ລາວໂຮມລາວ ເພື່ອປະຊາທິປະໄຕ

(ຕອນ 2.)

ເມືອງວັງວຽງກໍອີກເມືອງນຶ່ງທີ່ປາສະຈາກຕົກເປັນເຫຍື່ອຂອງສົງຄາມທຳລາຍເຜົນຜານນັບແຕ່ປະເທດລາວເຮົາເກີດ

ສົງຄາມການເມືອງຂຶ້ນ$ນປີ 1945 ເຖິງ 1975. ຈະເປັນຍ້ອນເຫດຜົນອັນໃດຝ່າຍຂ້າສຶກສັດຕູ (ຝ່າຍກົງກັນຂ້າມກັບ

ຣັຖະບານ) ຈຶ່ງບໍ່ສາມາດເຂົ້າມາໂຈມຕີທຳລາຍເຜົາຜານເມືອງວັງວຽງໄດ້ ຫລື ຈະເອີ້ນອີກປະເດັນນຶ່ງວ່າໃ່າຍສັດຕູ

ລັກລອບເຂົ້າມາໂຈຣະກັມທຳລາຍຖານທີ່ໝັ້ນຫລືໂຮງການສະຖານທີ່ຕ່າງໆຂອງຣັຖະບານວຽງຈັນແລະສຳຄັນທີ່ສຸດ

ແມ່ນອາຄານອົງການ ຢູເສດ ຂອງອາເມຣິກາ?  ຫລາຍໆຄັ້ງທີ່ພວກແນວລາວຮັກຊາດຍຶດພູຄູນໄດ້, ຍຶດເມືອງກາສີ

ໄດ້, ຍຶດບ້ານຊ້ອນນາຊູ ແລະ ພູແຊ ໄດ້ ແຕ່ກໍຢູ່ບໍຮອດມື້ພວກເຂົາກໍຖືກບຸກໂຈມຕີແລະຍຶດຄືນທີ່ໝັ້ນດັ່ງກ່າວມານັ້ນ

ຈາກໜ່ວຍປະຕິບັດງານພິເສດຂອງ BV58 ວັງວຽງ ມາໂດຍຕລອດ. ຄວາມພະຍາຍາມຂອງຝ່າຍແນວລາວຮັກຊາດ

ທີ່ຈະຍຶດວັງວຽງເພື່ອເປັນຖານທີ່ໝັ້ນຫລືເປັນເຂດປົດປ່ອຍເໝືອນເມືອງວຽງໄຊຊຳເໜືອ ໂພນສວັນຊຽງຂວາງແລະ

ເມືອງອື່ນໆໃນແຂວງຊຳເໜືອ, ຊຽງຂວາງ ແລະ ຟອງສາລີ ແມ່ນບໍ່ສາມາດກະທຳໄດ້.

ເມືອງວັງວຽງມີສນາມບິນ (ຫລືເອີ້ນວ່າເດີ່ນເຮືອບິນຈະເໝາະສົມກ່ວາ) ຂຶ້ນມາແຕ່ປາງນາຍພົນກອງແລຕັ້ງທີ່ໝັ້ນ

ຢູ່ໃນເມືອງນີ້ ຊຶ່ງໄດ້ຮັບຄວາມເອື້ອເຟື້ອໃນການກໍ່ສ້າງເດີ່ນຍົນຂຶ້ນໂດຍທູດທະຫານຝຣັ່ງເສສປະຈຳວັງວຽງ, ແຕ່ທີ່

ຈິງແລ້ວຖານທີ່ໝັ້ນຂອງກອງແລແລະສະຖານທູດຝຣັ່ງບໍໄດ້ຕັ້ງຢູ່ໃນໂຕເມືອງວັງວຽງເລີຍ ຕັ້ງຢູ່ບ້່ານວຽງໄຊ ປະມານ

6 ກລມ ຈາກວັງວຽງໄປທາງໃຕ້. ກອງແລຖືກຂັບໄລ່ເນຣະເທດອອກຈາກວັງວຽງໃນປີ 1966 ໂດຍລູນ້ອງຊັ້ນຈຳຂອງ

