ໂຮງຮຽນຊົນບົດຢູ່ໃນສະພາບ ຕ້ອງແກ້ໄຂ

ຣັຖບານລາວປະກາດວ່າ ໃນປີ 2020 ສປປລາວ ຈະຫລຸດພົ້ນຈາກການດ້ອຍພັທນາ, ທີ່ຜ່ານມາກໍມີຫລາຍໝູ່ບ້ານ ຫລາຍຫົວເມືອງໄດ້ຖືກ ປະກາດໃຫ້ຫລຸດພົ້ນ ຈາກຄວາມທຸກຍາກແລ້ວ ແຕ່ທີ່ຈິງແລ້ວ ໝູ່ບ້ານແລະຫົວເມືອງ ທີ່ໄດ້ຖືກປະກາດ ໃຫ້ຫລຸດພົ້ນ ຈາກ ຄວາມທຸກຍາກ ນັ້ນ ຍັງຂາດ ໂຄງຮ່າງພື້ນຖານ ທີ່ຈໍາເປັນສໍາລັບ ການພັທນາເປັນຕົ້ນໂຮງຮຽນຮວມເຖິງຊັ້ນອະນຸບານ. ເຈົ້າໜ້າທີ່ ໃນແຂວງສວັນນະເຂດ ຜູ້ບໍ່ປະສົງອອກ ຊື່ທ່ານໜຶ່ງໄດ້ກ່່າວ:

"ພວກເຮົາຍັງຂາດ ພື້ນຖານໂຄງລ່າງ ຕົວຢ່າງ ໂຮງຮຽນມີຢູ່ແຕ່ວ່າມັນບໍ່ສົມ. ຈັ່ງຊັ້ນເຮັດໃຫ້ ຈິດໃຈປະຊາຊົນ ຈິດໃຈເດັກນ້ອຍ ທີ່ເຂົ້າຮຽນ ມັນບໍ່ດູດດື່ມ ວ່າຊັ້ນສາ. ລັກສນະຕັ້ງເອງບໍ່, ໂຮງຮຽນມັນ ບໍ່ສະອາດບໍ່? ມັນບໍ່ຄືເດໃນເມືອງ, ປູກາໂລ້, ມີໄຟຟ້າ ມີນໍ້າປະປາ. ອັນນີ້ບາງ ເທື່ອ ໂຮງຮຽນ ເຂົາເຈົ້າກໍ່ຕັ້ງເອງ ຄືໂຮງຮຽນ ອະນຸບານ ໄປເບິ່ງຄືເຮົາເວົ້າ ເຂົາເຈົ້າຕັ້ງ ເປັນໂຮງຮຽນອະນຸບານ ແຕ່ວ່າຂີ້ຝຸ່ນ ພັດພຽງ ຫົວເຂົ່າ ມັນຊິເປັນໂຮງຮຽນ ອະນຸບານແນວໃດ ມັນຊິໄປສຶກສາອົບຮົມ ແນວໃດ".

ການບໍ່ມີໂຮງຮຽນ ທີ່ໄດ້ມາຕຖານ ເປັນສາເຫດຕົ້ນຕໍ ທີ່ເຮັດໃຫ້ພໍ່ແມ່ຜູ້ປົກຄອງຢູ່ເຂດຫ່າງໄກ ບໍ່ມັກສົ່ງລູກໄປເຂົ້າໂຮງຮຽນ ແລະເດັກນ້ອຍ ເອງກໍບໍ່ຢາກໄປໂຮງຮຽນ ເພາະບໍ່ມີຫຍັງ ເປັນໜ້າສົນໃຈ ສໍາລັບພວກເຂົາເຈົ້າ. ເຖິງມີເດັກນ້ອຍ ຈໍານວນນຶ່ງໄປເຂົ້າ ໂຮງຮຽນແລ້ວກໍຕາມ ແຕ່ບໍ່ດົນກໍອາດ ພາກັນອອກ ຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ອັຕຣາການອອກໂຮງຮຽນ ໃນຂັ້ນປະຖົມຍັງສູງ ໃນໝູ່ນັກຮຽນ ຢູ່ເຂດຫ່າງໄກ.

ຂນະດຽວກັນ ຜູ້ສັງເກດການ ດ້ານການສຶກສາ ໃນລາວ ຫລາຍທ່ານ ກໍໃຫ້ທັສນະ ໃນທໍານອງດຽວກັນວ່າ ເປັນໄປໄດ້ຍາກທີ່ ສປປລາວ ຈະບັນລຸເປົ້າໝາຍ ສະຫັດສະຫວັດ ສະຫະປະຊາຊາດ ເພື່ອການພັທນາ ຫລື MDG ດ້ານການສຶກສາ ຂັ້ນພື້ນຖານ ໃຫ້ທັນຕາມ ກໍານົດ ຂອງອົງການ ສະຫະປະຊາຊາດ ພາຍໃນປີ 2015.