ລາວໂຮມລາວ ເພື່ອປະຊາທິປະໄຕ

“ขายควายส่งเงินให้ควายเรียน” ประโยคฮิตติดอันดับ นศ. มซ. เวียงจันทน์

หนุ่มหล่อสาวสวยชาว มซ. กลุ่มนี้ร่วมกันถ่ายภาพเป็นที่ระลึกในวันรับปริญญาบัตรสำเร็จการศึกษาปี 2549 ภาพจากเว็บบล็อกส่วนตัวของเจ้าของ ปีนี้เป็นปีที่ 17 ของมหาวิทยาลัยแห่งชาติ วิทยาเขตนครเวียงจันทน์ ซึ่งผลิตบัณฑิตออกสู่สังคมปีละหลายพันคน นักเขียน-นักวิจารณ์สังคมคนหนึ่งได้นำเสนอปัญหาที่น่าสนใจในสัปดาห์นี้ เกี่ยวกับความเหลวแหลกในการเรียนการสอนของนักศึกษากับอาจารย์ มซ.จำนวนหนึ่ง นักศึกษาจำนวนมากไม่ตั้งใจศึกษาร่ำเรียน ใช้จ่ายเงินทองที่พ่อแม่ส่งไปให้อย่างฟุ่มเฟือย นักศึกษาหญิงอีกจำนวนหนึ่งออกนอกลู่นอกทาง บางคนยอมพลีกายเพื่อให้สำเร็จการศึกษา ซึ่งเป็นเรื่องที่หาอ่านได้ยากในสื่อของทางการลาว.

ASTVผู้จัดการออนไลน์ – คำกล่าวเปรียบเปรยที่พูดกันหนาหูในไทยได้กลายเป็นประโยคฮิตในสื่อของทางการ ลาว ที่มองความเปลี่ยนแปลงของนักคึกษามหาวิทยาลัยแห่งชาติ วิทยาเขตนครเวียงจันทน์ ที่ไม่ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนและใช้จ่ายเงินทองที่บิดามารดาปากกัดตีนถีบส่งหา มาให้อย่างฟุ่มเฟือย หลายคนถลำลึกไปไกลยิ่งกว่านั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักศึกษาหญิง
       
       บางคนยังใช้เงินทองมากมายหรือกระทั่งยอมพลีกายให้เป็นรางวัลสำหรับ อาจารย์ผู้สอนเพื่อให้เรียนจบ คอลัมนิสต์คนหนึ่งซึ่งเป็นนักวิจารณ์ปัญหาสังคม เขียนถึงเรื่องนี้ในหนังสือพิมพ์รายวันของทางการนครเวียงจันทน์ อันเป็นเรื่องราวที่หาอ่านได้ยากในสื่อของรัฐ
       
       นี่คือ “คำพูดติดหูในหมู่นักศึกษา มซ. ที่เอ่ยถึงนักศึกษาจากต่างแขวง (จังหวัด) หรือนครหลวงเวียงจันทน์ ที่ไม่ตั้งใจร่ำเรียนสมกับการสนับสนุนส่งเสริมจากพ่อแม่ยังเกิดเกล้า” และยังเป็นสาเหตุหนึ่งของปรากฏการณ์ย่อท้อที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติ วิทยาเขตดงโดก “แนวลาว” นักวิจารณ์ฝีปากกล้าแห่งหนังสือพิมพ์เวียงจันทน์ใหม่ เขียนถึงในสัปดาห์นี้
       
       คอลัมนิสต์ปากกาคมของสื่อทางการนครเวียงจันทน์กล่าวว่า ได้เคยพบเห็นปรากฏการณ์ย่อท้อเหล่านี้ด้วยตัวเอง รวมทั้งได้เห็นนักศึกษาหญิงที่ มซ. ถอดชุดนักศึกษา สวมกางเกงขาสั้น ไปนั่งดื่มสุราเมามายกับเพื่อนๆ นักศึกษาชายตามร้านกินดื่มที่อยู่รายล้อมอยู่ใกล้ๆ หอพัก
       
       นักศึกษาชั้นปีสุดท้ายจำนวนหนึ่งรู้ตัวว่าไม่สามารถจะเรียนจบได้ เนื่องจากไม่ตั้งใจศึกษาเล่าเรียน ได้ใช้วิธีเลี้ยงดูอาจารย์ผู้สอน หลายคนไปทำงานรับใช้ถึงบ้านของอาจารย์ และได้ใช้ทุกวิธีการต่างๆ สนองความต้องการของอาจารย์เพื่อให้เรียนจบ “แนวลาว” กล่าว
       