ເພິ່ນເອງ ນັ້ນກໍຄື ພັນເອກ ສົມເພັດ ສົດສວັນ ແລະ ພັນເອກ ແພງ ກ້ຽວສຸຫວັດ ຊຶ່ງນາຍົກຣັຖະມັນຕຣີ ສຸວັນນະພູມາ

ເປັນຜູ່ຢູ່ເບື້ອງຫລັງຂອງກໍຣະນີນີ້. ເມື່ອກອງແລຖືກເນຣະເທດອີກບໍ່ພໍເທົ່າໃດອາທິດ ສະຖານທູດທະຫານຝຣັ່ງເສສ

ປະຈຳວັງວຽງກໍຖອນອອກຈາກວັງວຽງກັບສູ່ວຽງຈັນ. ໃນປີ 1967 ສະຫະຣັຖໄດ້ເຂົ້າມາມີບົດບາດແລະສ້າງວັງວຽງ

ເປັນຖານທັບໃນດ້ານການຂົນສົ່ງລຳລຽງອາວຸດຍຸດໂທປະກອນເພື່ອປ້ອນໃຫ້ທະຫານຮັບຈ້າງ CIA ຊຶ່ງລ້ວນແຕ່ເປັນ

ທະຫານໄທຮັບຈ້າງ ແລະອີກສ່ວນນຶ່ງກໍເປັນທະຫານແລະຜູ້ຊ່ຽວຊານການທະຫານຂອງຟີລິປປິນມາປະຈຳການຢູ່

ທີ່ວັງວຽງ. ເດີ່ນຍົນຈາກເປັນເດີ່ນຂີ້ດິນແດງກໍມາເປັນເດີ່ນບິນທີ່ນັາສມັຍ ປູຢາງຫລືຄອນກຣີດແລະສາມາດບໍຣິການ

ຍົນ C123 ບິນຂຶ້ນລົງໄດ້.

ໃນປີ 1969 ສົມຄາມໜັກຂຶ້ນທຸກວັນ ການຂົນສົ່ງທາງບົກຖືກລົດສະຫງັກລົງເພາະບໍສາມາດຕ້ານທານຝ່າຍແນວລາວ

ແລະຫວຽດມິນໄດ້ ຈຶ່ງໃຊ້ການລຳລຽງກຳລັງທະຫານແລະເຄື່ອງອາວຸດສົງຄາມໂດຍທາງອາກາດ. ຍົນບິນຂຶ້ນລົງທີ່ວັງ

ວຽງນັບເປັນຮ້ອຍໆທ່ຽວບິນແຕ່ລະມື້ ຈົນມີອຸບັດເຫດຍົນຂອງຜູ້ຊ່ຽວຊານການທະຫານຂອງສະຫະຣັຖ (ຍົນສ່ວນຕົວ)

ຕົກ ສາມສີ່ຄັນໃນເວລານັ້ນ ແຕ່ທີ່ໜ້າແປກໃຈ ບໍມີໃຜເສັຍຊີວິດໃນເຫດຍົນຕົກນັ້ນ ພຽງແຕ່ບາດເຈັບເລັກໜ້ອຍເທົ່າ

ນັນ. ເຈົ້າພໍ່ຜາແດງອອກມາສູນປາກເຈົ້າຈ້ຳອີກ ຢາກໃຫ້ຢຸດການບິນແລະຂົນສົ່ງທາງອາກາດຍາມກາງຄືນ ເພາະລົບ

ກວນເພິ່ນທີ່ສຸດຈົນບໍ່ສາມາດນວນຫລັບຕາໄດ້ ຖ້າຍັງບືນຢູ່ແລ້ວຢ່າຫາວ່າບໍ່ເຕືອນ.  ພວກຫລ່າມຫລືນາຍພາສາພ້ອມ

ດ້ວຍເຈົ້າແຂວງວັງວຽງ (ວັງວຽງຖືກສະຖາປານາຂຶ້ນເປັນແຂວງໃນປີ 1970) ກໍພາກັນເຂົ້າໄປເຕືອນທະຫານອາເມຣິ

ກາຕາມຄວາມເຊື່ອຖືທີ່ເຊື່ອກັນມາເປັນເວລາຫລາຍຮ້ອຍປີ ແຕ່ພວກອາເມຣິກາບໍເຊື່ອ ຈຶ່ງສືບຕໍບິນໃນເວລາກາງຄືນ.

