ
ພັກຢູ່ໃນລາວບໍ່ເກີນ 90 ວັນ ແລະ ເມື່ອຄົບກໍານົດດັ່ງກ່າວແລ້ວ ກໍຍັງຈະສາມາດທີ່ຈະຂໍຕໍ່
ວິຊ່າໄດ້ອີກ ໂດຍບໍ່ຕ້ອງເສຍຄ່າວິຊ່າແຕ່ຢ່າງໃດອີກດ້ວຍ.
ສ່ວນຄົນລາວໃນຕ່າງປະເທດທີ່ບໍ່ຢູ່ໃນກຸ່ມດັ່ງກ່າວນັ້ນ ທາງການລາວອະນຸຍາດໃຫ້ຢູ່ໃນ
ລາວໄດ້ບໍ່ເກີນ 60 ວັນ ເມື່ອຄົບກໍານົດການອະນຸຍາດດັ່ງກ່າວນັ້ນ ກໍສາມາດທີ່ຈະຕໍ່ວິຊາ
ໄດ້ເຊັ່ນດຽວກັນ ຫາກແຕ່ວ່າ ຈະບໍ່ໄດ້ຮັບການຍົກເວັ້ນຄ່າວິຊາໃນການຂໍຕໍ່ວິຊານີ້ ໂດຍຈະ
ຕ້ອງເສຍຄ່າທໍານຽມໃນອັດຕາ 1 ໂດລາຕໍ່ມື້ ຊຶ່ງຕໍ່າກວ່າ ອັດຕາປົກກະຕິ ທີ່ເກັບໃນອັດ
ຕາ 2 ໂດລາ ຕໍ່ມື້ນັ້ນເອງ.
ນອກຈາກນີ້ ນິຕິກໍາທີ່ສໍາຄັນອັນໜຶ່ງທີ່ທາງການກະຊວງການຕ່າງປະເທດຂອງລາວ ໄດ້
ດໍາເນີນການສໍາເລັດ ຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ ແລະນາຍົກລັດຖະມົນຕີກໍໄດ້ລົງນາມຢ່າງເປັນທາງ
ການແລ້ວ ເມື່ອວັນທີ 13 ທັນວາ ທີ່ຜ່ານມາ ກໍຄືດໍາລັດວ່າດ້ວຍການດໍາລົງຊີວິດຢູ່ ສປປ
ລາວ ຢ່າງຖາວອນຂອງຄົນຕ່າງປະເທດ, ຄົນເຊື້ອຊາດລາວ ແລະຄົນບໍ່ມີສັນຊາດ ໂດຍໃຫ້
ມີຜົນບັງຄັບໃຊ້ນັບຈາກວັນລົງນາມດັ່ງກ່າວ ເປັນຕົ້ນໄປ.

http://www.youtube.com/watch?v=hAMtsY8tWmg&feature=player_embedded

LAO PDR ศูนย์ปล้นปลีงล า ว ( ศ ป ป ล ) ศูนย์กลางการค้ายาเสพติดในลุ่มน้ำโขง!!!
LAO PDR ศูนย์ปล้นปลีงล า ว ( ศ ป ป ล ) ศูนย์กลางการค้ายาเสพติดในลุ่มน้ำโขง!!!
LAO PDR ศูนย์ปล้นปลีงล า ว ( ศ ป ป ล ) ศูนย์กลางการค้ายาเสพติดในลุ่มน้ำโขง!!!
LAO PDR ศูนย์ปล้นปลีงล า ว ( ศ ป ป ล ) ศูนย์กลางการค้ายาเสพติดในลุ่มน้ำโขง!!!