       หลายคนต้องใช้จ่ายเงินเป็นค่าปรึกษาอาจารย์เพื่อให้ช่วยเขียนบท นิพนธ์เสนอขอจบการศึกษา นอกจากนั้นบางวิชาที่ยากมาก และลำบากในการสอบแข่งขัน “กว่าจะ (ผ่าน) ได้ต้องใช้ทุกวิธีการ” มิเช่นนั้นก็ไม่มีเงื่อนไขที่จะสามารถเรียนจบได้ “แนวลาว” เขียนในอีกประโยคหนึ่ง โดยไม่ได้ให้รายละเอียดเกี่ยวกับ “วิธี” การที่กล่าวถึง
       
       อย่างไรก็ตาม เรื่องราวแบบเดียวกันนี้ได้ยินได้ฟังอยู่บ่อยๆ ในประเทศเพื่อนบ้านรวมทั้งไทยซึ่งนักศึกษาชายใช้เงินทองว่าจ้างครูอาจารย์ ผู้สอนเพื่อขอคะแนน หรือนักศึกษาหญิงยอมพลีกายให้อาจารย์ผู้สอนด้วยจุดประสงค์เดียวกัน และในทางกลับกันได้เคยมีข่าวคราวผ่านสื่อต่างๆ เช่นกันว่า อาจารย์เป็นฝ่าย “ขอเคลม” เสียเอง

น้อง น้อยเยาวชนชั้น ม.7 จากโรงเรียนมัธยมสมบูรณ์ลาว-เวียดนาม ในภาพแฟ้มหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจสังคมเมื่อปี 2554 นักเรียนเหล่านี้จะต้องแข่งขันกับเพื่อนอีกหลายหมื่นคนในการเข้าศึกษาต่อ ระดับอุดมศึกษา หลายคนสามารถผ่านด่านสำคัญไปได้ แต่ก็ไม่สามารถเรียนให้จบได้ เพราะว่าไม่ตั้งใจศึกษาร่ำเรียน กลับเลือกใช้ชีวิตอย่างเหลวแหลก คอลัมนิสต์ปากกาคมคนหนึ่งสะท้อนชีวิตเหลวแหลกของนักศึกษาในสื่อของทางการ ซึ่งเป็นเรื่องหาอ่านได้ยาก.

       คอลัมนิสต์ของสื่อลาวกล่าวว่า ในปัจจุบันการศึกษาในลาวก็แทบจะไม่ต่างกัน เพราะมีการใช้เงินทองมากมายเพื่อให้เรียนจบ เนื่องจากการไม่ตั้งใจร่ำเรียน..
       
       พอตกตอนหัวค่ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งวันศุกร์ นักศึกษาจำนวนมากจะทยอยกันเข้านั่งร้านกินดื่มที่รายล้อมในย่านหอพัก “ไม่สวมชุดนักศึกษา แต่นุ่งกางเกงขาสั้น (ผู้หญิง) เป็นส่วนใหญ่ ดื่มน้ำเมา.. การนุ่งถือยั่วยวนกวนใจ ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งของปรากฏการณ์ย่อท้อ” คอลัมนิสต์คนเดียวกันกล่าว
       
       กว่าจะสอบผ่านได้เป็นบัณฑิตคนหนึ่งต้องผ่านความยากลำบากอย่างมากมาย และ “หลายคนไปไม่ถึงจุดหมาย.. เพราะสู้กับการใช้จ่ายเงิน สู่กับสภาพแวดล้อมที่จะลากดึงลงเหว-ลงขุมนรก”
       
       “เป็นห่วงที่สุดคือเพศหญิง! สงสารที่สุดก็คือคนที่ขายควาย” นักเขียนฝีปากกล้าเขียนในประโยคสุดท้าย
       
       “แนวลาว” เป็นนามปากกาของนักคิดนักเขียนและนักวิจารณ์คนหนึ่งของหนังสือพิมพ์ เวียงจันทน์ใหม่ ซึ่งหลายปีมานี้ได้สะท้อนปัญหาต่างๆ ในสังคมมาเป็นระยะๆ ตั้งแต่ปัญหาด้านการแต่งกาย ภาษาพูด การจราจร อาชญากรรม รวมทั้งปัญหาทางวัฒนธรรมต่างๆ และบางครั้งยังสะท้อนความล้มเหลวของเจ้าหน้าที่รัฐด้วย
       
       นักวิจารณ์ที่มีลีลานำเสนอแบบตรงไปตรงมาเช่นนี้หาได้ยากในประเทศ คอมมิวนิสต์ลาว แต่งานเขียนของ “แนวลาว” มีผู้ติดตามอ่านจำนวนมาก.

http://manager.co.th/IndoChina/ViewNews.aspx?NewsID=9560000018623