ຕໍ່ມາປະມານອາທິດໜຶ່ງ ມີຍົນສ່ວນຕົວ 6 ທີ່ນັ່ງຂອງຜູ້ຊ່ຽວຊານອາເມຣິກາມາແຕ່ອຸດອນປະເທດໄທມາລົງທີ່ວັງວຽງ

ແລະເປັນກາງເວັນແສດໆ ຍົນຄັນດັ່ງກ່າວກຳລັງບິນລົງສູ່ເດີ່ນຍົນ ນັກບຍິນກໍປະກົດເຫັນຄວາຍເປັນຝູງປະມານສິບ

ຊາວໂຕຍ່າງຜ່ານເດີ່ນບິນ ເພື່ອຫລີກລ່ຽງການຊົນຝູງຄວາຍຈຶ່ງບັງຄັບເຄື່ອງບິນເພື່ອທະຍານຂຶ້ນສູ່ທ້ອງຟ້າອີກ ແຕ່ວ່າ

ຍົນໝົດແຮງທີ່ຈະສາມາດທະຍານຂຶ້ນໄດ້ຈຶ່ງເຈືອກໄປຕົກຢູ່ຫົວເດີ່ນຍົນ ຈົນເປັນເຫດໃຫ້ມີຄົນຕາຍ 5 ຄົນ ເຫລືອຊີ

ວິດໄວ້ແມ່ນນັກບິນຄົນດຽວເພື່ອເອົາໄວ້ບອກເລົ່າເຫດການໃຫ້ຄົນຟັງ. ນັກບິບເລົ່າວ່າ ເຫັນຝູງຄວາມຍ່າງຜ່ານເດິ່ນ

ບິນຈຶ່ງດັກຫົວຍົນຂຶ້ນສູ່ທ້ອງຟ້າ ແຕ່ພໍຍົນຜ່ານຝູງຄວາຍໄປຈຶ່ງແນມຫລຽວຫລັງມາເບິ່ງເພາະຄິດວ່າບໍ່ຫວິດຝູງຄວາຍ

ເຫລົ່ານັ້ນ ແຕ່ບໍປະກົດເຫັນມີຄວາຍແມ້ແຕ່ຕົບດຽວເລີຍ, ແລະທາງເຈົ້າໜ້າທີ່ຮັກສາຄວາມປອດພັຍຂອງເດີ່ນບິນກໍ

ຢັ້ງຢືນວ່າບໍມີຄວາຍຫລືສັດໃດໆຈະສາມາດລິດລອດເຂົ້າມາເດີ່ນບິນໄດ້ ເພາະເດີ່ນບິນມີຮົ້ວຕາໜ່າງເຫລັກລວດ

ອ້ອມຮອບເດີ່ນບິນ.

ນັບແຕ່ນັ້ນມາ ອາເມຣິກາກໍເລີ່ມເຊື່ອເຈົ້າພໍ່ຜາແດງ ແຕ່ບໍ່ສະແດງອອກ ມາສັງເກດເຫັນທີ່ພວກເຂົາຢຸດການຂົນສົ່ງ

ທາງອາກາດຍາມກາງຄືນພາຍຫລັງເຫດຍົນຫລີກຄວາຍນັ້ນຜ່ານມາ.  ໃນປີດຽວກັນ ມີຍົນກອງທັບອາກາດລາວ

ທີ່ຂົນທະຫານລາວຂຶ້ນໄປຊຳທອງລ້ອງແຈ້ງຈາກເດີ່ນບິນວັງວຽງ ມີທະຫານປະມານ 50 ນາຍ ຢູ່ໃນທ້ຽວບິນທ້ຽວ