ลาวเป็นประเทศในลุ่มแม่น้ำโขงที่ถูกเอ่ยถึงในรายงานประจำปี 2007 ว่าด้วยสถานการณ์ยาเสพติดในโลก ซึ่งได้จัดทำขึ้นโดยกระทรวงการต่างประเทศของสหรัฐอเมริกาและนำออกเผยแพร่ต่อนานาชาติในวันที่ 17 กันยายน ที่ผ่านมาโดยได้ ระบุว่าทั้งพม่าและลาวเป็นประเทศที่ประธานาธิบดีสหรัฐฯเห็นว่าล้มเหลวในการ กระทำ การอย่างใดๆที่เป็นการต่อต้านและปราบปรามยาเสพติด

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พม่านั้นโดนวิพากษ์วิจารณ์หนักกว่าลาว เพราะถูกระบุถึงซ้ำแล้วซ้ำเล่าในรายงานดังกล่าวนี้ว่าเป็น 1 ใน 2 ประเทศ (พม่ากับเวเนซูเอล่า) ที่ไม่ได้ให้ความร่วมมืออันดีกับสหรัฐฯในการปราบปรามยาเสพติดเลย

กล่าวคือพม่าเป็นประเทศที่ผลิตยาบ้า (Methamphetamine) มากที่สุดในเอเชียและยิ่งนับวันก็ยิ่งจะทำการผลิตยาเสพติดประเภทนี้เพิ่ม ขึ้นเรื่อยๆ โดยถึงแม้ว่าผลผลิตฝิ่นในพม่าจะลดลงอย่างต่อเนื่องก็ตาม แต่การเพิ่มผลผลิตยาบ้านี้ก็หาได้รับความสนใจในอันที่จะสกัดกั้นและปราบปราม จากรัฐบาลทหารพม่าอย่างเท่าที่ควรนั่นเอง

อย่าง ไรก็ตาม ถ้าหากจะใช้ผลผลิตฝิ่นในพม่าเป็นดัชนีเพื่อชี้วัดถึงสถานการณ์ที่เกี่ยวกับ ยาเสพติดเหมือนในช่วงก่อนหน้านี้ก็อาจจะกล่าวได้ว่าสถานการณ์ในพม่านั้นดี ขึ้นอย่างต่อเนื่องในช่วงหลายปีมานี้ เพราะพื้นที่ปลูกฝิ่นได้ลดลงจาก 130,000 เฮกตาร์ ในปี 1998 เหลือเพียง 21,000 เฮกตาร์เท่านั้นในปี 2006 ซึ่งคิดเป็นพื้นที่ปลูกฝิ่นที่ลดลงถึง 83% เลยทีเดียว

โดยเขตที่มีการลดพื้นที่ปลูกฝิ่นลงอย่างมีนัยสำคัญนั้นก็คือเขตยึดครองของกลุ่มว้า ซึ่งทำให้ผลผลิตฝิ่นของพม่าตกต่ำลงมาเป็นอันดับ 2 ของ โลกรองจากอัฟกานิสถานแต่สิ่งที่ทำให้พม่ายังคงติดบัญชีผู้ผลิตยาเสพติดราย สำคัญที่สุดของโลกอยู่ในทุกวันนี้ก็คือยาบ้า ซึ่งผลิตมากจนจะมีการเปลี่ยนชื่อสามเหลี่ยมทองคำไปเป็นสามเหลี่ยมยาไอซ์ Ice Triangle อยู่แล้ว

ทั้ง นี้ก็เพราะว่ายาไอซ์ ซึ่งเป็นยาสังเคราะห์จากเคมีกลุ่มเดียวกับยาบ้านั้น นับวันก็ยิ่งจะมีการผลิตออกจากเขตสามเหลี่ยมทองคำมากขึ้นทุกทีนั่นเอง

ส่วน ลาวนั้น แม้ว่ารายงานของสหรัฐฯจะจัดให้อยู่ในกลุ่มที่ไม่ได้แสดงอะไรที่เป็นรูปธรรม ในการปราบปรามยาเสพติดก็ตาม แต่ทางการสหรัฐฯ ก็ยังถือว่ารัฐบาลลาวนั้นได้ให้ความร่วมมือกับสหรัฐฯและนานาชาติเป็นอย่างดี ในการลดผลผลิตฝิ่นลงได้อย่างมากเมื่อเปรียบเทียบกับในอดีต

สถานการณ์ฝิ่นในลาวนั้นเหมือนกับพม่าในระยะ 10 ปีมานี้ กล่าวก็คือพื้นที่ปลูกฝิ่นได้ลดลงจากมากกว่า 42,000 เฮกตาร์ในปี 1989 ก็เหลือเพียง 3,000 เฮกตาร์เท่านั้นในปี 2006 หรือคิดเป็นพื้นที่ปลูกฝิ่นที่ลดลงมากกว่า 90% เลย ทีเดียวอันเป็นผลโดยตรง จากการรณรงค์ของรัฐบาลลาวเพื่อให้ประชาชนลาวเลิกปลูกฝิ่นอย่างสิ้นเชิง ซึ่งทางการลาวได้เริ่มดำเนินการนับตั้งแต่ปี 2000 เป็นต้นมา และได้ประกาศให้ลาวเป็นประเทศที่ ปลอดจากการปลูกฝิ่นอย่างเป็นทางการในต้นปี 2006 ที่ผ่านมา

แต่ ลาวก็เผชิญกับปัญหาคล้ายๆกับพม่า กล่าวคือถึงแม้ว่าจะกดดันให้ประชาชนลดหรือเลิกจากการปลูกฝิ่นได้อย่างมากก็ ตาม แต่ยาเสพติดจากสารสังเคราะห์ประเภทยาบ้ากลับเข้ามาแทนที่และได้แพร่ระบาด อย่างกว้างขวางในกลุ่มเยาวชนลาว

โดย เฉพาะอย่างยิ่งในเขตนครเวียงจันทน์ ก็ปรากฏว่ามีการค้าและใช้ยาเสพติดกันในหมู่เยาวชนลาวมากขึ้นทุกขณะๆ ถึงกับทำให้สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติดแห่งชาติไทย (ปปส.) ต้องออกมาเสนอรายงานในระยะเดียวกันนี้ว่านครเวียงจันทน์ ได้กลายเป็นศูนย์กลางการซื้อขายยาบ้าในลุ่มแม่น้ำโขงไปเสียแล้ว

ทั้ง นี้ก็เนื่องจากว่าการที่ลาวเป็นประเทศที่สามารถเชื่อมต่อการคมนาคมทางบกกับ ทุกประเทศในลุ่มแม่น้ำโขงด้วยกันได้ในทุกทิศทุกทางนั้นก็ได้กลายเป็นเส้นทาง เชื่อม โยงให้กับบรรดานักค้ายาเสพติดด้วยเช่นกัน โดยยาเสพติดที่ผลิตในพม่าและสารเคมีตั้งต้นสำหรับแปรรูปยาเสพติดที่มีแหล่ง จากจีนนั้นต่างก็ได้อาศัยเส้นทางในลาวทั้งสิ้น

รายงานของกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐฯได้ชี้อย่างเป็นการเฉพาะเจาะจงว่าการเชื่อมต่อเส้นทางสายกรุงเทพฯ-คุนหมิงและการเปิดใช้สะพานข้ามแม่น้ำโขงแห่งที่ 2 ระหว่างไทย-ลาวที่มุกดาหาร-สะ หวันนะเขตนั้นก็มีส่วนอย่างสำคัญในการเสริมสร้างให้ลาวมีสถานภาพเป็นประเทศ ทางผ่านยาเสพติด ซึ่งท้าทายกับความสามารถของรัฐบาลลาวในการสกัดกั้นและปราบปรามเป็นอย่างยิ่ง

สำหรับในกัมพูชานั้นก็กำลังตกอยู่ในสภาวะของการเผชิญศึกถึง 2 ด้าน ซึ่งก็คือ กัมพูชามีสถานะเป็นทั้งประเทศที่รองรับยาเสพติดและเป็นทางผ่านของการลักลอบ ขน ส่งยาเสพติด (ยาบ้า) ซึ่งมีต้นทางมาจากพม่าผ่านลาวเข้าไปในกัมพูชาแล้วถูกส่งต่อไปยังเวียดนามและ ประเทศอื่นๆต่อไป