ດັ່ງກ່າວ, ພໍແຕ່ບິນອອກຈາກເດີ່ນບິນອອກໄປພຽງສາມສີ່ນາທີ ເຄື່ອງຍົນກໍຕິດຂັດ ນັກບິນຈຶ່ງນຳເຄື່ອງບິນໂຄ້ງຕ່າວ

ມາວັງວຽງ ເພື່ອນຳເອົາເຄື່ອງບິນລົງ ແຕ່ບໍສາມາດນຳເຄື່ອງບິນມາລົງທັນເຫດການ ເຄື່ອງບິນຈຶ່ງຕົກລົງໃສ່ທົ່ງນາ

ຫ່າງຈາກເດີ່ນບິນໄປສາມກິໂລແມດ. ສິ່ງທີ່ມະຫັສຈັນ ບໍມີຄົນໃດເສັຍຊີວິດແລະບາດເຈັບແມ້ແຕ່ຄົນດຽວເລີຍ. ຖ້າ

ສັງເກດເບິ່ງສະພາບຂອງຍົນແລ້ວ ແມ່ນບໍຕາຍກໍຕ້ອງຖືກບາດເຈັບຫລາຍສິບຄົນຢູ່.    ເຫດການນີ້ກໍເຈົ້າພໍ່ຜາແດງ

ເຈົ້າເດີມ ທີ່ອອກມາເຂົ້າສິງເຈົ້າຈ້ຳວ່າ ນັກບິນຄົນໜຶ່ງໄດ້ຍົກມືຂຶ້ນໄຫວ້ວອນຫາໃຫາປົກປັກຮັກສາເພາະຈະຳດ້

ບິນອອກເດີນທາງໄປສູ່ຖິ່ນກັນດານ ຂໍໃຫ້ປອດພັຍທຸກປະການ ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າພໍ່ຜາແດງຈຶ່ງຈັດໃຫ້. ເມື່ອເຈົ້າຈ້ຳອອກມາ

ໄບ່ໃຫເຟັງແລ້ວ ເຈົ້າເມືອງວັງວຽງຈຶ່ງຕິດຕໍ່ໄປຍັງນັກບິນທີ່ກຳລັງພັກລໍຖ້າເຄື່ອງບິນຄັນໃໝ່ມາຮັບເອົາ ແລະໄດ້ຖາມ

ນັກບິນສອງຄົນນັ້ນວ່າ ພວກທ່ານມີຂອງດີວິເສດແນວໃດຈຶ່ງສາມາດປົກປ້ອງເຫດອັນຕຣາຍຮ້າຍແຮງດັ່ງນີ້ໄດ້ ແລະ

ຍັງສາມາດປົກປັກຮັກສາທຸກຄົນໃນຍົນນັ້ນໄດ້? ທາງນັກບິນສອງຄົນນັ້ນຕອບວ່າ ພວກເພິ່ນບໍ່ມີຂອງດີຂອງຄົງອັນໃດ

ທັງສິ້ນ, ແຕ່ນັກບິນທ່ານໜຶ່ງບອກວ່າ ເພິ່ນໄຫວ້ວອນຫາເຈົ້າພໍ່ຜາແດງໃຫ້ຮັກສາເບິ່ງແຍງເພິ່ນພ້ອມດ້ວຍທຸກໆຊີວິດ

ທີ່ຮ່ວມເດີນທາງໃນຍົນຄັນດັ່ງກ່າວນີ້ດ້ວຍ. ການທີ່ເພິ່ນໄຫວ້ຫາເຈົ້າພໍ່ຜາແດງກໍເນື່ອງຈາກວ່າໄດ້ຍິນຄຳຊ່າລືກັນວ່າ

ເຈົ້າພໍ່ຜາແດງມີຈິງແລະສັກສິດອີກດ້ວຍ ຈຶ່ງຂໍພອນຈາກເພິ່ນ.