ทั้งนี้โดยรายงานของกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐฯ ได้ประเมินว่าในแต่ละวันนั้นจะมียาบ้าทะลักเข้าไปในกัมพูชามากกว่า 150,000 เม็ด และยาบ้าในจำนวนนี้ก็จะตอบสนองให้กับนักเสพย์ในกรุงพนมเปญถึง 50,000 เม็ดต่อวันเป็นอย่างน้อย

ยิ่ง ไปกว่านั้น กลุ่มนักค้ายาเสพติดข้ามชาติยังได้เริ่มหันไปใช้พื้นที่ในเขตกัมพูชาเป็น แหล่งผลิตยาบ้าแล้ว โดยจากการรายงานของสำนักงานป้องกันและปราบปรามยา เสพติดของรัฐบาลกัมพูชาเอง ก็ได้ระบุอย่างชัดเจนว่า พื้นที่ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือและตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศ ซึ่งเป็นเขตติดต่อชายแดนกับไทยและเวียดนามนั้นมี โรงงานผลิตยาบ้าเคลื่อนที่แล้วในเวลานี้

นอก จากนี้ ก็มีรายงานว่ากัมพูชาทำหน้าที่เป็นตัวกลางในการค้ายาเสพติดราคาแพงสำหรับคน รวย (เช่นยาไอซ์และโคเคน) โดยเชื่อมโยงกับกลุ่มนักค้ายาเสพติดในไทย สิงคโปร์และมาเลเซียเป็นส่วนใหญ่ โดยยาเสพติดสำหรับพวกคนรวยนี้จะขนส่งกันทางเครื่องบิน เพราะเป็นยาเสพติดที่ไม่ได้ผลิตในภูมิภาคนี้

แต่ ถึงกระนั้น กัญชาก็ยังนับเป็นพืชเสพติดที่ยังคงมีการปลูกกันอย่างเป็นล่ำเป็นสันอยู่ใน กัมพูชาถึงขนาดที่มีรายงานระบุอย่างชัดเจนว่าหน่วยทหารของทางการกัมพูชา นั่นเองที่มีบทบาทอย่างสำคัญทั้งในการปลูกและขนส่งกัญชาไปสู่นักเสพย์ทั้งใน กัมพูชาและต่างประเทศ

ส่วน เวียดนามนั้นก็เป็นประเทศที่มีรายงานการจับกุมนักค้ายาเสพติดบ่อยที่สุดและ มากที่สุดในลุ่มแม่น้ำโขงแห่งนี้ก็ว่าได้ เพราะในแต่ละสัปดาห์นั้นจะต้องมีรายงานที่เกี่ยวกับการจับกุมนักค้ายาเสพติด เกิดขึ้นเป็นประจำ และผู้ต้องหาที่ถูกจับกุมมากที่สุดก็คือชาวเวียดนามที่เดินทางมาจากต่าง ประเทศ ที่เรียกว่าเวียดเกี่ยว Vietkieu ซึ่งส่วน มากจะเดินทางมาเพื่อขนเฮโรอีนจากเวียดนามไปยังประเทศออสเตรเลีย

แน่นอนว่าเวียดนามมีแหล่งผลิตยาเสพติดประเภทเฮโรอีนไม่มากนัก เพราะผล ผลิตฝิ่นในเวียดนามคิดเป็นสัดส่วนเพียง 1% ของผลผลิตฝิ่นทั้งหมดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เท่านั้น ด้วยเหตุนี้ยาเสพติดส่วนใหญ่ในเวียดนามจึงต้องนำเข้าจากต่างประเทศ ซึ่งในที่นี้ก็คือการนำเข้ามาจากเขตสามเหลี่ยมทองคำโดยผ่านลาวและกัมพูชา นั่นเอง!!!



--------------------------------------------------------------------------------
Date: Fri, 13 Jan 2012 05:54:47 -0800
From: ath_dhatpa@yahoo.com
Subject: ຈະຮ່ວມກັບ ນັກຕໍ່ສູ້ ທີ່ເຮັດແທ້ທຳຈິງ ຈົນກວ່າສະພາບການລາວຈະດີຂຶ້ນກວ່ານີ້
To: laosnetworkroom@googlegroups.com


ທ່ານ ຄຳໄມ ທີ່ນັບຖື


ການທີ່ ຜູ້ນຳ ຂາຍຢາຜິດ ຢາບ້າ ໃຫ້ປະຊາຊົນ ຊາວຫນຸ່ມ ນີ້ ບໍ່ມີປະເທດໃດໃນໂລກເຂົາເຮັດກັນ
ຄວາມຮັກຊາດ ແມ່ນບໍ່ມີ ຈັກດີ້ ຄົງຈະສືບຕໍ່ ເຈຕະນາຣົມ ຂອງ ໄກສອນ ດັບສູນເຊື້ອຊາດລາວ ເພື່ອວຽດນາມຈະຍຶດເອົາລາວໂດຍງ່າຍດາຍ.


ຂ້າພະເຈົ້າ ບໍ່ເຫັນດີ ນຳການກະທຳ ຂອງຜູ້ນຳລາວແບບນີ້ ແລະ ກໍຈະຮ່ວມກັບ ນັກຕໍ່ສູ້ ທຸກຄົນ ທີ່ເຮັດແທ້ທຳຈິງ ຈົນກວ່າສະພາບການລາວຈະດີຂຶ້ນກວ່ານີ້.


ມິຕພາບ
ອາຕ



--------------------------------------------------------------------------------
From: "khammaithammavo@centurytel.net"
To: laosnetworkroom@googlegroups.com
Sent: Friday, 13 January 2012 2:11 PM
Subject: Re: າ



ມັນຈະມີບັນຫາໄຫຽ່ຕໍ່ໄປຢູ່ລາວ ການຄ້າຢາບ້າ ແກວກັບໃທມັນເວົ້າກັນຫຍັງລາວບໍ່ຮູ້,ໄດ້ມາລົງທືນພຣີດຢ່າບ້າ ແລະສານພີດເຄມີຕ່າງໆ ເພື່ອມາຂ້າຄົນລາວ,ໄຫ້ຄົນລາວຕີດຢາບ້າ ແລະຢາສັ່ງກີນແລ້ວເຈັບທອງຕາຽໃສ້ຂາດ ບໍ່ມີເງີນປົວ ຕາຽຢ່າງກະທັນຫັນ ພວກຊາວນຸ່ມນ້ຽ ນັກຮ້ອງນັກລຳແລະຮູ້ເທົ່າບໍ່ການຖືກເຂົາຫລອກ.. ຣະວັງເຫັນມານີ້ຕາຽໄປຫຼາຽຄົນແລ້ວ.ແມ່ນກຸ່ມເຊື້ອສາຽໄກສອນແກວນີ້ເອງ ດັ່ງຕຳຣວດໄທຍ ວ່າມານັ້ນ ຄືອ່ານໃນ ໜສ, ພົມວີຫານ ສົ່ງມາ ພັກຣັຖປົກຄອງລາວບໍ່ໄດ້ດອກ ມີແຕ່ເຮັດໄຫ້ບ້ານເມືອງສູນເສັຽ ເພາະເຂົາເຫັນແກ່ເງີນແສນໄທ່ ບໍ່ເຫັນແກ່ໄພ່ແສນເມືອງ. ດ້ວຽຄວາມຮັກແພງພີ້ນ້ອງລາວທຸກໆທ່ານ ໂຊກດີ Best regards,
paxathipatai Lao freedom
Quoting "specom2009@comcast.net" :
Watch this video and give comments
  
Best Regards,

specom

http://www.youtube.com/watch?v=8D-ptU-Es3w&feature=player_embedded